Γέφυρα Oresund ενώνοντας τη Δανία με τη Σουηδία

Μια δεκαετία έχει περάσει από τότε που η Γέφυρα Oresund άνοιξε στο κοινό, ενώνοντας τη Δανία με τη Σουηδία, και από τότε πολλά έχουν αλλάξει στην περιοχή.

Ήταν 1η Ιουλίου 2000 όταν τα πρώτα αυτοκίνητα διέσχισαν τη γέφυρα, από την πρωτεύουσα της Δανίας, Κοπεγχάγη, προς την πόλη Μάλμο στη Σουηδία. Την 1η Ιουλίου 2010, στα διόδια του Lernacken, η μπάρα είχε ανοίξει 51 εκ. φορές δίνοντας πρόσβαση σε αυτοκίνητο προς τη γέφυρα. Μέσα σε 10 χρόνια, 76 εκ. επιβάτες έχουν περάσει στην άλλη πλευρά με τρένο ενώ συνολικά πάνω από 194 εκ. επιβάτες έχουν μετακινηθεί μέσω της γέφυρας (με αυτοκίνητο ή τρένο). Αυτός ο αριθμός ισοδυναμεί με 13 φορές τον πληθυσμό της Δανίας και της Σουηδίας μαζί ή ακόμα και με 52 φορές τον πληθυσμό της περιοχής Oresund και στις 2 χώρες.

Στην αρχή, επικρατούσε μεγάλος σκεπτικισμός σχετικά με την επιτυχία του εγχειρήματος και την αποδοχή από τους 2 λαούς. Η εικόνα σήμερα είναι εντελώς διαφορετική. Πάνω από 25.000 Δανοί ζουν σήμερα στην Scania (την απέναντι περιοχή στη Σουηδία) και πάνω από 24.000 επιβάτες και από τις 2 χώρες διακινούνται καθημερινά προς την εργασία τους μέσω της γέφυρας. Σημαντικό ποσοστό των κατοίκων των 2 περιοχών στη Δανία και τη Σουηδία έχουν συγγενείς, φίλους ή συναδέλφους που ζουν στην απέναντι περιοχή.

Ας δούμε την ιστορία αυτού του κατασκευαστικού θαύματος...

Γέφυρα Storebaelt: ο προπομπός της γέφυρας Oresund
Η πρώτη μεγάλη ιδέα για κατασκευή γέφυρας στη Δανία ήταν η σύνδεση ανάμεσα στα νησιά Funen και Zealand, πάνω στο οποίο βρίσκεται η Κοπεγχάγη. Αφορούσε δηλαδή τη σύνδεση πάνω από το λεγόμενο Great Belt (το Μεγάλο Στενό μπορούμε να πούμε στα Ελληνικά), που ουσιαστικά χωρίζει τη Δανία στη μέση και αποτελεί τη μεγαλύτερη θαλάσσια δίοδο που ενώνει τον κόλπο του Κατεγάτη με τη Βαλτική Θάλασσα.

Από τον 19ο αιώνα η συγκοινωνία ανάμεσα στα 2 μεγάλα νησιά γινόταν με φέρρυ αλλά οι συχνές θύελλες και οι κακές καιρικές συνθήκες απαγόρευαν πολλές φορές (ιδίως το χειμώνα) την λειτουργία της γραμμής.

Η κατασκευή της γέφυρας εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο της Δανίας τον Ιούνιο του 1987 και μετά από 12 χρόνια εντατικού σχεδιασμού και κατασκευής, η νέα γέφυρα εγκαινιάστηκε από τη Βασίλισσα της Δανίας τον Ιούνιο 1998, ως το μεγαλύτερο κατασκευαστικό έργο στην ιστορία της Δανίας (μέχρι τότε).

Η σύνδεση αποτελούνταν από τα εξής τμήματα:
-Γέφυρα ανάμεσα στο νησί Zealand και το μικρό νησάκι Sprogo, μήκους 6,79 χλμ-
-Γέφυρα (οδική και σιδηροδρομική σύνδεση) ανάμεσα στο Sprogo και το νησί Funen, μήκους 6,61 χλμ
-Υποθαλάσσιο σιδηροδρομικό τούνελ ανάμεσα στο νησί Zealand και το νησί Sprogo, μήκους 8 χλμ

Μάλιστα οι 2 πυλώνες της Ανατολικής γέφυρας αποτελούν το υψηλότερο σημείο της Δανίας, με υψόμετρο 254 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Μετά από την επιτυχία και αποδοχή του έργου από τους κατοίκους της Δανίας, άρχισαν οι πρώτες σκέψεις για το τολμηρό εγχείρημα της σύνδεσης της χώρας με τη Σουηδία.

Ένα κατασκευαστικό θαύμα κατασκευάστηκε σε λιγότερο από 8 χρόνια!
Η ιδέα για τη σύνδεση ανάμεσα στη Δανία και τη Σουηδία είχε ιστορία πάνω από 100 χρόνων. Τη δεκαετία του '30 και του '50 υπήρξαν διάφορες προτάσεις για σύνδεση μέσω του νησιού Saltholm και τελικά το 1973 υπογράφηκε συμφωνία ανάμεσα στις 2 κυβερνήσεις. Το σχέδιο όμως απορρίφθηκε τελικά από τη Δανία, η οποία θεώρησε ότι δεν ήταν βιώσιμη η μετεγκατάσταση του αεροδρομίου Kastrup της Κοπεγχάγης πάνω στο νησί.

Η τελική συμφωνία για τη σύνδεση υπογράφηκε ανάμεσα στις Κυβερνήσεις της Δανίας και της Σουηδίας στις 23 Μαρτίου 1991 και ακολούθησαν 2 χρόνια μελετών και προγραμματισμού των έργων.

Το Σεπτέμβριο του 1993 ξεκινούν οι πρώτες εργασίες στην πλευρά της Δανίας ενώ το 1995 άρχισε η εξόρυξη του βυθού κάτω από τη θάλασσα. Το 1997 τοποθετήθηκαν τα πρώτα υδατοστεγή θεμέλια των πυλώνων από την πλευρά της Σουηδίας για την ανέγερση της γέφυρας ενώ το 1999 ολοκληρώθηκε το υποθαλάσσιο τούνελ και τοποθετήθηκε και το τελευταίο κομμάτι της γέφυρας, ενώνοντας για πρώτη φορά τις 2 χώρες.

Τον Ιούνιο του 2000 άνοιξε για πρώτη φορά η γέφυρα στο κοινό, σε μια πρώτη επαφή γνωριμίας. Χιλιάδες πολιτών κατέκλυσαν τη γέφυρα διασχίζοντάς την με τα πόδια ή με ποδήλατο. Τα επίσημα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν την 1η Ιουλίου 2000, από τη Βασίλισσα της Δανίας και το Βασιλιά της Σουηδίας.

Πρωτοποριακός σχεδιασμός που περιλαμβάνει γέφυρα, υποθαλάσσια αρτηρία και ένα τεχνητό νησί!

Η φιλοσοφία του έργου ήταν η έμφαση στην απλότητα και ο σεβασμός στις σκανδιναβικές αρχιτεκτονικές παραδόσεις. Το έργο υλοποιήθηκε με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος, δίνοντας προσοχή στην όσο το δυνατόν λιγότερη επίπτωση στο οικοσύστημα της περιοχής. Βασικός αρχιτέκτονας του έργου ήταν ο Georg K.S. Rotne.

Η σύνδεση του Oresund αποτελείται από ένα υποθαλάσσιο τούνελ και ένα τεχνητό νησί στην πλευρά της Δανίας και μια γέφυρα από την πλευρά της Σουηδίας.

Το υποθαλάσσιο τούνελ έχει μήκος 4 χλμ και βρίσκεται κάτω από το κανάλι Drogden στην πλευρά της Δανίας. Βλέποντας κανείς την περιοχή από ψηλά, διακρίνει καθαρά τις 2 εισόδους του τούνελ, οι οποίες «κοιτάνε» ουσιαστικά η μία την άλλη και οριοθετούν σαφώς που βρίσκεται το υποθαλάσσιο τούνελ. Η οδική αρτηρία έχει επαρκή συστήματα φωτισμού καθώς και φίλτρα φωτός για να μπορεί η όραση των οδηγών να προσαρμόζεται εύκολα στο τεχνητό φως του τούνελ. Αντίστοιχα, οι σιδηροδρομικές αρτηρίες έχουν μηχανισμούς αποσυμπίεσης του αέρα, για να μη δημιουργούνται προβλήματα όταν διέρχονται οι αμαξοστοιχίες.

Το τεχνητό νησί ονομάζεται Peberholm και δημιουργήθηκε με τα υλικά που προέκυψαν από την εξόρυξη του βυθού για την κατασκευή του τούνελ. Η οδική και η σιδηροδρομική γραμμή αλλάζουν πορεία όταν φθάνουν πάνω στο νησί, καθώς στο υποθαλάσσιο τούνελ κινούνται παράλληλα ενώ στη γέφυρα κινούνται σε δύο επίπεδα (στο πάνω τα αυτοκίνητα και στο κάτω τα τρένα).

Η γέφυρα από την πλευρά της Σουηδίας αποτελείται από 2 μικρές γέφυρες προσέγγισης και μια μεγάλη υψηλή γέφυρα. Με άνοιγμα 490 μέτρων, η ψηλή γέφυρα είναι η μεγαλύτερη κρεμαστή γέφυρα του κόσμου και για τις οδικές και για τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες.