Ρούμι, ο λευκός θυσαυρός

Όλα άρχισαν στο δεύτερο ταξίδι του Χριστόφορου Κολόμβου, το 1493, όταν έφερε στο νησί Ισπανιόλα (τη σημερινή Αϊτή και Άγιο Δομίνικο), φυτά ζαχαροκάλαμου από τα Κανάρια Νησιά. Με το πέρασμα των χρόνων η παραγωγή ζάχαρης αναπτύσσεται ραγδαία, καθώς οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι κατακτητές αρχίζουν να καλλιεργούν το ζαχαροκάλαμο στο Μεξικό, το Περού και τη Βραζιλία. Αργότερα, οι Γάλλοι και Άγγλοι κατακτούν τις Αντίλλες.

Το ρούμι αναφέρεται για πρώτη φορά στις αρχές του 17ου αιώνα στα Μπαρμπάντος, όπου μια μερίδα δίδεται στα μέλη του Βασιλικού Ναυτικού της Αγγλίας. Οι Άγγλοι συνέβαλαν στην ανάπτυξη της παραγωγής του στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. Στα τέλη του 19ου αιώνα, η επιρροή της αμερικανικής οικονομίας προκαλεί ραγδαία ανάπτυξη της παραγωγής στην Κούβα και στο Πουέρτο Ρίκο. Αναμφισβήτητα το ρούμι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία και τον τρόπο ζωής των πειρατών αλλά και των ναυτικών κατ' επέκταση. Το ρούμι είναι το ποτό που δημιουργήθηκε από τους ναυτικούς για τους ναυτικούς.

Το ρούμι εδραιώνεται, όταν ο Βρετανικός Βασιλικός Στόλος κατακτά την Τζαμάικα και το ποτό που συνόδευε μέχρι τότε το γεύμα των πληρωμάτων, από γαλλικό μπράντι, άλλαξε, σε ρούμι. Αρχικά το χρησιμοποιούσαν ως απολυμαντικό για τα μικρόβια του γλυφού νερού που κατανάλωναν όταν βρίσκονταν εν πλω. Τους βοηθούσε ακόμα, να καταπολεμήσουν την κούραση του ταξιδιού και να ξεχάσουν το βασανιστικό και ατέλειωτο πέρασμα του χρόνου τους στα μεγάλα ταξίδια τους. Άξιο αναφοράς, αποτελεί και το γεγονός πως το ρούμι δε χρησιμοποιήθηκε μόνο ως υψηλής αξίας εμπορεύσιμο αγαθό, αλλά και κατά καιρούς ως νόμισμα, κυρίως ως ανταλλάξιμο προϊόν.

Η διαφοροποίηση του

Υπάρχουν διαφόρων ειδών ρούμι, δύο όμως είναι οι κύριες κατηγορίες που έχουν ξεχωρίσει το ρούμι, σε βιομηχανικό (Λευκό Ρούμι) και αγροτικό (Rhum Agricole), που παράγεται από το φρέσκο χυμό των ζαχαροκαλάμων, στις πρώην αποικίες της Γαλλίας, κυρίως Μαρτινίκα και Γουαδελούπη. Τα ρούμι που παράγονται σε περιοχές όπως Κούβα, Πουέρτο Ρίκο, Αϊτή και Άγιο Δομίνικο ανήκουν στην κατηγορία των "ελαφρών", ενώ αυτά που παράγονται στην Τζαμάικα, στη Μαρτινίκη, στα Μπαρμπέιντος, στις Παρθένες Νήσους, είναι τα "βαριά" ρούμι.

Βιομηχανικό ρούμι

Το Βιομηχανικό ρούμι ή ρούμι μελάσας προκύπτει από την απόσταξη υποπροϊόντων του ζαχαροκάλαμου, δηλαδή τα απομεινάρια των ζαχαρότευτλων, αφού πρώτα αφαιρεθεί ο γλυκός τους χυμός.

Το βιομηχανικό ρούμι έχει βαθμό αλκοόλ 65- 96%, αφού εξέλθει από τον αποστακτήρα. Ξεχωρίζουν τα ρούμι ισπανικού τύπου, που περνούν από ειδική επεξεργασία έπειτα από το φιλτράρισμα, τα ελαφριά ρούμι, δηλαδή ελαφρώς αρωματικά αλλά και τα ρούμι βρετανικού τύπου (Νavy blends) τα όποια είναι πιο αρωματικά και με χαρακτηριστική έντονη γεύση.

Αγροτικό ρούμι Παράγεται στα γαλλικά νησιά της Μαρτινίκας, της Γουαδελούπης και της Ρεουνιόν, από φρέσκο χυμό ζαχαροκάλαμου και πιο σπάνια από μελάσα. Στα μέσα του 17ου αιώνα το αγροτικό ρούμι εμφανίζεται στις Γαλλικές Αντίλλες, που αποκαλείται και ρούμι αποστακτηρίου ή χυμού ζαχαροκάλαμου. Τον 20ό αιώνα, η Γαλλία έπαψε να χρησιμοποιεί ζάχαρη από την Καραϊβική και στράφηκε στην πιο φτηνή πηγή του ευρωπαϊκού ζαχαρότευτλου.

Η ζύμωση είναι συνήθως σύντομη αν και μερικοί παραγωγοί προσπαθούν να την παρατείνουν για να αυξήσουν την πολυπλοκότητα της γεύσης. Η χρήση χυμού από ζαχαροκάλαμο, σε συνδυασμό με την αποστακτική μέθοδο, δίνει ένα ξεχωριστό απόσταγμα που κάνει αισθητή τη διαφορά της σοδειάς του κάθε έτους.

Το Agricole είναι έντονο και έχει φυτική γεύση όταν είναι νεαρό, με αρώματα ζαχαροκάλαμου, πράσινων φύλλων μήλου, γρασιδιού, άγουρης μπανάνας, γλυκάνισου, βιολέτας και με κάπως λιπαρή υφή. Μετά την απόσταξη του έχει βαθμό αλκοόλ 65-75%. Για να θεωρηθεί ένα ρούμι "αγροτικό" θα πρέπει να περιέχει πτητικές ουσίες πάνω από 2,25 γρ./ λίτρο. Το αγροτικό ρούμι ξύλου πρέπει να παλαιωθεί τουλάχιστον ένα χρόνο σε δρύινο βαρέλι, χωρητικότητας 650 λίτρων. Το "παλιό αγροτικό ρούμι" παλαιώνεται τουλάχιστον για 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια.

Που αλλού;
Το ρούμι έχει αναφορές από την αρχαιότητα. Συγκεκριμένα στην Ινδία και την Κίνα που διεκδικούν την πατρότητα της συνταγής. Εκτός από την Καραϊβική, οι Φιλιππίνες κατέχουν ένα εξίσου μεγάλο μερίδιο, στην παγκόσμια βιομηχανία του άσπρου αποστάγματος.

Το χαρακτηριστικό ρούμι Tanduay γεννήθηκε το 19ο αιώνα, στη χρυσή εποχή της παραγωγής της ζάχαρης. Όπως στις Ινδίες, έτσι και στις Φιλιππίνες, που είναι μεγάλος παραγωγός ζαχαροκάλαμου, χρησιμοποιούν τη μελάσα για να φτιάξουν ρούμι και μια βάση αποστάγματος, (Indian Made Foreign Liquor). Ακόμη παράγωγη έχουμε στις χώρες της λατινικής Αμερικής (Cachaça, Αguardiente), στο Τρίνινταντ (Angostura), στα Μπαρμπάντος (Mount Gay Extra Old), στη Γουΐνέα (Demerara Rum), στη Τζαμάικα ενώ λιγότερο σε Αυστραλία (Bundaberg Rum) και Νότια Αφρική. Rum Tips Ιδανικό θεωρείται το ποτήρι του κονιάκ ή του κρασιού για να απολαύσει κάποιος το ρούμι του σκέτο, κυρίως όταν αυτό είναι μαύρο και παλαιωμένο για αρκετά χρόνια στα δρύινα βαρέλια του.

Εκεί θα μπορέσει να κατανοήσει καλύτερα τη γεύση του και τα διάφορα αρώματα που αναδύονται από αυτό. Ενώ παράλληλα το λευκό ρούμι χρησιμοποιείται σε διάφορα κοκτέιλ. Τέλος, λάτρεις του, αρέσκονται στο "πάντρεμα" του με το καλό κουβανέζικο πούρο, ή μια μαύρη σοκολάτα υγείας.