Υπερθέαμα στον ουρανό

Μια νέα βροχή διαττόντων αστέρων, των Διδυμίδων, θα είναι ορατή από πολλές χώρες, μεταξύ αυτών και από την Ελλάδα, με αποκορύφωμα τη νύχτα της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου προς το ξημέρωμα της Τρίτης 14 Δεκεμβρίου, με πιθανή καλύτερη ώρα παρατήρησης στις 2 μετά τα μεσάνυχτα.

Οι Διδυμίδες, που συνήθως διαρκούν από τις 7 έως τις 16 Δεκεμβρίου, παράγουν ένα από τα θεαματικότερα φαινόμενα διαττόντων μέσα στο έτος, αν οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν.

Ο ρυθμός που θα πέφτουν τα ορατά μετέωρα, αναμένεται να είναι γύρω στα 50-60 την ώρα, ενώ αν υπάρχει αρκετό σκοτάδι στον ουρανό, θα μπορούσαν να παρατηρηθούν ακόμα και 100-120, με ταχύτητα περίπου 35 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο το καθένα. Είναι πιθανό τα πρώτα μετέωρα να είναι ορατά από τις 10 το βράδυ της 13ης Δεκεμβρίου, κάτι που θα επέτρεπε ακόμα και στα παιδιά να δουν μερικά πεφταστέρια, πριν πάνε για ύπνο.

Η ιστορία των Διδυμίδων

Οι Διδυμίδες, που έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους στα μέσα του 1800, έχουν πάρει το όνομά τους από τον αστερισμό των Διδύμων, από όπου φαίνεται να προέρχονται. Η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι, αντίθετα με τις περισσότερες βροχές διαττόντων, δεν προέρχονται στην πραγματικότητα από θραύσματα κάποιου κομήτη, αλλά από ένα άλλου είδους μυστηριώδες ουράνιο σώμα, μάλλον αστεροειδή, τον αποκαλούμενο "3200 Φαέθωνα", που ανακαλύφθηκε το 1983 από το δορυφόρο IRAS της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας.

Πρόκειται για ένα σκοτεινό βραχώδες αντικείμενο, χωρίς "ουρά", που μερικοί αστρονόμοι θεωρούν "νεκρό" πια κομήτη, το οποίο όμως δεν αφήνει στο πέρασμα του αρκετή σκόνη για να εξηγήσει τη δημιουργία της βροχής διαττόντων. Οι επιστήμονες που έχουν μελετήσει τις τροχιές των μετεώρων των Διδυμίδων, πιστεύουν ότι μάλλον προέρχονται από μεγάλες ποσότητες υλικών που εκτινάχθηκαν από τον "3200 Φαέθωνα", όταν αυτός είχε πλησιάσει πολύ τον ήλιο.

Ο "Φαέθων" έχει μια εκκεντρική ιδιαίτερα ελλειπτική τροχιά, η οποία κάθε 1,4 χρόνια τον φέρνει ανάμεσα στον Ερμή και τον Ήλιο, με συνέπεια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μερικών αστρονόμων, ανά τακτικά χρονικά διαστήματα να "ψήνεται" από την ηλιακή ακτινοβολία και έτσι να τροφοδοτεί πιθανώς με νέες εκροές σκόνης το ρεύμα που προκαλεί τις Διδυμίδες, όταν τα μετέωρα εισέρχονται στην γήινη τροχιά και καίγονται από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Άλλοι επιστήμονες όμως επιμένουν ότι η παραπάνω διαδικασία δεν μπορεί να εξηγήσει πραγματικά τον μεγάλο αριθμό σωματιδίων σκόνης που πέφτουν στη Γη με την μορφή μετεώρων.

Σύμφωνα με τον αστρονόμο Μπιλ Κουκ της NASA, από όλα τα "ρεύματα" σκόνης και θραυσμάτων που συναντά κάθε χρόνο η τροχιά της Γης, το μεγαλύτερο είναι αυτό που δημιουργεί τους Διδυμίδες διάττοντες. Όπως είπε όμως, το μυστήριο της προέλευσης και δημιουργίας των Διδυμίδων δεν έχει ακόμα λυθεί οριστικά.