Μήπως οι σημερινές γυναίκες βρίσκονται σε βαθιά υπαρξιακή κρίση;

Οι σημερινές γυναίκες μου θυμίζουν ακροβάτες που προσπαθούν να ισορροπήσουν σε τεντωμένο σκοινί, χωρίς να ξέρουν στην τελική το αν όντως θέλουν να ισορροπήσουν…

Ανταγωνίζονται εμάς τους άνδρες στα ίσια σε όλα τα επίπεδα και, όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν αποκτήσει και όλα τα αρνητικά στοιχεία της ανδρικής συμπεριφοράς (μαγκιά, επιθετικότητα, άσχημη γλώσσα, τουπέ κλπ)! Ανταγωνίζονται τους άνδρες στις σπουδές, στη δουλειά (οκ μέχρι εδώ), αλλά και...στο τσιγάρο, στο ποτό, στο δρόμο (σε προσπερνούν με το αυτοκίνητό τους και σε μπινελικώνουν επειδή πήγαινες πιο σιγά από αυτές και δεν τις άφηνες να κάνουν σφήνες!-μου έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές), στο βρίσιμο κλπ

Δεν έχουν πλέον κανένα σεβασμό προς τους άνδρες. Η γιαγιά μου και μετέπειτα η μητέρα μου δεν είχαν αυτοκίνητο αγορασμένο από τον προπάππου μου ή τον παππού μου αντίστοιχα για να κάνουν βόλτες, ούτε τις έστελναν οι πατεράδες τους διακοπές στη Μύκονο! Δεν τριγυρνούσαν στο χωριό τους με μίνι και αποκαλυπτικά τοπ, ούτε συζητούσαν φωναχτά τα γκομενικά τους στην πλατεία του χωριού!
Ο στόχος τους ήταν να παντρευτούν σε μικρή ηλικία και να κάνουν οικογένεια. Η γιαγιά μου είχε ανάγκη τον παππού μου (που την πήρε στα 20 της με προξενιό) γιατί ο παππούς έπαιρνε το μουλαράκι του και πήγαινε για δουλειά στο χωράφι, για να θρέψει την οικογένεια, ενώ εκείνη μεγάλωνε τα παιδιά στο σπίτι. Η μητέρα μου δούλευε η ίδια, αλλά είχε ανάγκη τον πατέρα μου γιατί το στάτους της εποχής δεν ήταν να σπουδάζει 20 χρόνια σε μεταπτυχιακά, διδακτορικά κλπ και να γίνει γριά με πτυχία, αλλά να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια το πολύ μέχρι τα 30.


Γι αυτό αυτές οι γυναίκες σεβόντουσαν τους άντρες. Σήμερα, όμως, καμία τέτοια πιεστική κοινωνική ή οικονομική ανάγκη δεν υπάρχει στις γυναίκες (άλλωστε σήμερα οι άνδρες δεν είναι σε ανώτερο επίπεδο κοινωνικά και οικονομικά από τις γυναίκες, αλλά στο ίδιο επίπεδο, το ίδιο ανεξάρτητες είναι και αυτές).

Έτσι, οι σημερινές γυναίκες συμπεριφέρονται απέναντι στους άντρες σαν να μην τους έχουν ανάγκη (και δεν τους έχουν) . Κανένα δέος και κανένα σεβασμό δεν νιώθουν απέναντί τους και όταν οι άνδρες τις πλησιάζουν, αυτές τους φέρονται συχνά με αγένεια και χλευασμό ή (στην καλύτερη) με αδιαφορία.

Γι αυτό και οι σημερινοί άνδρες δύσκολα τις πλησιάζουν, ή δεν τις πλησιάζουν καθόλου αν δεν τους δώσουν πρώτες αυτές το σήμα ότι τους θέλουν, οπότε αυτές καταλήγουν να λένε στο ίντερνετ, στην τηλεόραση, σε εκπομπές, κλπ, ότι χάθηκαν οι άνδρες, δεν υπάρχουν άνδρες πια, δεν φλερτάρουν κλπ.

Μήπως, όμως, η σωστή διαπίστωση είναι ότι δεν υπάρχουν πια γυναίκες? Μήπως έχουν μπεί σε τόσο βαθιά κρίση που ψάχνουν να βρούν την ταυτότητά τους? Πώς η σημερινή γυναίκα να προσελκύσει έναν άνδρα όταν πολλές φορές η ίδια δεν ξέρει αν ο εαυτός της είναι τελικά αρσενικό ή θηλυκό;