Τα παιδιά σου από τα κέφια μιας ξένης τρόικας θα κριθεί αν θα πεθάνουν ή θα ζήσουν. Θεέ μου. Καλύτερα να μην ξυπνήσω. Πριν από τη χώρα πρώτος εγώ θα χρεοκοπήσω. Λίγο έλεος, λίγο οίκτο.
Μια τόση δα ελπίδα. Ετσι να ανασάνω. Ετσι για να ψευτοζήσω. Τίποτα. Στου ανάλγητου την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Αυτό το ετοιμόρροπο πλάσμα. Αυτό το δείγμα ανθρώπου. Αυτό το απομεινάρι ενός πάρτι που κάποιοι το έστησαν χωρίς να τον ρωτήσουν. Αυτόν που την ψήφο του για μία ακόμη φορά θα τη ζητήσουν. Αυτόν που στο όνομά του έχουν συμβεί πλιάτσικα, διαπλοκές, εγκλήματα, όλες οι γνωστές και άγνωστες του τόπου πομπές. Αυτόν λοιπόν γιατί να τον ενδιαφέρει ποιος το υπουργείο της Οικονομίας και ποιος την Υγεία θα κουμαντάρει.
Για αυτόν όλος αυτός ο επικοινωνιακός θόρυβος εκλαμβάνεται σαν ταινία με εξωγήινους που κατεβαίνουν σε μια γεωγραφική κουκκίδα με το όνομα Ελλάντα. Και όπου σκάνε από τα γέλια βλέποντας ονόματα σπουδαίων πολιτικών να γράφονται και να σβήνονται και να ξαναγράφονται και να ξανασβήνονται σε ένα τεφτέρι πρωθυπουργικό. Τους οποίους τους καλοπληρώνει για να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Και οι οποίοι μετακινούνται από υπουργείο σε υπουργείο όπως οι τουρίστες στα νησιά, στις παραλίες και στα μουσεία.
Και το θηριώδες και ανατριχιαστικό ερώτημα αυτού του καταρρέοντος ανθρώπινου είδους ένα και απλό: Αυτοί αποτυχημένοι και όμως ξανά στα υπουργεία και ξανά μοσχοπληρωμένοι. Εγώ που σκοτώνομαι για φραγκοδίφραγκα και που δουλεύω διπλοβάρδια, γιατί ανά πάσα στιγμή να κινδυνεύω από τα αφεντικά μου; Γιατί σ΄ αυτή την ελληνική Δημοκρατία, η Πολιτική εκτός όλων των άλλων είναι το διαχρονικό άσυλο της Αποτυχίας. Και γιατί σ΄ αυτό το σύστημα η Εργασία είναι ο διαρκής εφιάλτης μιας καθημερινής δοκιμασίας. Γι ΄αυτό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου