Navi Voice

Yπάρχει χειρότερη στιγμή για έναν ερωτευμένο άνδρα από το να κάνει πρόταση γάμου στην αγαπημένη του και να τρώει μία μεγαλοπρεπή "χυλόπιτα";

Η απάντηση είναι "ναι", όταν έχει επιλέξει ως μέρος για να κάνει την πρόταση ένα γήπεδο ποδοσφαίρου γεμάτο κόσμο και η....απόρριψη μεταδίδεται live από την τηλεόραση!

Στην κατηγορία αυτή ανήκει ένας οπαδός της Σερκλ Μπριζ, που θέλησε να κάνει πρόταση γάμου στην κοπέλα του, στο πλαίσιο του εντός έδρας αγώνα της ομάδας του με τη Σταντάρ Λιέγης (στην περιβόητη Boxing Day, την επόμενη μέρα των Χριστουγέννων), με την έμπνευση αυτή να αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από ατυχής.

Και αυτό γιατί όχι μόνο η "εκλεκτή της καρδιάς του" τον απογοήτευσε με την απάντησή της, αλλά και επειδή ένιωσε τόσο άβολα με το όλο σκηνικό που το έβαλε στα πόδια μην μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της...

Ούτε το γονάτισμά του για να κάνει την πρόταση γάμου, ούτε το σκίσιμο των σημειώσεών του στάθηκαν αρκετά για να "ρίξουν" την κοπέλα του, με τον οπαδό να μένει "κεραυνοβολημένος" μετά τη φυγή της αγαπημένης του και να χρειάζεται τη βοήθεια του εκφωνητή του σταδίου για να αποχωρήσει από τον αγωνιστικό χώρο.

Τις απόψεις της βρετανικής διπλωματίας για τον Ανδρέα Παπανδρέου καταγράφουν μεταξύ άλλων τα εμπιστευτικά έγγραφα του Foreign Office από το 1980.

Στα έγγραφα αυτά, που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα, το Λονδίνο φαίνεται ότι είχε προβλέψει την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και επιθυμούσε τη δημιουργία διαύλων επικοινωνίας με τον μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Στενές σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ

Συγκεκριμένα, μεγάλη αλληλογραφία υπάρχει μεταξύ της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα και του Foreign Office με θέμα την επίσκεψη στο Λονδίνο τού Ανδρέα Παπανδρέου, ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στα έγγραφα αυτά παρατίθεται και η άποψη του τότε Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα, Ιαν Σάδερλαντ για τις προοπτικές του ΠΑΣΟΚ να κερδίσει τις εκλογές. «Οι προοπτικές του ΠΑΣΟΚ για τις προσεχείς εκλογές έχουν βελτιωθεί, αλλά ακόμα οι πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές είναι εναντίον του, λιγότερες από το 50%. Γι αυτό ακριβώς ο Ανδρέας Παπανδρέου πασχίζει να αποβάλει το προφίλ του ανεύθυνου Μαρξιστή, προκειμένου να κερδίσει ψήφους από το κέντρο. Έχει εκφράσει την πρόθεση να συνεργαστεί με το σοσιαλιστικό γκρουπ στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο» έγραφε τότε ο Βρετανός διπλωμάτης.

Ο ίδιος είχε, μάλιστα, εισηγηθεί να προσκληθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο Λονδίνο, «προκειμένου, εν όψει των εκλογών, να δημιουργηθούν γέφυρες με το ΠΑΣΟΚ και με την βοήθεια του βρετανικού εργατικού κόμματος.»

Οι εισηγήσεις του Σάδερλαντ έγιναν αποδεκτές και η επίσκεψη του Ανδρέα Παπανδρέου στο Λονδίνο πραγματοποιήθηκε το τελευταίο δεκαήμερο του Νοεμβρίου του 1980, οπότε ο Ανδρέας Παπανδρέου συναντήθηκε με την πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ και με στελέχη του Εργατικού Κόμματος, και έδωσε διάλεξη στη γεμάτη αίθουσα του Τσάταμ Χάουζ, στο βασιλικό Ινστιτούτο Δεθνών Υποθέσεων. Και οι δυο πλευρές εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για τη συνάντηση.

Πάντως, στον Ανδρέα Παπανδρέου οι Βρετανοί διπλωμάτες καταλόγιζαν μεταξύ άλλων λαϊκισμό και πολιτική ασυνέπεια, εκτιμώντας ότι διαμόρφωνε τις θέσεις του ανάλογα με το ακροατήριο. Η πολιτική Παπανδρέου κρίνεται ως «λαϊκιστική, σοσιαλιστική, εθνικιστική, αντιαμερικανική, αντινατοϊκή, αλλά λιγότερο δογματική και περισσότερο πραγματιστική όσο πλησιάζουν οι εκλογές». Επισημαίνεται πάντως ότι ως κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να προκαλέσει οικονομική κρίση και κυβερνητικό χάος.

Αντίθετα οι Βρετανοί διπλωμάτες δεν έχαναν ευκαιρία να δηλώνουν την υποστήριξή τους στην κυβέρνηση Ράλλη, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Κων/νο Καραμανλή, πρόεδρο της Δημοκρατίας από το Μάιο του 1980.

Δύο μήνες νωρίτερα, το Σεπτέμβριο, την Αθήνα είχε επισκεφτεί η Θάτσερ. Όπως αποκαλύπτουν εμπιστευτικά έγγραφα, η ατζέντα της βασικά ήταν να κλείσει εμπορικές συμφωνίες για λογαριασμό βρετανικών εταιρειών για την αναβάθμιση των ελληνικών σιδηροδρόμων, την οργάνωση πανεπιστημιακών νοσοκομείων, την κατασκευή συγκροτήματος ενέργειας με λιγνίτη, το συγκρότημα πετροχημικών στο Μεσολόγγι, καθώς και την πώληση στην Ελλάδα αμυντικών συστημάτων, όπως πυραύλου Ράπιερ, τανκς Βίκερς και φρεγάτες.

Ο «ήρεμος» και «επαγγελματίας» Χαρίλαος Φλωράκης

«Ήρεμο» και «επαγγελματία» χαρακτήρισε ο Βρετανός διπλωμάτης Λιούελιν Σμιθ τον γγ του ΚΚ Ελλάδας, Χαρίλαο Φλωράκη, μετά τη συνάντησή τους, αποκαλύπτει άλλο εμπιστευτικό έγγραφο.

Στην ερώτηση του Βρετανού διπλωμάτη σχετικά με το ενδεχόμενο συνεργασίας του ΚΚΕ με το ΠΑΣΟΚ, ο Χαρίλαος Φλωράκης απέκλεισε να γίνει αυτό προεκλογικά, αλλά πρόσθεσε ότι το ΚΚΕ δεν έχει πρόβλημα με τις θέσεις του Ανδρέα Παπανδρέου για τα θέματα της ΕΟΚ - να γίνει δημοψήφισμα - του ΝΑΤΟ και των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα.

Καραμανλής: μόνιμα οι ολυμπιακοί αγώνες στην Ελλάδα

Το 1980 ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε αναλάβει πρωτοβουλία για τη μόνιμη διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα, αναφέρει εμπιστευτικό έγγραφο της πρεσβείας.

Για το λόγο αυτό, μάλιστα, είχε έρθει στην Ελλάδα ο Βρετανός υπουργός Αθλητισμού, Ντένις Χάουελ, ο οποίος έβλεπε με συμπάθεια την πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στον Βρετανό υπουργό έδειξαν τρεις περιοχές, που είχαν επιλέξει για την μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων, η μια από τις οποίες ήταν κοντά στην Ολυμπία. Ο Ντένις Χάουελ, σύμφωνα με το σχετικό έγγραφο, έβλεπε δύο μεγάλα προβλήματα για την υλοποίηση της ελληνικής πρότασης, το μεγάλο κόστος για να κατασκευαστούν οι απαραίτητες υποδομές, και η δυσκολία να πεισθούν τα μέλη της ΔΟΕ.

Οι σχέσεις Παπανδρέου – εφοπλιστών

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου μού είπε ότι έχει καλές σχέσεις με την Ενωση των Ελλήνων εφοπλιστών και ότι εάν το ΠΑΣΟΚ αναλάβει την κυβέρνηση θα τους δώσει περισσότερα κίνητρα για να τους προσελκύσει να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα», γράφει στην αναφορά του ο Ιαν Σάδερλαντ και προσθέτει πως ο Ανδρέας Παπανδρέου αναγνώριζε ότι η γραφειοκρατία ήταν το μεγάλο εμπόδιο για τις επενδύσεις και θα την αντιμετώπιζε με μεγάλη αποκέντρωση, κατάργηση των νομαρχιών και μεταβίβαση της εξουσίας στις περιφέρειες.

Ο κορυφαίος έλληνας καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών και ο άνθρωπος που άλλαξε τη μοίρα του αθλήματος στη χώρα μας.

Παιδί φτωχών μεταναστών από τη Ρόδο, ο Νικόλαος Γεωργαλής, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στη Νέα Υερσέη (New Jersey) των Ηνωμένων Πολιτειών στις 23 Ιουλίου 1957. Στα μαθητικά του χρόνια θέλησε να γίνει πυγμάχος κατά προτροπή του πατέρα του, αλλά η μητέρα του, μη αντέχοντας να τον βλέπει ματωμένο όταν επέστρεφε στο σπίτι από τις προπονήσεις, τον έστρεψε προς το μπάσκετ. Γρήγορα ξεχώρισε το ταλέντο του στο γυμνάσιο και το 1975 έγινε δεκτός στο καθολικό πανεπιστήμιο του Σίτον Χολ, ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα με περγαμηνές στο άθλημα με την πορτοκαλί μπάλα.

Αμέσως, ο νεαρός Νικ έγινε ένα από αστέρια της ομάδας και στον τελευταίο χρόνο της φοίτησής του αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο κολεγιακό πρωτάθλημα του NCAA (27,5 πόντους κατά μέσο όρο), με δεύτερο τον μεγάλο Λάρι Μπερντ. Επιλέχθηκε στα ντραφτ από τους Μπόστον Σέλτικς, αλλά ένας τραυματισμός του τον κράτησε μακριά από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Έτσι, αποφάσισε να διαβεί τον Ατλαντικό και να αναζητήσει την τύχη του στην Ελλάδα.

Ο πρωταθλητής Άρης Θεσσαλονίκης του άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του το 1979 και τον ενέταξε στη δύναμή του, αφού Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός εκδήλωσαν απλά ενδιαφέρον και μπήκαν «ζεστά» στο παιγνίδι της διεκδίκησής του. Στον Άρη αγωνίστηκε συνολικά 13 χρόνια, που αποτέλεσαν τη χρυσή εποχή για τους κιτρινόμαυρους της Θεσσαλονίκης. Ο Γκάλης τούς οδήγησε στην κατάκτηση οκτώ πρωταθλημάτων και έξι Κυπέλλων, αλλά το μεγάλο του όνειρο, η κατάκτηση ενός Ευρωπαϊκού, δεν πραγματοποιήθηκε, αν και η ομάδα αγωνίσθηκε τρεις φορές σε φάιναλ-φορ.

Αποζημιώθηκε με το παραπάνω, όταν οδήγησε την Εθνική στον ανεπανάληπτο θρίαμβο του 1987 με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ της Αθήνας. Δύο χρόνια αργότερα, η Εθνική με ηγέτη και πάλι τον Γκάλη κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου.

Ο Νίκος Γκάλης εγκατέλειψε άδοξα τον Άρη το 1992, όταν ο νέος πρόεδρος Θεόφιλος Μητρούδης προσπάθησε να βάλει μια τάξη στα οικονομικά της ομάδας, που βρισκόταν στο χείλος της χρεωκοπίας. Το συμβόλαιό του κάλυπτε ένα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού του συλλόγου, ο ίδιος δεν δέχθηκε μείωση του ηγεμονικού μισθού του κι έτσι οι δρόμοι των δύο πλευρών χώρισαν, όχι με τις καλύτερες συνθήκες.

Ο Γκάλης κατηφόρισε στην Αθήνα και το 1992 εντάχθηκε στη δύναμη του Παναθηναϊκού, δεύτερο και τελευταίο σταθμό της καριέρας του στην Ελλάδα. Το μπασκετικό τριφύλλι εκείνη την περίοδο προσπαθούσε να ξαναβρεί τη χαμένη του αίγλη υπό την καθοδήγηση των αδελφών Γιαννακόπουλων. Η χρυσή εποχή του Άρη είχε παρέλθει και στις εγχώριες διοργανώσεις κυριαρχούσε ο Ολυμπιακός του Σωκράτη Κόκκαλη. Έπαιξε τρεις σεζόν στους πράσινους, με απολογισμό την κατάκτηση ενός Κυπέλλου και τη συμμετοχή του σε ένα φάιναλ φορ. Το όνειρό του για ένα Ευρωπαϊκό δεν έγινε πραγματικότητα ούτε στον Παναθηναϊκό. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1995 ήλθε σε ρήξη με τον προπονητή του Κώστα Πολίτη, εγκαταλείποντας την ομάδα και οριστικά το ελληνικό μπάσκετ.

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ανοίχτηκε στον επιχειρηματικό στίβο και δημιούργησε πρότυπη παιδική κατασκήνωση στη Χαλκιδική. Είναι παντρεμένος σε δεύτερο γάμο με τη δημοσιογράφο Ελένη Παναγιώτου κι έχει ένα παιδί. Η πρώτη σύζυγός του Τζένη σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Μάιο του 1988. Στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας ο Νίκος Γκάλης μετέφερε την Ολυμπιακή Φλόγα ως πρώτος λαμπηδρόμος μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Ο Νίκος Γκάλης υπήρξε ο κορυφαίος σούτινγκ-γκαρντ στην Ευρώπη και μια ασταμάτητη καλαθομηχανή. Ήταν πονοκέφαλος για κάθε προπονητή, που προσάρμοζε όλο το σύστημα της ομάδας πάνω του και πάλι χωρίς επιτυχία τις περισσότερες φορές. Εκτός από δεινός σκόρερ, υπήρξε πολύ καλός πλέι-μέικερ και πασέρ. Σπεσιαλιτέ του οι θεαματικές και αποτελεσματικές διεισδύσεις του, παρότι βραχύσωμος για τα μέτρα του αθλήματος (1,83). Ο Νίκος Γκάλης με την παρουσία του άλλαξε το ελληνικό μπάσκετ, τόσο αγωνιστικά, όσο και επαγγελματικά και το έφερε στις πρώτες θέσεις του κόσμου.

Είπαν για τον Νίκο Γκάλη...

Σεργκέι Μπέλοφ (σπουδαίος σοβιετικός καλαθοσφαιριστής και προπονητής): «Τον θαυμάζω. Όταν παίζει ένας με έναν είναι ανίκητος. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ένας παίκτης θα μπορούσε να τα βάλει με όλη τη Σοβιετική Ένωση.»

Αλεξάντρ Γκομέλσκι (σοβιετικός προπονητής): «Ο Γκάλης είναι παίχτης του 21ου αιώνα.» (1987)

Ντράζεν Πέτροβιτς (διάσημος κροάτης μπασκετμπολίστας): «Θέλω να είμαι συμπαίκτης του Γκάλη. Να του δίνω ασίστ και αυτός να σκοράρει.»

Αζα Πέτροβιτς (κροάτης μπασκετομπολίστας και προπονητής): «Ο Ντράζεν είναι αδελφός μου, αλλά ψηφίζω τον Γκάλη.»

Μπομπ Μακ Αντού (αμερικανός παίκτης του ΝΒΑ): «Ο Γκάλης κάνει πράγματα, που ούτε οι παίκτες των Σέλτικς και των Λέικερς μπορούν να κάνουν.»

Μάικλ Τζόρνταν (ο κορυφαίος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών): «Δεν περίμενα να βρω ένα τόσο σπουδαίο παίκτη στην Ευρώπη.»

Γιώργος Αμερικάνος (παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής): «Ο άνθρωπος είναι κομπιούτερ! Αν έπαιζε μαζί μας στην ΑΕΚ του '60 θα ήμασταν αήττητοι.»

Βασίλης Γκούμας (παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής): «Αν παίζαμε μαζί θα σκοράραμε 300 πόντους σε κάθε παιγνίδι!»

Όντι Νόρις (παλαίμαχος αμερικανός καλαθοσφαιριστής): «Έχω δει πολλούς παίχτες στην καριέρα μου, αλλά αυτά που κάνει ο Γκάλης στο παρκέ, μόνο δύο ή τρεις παίχτες μπορούν να τα κάνουν.»

Ρούουντ Χαρεβάιν (ολλανδός προπονητής): «Βρήκα τρόπο για να σταματήσω τον Γκάλη. Θα τον κλειδώσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του κι έτσι δεν θα έλθει στο γήπεδο.»

Στατιστικά

Έπαιξε σε 854 επίσημα παιγνίδια και σημείωσε 25.995 πόντους, 30.4 κατά μέσο όρο.
Σε 384 αγώνες στη μεγάλη κατηγορία του μπάσκετ σημείωσε 12.849 πόντους (33,4 κατά μέσο όρο) και είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών.
Αγωνίσθηκε 168 φορές με την Εθνική Ελλάδας, με μέσο όρο πόντων 30,46.
Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 και στα Ευρωπαϊκά του 1983, 1987, 1989 και 1991.
Ρεκόρ πόντων σε ένα αγώνα: 62, στον αγώνα Άρη - Ιωνικού το 1981. Στον ίδιο αγώνα ο μελλοντικός του συμπαίκτης στον Άρη Παναγιώτης Γιαννάκης σημείωσε 73 πόντους για λογαριασμό της ομάδας της Νίκαιας.
Ρεκόρ πόντων σε Ευρωπαϊκό Αγώνα: 57, το 1981, στον αγώνα Άρη-Βενέτσια για το κύπελλο Κόρατς.

Τίτλοι

Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991.
Κύπελλο Ελλάδας: 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1993.
MVP (Ελληνικό Πρωτάθλημα): 1988, 1989, 1900, 1991.
Ευρωμπάσκετ: 1987.
MVP Ευρωμπάσκετ: 1987.

Ιστορική θα μεινει η πρόσκληση σε αποκριάτικο γλέντι που κυκλοφόρησε το 1980 περίπου από το κοσμικό κέντρο ΑΠΟΘΗΚΗ (Σμύρνης και Μαιζώνος).
Ο Μπάμπης που αναφέρεται στην πρόσκληση είναι ο πανελλήνια γνωστός Πατρινός ρεμπέτης ΜΠΑΜΠΗΣ ΓΚΟΛΕΣ.

Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΗΣ ΑΙΓΗΙΔΟΣ

Πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια η Ελληνική γη ήταν σκεπασμένη από θάλασσα.

Η γεωλογική μορφή της άλλαξε πολλές φορές μέχρι σήμερα και θα αλλάζει συνεχώς και στο μέλλον, ακολουθώντας τον νόμο της αδιάκοπης μεταβολής, "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ" του Ηράκλειτου.

Ο Βυθός της θάλασσας, που σκέπαζε ολόκληρη την ελληνική περιοχή, από το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι την Μικρά Ασία, παρουσίαζε τότε μία παράξενη μορφολογική εικόνα. Αυτή ακριβώς η εικόνα, το ανάγλυφο του βυθού, υπήρξε η προϋπόθεση για την δημιουργία της σημερινής Ελληνικής χερσονήσου με τις υψηλές κεντρικές της οροσειρές.

Στη θέση του ορεινού όγκου της Πίνδου υπήρχε μία βαθιά υποθαλάσσια τάφρος, η "αύλαξ της Πίνδου" . Δυτικότερα εκτεινόταν μία δεύτερη, η "Ιόνια αύλαξ". Ένα υψηλό τοίχωμα , το "ύψωμα του Γαβρώνου" χώριζε τις δύο τάφρους.

Πριν από 140 εκατομμύρια χρόνια , στις αρχές τις Κρητιδικής περιόδου, μία γιγάντια ανοδική ορογενετική κίνηση ανύψωσε πάνω από τα κύματα την λεγόμενη Πελαγονική οροσειρά., μία στενή ζώνη ξηράς που περιλαμβάνει την βορειότερη Μακεδονία (Πελαγονία), τον Όλυμπο, την Ανατολική Θεσσαλία και την Βόρειο Εύβοια. Προέκταση της οροσειράς αυτής θεωρείται η λεγόμενη "Αττικοκυκλαδική μάζα": η Αττική, η νότιος Εύβοια και τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων.

Πριν από 35 εκατομμύρια χρόνια , όταν η τάφρος της Πίνδου είχε γεμίσει από ιζήματα, σημειώνονται νέες κοσμογονικές αναστατώσεις στα έγκατα της Ελληνικής γης. Ύστερα από μία πανίσχυρη ανοδική ώθηση πτυχώθηκαν τα υλικά της τάφρου και ανυψώθηκαν σχηματίζοντας την επιβλητική οροσειρά της Πίνδου.

Είναι η ίδια εποχή που δημιουργούνται οι υψηλότεροι ορεινοί όγκοι της γης , οι Άλπεις , τα Πυρηναία , τα Ιμαλάια και οι Αλπικές πτυχώσεις. Εκατομμύρια χρόνια περνούν. Ύστερα από την τάφρο της Πίνδου γεμίζει και η "Ιόνιος Αύλαξ" από τα προϊόντα της γεωλογικής αναταραχής και των αποσαθρώσεων των οροσειρών του Γαβρόβου. Στην αρχή του Μειόκαινου μία άλλη τεκτονική αναστάτωση πτυχώνει και ανορθώνει τον βυθό, για να προβάλει πάνω από το νερό το μεγαλύτερο τμήμα της δυτικής Ελλάδος. Έτσι αναδύθηκε από τα βάθη της θάλασσας η Αιγαιΐς σαν ενιαία και αδιαίρετη μάζα ξηράς που εκάλυπτε περίπου τον σημερινό Ελληνικό χώρο, από το Ιόνιο ως την Μικρά Ασία και τα νότια της Κρήτης.

Ο ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΗΙΔΟΣ

Οι γεωλογικές ανακατατάξεις δεν σταμάτησαν με τον σχηματισμό της Αιγηίδος. Θα ακολουθήσει μία νέα περίοδος μεταμορφώσεων στην γεωλογική ιστορία του ελληνικού χώρου, μία πολυσήμαντη φάση που κράτησε και αυτή μερικά εκατομμύρια χρόνια. Σ' αυτή την περίοδο αρχίζει ο κατακερματισμός του χερσαίου όγκου της Αιγηίδος, η προέλαση της Μεσογείου προς τα ενδότερα της χώρας και ο καταποντισμός μεγάλων τμημάτων της.

Η Αιγηίς δεν αποτελούσε φυσικά, μία μονότονη μάζα ξηράς. Υπήρχαν, πριν από 18 περίπου εκατομμύρια χρόνια κατά το μέσο Μειόκαινο, υψηλές οροσειρές, αλλά και βυθίσματα και εσωτερικές λίμνες. Μία μεγάλη λίμνη σκέπαζε τον χώρο της κεντρικής Θεσσαλίας (Θεσσαλία = θέσις άλατος), τις βόρειες Σποράδες και την βορειοανατολική Εύβοια. Άλλες λίμνες υπήρχαν ανατολικά της Σκύρου και νοτιότερα μεταξύ Άνδρου και Χίου.

Η θάλασσα προχωρούσε αργά αλλά σταθερά προς το εσωτερικό. Εξ' αιτίας των τεκτονικών ρηγμάτων η Μεσόγειος είχε διεισδύσει στην περιοχή μεταξύ Κρήτης και Δωδεκανήσου. Το νότιο και ανατολικό τμήμα της Κρήτης βρισκόταν τότε κάτω από τα νερά. Θάλασσα ήταν η Κέρκυρα και οι δυτικές ακτές της Ηπείρου μαζί με την Λευκάδα και το δυτικό τμήμα της Κεφαλληνίας και της Ζακύνθου.

Περνούν έξι ακόμα εκατομμύρια χρόνια και η διείσδυση της Μεσογείου στην ενδοχώρα της Αιγηίδος συνεχίζεται. Στις αρχές του Πλειόκαινου, πριν από 12 περίπου εκατομμύρια χρόνια, χωρίζονται τα νησιά του Ιονίου από την στεριά και εξέχουν σαν βραχοκορφές επάνω σε μία θάλασσα που σκεπάζει το δυτικό τμήμα της Ήλιδος, την δυτική Αχαΐα ως την Πάτρα, την πεδιάδα της Αχαΐας και τον Λακωνικό κόλπο. Αργότερα διαμορφώνονται από την διάβρωση οι κοιλάδες του Ελλησπόντου και του Βοσπόρου. Δια μέσου αυτών των κοιλάδων τα νερά της Ποντιοκασπίας και της Προποντίδος θα περάσουν σε έναν μεγάλο κεντρικό ποταμό της Αιγηίδος (Αιγαίος ποταμός) που συγκέντρωνε τις ροές των παραποτάμων του, Αξιού, Στρυμόνος, Έβρου κλπ.

Στο τέλος του Πλειόκαινου, πριν από δύο περίπου εκατομμύρια χρόνια, ένας κλάδος της Μεσογείου προωθείται από τα ανατολικά της Κρήτης προς την Προποντίδα. Ένας άλλος θαλάσσιος βραχίων εισορμά στον χώρο μεταξύ Κρήτης και Πελοποννήσου (στον χώρο περίπου του σημερινού Μυρτώου Πελάγους), φτάνει ως τα περίχωρα των Αθηνών και διαμέσου του νοτίου τμήματος της Αττικής και της Εύβοιας προελαύνει προς τις βόρειες Σποράδες και τον Θερμαϊκό. Αυτές οι μετακινήσεις των υδάτων της Μεσογείου ήταν η αρχή του σχηματισμού του Αιγαίου Πελάγους.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ

Κατά το Πλειόκαινο, πριν από 12 έως 2 εκατομμύρια χρόνια περίπου, δημιουργούνται στα βυθίσματα της Αιγηίδος μεγάλες λίμνες. Η μεγαλύτερη σχηματίζεται στο σημερινό Κρητικό Πέλαγος, βορειότερα της Κρήτης. Μικρότερες λίμνες αναφαίνονται στα βόρεια και στα ανατολικά των Σποράδων ή ανατολικά της Εύβοιας. Από τις λίμνες αυτές, όσες δεν είχαν στερεά προχώματα πλημμύριζαν από θαλάσσιο νερό, με αποτέλεσμα να γίνονται υφάλμυρες. Ήταν λίμνες ασταθείς όπως η Κορινθιακή, των Μεγάρων, του Αργολικού κόλπου και της Ήλιδος.

Αντιθέτως οι εσωτερικές λίμνες και εκείνες που είχαν ανθεκτικά προχώματα προς την θάλασσα, θα διατηρήσουν τα γλυκά νερά επί μακρότατο χρονικό διάστημα. "Ενδοχωρικές" λίμνες αυτού του τύπου ήταν η κοιλάδα του Ευρώτα, οι πεδιάδες της Μεγαλοπόλεως, της Λοκρίδος και ολόκληρη η Θεσσαλία πριν από την διάνοιξη της χαράδρας των Τεμπών.

Εν τω μεταξύ, οι γεωλογικές αναστατώσεις συνεχίζονται. Η Αιγηίς κατακερματίζεται, αλλού καταποντίζεται Πολλά τμήματα βυθίζονται και άλλα ανυψώνονται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα νερά της Μεσογείου εισχωρούν στην λίμνη του Κορινθιακού από το στενό Ρίου-Αντιρρίου και σχηματίζουν τον σημερινό κόλπο. Υψώνεται ο ισθμός της Κορίνθου, καταβυθίζεται η βόρεια πλευρά του Κορινθιακού και προβάλουν οι απότομες ακτές της Βοιωτίας και της Φωκίδος. Αναδύονται από την θάλασσα οι βόρειες περιοχές της Πελοποννήσου, καταποντίζονται οι ακτές της Αργολικής χερσονήσου και αποχωρίζεται η Αίγινα από την στεριά. Στο Ιόνιο υποχωρεί η θάλασσα, μεγαλώνουν τα νησιά και γίνονται στεριά οι περιοχές της Ήλιδος, της Μεσσηνίας και της Λακωνίας. Στο ανατολικό τμήμα της Αιγηίδος μία μεγάλη λίμνη σχηματίζεται μεταξύ Εύβοιας και Μικράς Ασίας. Μέσα σε αυτή την λίμνη ξεχωρίζουν η Σκύρος και η Λέσβος.

Έτσι κατά το τέλος αυτής της εποχής (του Πλειόκαινου), έχει στις γενικές γραμμές της οριστικοποιηθεί η σημερινή ανάγλυφη όψη και η μορφολογία της Ελληνικής γης.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ

Η τελική διαμόρφωση της ελληνικής γης ολοκληρώθηκε κατά το Πλειστόκαινο. Σ' αυτή την εποχή που κράτησε εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια (από 2 εκατομμύρια π.Χ. μέχρι το 10.000 π.Χ.), σημειώνονται νέες γεωλογικές μεταμορφώσεις και γεωγραφικές διαφοροποιήσεις, μικρής σχετικά κλίμακος, με ανόδους και καθόδους της στάθμης των θαλασσών και έντονες κλιματολογικές διακυμάνσεις ψυχρών ή θερμών εποχών. Είναι η εποχή των παγετώνων.

Κατά το πλειστόκαινο εξαφανίζονται εντελώς μερικές εσωτερικές λίμνες : της Μεγαλουπόλεως, του Ευρώτα, της Στερεάς Ελλάδος και της Θεσσαλίας. Αντιθέτως, ενοποιούνται οι λίμνες την περιοχή μεταξύ Κυκλάδων και βορείου Αιγαίου. Ωστόσο η νέα λίμνη δεν επικοινωνεί ακόμα με το Κρητικό Πέλαγος.

Αλλεπάλληλες καταβυθίσεις σημειώνονται στο ανατολικό τμήμα της Αιγηίδος. Η θάλασσα εισχωρεί στην αρχή από το στενό μεταξύ Κυθήρων και Κρήτης και ύστερα από το ευρύτερο βύθισμα μεταξύ Κρήτης και Δωδεκανήσου και το ρήγμα μεταξύ Καφηρέως - Άνδρου. Προελαύνει προς τα Β.Α. και κατακλύζει τις κοιλάδες του Ελλησπόντου και του Βοσπόρου, ακόμα και την λεκάνη του Ευξείνου. Η βόρεια και η νότια λεκάνη του Αιγαίου έχουν σχηματιστεί. Ανάμεσα σ' αυτές τις δύο λεκάνες εκτεινόταν μία υποθαλάσσια οροσειρά. Οι κορυφές των βουνών της σχημάτισαν τα πολυάριθμα νησιά των Κυκλάδων.

Με την σταθεροποίηση των μαζών της ξηράς ο ελληνικός χώρος έχει ουσιαστικά διαμορφωθεί. Ωστόσο η στάθμη της θάλασσας παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις που επηρεάζουν την ακτογραφία. Σε μία παγετώδη περίοδο μεγάλου ψύχους το Αιγαίο και το Ιόνιο έχασαν τεράστιους υδάτινους όγκους και η στάθμη της θάλασσας κατέβαινε από 100 έως 200 μέτρα.

Οι συνέπειες αυτής της μεταβολής της στάθμης ήταν σημαντικές : σχεδόν όλες οι Κυκλάδες έβγαιναν σαν ενιαία μάζα ξηράς (Αιγαίο Βουνό) επάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η Κρήτη και η Πελοπόννησος επικοινωνούσαν ίσως με γέφυρα ξηράς δια μέσου Κυθήρων και των Αντικυθήρων.

Οι βόρειες Σποράδες είχαν ενωθεί με την Θεσσαλία. Ο Θερμαϊκός μόλις υπήρχε και η Θάσος ήταν ενωμένη με την στεριά. Το ίδιο και η Χίος. Δεν υπήρχε ακόμα Παγασητικός, ούτε Ευβοϊκός ή Αμβρακικός. Η Κέρκυρα ήταν ενωμένη με την Ήπειρο και η Εύβοια με την Αττική. Καθώς κυλούν οι χιλιετίες, η μορφολογία της ξηράς ακολουθεί και αυτή την εξελικτική της πορεία. Η αποσάθρωση των ορεινών όγκων από τα νερά της βροχής και τον άνεμο, οι μεταβολές της θερμοκρασίας και της υγρασίας αλλάζουν το ανάγλυφο του τόπου. Χαμηλώνουν οι οροσειρές και τα υλικά των αποσαθρώσεων μεταφέρονται από τα ποτάμια και τους χειμάρρους στην θάλασσα ή σε κλειστές λεκάνες και πεδιάδες όπως της Θεσσαλίας και της Βοιωτίας.

Με την διαδικασία αυτή σχηματίζονται τα εύφορα εδάφη που θα αποτελέσουν τις εστίες για την συγκέντρωση των πρώτων ανθρωπίνων ομάδων στον Ελληνικό χώρο. Με τον τρόπο αυτό σχηματίστηκαν ο πηλός, η άργιλος, η άμμος, τα κροκαλοπαγή πετρώματα, ο ψαμμίτης, η γνώριμη ερυθρογή (κοκκινόχωμα) και πολλά ιζηματογενή πετρώματα. Αλλά στην τελική διαμόρφωση του ελληνικού χώρου θα συμβάλουν επίσης οι σεισμοί και η δράση των ηφαιστείων.

Η Ελλάς και η Ιταλία είναι οι μόνες Μεσογειακές χώρες που έχουν ηφαίστεια, κυρίως στις ακτές τους ή στα νησιά. Σ' αυτές τις περιοχές ο φλοιός της γης ήταν ευπαθής, εξ' αιτίας των ρηγμάτων που προκάλεσαν οι τεκτονικές αναστατώσεις, με αποτέλεσμα την ώθηση στην επιφάνια μάγματος από τα έγκατά της γης.

Τα σπουδαιότερα Ελληνικά ηφαίστεια Αιγίνης, Μεθάνων, Πόρου, Μήλου, Κιμώλου, Πολυαίγου, Φολεγάνδρου, Θήρας, Νισύρου και Κω, σχηματίζουν ένα ηφαιστειακό τόξο που εκτείνεται στα νότια κράσπεδα μιας καταποντισμένης ξηράς.

Τα βαθιά ρήγματα στο βόρειο Αιγαίο δημιούργησαν τα ηφαίστεια της Τρωάδος, της Μυτιλήνης, ίσως και της Χίου, που βρίσκονται στον ίδιο ηφαιστειακό άξονα. Τέλος τα ηφαίστεια του Οξυλίθου (Κύμης), της Λήμνου, της Ίμβρου, της Σαμοθράκης και των Φερρών της Θράκης σχηματίζουν ένα άλλο τόξο, παράλληλο προς το ηφαιστειακό τόξο του νοτίου Αιγαίου.

Όλα αυτά τα ηφαίστεια υπήρξαν εργαστήρια κατασκευής πολυτίμων ορυκτών πρώτων υλών, που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος από την Προϊστορία. Το σπουδαιότερο από ιστορική άποψη ηφαίστειο της Ελλάδος και ίσως το πιο ενδιαφέρον ηφαιστειακό κέντρο του κόσμου είναι το ηφαίστειο της Θήρας (Σαντορίνης). Η σημερινή μορφή του νησιού είναι αποτέλεσμα γεωλογικών μεταβολών που άρχισαν πολύ πρώιμα. Ύστερα από τον κατακερματισμό της Αιγηίδος και τον καταποντισμό μεγάλων τμημάτων ξηράς, στην θέση της Θήρας απέμεινε μία βραχονησίδα που αντιστοιχούσε περίπου στην περιοχή του βουνού Προφήτης Ηλίας και του Πύργου.

Η παλαιότερη ηφαιστειακή δράση σ' αυτή την νησίδα τοποθετείται στην περίοδο που αρχίζει πριν από 26 εκατομμύρια χρόνια περίπου και τελειώνει πριν από 13 εκατομμύρια χρόνια. Τα υλικά των εκρήξεων των ηφαιστειακών κέντρων της Θήρας, των Περιστεριών, του Σημαντηρίου, του Σκάρου και της Θηρασίας σχημάτισαν ένα νέο νησί, την Στρογγυλή. Μπορούμε να την φανταστούμε σαν ένα μεγαλόπρεπο ηφαιστειακό κώνο ύψους χιλίων μέτρων, με επιβλητικό κρατήρα στην κορυφή και μικρότερους στα πλευρά. Λάβα τιναζόταν κατά διαστήματα από τους κρατήρες και κυλούσε σαν πύρινο ποτάμι προς την θάλασσα.

Πριν από 25 χιλιάδες χρόνια περίπου, προς το τέλος δηλαδή του Πλειστόκαινου, σημειώνεται η πρώτη μεγάλη έκρηξη που μπορούμε να ανιχνεύσουμε επιστημονικά από τα ηφαιστειακά υλικά που έχουν κατασταλάξει στον βυθό της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Ακολούθησαν και άλλες καταστρεπτικές εκρήξεις, ώσπου το 1500 π.Χ. περίπου το νησί ανατινάχθηκε σχεδόν ολόκληρο και η ηφαιστειακή τέφρα έφτασε ως την Κρήτη και την Σικελία.


Πηγή "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ" της εκδοτικής Αθηνών τόμος Α'

Το κέρμα εκδίδεται με την ευκαιρία της 2.500ής επετείου της Μάχης του Μαραθώνα. Στο κέντρο του κέρματος η σύνθεση στην οποία απεικονίζεται μία ασπίδα και ένας δρομέας/πολεμιστής συμβολίζει τον αγώνα για την ελευθερία και τα ιδεώδη τα οποία αντιπροσωπεύει η Μάχη του Μαραθώνα. Το πτηνό στην ασπίδα συμβολίζει τη γέννηση του δυτικού πολιτισμού στη σημερινή του μορφή. Συνολικά θα κοπούν 2,5 εκατομμύρια κέρματα.

Το 1849 η Αρχαιολογική εταιρία στην προσπάθειά της να περισώσει ότι περισσότερο μπορούσε από τα εκτεθειμένα στην αμάθεια των Ελλήνων και στη ληστρική μανία των ξένων, αρχαία ερείπια, αναγκάστηκε να καταφύγει στη φιλοπατρία των πλούσιων Ελλήνων με διάφορες λαχειοφόρους αγορές, όπως το «Λαχείο Οικίας» όπου ο τυχερός κέρδιζε σπίτι.
Το πρώτο όμως επίσημο λαχείο στη ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους εξεδόθη με διάταγμα του βασιλιά Γεωργίου του Α’, στις 19 Νοεμβρίου 1874. Είναι το λαχείο των φιλάρχαιων που σκοπό είχε να εξοικονομήσει πόρους για αρχαιολογικές ανασκαφές.
Η επιτυχία του λαχείου ήταν μεγάλη και έτσι η Αρχαιολογική Εταιρία με τους πόρους που απέκτησε, άρχισε τις ανασκαφές του Διονυσιακού Θεάτρου και της Στοάς του Αττάλου. Εκτιμάτο 3,30δρχ. και έδινε στον πρώτο τυχερό 22,000δρχ.
Στις 11 Ιουνίου του 1904, το Υπουργείο Οικονομικών εκδίδει το Λαχείο υπέρ του Εθνικού Στόλου, ενώ τον Ιούλιο του 1905 τα δυο λαχεία της Αρχαιολογικής Εταιρίας και του Στόλου συγχωνεύονται σε ένα νέο λαχείο που ονομάζεται Λαχείο υπέρ του Εθνικού Στόλου και των Αρχαιοτήτων της Ελλάδας, που είναι το μόνο κρατικό λαχείο μέχρι το 1926.
Το 1936 η Ένωση Συντακτών κυκλοφορεί μια φορά το χρόνο υπέρ των σκοπών της, ενώ μέχρι την ίδια χρονιά που δημιούργησε η Ένωση Συντακτών το δικό της λαχείο κυκλοφορούσε και το Λαχείο Θεσσαλονίκης.
Ένα νέο λαχείο, με την ονομασία Εθνικό Λαχείο, ιδρύεται στις 26 Απριλίου 1937,(κυκλοφορεί τον Οκτώβριο) για να καταργηθεί τρία χρόνια μετά και να επανακυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 1941. Την ίδια χρονιά το λαχείο Στόλου μετονομάζεται σε Λαϊκό Λαχείο, που ακόμη και στην περίοδο της κατοχής συνέχισε να εκδίδεται με επιτυχία, αφού η προσδοκία μερικών δισεκατομμυρίων που μεταφράζονταν σε λίγο λάδι ή ψωμί έκανε τον κόσμο να το αγοράζει. Το Λαϊκό Λαχείο το 1964 μοίραζε κάθε Δευτέρα 16,000,000 δραχμές.
Το Σεπτέμβριο του 1967 καταργείται τι Λαχείο Συντακτών και στη θέση του δημιουργείται το «Ειδικό Κρατικό Λαχείο υπέρ κοινωνικής αντιλήψεως». Επί υπουργίας Μιλτιάδη Έβερτ στο Υπουργείο Οικονομικών (1981) τυπώθηκε ο πρόδρομος του ξυστού λαχείου. Όταν το λεγόμενο πολιτιστικό λαχείο που σκοπό είχε την συγκέντρωση πόρων για τη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που τελικά δεν κυκλοφόρησε.
Το 1993 το ΞΥΣΤΟ. Ημέρες Εθνικής Φαγούρας…

Και δεν εννοούμε τις άσπρες τρίχες

1. Το ψυγείο περιέχει περισσότερο φαγητό από μπύρα.
2. Έξι η ώρα το πρωί είναι η ώρα που ξυπνάς και όχι η ώρα που πας για ύπνο.
3. Παρακολουθείς τον καιρό στις ειδήσεις.
4. Οι φίλοι παντρεύονται και παίρνουν διαζύγιο αντί να τα φτιάχνουν και να χωρίζουν.
5. Οι διακοπές σου από 130 μέρες γίνονται 14.
6. Με τζιν και πουλόβερ δεν θεωρείσαι πια καλοντυμένος/η.
7. Είσαι αυτός που τηλεφωνάει στην αστυνομία να σταματήσει τα παλιόπαιδα που κάνουν πάρτυ.
8. Δεν βαριέσαι πια τόσο πολύ τις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Μάλιστα βρίσκεις μέχρι και ενδιαφέροντα μερικά πράγματα που λέει η θεία Πίτσα.
9. Δεν ξέρεις τι ώρα κλείνει το everest.
10. Ταΐζεις το σκύλο σου ισορροπημένη σκυλοτροφή αντί για Mc Donalds.
11. Πονάει η πλάτη σου όταν κοιμάσαι στον καναπέ.
12. Δεν κοιμάσαι πια από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 10 το βράδυ.
13. Πέντε σουβλάκια στις τρείς το πρωί σου χαλάνε το στομάχι αντί να στο φτιάχνουν.
14. Πηγαίνεις στο φαρμακείο για αντιοξειδωτικά αντί για προφυλακτικά και τεστ εγκυμοσύνης.
15. Ένα μπουκάλι κρασί των 3 ευρώ δεν είναι πια καλό πράγμα.
16. Τρως πρωινό... το πρωί!
17. Η φράση «Δεν θα ξαναπιώ τόσο!» αντικαθίσταται από τη φράση «Δεν μπορώ πια να πιω όπως έπινα!»
18. Το 90% του χρόνου που ξοδεύεις μπροστά στον υπολογιστή είναι για δουλειά.
19. Δεν ξεκινάς να πίνεις από το σπίτι για να κάνεις οικονομία στο μπαρ - όπως έκανες παλιά.
20. Κάνεις σεξ μόνο στο κρεβάτι.

Άντε κι ένα μπόνους

Ναι, έχεις άσπρες τρίχες (αν έχεις τρίχες)...

«Ενώ θα μπορούσα να τα έχω όλα για να μην έχω τίποτα, αποφάσισα να μην έχω τίποτα για να τα έχω όλα»

Η εξέγερση

Το κίνημα των Ζαπατίστας (Ejercito Zapatista de Liberacion Nacional EZLN -Στρατός των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση) ξεκίνησε την δράση του το 1994. Ιθαγενείς στην πλειοψηφία τους, αλλά και λευκοί και μιγάδες, εξεγέρθηκαν και δημιούργησαν τον Στρατό των Ζαπατίστας.
Η εξέγερση ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου του 1994 όταν κατέλαβαν την πρωτεύουσα του ομόσπονδου μεξικανικού κρατιδίου Τσιάπας το Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας. Σταδιακά η εξέγερση επεκτάθηκε και σε άλλες πολιτείες στο νότιο Μεξικό. Οι Ζαπατίστας ζητούν για λογαριασμό των ιθαγενών Ινδιάνων να ζήσουν ελεύθεροι χωρίς διώξεις, γη για να καλλιεργήσουν και να πάψουν να αποτελούν το περιθώριο της μεξικανικής κοινωνίας. Ο ρατσισμός, η γενικευμένη μιζέρια και η έλλειψη στοιχειωδών συνθηκών διαβίωσης αλλά πάνω από όλα η πείνα είναι οι αιτίες που όπλισαν το χέρι των ιθαγενών αγροτών που απαρτίζουν τον Στρατό των Ζαπατίστας (ΕΖLN).

O Mάρκος

Εκπρόσωπος και οργανωτής του κινήματος είναι ο Subcomandante Marcos. Ο «υποδιοικητής» όπως αυτοαποκαλείται, (αφού διοικητής κατά τον Μάρκος είναι ο λαός), δεν γεννήθηκε στη ζούγκλα αλλά ξέρει να την εκπροσωπεί με χιούμορ, να την εκφράζει και να την ενθουσιάζει. Ο ίδιος έχει πανεπιστημιακή μόρφωση και επαναστατική εμπειρία, και δηλώνει πως ο αγώνας του είναι αγώνας για όλους τους φτωχούς του Μεξικού. Είναι αγώνας για να ζει ο λαός με ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.
Οι Ζαπατίστας είναι ίσως το μοναδικό αντάρτικο κίνημα στη Λατινική Αμερική το οποίο πολεμάει με τη δύναμη του λόγου περισσότερο παρα των όπλων. Ο Μάρκος άριστος γνώστης της δύναμης των μέσων μαζικής ενημέρωσης τα χρησιμοποίησε για να κάνει γνωστά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τα αιτήματα των Ζαπατίστας σε όλο τον κόσμο και να κερδίσει την συμπάθεια εκατομμυρίων ανθρώπων.

Αποφεύγει την ξύλινη γλώσσα της αριστεράς και δανείζεται εκφραστικά μέσα των ιθαγενών αλλά και ποιήματα και στίχους τραγουδιών δημιουργώντας έναν λόγο πρωτότυπο. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να γνωστοποιήσει σε όλον τον κόσμο τα άιτήματα του κινήματος. Στο λόγο του είναι συγκινητικός, ρομαντικός, χιουμορίστας, και μάλιστα έχει εκδόσει βιβλία και περιοδικά. Έχει δώσει συνεντεύξεις σε εφημερίδες, τηλεοπτικά δίκτυα, ραδιόφωνα και έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς στη Λατινική Αμερική.

Το καθεστώς στο Μεξικό στην προσπάθεια του να πλήξει το κύρος του Μάρκος έδωσε στην δημοσιότητα τα στοιχεία του, λέγοντας μάλιστα πως δεν είναι ιθαγενής και πως δεν τους εκπροσωπεί. Τον Φεβρουάριο του 1995 αποκαλύφθηκε πως πρόκειται για τον Ραφαέλ Σεμπαστιάν Γκιγιέν Βισέντε που γεννήθηκε το 1957 στο Ταμπίκο, μια παράκτια πόλη στον κόλπο του Μεξικού, στην πολιτεία Ταμαουλίπας με σπουδές φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο UNAM, ο οποίος μάλιστα ακολουθούσε ακαδημαϊκή καριέρα όταν αποφάσισε να ενταχθεί στο αντάρτικο.

Ο ίδιος είχε πει για τον εαυτό του. Ο Μάρκος είναι όλες οι καταπιεσμένες μειονότητες που αντιστέκονται, εκρήγνυνται και λένε "Φθάνει πια!". Όλες οι μειονότητες την ώρα που πρέπει να μιλήσουν, και όλες οι πλειονότητες την ώρα που πρέπει να σωπάσουν και να υπομείνουν. Όλοι οι αποκλεισμένοι που αναζητούν ένα λόγο, το λόγο τους, αυτό που ξαναδίνει την πλειοψηφία στους αιώνια διασπασμένους, εμάς. Ό,τι ενοχλεί την εξουσία και τις καθησυχασμένες συνειδήσεις, αυτό είναι ο Μάρκος...

Αναδιανομή της γης

Οι Ζαπατίστας ζητούν επίσης αγροτική μεταρύθμιση με ανακατανομή της γης και κάποια μορφή αυτονομίας των ιθαγενών. Το κίνημα των Ζαπατίστας δεν είναι πολιτικό κόμμα. Αντίθετα έχει προτείνει τη συγκρότηση μιας μεταβατικής κυβέρνησης στην πολιτεία της Τσιάπας με τη συμμετοχή όλων των μη κυβερνητικών μαζικών συλλόγων και τοπικών ομάδων. Αυτη η επαναστατική κυβέρνηση έχει ήδη συγκροτηθεί και σε αυτην συμμετέχουν εκπρόσωποι των συλλογικών οργανώσεων των ιθαγενών.

Ταυτόχρονα, περίπου 38 δημαρχίες από τα ορεινά της Τσιάπας που συμμετέχουν και αποτελούν τη βάση της επαναστατικής κυβέρνησης διοικούμενες από υποστηρικτές των ανταρτών έχουν προχωρήσει ήδη σε κατάληψη και αναδιανομή της γης.

Εκπαίδευση

Όλες οι ινδιάνικες φυλές, 57 συνολικά, που μιλούν 92 διαφορετικές γλώσσες και διαλέκτους, έχουν τα ίδια αιτήματα. Αναγνώριση της ιδιαιτερότητας τους, γη, τροφή, υγεία και εκπαίδευση. Στο Μεξικό το ποσοστό αναλφαβητισμού είναι 10,46%, αλλά στις κοινότητες των Ινδιάνων ξεπερνάει το 50%. Μάλιστα, το 75% των παιδιών των Ινδιάνων δεν τελειώνουν ούτε καν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το 86% πεθαίνει από απλές εντερικές διαταραχές, ενώ το 60% υποσιτίζεται.
Από τα 100 εκατομμύρια του πληθυσμού το 43% ζεί κάτω από το όριο της φτώχειας, ποσοστό που αφορά κυρίως τους Ινδιάνους. Στην Τσιάπας μάλιστα οι ανισότητες υπήρξαν ακόμη πιο έντονες από ότι στο υπόλοιπο Μεξικό. Χαρακτηριστικό της περιοχής είναι ότι μεγάλοι γαιοκτήμονες κατέχουν μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις στις οποίες δουλεύουν οι ιθαγενείς. Πριν από λίγες δεκαετίες ακόμη δεν επιτρεπόταν οι ιθαγενείς να περπατάνε στα πεζοδρόμια!