Επτά χρόνια γάμου…και μετά τι;

O γάμος και το σεξ μοιάζουν να μην έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Γιατί το σεξ σήμερα είναι ο μεγάλος «απών» από την καθημερινότητα του γάμου, όπως επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία Πανελλαδικής Έρευνας της EMAΣ (Εταιρεία Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας), η οποία πραγματοποιήθηκε σε 18.000 ζευγάρια παραγωγικής ηλικίας και διήρκεσε 1 χρόνο.

Οι έγγαμοι, ενώ ξεκινούν με καλές προθέσεις και υπερβολικές επιθυμίες, στο τέλος της 7ετίας φαίνεται να εξοικειώνονται με την αποχή από το σεξ και την απαρχή των συγκρούσεων (γκρίνια, απιστία), με τελική κατάληξη το διαζύγιο.

Μήπως τελικά ο γάμος είναι μια συνθήκη που ενώ κυριάρχησε ως θεσμός για αιώνες, σήμερα πνέει τα λοίσθια, στην εποχή της ατομικότητας και της ισότητας των φύλων; Μήπως η ισότητα των δύο φύλων οδηγεί στην ομοιοπληξία (αυτό που μου μοιάζει), η οποία στερεί την απαραίτητη φαντασία για σεξουαλική ηδονή; Μήπως ο γάμος έχει καταλήξει να είναι απλώς συμβόλαιο οικονομικό και κοινωνικό, όπου το συναίσθημα και το πάθος απουσιάζουν;

ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΟΝΕΙΡΟ
Τα ζευγάρια ξεκινώντας την κοινή τους ζωή απολαμβάνουν αυθόρμητα το σεξ σχεδόν καθημερινά και ισχυρίζονται ότι αυτό θα κρατήσει για πολλά χρόνια. Διότι η ερωτική επαφή και η σεξουαλική ταύτιση είναι η ενέργεια που τροφοδοτεί δύο ανθρώπους να φτάσουν στο γάμο και στην ευτυχία. Αυτό, όμως, δυστυχώς διαρκεί πολύ λίγο.

Σύμφωνα με το δρ. Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη, πρόεδρο της ΕΜΑΣ, ο έβδομος χρόνος του γάμου είναι μια κρίσιμη χρονική καμπή για τις σχέσεις των ζευγαριών, αφού σηματοδοτεί την πλήρη σχεδόν αποχή από την ερωτική συνεύρεση.

Στο ερώτημα γιατί ο έβδομος χρόνος σε ένα γάμο και όχι ο δεύτερος ή ο δέκατος να είναι η κρίσιμη καμπή στην ερωτική ζωή των παντρεμένων δεν υπάρχει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, επιστημονική απάντηση. Βέβαιο είναι ότι ισχύει, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά διεθνώς. Εξάλλου, πρόσφατα στη γερμανική Βουλή προτάθηκε από γυναίκα βουλευτή η λύση του γάμου στον έβδομο χρόνο υποχρεωτικά και η συνέχισή του μόνο εάν υπάρχει συναίνεση και των δύο συντρόφων.

ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΕΛΞΗΣ
Όπως αποδεικνύεται από την έρευνα της EMAΣ, στα 2 πρώτα χρόνια του γάμου τα παντρεμένα ζευγάρια έρχονται σε επαφή τρεις φορές τουλάχιστον την εβδομάδα. Ο αριθμός μειώνεται σε μία φορά την εβδομάδα στον πέμπτο χρόνο, για να περιοριστεί στον έβδομο σε μία φορά το μήνα, συχνότητα δηλαδή η οποία οδηγεί στην πλήρη αποχή.

Και εδώ ακριβώς είναι η στιγμή που αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. H απιστία και η αναζήτηση νέων ερωτικών συντρόφων παίρνει θέση στη ζωή των παντρεμένων ζευγαριών οδηγώντας τη σχέση στην καταστροφή. Συγκεκριμένα, ενώ τα δύο πρώτα χρόνια το 19,5% των αντρών και μόνο το 2% των γυναικών δηλώνουν ότι απιστούν, τα ποσοστά αυτά στον έβδομο χρόνο φτάνουν για μεν τους άντρες στο 65%, για δε τις γυναίκες στο 64,5% (παρατηρούμε ότι τα ποσοστά απιστίας στις γυναίκες κυρίως αυξάνονται κατακόρυφα, περίπου 300%).

Αιτία αυτής της κατάστασης είναι η κάθετη μείωση της επιθυμίας, δηλώνοντας και οι δύο (62%) ότι δε νιώθουν καμία ερωτική έλξη ο ένας για τον άλλο.

ΓΙΑΤΙ;
Όπως αναφέρει ο κ. Κωνσταντινίδης, οι ερμηνείες που επικρατούν σήμερα για τη μείωση της επιθυμίας στις μόνιμες σχέσεις είναι:

• H βιολογική, η οποία αφορά τα γονίδιά μας, που είναι από τη φύση τους πολυγαμικά. Πρόσφατες έρευνες έχουν ανακαλύψει γονίδια έκφρασης διαφορετικής σεξουαλικής συμπεριφοράς σε ανθρώπους με έντονη σεξουαλική δραστηριότητα απ’ ό,τι σε ανθρώπους με χαμηλή σεξουαλική δραστηριότητα. Επίσης, στις μακροχρόνιες σχέσεις τα ανδρογόνα, που είναι οι επιθετικές ορμόνες που κινητοποιούν τον μεν άντρα να κατακτήσει, τη δε γυναίκα να επιλέξει, φαίνεται να μειώνονται. Άρα το βιολογικό κίνητρο εξασθενεί.

ΠΡΟΣΟΧΗ!
Σ’ αυτό το σημείο παρατηρούμε και το σύνδρομο της ομοιοπληξίας. Όπως προκύπτει από πειράματα, ο συγχρωτισμός και η εξοικείωση φέρνουν απέχθεια για σωματική επαφή. Αυτό διαπιστώνεται και από απλή παρατήρηση, ότι δηλαδή πολύ δύσκολα οι συγγενείς ερωτεύονται μεταξύ τους (οι εξαιρέσεις αιμομικτικής διάθεσης ενισχύουν αυτόν τον κανόνα).

• H ψυχολογική, σύμφωνα με την οποία η επιθυμία, ένα συναίσθημα επιθετικό, υποκαθίσταται από την αγάπη και την τρυφερότητα, αφαιρώντας από το ζευγάρι το παιχνίδι της διεκδίκησης και της κατάκτησης.

• H πολιτισμική, ο γάμος δηλαδή νομιμοποιεί αυτό που στο μυαλό του καθένα είναι παράνομο. H διαπίστωση ότι όταν αγαπώ, δεν ποθώ και όταν ποθώ, δεν αγαπώ, μοιάζει να ερμηνεύει την υποκατάσταση των ορμητικών σεξουαλικών ενστίκτων με πιο κοινωνικά και καθώς πρέπει συναισθήματα με ιδεολογική υπεροχή.

ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ
Συμπερασματικά, η αναπαραγωγική δέσμευση του ζευγαριού φαίνεται πως δεν είναι σήμερα αρκετή για να κρατήσει τα δύο φύλα ενωμένα. Αυτό δείχνουν τόσο τα υψηλά ποσοστά απιστίας όσο και ο μεγάλος αριθμός των διαζυγίων, κυρίως στον κρίσιμο έβδομο χρόνο του γάμου. Σύμφωνα με στοιχεία του Δικηγορικού Συλλόγου και της δικηγόρου Aικατερίνης Συκιώτη, τα ζευγάρια που βρίσκονται στην παραγωγική ηλικία (35-39 ετών) είναι εκείνα που παίρνουν ευκολότερα διαζύγιο, αγγίζοντας τα 2.312 για το 2005, σε αντίθεση με τις ηλικίες 55-59, όπου ο αριθμός των διαζυγίων υπολογίζεται στα 527.

Επίσης, ένα ακόμη στοιχείο που αφορά τα διαζύγια είναι ότι η αναλογία στην Αθήνα είναι 1 προς 3, ενώ στη Θεσσαλονίκη 1 προς 2. H EMAΣ (Eταιρεία Mελέτης Aνθρώπινης Σεξουαλικότητας, τηλ.: 210-6777070) δέχτηκε 35.000 κλήσεις κατά τη διάρκεια του 2007 από άντρες και γυναίκες όλων των κοινωνικών τάξεων από όλη την Eλλάδα σχετικά με θέματα σχέσεων και σεξουαλικότητας.