Navi Voice

Ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα όσων κατέκριναν και κατακρίνουν την Μικρασιατική Εκστρατεία είναι ότι η Μικρά Ασία κατοικούνταν στη συντριπτική πλειοψηφία της από Τούρκους, ότι οι Έλληνες ήταν μια μικρή μειονότητα και συνεπώς δεν είχε δικαίωμα το ελληνικό έθνος να ζητήσει τμήμα της Μικρασίας. Παρακάτω θα εξετάσoουμε το κατά πόσο αληθεύει η άποψη για "τουρκική Μικρά Ασία".

Πληθυσμιακά στοιχεία για την Μικρά Ασία. Από το βιβλίο του Γεώργιου Κ. Σκαλιέρη "Λαοί και Φυλαί της Μικράς Ασίας" πρώτη έκδοση Ιούνιος 1922, επανέκδοση από τις εκδόσεις ΡΗΣΟΣ, 1990, αντιγράφουμε το συνολικό πληθυσμό κατά φυλές κι εθνότητες, σε Μικρά Ασία και σε Αρμενία/Κουρδιστάν, όπως ήταν πριν την αρχή των εκτοπισμών και διωγμών κατά των Χριστιανών από το Οθωμανικό κράτος, στα 1913:



Οι Τούρκοι (Οθωμανοί και λοιπές τουρκόφωνες μουσουλμανικές φυλές) συνολικά είναι: 6.940.060, δηλαδή μόλις το 55,46% του συνολικού πληθυσμού. Αυτό το ποσοστό εννοούν οι Έλληνες μαρξιστές όταν μιλάνε περί Μικρασίας-Αρμενίας-Κουρδιστάν ως το "καθαρά Τουρκικό μέρος της οθωμανικής αυτοκρατορίας";

Οι Έλληνες, Αρμένιοι, Κούρδοι, Νεστοριανοί και λοιποί Χριστιανοί συνολικά δίνουν 5.401.167, δηλαδή 43,16% του πληθυσμού. Αυτό το 45% του πληθυσμού της "Ασιατικής Τουρκίας" έπρεπε, σύμφωνα με τους Έλληνες διεθνιστές και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις να συνεχίσει να ανέχεται τη βαρβαρότητα τις διώξεις και τις γενοκτονίες εκ μέρους των Τούρκων, του άλλου μισού πληθυσμού, απλά και μόνο επειδή ο Λένιν είχε συμμαχήσει με τον Κεμαλισμό;

Δεν είχαν αυτοί δικαίωμα στο να απαλλαχθούν από τον τουρκικό ζυγό; Μιλάμε για πεντέμισυ εκατομμύρια ανθρώπους στα 1913, που με τον ρυθμό άυξησης του πληθυσμού στην Ανατολία σήμερα θα ήταν 30 εκατομμύρια.

Ε, αυτοί έπρεπε να σφαγούν για χάρη της "προοδευτικής κεμαλικής Τουρκίας", και η απελευθερωτική εκστρατεία των Ελλήνων να αποκληθεί "ιμπεριαλιστική".

Κι ας μην πουν τίποτε για "σφαγές του Ελληνικού στρατού εις βάρος των Τούρκων". Παρεκτροπές φυσικά υπήρξαν. Ειδικότερα κατά την άτακτη υποχώρηση του στρατού μας. Δε μπορούν όμως αυτές οι παρεκτροπές, αφενός ούτε αριθμητικά να συγκριθούν με τις σφαγές που διενήργησαν οι Τούρκοι μεταξύ 1914-1922, αλλά αφετέρου ούτε και να συγκριθούν (όντας μη προμελετημένες) με την προμελετημένη γενοκτονία που είχε σχεδιασθεί και εκτελεσθεί από τις ηγεσίες του τουρκικού κράτους εις βάρος των χριστιανών υπηκόων του. "Οι Χριστιανοί της Τουρκίας πρέπει ή να εκτουρκιστούν ή να διωχθούν", είχαν αποφασίσει οι Νεότουρκοι συνέχεια των οποίων ήταν ο Κεμαλισμός. ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, Έλληνες και Αρμένιοι.

Πώς τολμάνε να μην παραδέχονται αρκετοί το ότι η σφαγή ενός και πλέον εκατομμυρίων Ελλήνων δεν ήταν γενοκτονία; Άντε ένας άντε δύο να έπεσαν τυχαία στις κάνες των όπλων του Κεμάλ, αλλά ένα εκατομμύριο; Υπενθυμίζω: από τα 3,2 εκατομμύρια που ζούσαν το 1912 σε Α.Θράκη και Μ.Ασία, γύρισαν εδώ περί το 1,6εκατομμύρια (1,28 το 1923 και οι υπόλοιποι πιο πριν), έφυγαν στη Ρωσία περί τις 200.000-300.000, έμειναν στην Κωνσταντινούπολη περί τις 150.000, άρα σφάχτηκαν 1.200.000. Πώς γίνεται να αντιπαραβάλονται οι ενέργειες ενός στρατού που έκαιγε καλύβες όντας υπό άτακτη υποχώρηση με τις προσχεδιασμένες και προμελετημένες ενέργειες ενός κράτους που ήθελε να εκτουρκίσει ή να σφάξει το 40 % των υπηκόων του, και μάλιστα το έλεγε επίσημα;

Πώς είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για 200.000 νεκρούς Τούρκους από τον Ελληνικό στρατό (που είχε 30.000 απώλειες) τη στιγμή που αυτός και αριθμητικά λίγος μέσα στο χάος της τεράστειας Μικρασίας ήταν, αλλά και συνεχώς πολεμούσε ώστε δεν είχε χρόνο για γενοκτονίες; Πώς γίνεται να εξισώνουν κάποιες μεμονωμένες ενέργειες ενός ατάκτως οπισθοχωρούντα και εν πλήρη διαλύσει στρατού με μια προμελετημένη γενοκτονία, εν ψυχρώ πραγματοποιούμενη;

Γνωρίζουν άραγε πως τη στιγμή που η Σμύρνη έπλεε στο αίμα, των μουσουλμάνων της Β. Ελλάδας δεν πειράχτηκε ούτε μια τρίχα της κεφαλής τους, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα το ελληνικό κράτος να απειλήσει ή να εφαρμόσει αντίποινα εναντίον τους ώστε ο Κεμάλ (και οι προκάτοχοί του, από το 1915 και μετά) να σταματήσει τις σφαγές των Μικρασιατών; Εμείς όμως δεν κάναμε τέτοια πράγματα.

Σε ένα πόλεμο γίνονται αρκετά άσχημα πράγματα, όμως γενικεύσεις που εξισώνουν θύμα και θύτη, και μάλιστα παραγνωρίζουν το ιστορικό υπόβαθρο της συμπεριφοράς του θύματος (οι Τούρκοι επί αιώνες έσφαζαν άοπλους Ρωμιούς, είναι λογικό κάποτε να σφάξουν και οι Ρωμιοί, αλλά η μια σφαγή διαφέρει από την άλλη: το θύμα εκδικείται, ενώ ο θύτης που επί αιώνες έσφαζε δεν έχει καμιά δικαιολογία) είναι απαράδεκτες.

Είναι σαν να εξισώνεται ο αντισημιτισμός των Παλαιστινίων που υπέφεραν και υποφέρουν από το Ισραήλ, με τον αντισημιτισμό των Ναζί στους οποίους τίποτε δεν έφταιξαν οι Εβραίοι.

Στο συνέδριο του κόμματος των Νεοτούρκων, τον Οκτώβριο του 1911 είχε αποφασισθεί: "Η Τουρκία πρέπει να γίνει μια ουσιαστικά μουσουλμανική χώρα(..) Αργά ή γρήγορα πρέπει να επιτευχθεί η ολοκληρωτική οθωμανοποίηση (διάβαζε τουρκοποίηση) όλων των υπηκόων της αυτοκρατορίας.

Είναι πάντως ξεκάθαρο πως αυτό δε μπορεί να επιτευχθεί με την πειθώ και ως εκ τούτου πρέπει να προσφύγουμε στην ένοπλη βία (..)Πρέπει να αρνηθούμε στις άλλες εθνότητες το δικαίωμα να έχουν δικές τους οργανώσεις. Κάθε μορφή αποκέντρωσης συνιστά προδοσία της Τουρκικής Αυτοκρατορίας.

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΛΗΤΕΑ ΠΟΣΟΤΗΤΑ. (..)"

Ξέρω βέβαια, κανείς δεν έχει στα χέρια του τα διατάγματα του εμπρησμού της Σμύρνης ή των διωγμών μεταξύ 1915-1922 οπότε οι διεθνιστές μας έχουν κάθε δικαίωμα να αρνούνται πως έγινε γενοκτονία. Και εις ανώτερα.

Όσο για το κύριο επιχείρημα των αντιεθνικιστών που κατακρίνουν την Μικρασιατική Εκστρατεία, το "έστω, ας δεχτούμε, ότι είχαμε δίκαιο να πάει ελληνικός στρατός στη Σμύρνη-Ιωνία. Γιατί επήγαμε να κατακτήσουμε την Άγκυρα;", αυτό φανερώνει την πλήρη άγνοιά τους για τα δεδομένα της εποχής. Απαντούμε: απλούστατα, για να κρατηθεί η Σμύρνη ελληνική, έπρεπε να κατανικηθεί ο κεμαλισμός.

Δια της εκστρατείας προς την Άγκυρα-Σαγγάριο δεν ετίθετο θέμα κατάκτησης των περιοχών αυτών ούτε όλης της Μικρασίας, αλλά θέμα οριστικής αποσόβησης του κινδύνου για τη Σμύρνη. Καθώς ο κεμαλισμός συνεχώς και ενδυναμωνόταν, ήταν βέβαιο ότι θα αμφισβητούσε ένοπλα την ελληνική κυριαρχία σε Σμύρνη και Α. Θράκη. Δεν έπρεπε να εξασφαλιστεί μια για πάντα η Ελλάδα από την αμφισβήτηση των ελληνικότατων αυτών περιοχών; Υπήρχαν δύο τρόποι να το κάνουμε αυτό. Είτε θα περιμέναμε στα όρια της Ιωνίας, 150-200 χλμ ανατολικά της Σμύρνης, να ενδυμωθεί κι άλλο ο Κεμάλ, να στρατολογήσει κι άλλους Τούρκους (ειδικά από τις περιοχές από τις οποίες θα αποσύρονταν ο ελληνικός στρατός), είτε θα επιτιθέμεθα στον Κεμάλ προσπαθώντας να τσακίσουμε το κεφάλι του φιδιού.

Οι τότε ιθύνοντες διάλεξαν το δεύτερο σχέδιο, καθώς το πρώτο τους φάνηκε πως θα προκαλούσε φθορές στον ελληνικό στρατό: ο Κεμάλ, εάν η Ελλάδα περιοριζόταν μόνη της στην στενότατη και μικρή ζώνη κατοχής της Ιωνίας, θα μπορούσε να συγκεντρώσει τεράστιες ποσότητες στρατού σε απόσταση 100-200 χλμ από την Ιωνία προκαλώντας "ασφυξία" και είτε δια του αντάρτικού του είτε εξαναγκάζοντας μας να παρακολουθούμε 200 .000 στρατό έτοιμο να επιτεθεί όποτε θελήσει σε μια στενότατη ζώνη. Το δίλημμα ήταν τραγικό, ωστόσο δεν πρέπει οι κακόπιστοι αντιεθνικιστές να μας πείσουν ότι σκοπός της εκστρατείας προς την Άγκυρα ήταν η κατάκτηση όλης της Τουρκίας.

Ψεύδονται ασύστολα όταν ισχυρίζονται ότι δεν καταλαβαίνουν γιατί βαδίσαμε προς Άγκυρα.

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι η εκστρατεία προς την Άγκυρα ήταν στρατιωτικό λάθος, επαναλαμβάνουμε το κύριο επιχείρημα υπέρ της απελευθέρωσης της Ιωνίας το 1920: Ποιος ψεύτης, αλήθεια, από αυτή τη δράκα αντιεθνικιστών, θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι Α) η Σμύρνη και η ενδοχώρα της δεν ήταν ελληνικότατες περιοχές και ποιος απατεώνας μπορεί να ισχυριστεί ότι Β) οι σφαγές κατά των Ελλήνων από τους Τούρκους το 1922 ήταν αποτέλεσμα απλώς και μόνο ή κυρίως της παρουσίας ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία κι ενδεχομένως των βιαιοτήτων που διέπραξαν Έλληνες στρατιώτες;

Σφαγές και γενοκτονίες κατά των Μικρασιατών είχαν ξεκινήσει από τα 1915-1916, προτού πατήσει καν Έλληνας στρατιώτης το πόδι του στην Μικρά Ασία, πολύ καν σκεφτεί κανείς εκστρατεία στην Άγκυρα. Δεν είναι λοιπόν "καλά να πάθουμε" οι σφαγές που υπεστήκαμε τον Αύγουστο του 1922 στη Σμύρνη και γενικά στη Μ. Ασία. Δεν ήταν "δίκαια εκδίκηση των Τούρκων". Ήταν συνέχεια των σφαγών του 1915-1918, και γι' αυτό επήγαμε επιπλέον στην Μικρά Ασία το 1920 (εκτός από το να απελευθερώσουμε ελληνικότατες περιοχές): για να μην επαναληφθούν τα γεγονότα του 1915-1918.

Το ότι απέτυχε παταγωδώς η τότε ηγεσία στους δύο αυτούς στόχους διόλου δεν μειώνει το δίκαιο του εγχειρήματος.

Εύλογη η ένσταση πως τα παραπάνω πληθυσμιακά στοιχεία είναι ίσως νοθευμένα για λόγους εθνικού ελληνικού συμφέροντος. Ο Γ. Σκαλιέρης στην αρχή του βιβλίου αυτού παραθέτει στατιστικά στοιχεία ξένων: Ο Malte-Brun στην "Geographie Universelle" 1875 (tom. V) γράφει "Η Μ.Ασία έχει 8-9 εκ. κατοίκων εξ ων τα 5 είναι Μουσουλμάνοι και οι άλλοι Έλληνες Ορθόδοξοι." Ο M. Ph. Le Bas στο Asia Mineure 1878 γράφει "Οι Έλληνες κι οι Αρμένιοι της Μικράς Ασίας ανέρχονται σε 3 εκατομμύρια, οι μουσουλμάνοι σε πέντε. Αν αφαιρεθούν οι Κούρδοι και τα νομαδικά φύλα, οι Τούρκοι ούτε εις τέσσερα εκατομμύρια φτάνουν".

Ο Γάλλος αξιωματικός L. Lamouche, που επισκέφτηκε ως μέλος επίσημης αποστολής την Τουρκία, στο L' organisation Militaire de l' Empire Ottoman γράφει "Οι Τούρκοι δεν υπερβαίνουν τα 38% του πληθυσμού της χώρας". Ο Fontanier στο Voyages en Orient, Paris 1829 γράφει "γίνεται λόγος περί Τουρκικής πλειονοψηφίας ενώ αυτή δεν υπάρχει". Ο Τούρκος Refik Nevzad στο La Federation Ottomane, Paris 1915 λέει πως οι Τούρκοι μαζί με τους εξοθωμανισθέντες ανέρχονται στο 44,8%.

Τέλος, η συμφωνία μεταξύ των Τουρκων και των εν Τουρκια ελληνικών πολιτικών οργανώσεων στις αρχές του 1912 κάνει λόγο για 2,5 εκατομμύρια Έλληνες στη Μικρα Ασία (μαζί με τα σαντζάκια Αδάνων και Αντάκιας), οπότε τα 2,66 εκατομμύρια που αναφέρει ο Σκαλιέρης δεν απέχουν και πολύ από την αλήθεια. Τη συμφωνία αυτή είχαν δεχθεί όχι τίποτα παρακατιανοί Τούρκοι, αλλά ο τότε Μέγας Βεζύρης Κιαμήλ Πασάς, ο τότε καθηγητής συνταγματικού δικαίου μετέπειτα εν Ρώμη αντιπρόσωπος της Κεμαλικής Εθνοσυνέλευσης Αρίφ Μπέης, Στρατάρχες, πολλοί στρατιωτικοί και αριστοκράτες Τούρκοι. Και είχαν μάλλιστα υποσχεθεί για περισσότερες έδρες, δηλαδή πως υπήρχε περισσότερος των 2,5 εκατομμυρίων πληθυσμός Ελληνικός στην Μικρά Ασία.

Το αεροδρόμιο του Ντένβερ είναι το μεγαλύτερο σε έκταση αεροδρόμιο των ΗΠΑ και το τρίτο στον κόσμο. Με τα 140 Km2 του δεσπόζει σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την πόλη του Ντένβερ και είναι το 5ο αεροδρόμιο των ΗΠΑ από άποψη αριθμού επιβατών, εξυπηρετώντας το 2006 περίπου 50 εκατομμύρια επιβάτες. Η εκπληκτική οροφή του κατασκευάστηκε έτσι που να μοιάζει με τις χιονισμένες οροσειρές του Κολοράντο και το κόστος του ξεπέρασε κατά πολύ τον αρχικό προϋπολογισμό, φτάνοντας στο αστρονομικό ποσό των 4,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων.Μέχρι εδώ θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως όλα είναι καλά, όμως υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που προκαλούν ερωτηματικά, τουλάχιστον στους συνωμοσιολόγους.



Παραβλέποντας το γεγονός ότι ξεπεράστηκε κατά πολύ το αρχικό κόστος, μιας και έτσι φαίνεται να συμβαίνει τελικά με όλα τα δημόσια έργα, στο αεροδρόμιο του Ντένβερ φαίνεται πως η υπερβολή έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, δόθηκε εντολή να κλείσει το παλιό αεροδρόμιο της πόλης, το Stapleton, το οποίο λειτουργούσε υποδειγματικά και χωρίς προβλήματα.

Η θέση του νέου αεροδρομίου βρίσκεται σε μια απομονωμένη περιοχή, στην πρωτοφανώς μεγάλη απόσταση των 40 Km από την πόλη. Η πρόσβαση από το Ντένβερ στο αεροδρόμιο, καθώς και ανάμεσα στα διάφορα κτίριά του, γίνεται χάρη σε ένα κολοσσιαίο σιδηροδρομικό δίκτυο, για το οποίο χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες μίλια σιδηροδρομικών γραμμών, ενώ οι οπτικές ίνες που χρησιμοποιήθηκαν, ξεπερνούν τα 5.300 μίλια, δηλαδή το μήκος του ποταμού Νείλου. Ο τεράστιος κεντρικός σταθμός κατασκευάστηκε με μάρμαρο από όλα τα μέρη της Γης, πράγμα ανεξήγητο με βάση τον ήδη επιβαρυμένο προϋπολογισμό.



Η επιλογή της τοποθεσίας φαίνεται να μην ήταν ιδανική, δεδομένου ότι στην περιοχή επικρατούν συνήθως δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ισχυροί άνεμοι, που συνεχώς προκαλούν το κλείσιμο του αεροδρομίου και τη ματαίωση εκατοντάδων πτήσεων, γεγονός που δεν συνέβαινε στο Stapleton.Ένα άλλο αινιγματικό γεγονός είναι ότι χτίστηκαν υπόγεια επίπεδα και κτίρια που στη συνέχεια θάφτηκαν κάτω από χιλιάδες τόνους χώματος, με τη δικαιολογία ότι τα κτίρια εκείνα ήταν ελαττωματικά.

Για την κατασκευή των έργων αυτών προσελήφθηκαν εταιρείες και εργάτες που σύντομα απολύονταν προφανώς, όπως λένε κάποιοι, για να μην έχει κανείς πλήρη εικόνα του έργου. Σύμφωνα με τους ερευνητές Alex Cristopher και David Icke, κάτω από το αεροδρόμιο του Ντένβερ υπάρχει μια τεράστια βάση έκτασης περίπου 8 Km2 στην οποία εργάζονται άνθρωποι από κοινού με εξωγήινους. Οι δύο ερευνητές στηρίζουν την άποψή τους σε μαρτυρίες εργατών. Κάποιοι άλλοι αναφέρουν την ύπαρξη 8 υποεπιπέδων και την εκπομπή υπερήχων και υποήχων, εξαιτίας των οποίων αρκετοί επιβάτες αναφέρουν δυσφορία μόλις πατήσουν το πόδι τους στο αεροδρόμιο.



Μασονικά και άλλα σύμβολα Το αεροδρόμιο είναι γεμάτο μυστικιστικά σύμβολα, με αποκορύφωμα τις τοιχογραφίες που θα μας απασχολήσουν λίγο παρακάτω. Η τεράστια αποβάθρα ονομάζεται «Μεγάλη Αίθουσα», όρος που χρησιμοποιείται για τους χώρους όπου συγκεντρώνονται οι Μασόνοι. Εάν αυτό σας ακούγεται υπερβολικό ως σύνδεση, η χρονοκάψουλα που βρίσκεται εκεί θα σας διαλύσει κάθε αμφιβολία, καθώς επάνω της διακρίνεται ο Διαβήτης των Ελευθεροτεκτόνων. Μπορείτε επίσης να δείτε αγάλματα gargoyles, όπως ακριβώς και στους καθολικούς ιερούς ναούς. Για το πάτωμα της αίθουσας χρησιμοποιήθηκε μάρμαρο από όλα τα μέρη της Γης, ενώ επάνω του είναι χαραγμένες περίεργες φράσεις, που ίσως αποτελούν τα ονόματα από Ιερά Όρη των ινδιάνων.



Στο παρεκκλήσι θα διαπιστώσετε την ύπαρξη σχεδόν όλων των θρησκειών σε έναν και μοναδικό χώρο. Παρά ταύτα, προσωπικά θεωρώ πως όλα αυτά ωχριούν μπροστά στις τερατώδεις τοιχογραφίες…Οι τερατώδεις τοιχογραφίεςΚοιτάζοντας κανείς τις τοιχογραφίες θα πιστέψει ίσως τα λόγια του δημιουργού τους Leo Tanguma, ο οποίος είχε δηλώσει ότι « Αποστολή μου είναι να τονίσω την αξιοπρέπεια όλων των ανθρώπων, να διατηρήσω την πολιτιστική κληρονομιά των Chicanos και, το πιο σημαντικό από όλα, να διαδώσω τις ιδέες της αγάπης, του σεβασμού και της δικαιοσύνης».

Πράγματι, είναι πιθανό να διαπιστώσιε κανείς ένα αντιπολεμικό μήνυμα κοιτάζοντας τις τοιχογραφίες, μελετώντας τις όμως προσεκτικά, ίσως και να αλλάξει άποψη, όπως και αρκετοί άνθρωποι που τις πρωτοαντίκρυσαν στην τελετή των εγκαινίων του αεροδρομίου.Οι τοιχογραφίες περιέχουν δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες λεπτομέρειες που δεν γίνονται αντιληπτές με μια απλή ματιά.


Στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνουν όλες αυτές οι απεικονίσεις, μερικοί πάντως πιστεύουν ότι δεν είναι τίποτε άλλο από την αποτύπωση των σκοτεινών σχεδίων της Νέας Τάξης πραγμάτων και της Μυστικής Κυβέρνησης που έχει επιβληθεί.Υπάρχει μια τοιχογραφία στην οποία ένας στρατιώτης, ντυμένος με γερμανική στολή και έχοντας πρόσωπο που μοιάζει πολύ με τους περίφημους Γκρίζους Εξωγήινους, κρατάει ένα ισλαμικό ξίφος και τρυπάει ένα περιστέρι. Στα δεξιά του, ανάμεσα σε ερείπια, ένα κοριτσάκι με Σταυρό στο στήθος κοιμάται ή είναι νεκρό, κρατώντας ένα αρκουδάκι στο χέρι.

Σε μια άλλη τοιχογραφία παιδιά από όλα τα έθνη της Γης κρατούν ξίφη, τυλιγμένα με τη σημαία του κράτους τους και τα προσφέρουν σε ένα μικρό γερμανόπουλο, το οποίο έχει σιδερένιο το ένα του χέρι και σπάζει τα ξίφη με ένα σφυρί, ενώ κάτω του κείτεται η φιγούρα του νεκρού πλέον εξωγήινου στρατιώτη, πάνω από τον οποίο στέκουν δύο περιστέρια. Σε άλλο σημείο, τρία φέρετρα ανοιχτά, με γυναίκες νεκρές μέσα τους, μια φιγούρα που μοιάζει με το Χριστό και λατρεύει ένα φυτό, το οποίο δείχνει να μην είναι κάποιο από τα γνωστά φυτά του πλανήτη μας, εικόνες ζώων με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά, φάλαινες που εκτινάσσονται από μια φλεγόμενη θάλασσα και μια πόλη στο βάθος που έχει πιάσει πυρκαγιά.


Οι λεπτομέρειες αυτής της τοιχογραφίας είναι κυριολεκτικά εκατοντάδες, όπως μάτια που κρύβονται σε διάφορα σημεία, ενώ ερευνητές ισχυρίζονται πως τα φυτά που απεικονίζονται εκεί είναι όλα τους δηλητηριώδη.Τι συμβαίνει με τις τοιχογραφίες;Η αλήθεια είναι πως ακόμα και αν παραβλέψει κανείς τα συνωμοσιολογικά σενάρια, το λιγότερο που μπορεί κανείς να πει για αυτές είναι ότι είναι αλλόκοτες και συνήθως δεν παίρνουν καλές κριτικές από τους επισκέπτες του αεροδρομίου, αφού οι περισσότεροι τις θεωρούν απωθητικές.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο στρατιώτης που μοιάζει με εξωγήινο αν και η επίσημη άποψη είναι ότι φοράει απλώς αντιασφυξιογόνο μάσκα. Ο Alex Christopher ισχυρίζεται πως ο καλλιτέχνης του είχε εκμυστηρευθεί ότι δέχτηκε οδηγίες σχετικά με το πώς να σχεδιάσει τις τοιχογραφίες δήλωση την οποία αρνήθηκε αργότερα. Έτσι, οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν πως ο καλλιτέχνης ήταν θύμα Mind control. Ορισμένοι άλλοι παρατηρούν πως οι τοιχογραφίες παραπέμπουν σε συγκεκριμένες ομάδες και θεωρίες και προκαλούν ενδιαφέρουσες σκέψεις.

Για παράδειγμα, τα τρία φέρετρα με τις νεκρές γυναίκες, που ανήκουν στη λευκή, τη μαύρη και την κόκκινη φυλή, συνδέονται με τελετουργίες της Λέσχης των Οστών και του Κρανίου, μέλη της οποίας υπήρξαν οι Πρόεδροι Μπους. Η αλήθεια είναι πως ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει τις τοιχογραφίες με όποιον τρόπο θέλει…Ένα απλό αεροδρόμιο ή κάτι παραπάνω;Μέσα στον περιορισμένο χώρο ενός άρθρου προσπάθησα να παρουσιάσω όσο το δυνατό πληρέστερα την εικόνα ενός αεροδρομίου που ποτέ δεν έχω επισκεφτεί. Οι σκεπτικιστές σίγουρα (και με το δίκιο τους σε αρκετά σημεία) θα κρίνουν ως υπερβολικές τις θεωρίες συνωμοσίας.

Από την άλλη, ερευνητές όπως ο David Icke πιστεύουν ότι το αεροδρόμιο του Ντένβερ δεν είναι τυχαίο, μιας και η πόλη αυτή έχει επιλεγεί από τη Μυστική Κυβέρνηση ως το κέντρο του δυτικού τομέα των ΗΠΑ. Ο Icke ισχυρίζεται ότι η Ατλάντα θα είναι το ανατολικό κέντρο, για αυτό και ο σχεδιασμός των αεροδρομίων των δύο πόλεων είναι παρόμοιος.Φοβάμαι πως δεν είναι δυνατό να εξακριβώσουμε εάν οι παραπάνω θεωρίες είναι αληθινές. Ωστόσο, είναι οφθαλμοφανές ότι το αεροδρόμιο βρίθει μυστικιστικών συμβόλων, τα οποία δεν μπορεί να τοποθετήθηκαν εκεί τυχαία αλλά από κάποιον ή κάποιους που είναι γνώστες αυτών των θεμάτων. Ποιος είναι ο σκοπός αυτών των συμβολισμών;

Πολλοί θεωρούν ότι οι τοιχογραφίες διηγούνται ουσιαστικά τα σχέδια της Νέας Τάξης για ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν μπορούν να μην παρατηρήσουν ότι η φλεγόμενη πόλη έχει δύο ουρανοξύστες που μοιάζουν πολύ με τους Δίδυμους Πύργους, ενώ επισημαίνουν πως κατά καιρούς γίνονται τροποποιήσεις σε διάφορα σημεία της τοιχογραφίας, τονίζοντας κάποια μέρη της περισσότερο από κάποια άλλα.


Οι συνωμοσιολόγοι πιστεύουν πως πιθανώς τα σημεία που τονίζονται αφορούν στα σχέδια εκείνα που έχουν ήδη υλοποιηθεί, όπως συνέβη στην απεικόνιση της φλεγόμενης πόλης, η οποία ίσως και να είναι η Νέα Υόρκη. Παρατηρούν ακόμη πως επάνω από τη φιγούρα του στρατιώτη, την οποία ονομάζουν Darth Vader λόγω της ομοιότητάς της με τον συγκεκριμένο ήρωα των ταινιών Star Wars, υπάρχουν λωρίδες καπνού, που σύμφωνα με αυτούς είναι τα μυστηριώδη chemtrails.Όλα αυτά αλλά και περισσότερα που μόνοι σας θα διακρίνετε, δεν μπορούν να αποτελούν απλές συμπτώσεις…

Οι πολεμικές επανορθώσεις

Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο από τη Γερμανία που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που προέρχονται από το «Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα»

Με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο, τον Ευάγγελο Μαχαίρα, τον Γεώργιο Αλέξανδρο Μαγκάκη, τον Βασίλη Καρκούλια κ.ά. ξεπερνούν, σε σημερινή αξία, τα 162 δις ευρώ χωρίς τους τόκους, όπως σημειώνει στο άρθρο του που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Επίκαιρα» ο Αναπληρωτής Καθηγητής Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, Νότης Μαριάς.

Σύμφωνα με το βιβλίο Η Μαύρη Βίβλος της Κατοχής (Αθήνα 2006), που έχει εκδώσει το Εθνικό Συμβούλιο για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, τα θύματα και οι απώλειες της χώρας μας από τους Γερμανούς κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν ως εξής:

Νεκροί πολέμου 1940-1941: 13.327

Εκτελεσμένοι (σε ολόκληρη την Ελλάδα): 56.225

Θανόντες όμηροι (στα γερμανικά στρατόπεδα): 105.000

Νεκροί από βομβαρδισμούς: 7.120

Νεκροί σε μάχες της Εθνικής Αντίστασης (γερμανικά στοιχεία): 20.650

Νεκροί στη Μέση Ανατολή: 1.100

Απώλειες Εμπορικού Ναυτικού: 3.500

Σύνολο: 206.922Νεκροί από πείνα & σχετικές ασθένειες: 600.000

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ: 806.922

Απώλειες από υπογεννητικότητα: 300.000

Σύνολο απωλειών: 1.106.922

Οι γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα

Οι γερμανικές οφειλές προς τη χώρα μας προέρχονται από:

• Την υποχρέωση καταβολής του υπολοίπου των Επανορθώσεων από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
• Αποζημιώσεις λόγω της απώλειας κυρίως σκαφών (βομβαρδισμοί, τορπιλισμοί, βυθίσεις, αιχμαλωσία) κατά την περίοδο ουδετερότητας της Ελλάδας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν την επίθεση Ιταλίας και Γερμανίας εναντίον μας.
• Την επιστροφή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου.
• Τις Επανορθώσεις που αναγνωρίστηκαν από τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) να μας καταβάλει η Γερμανία για τις ζημίες που προξένησε στην ελληνική οικονομία.
• Από την καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα των θηριωδιών

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ

Το Βερολίνο προκειμένου να αντιμετωπίσει τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς του στόχους στην ευρύτερη ελληνική περιοχή, Λιβύη-Μ. Ανατολή-Βαλκάνια, είχε υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν σ’αυτήν και είχαν πεδίο δράσης την ευρύτερη περιοχή της.

Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων κατοχής. Επιπλέον η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της Λιβύης.

Στόχος των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης-Μ. Ανατολής και η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων. Από τα τελευταία εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το 20% του αντιμονίου, το 50% των ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου. Την ίδια στιγμή για τους συμμάχους η μοναδική πύλη των Βαλκανίων ήταν και παρέμενε η Ελλάδα.

Λόγω αυτών, η γερμανική απαίτηση για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα ήταν ανελαστική και είχε προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις  ακόμα και της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου που απειλούσε με παραίτηση. Παράλληλα ο Μουσολίνι όπως και ο Γερμανός πληρεξούσιος για την Ελλάδα, Γκύντερ Αλτενμπουργκ πίεζαν το Βερολίνο να μειώσει τα έξοδα κατοχής για την Ελλάδα.

Το πρόβλημα των μοναδικά υπέρογκων δαπανών κατοχής συνόδευε η “παντός αγαθού” λεηλασία του τόπου, φυσικό επακόλουθο της οποίας ήταν ο λιμός. Ο Αλτενμπουργκ από τις πρώτες ημέρες προειδοποιούσε το Βερολίνο για τον επερχόμενο υποσιτισμό.

Παράλληλα ο εκπρόσωπος του Βατικανού, νούτσιος Α. Ρονκάλι, ο μετέπειτα πάπας Ιωάνης ΚΓ’, μετά από έρευνες του, διαπίστωνε τριπλασιασμό των θανάτων σε Αθήνα-Πειραιά λόγω λιμού τον χειμώνα 1941-42 και ο Γκαίμπελς
σημείωνε στο ημερολόγιό του, “.... η πείνα (στην Ελλάδα) έχει καταστεί ενδημική νόσος.

Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση” . Το πρόβλημα του λιμού καθιστούσε οξύτερο το Λονδίνο που είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα για να εξωθήσει τον ελληνικό πληθυσμό προς την αντίσταση.

Η πείνα, η ανομία και τα φιλοαγγλικά αισθήματα γίνονταν τόσο απειλητικά που οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να τα αγνοήσουν. Ο υποσιτισμός τους απασχολούσε γιατί υποκινούσε λαϊκές αντιδράσεις και την αντίσταση.

Έτσι οι Δυνάμεις Κατοχής οδηγήθηκαν σε μια αδήριτη πραγματικότητα δύο ανελαστικών και αντικρουομένων απαιτήσεων. Από τη μια η κεφαλαιοδότηση από την  Ελλάδα τον στρατιωτικών επιχειρήσεων του άξονα στην ευρύτερη περιοχή της και από την άλλη η πείνα που οδηγούσε στην εξέγερση και στην αντίσταση.

Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι Δυνάμεις Κατοχής, τον Οκτώβριο του 1941, θα στείλουν στην Ελλάδα οικονομικούς τεχνοκράτες, δίχως όμως κάποιο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων, από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο του 1942 στη Ρώμη. Η γερμανική επιμονή για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα οδηγούσε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη.

Τότε ο Ιταλός τραπεζίτης και οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα, Ντ’Αγκοστίνι, θα προτείνει τη λύση του δανείου. Δηλαδή οι πέρα από τις δαπάνες κατοχής αναλήψεις να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο προς την Γερμανία και την Ιταλία. 

ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ

Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14.3.1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Άλτενμπουργκ και Γκίτζι. Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα. Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με την ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942” και ο Γκίτζι με το σημείωμά του Νο4/6406/461/23.3.1942.

Σύμφωνα μ’αυτήν .

• Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ. (άρθρο 2).

• Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας ως άτοκο, σε δραχμές δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3).

• Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4).

• Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).


Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Οι δανειακές αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων προκαταβολών, το ύψος και η διάρκεια των οποίων δεν προσδιοριζόταν. Επίσης δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η εξόφληση του, ενώ προσδιοριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές.

Με το εμπιστευτικό έγγραφο 409/2.4.1942 ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έδινε εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματική διακοίνωση του Αλτενμπουργκ και να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές προκαταβολές.

Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν τρεις τροποποιήσεις με κοινή βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές μετατρέπουν την αρχική αναγκαστική σύμβαση σε συμβατική. Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι αναγκαστικό και μεταπίπτει σε κοινό συμβατικό δάνειο.

Με την πρώτη τροποποίηση (2.12.1942) ορίζεται ότι τα δανειακά ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943 (άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3).

Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο λόγω υπερημερίας. Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού νομίσματος και έντοκο.

Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται (δίχως τους τόκους) σε 227.940.201 εκ. δολ. το 1944 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ. μετακατοχικά μάρκα . Με τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεται σε κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ.

Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι συμβατικό και όχι αναγκαστικό, σταθερού νομίσματος και από τον Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι επανορθωτική. Ως τέτοια δεν εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου 1953 που αναστέλει την καταβολή των επανορθώσεων και αποζημιώσεων.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ

Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη των Παρισίων το 1946 και στη διάσκεψη των υπεξ των τεσσάρων Μ.Δ. το Νοέμβριο του 1947, διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και ζητούσε την επιστροφή του .

Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο.

• Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης.

•Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου.

• Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966.

• Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το 1990 παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967.

• Υστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. (Η Ελλάδα το διεκδικεί από το 1945).

Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη επιχειρημάτων. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει και το τυπικό επιχείρημα που θα μπορούσε να προβληθεί, εκείνο του χωρισμού της Γερμανίας. Επομένως είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά (νομικά).

Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος ή οποιοσδήποτε μέτοχος της (πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και ο ελληνικός λαός μέσω των συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του. Τέλος την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει το προηγούμενο της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική Γερμανία είχε επιβάλλει παρόμοια κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η τότε Δ. Γερμανία επέστρεψε18 (αντίστοιχα το 1956 και 1971).

Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το ελληνικό κράτος κατά παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης της Χάγης του 1909 και το οποίο ισχύει και σήμερα. Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η ναζιστική Γερμανία είχε χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή του, ενώ και ο καγελλάριος Ερχαρντ, το 1964, είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του μετά την επανένωση της Γερμανίας.

Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος για το οικονομικό ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44. Ενδεικτικά και μόνο είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο πληθωρισμός αυξήθηκε 15,3 εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την Ελλάδα υποχρέωσε η τότε Γερμανία να της καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις.

Αυτό το ολοκαύτωμα το αναγνώρισαν οι Ιταλοί ναζί: “Η Ελλάδα είναι στημμένη σαν λεμόνι”, έλεγε ο Γκίτζι. Αποκορύφωμα ο Μουσολίνι, που έλεγε ότι “... οι Γερμανοί άρπαξαν από τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών τους...”. Αλλά και ο Γερμανός υπ. Οικονομίμας, Φουνκ, τον Ιούνιο του 1943 έγραφε σε άρθρο του ότι, “η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου, όπως ίσως καμία αλλη χώρα της Ευρώπης”.

Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε στον εξωτερικό δανεισμό.

Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή του κατοχικού δανείου είναι η μετά το 1990 ενωμένη και δημοκρατική Γερμανία.

Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα τα μετακατοχικά φιλογερμανικά αισθήματα, όπως τα χαρακτήρισε ο καγκελλάριος Κολ, του ελληνικού λαού και γι’αυτό ακέραια την ευθύνη φέρει η γερμανική κυβέρνηση.

Μια νέα ανακάλυψη έρχεται να αναιρέσει τα όσα ξέραμε μέχρι τώρα για την φιλία ανθρώπου με σκύλο.

Νέα ευρήματα Βρετανών επιστημόνων φαίνεται να δείχνουν ότι οι πρόγονοί μας είναι πιθανότερο αρχικά να προτιμούσαν την αλεπού παρά τον σκύλο ως κατοικίδιο ζώο, ενώ παράλληλα υποστηρίζεται ότι το πανέξυπνο αυτό ζώο είχε εξημερωθεί χιλιάδες χρόνια πριν από τους σκύλους και είχε αγαπηθεί από τους «πρωτούς» ανθρώπους.

Σύμφωνα με έρευνες του Πανεπιστημίου του Cambridge, υπό τη δρα Λίζα Μάχερ του Κέντρου Ανθρώπινων Εξελικτικών Μελετών Λέβερχαλμ, ανέλυσαν ευρήματα από έναν προϊστορικό τάφο στη Βόρεια Ιορδανία, στην τοποθεσία Ουγιούν-αλ-Χαμάμ, όπου βρέθηκε μια αλεπού θαμμένη μαζί με έναν άνθρωπο.

Τα ευρήματα παραπέμπουν στην ύπαρξη ενός στενού δεσμού ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο και θεωρούν ότι θα είχε εξημερώσει την αλεπού, η οποία να συνόδευσε τον κάτοχό της στον τάφο, όταν πέθανε.

Πρόκειται για την πρώτη γνωστή ταφή του είδους της και όπως φαίνεται ότι οι αλεπούδες είχαν μια θέση στο πλευρό του ανθρώπου. Ο τάφος που βρέθηκε ήταν ηλικίας περίπου 16.500 ετών, δηλαδή 4.000 παλαιότερος από την αρχαιότερη γνωστή κοινή ταφή ανθρώπου με σκύλο, η οποία ανακαλύφθηκε στο Ισραήλ και αφορούσε μια γυναίκα που θάφτηκε με το κατοικίδιό της.

Παρόλα αυτά, οι ερευνητές είναι σχετικά επιφυλακτικοί κατά πόσο όντως οι αλεπούδες είχαν εξημερωθεί πλήρως, ενώ πιστεύουν ότι η σχέση ανθρώπων-αλεπούδων θα πρέπει να ήταν βραχύχρονη. Με το πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι στράφηκαν στους σκύλους, διαπιστώνοντας ότι ήταν συνάμα και πιο υπάκουοι.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι αλεπούδες μπορούν να τεθούν υπό τον ανθρώπινο έλεγχο, όμως δεν είναι το ίδιο υπάκουες με τους σκύλους, πράγμα που εξηγεί γιατί τελικά οι σκύλοι απέκτησαν τον τίτλο του «καλύτερου φίλου» του ανθρώπου, τον οποίο διατηρούν μέχρι σήμερα.

Το γκολφ αποτελεί μία ιδιαίτερα υποσχόμενη επενδυτική ευκαιρία στην Ελλάδα σήμερα, λόγω των σημαντικών προοπτικών ανάπτυξής του σε μια χώρα που έχει ολιγάριθμα σχετικά με τις δυνατότητές της λειτουργούντα γήπεδα. 

Μία ανεξερεύνητη ευκαιρία

Το γκολφ αποτελεί μία ιδιαίτερα υποσχόμενη επενδυτική ευκαιρία στην Ελλάδα σήμερα, λόγω των σημαντικών προοπτικών ανάπτυξής του σε μια χώρα που έχει ολιγάριθμα σχετικά με τις δυνατότητές της λειτουργούντα γήπεδα. Εκτιμάται ότι ανά τον κόσμο, 32,000 γήπεδα γκολφ φιλοξενούν άνω των 60 εκατομμυρίων γκολφέρ. Στην Ευρώπη μόνο, υπάρχουν σχεδόν 7 εκατομμύρια άτομα που ασχολούνται με το άθλημα. Καθώς η Ελλάδα αναπτύσσεται σε τουριστικό προορισμό για διακοπές όλο το χρόνο και σε περιοχή πρώτης και δεύτερης κατοικίας για πολλούς επαγγελματίες και συνταξιούχους, η ζήτηση για τη δημιουργία γηπέδων γκολφ αυξάνεται εντυπωσιακά.

Λόγω της σχετικά χαμηλής εγχώριας ζήτησης για το άθλημα στο παρελθόν, η ωρίμανση του κλάδου σήμερα θεωρείται χαμηλή, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης. Η Ελλάδα προσφέρει άφθονες περιοχές σε θαυμάσιες τοποθεσίες που μπορούν να φιλοξενήσουν γήπεδα του γκολφ, τόσο κοντά στην Αθήνα, όσο και σε διάφορα σημεία της ηπειρωτικής χώρας και στα νησιά. Στην Ελλάδα υπάρχουν 5 γήπεδα γκολφ 18 οπών: στη Γλυφάδα, την Κέρκυρα, τη Ρόδο, τη Χαλκιδική και τη Χερσόνησο της Κρήτης και ένα γήπεδο 9 οπών στην Ελούντα της Κρήτης, τα οποία εξυπηρετούν 1300 παίκτες.

Την άνοιξη του 2010 πρόκειται να λειτουργήσουν νέα γήπεδα πρωταθλήματος γκολφ. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της KPMG (Golf Benchmark Survey 2007) η επιχειρηματική απόδοση των γηπέδων γκολφ στη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου αναμένεται να είναι άριστη κατά 31% ή καλή κατά 69% σε αντίθεση με την απόδοση στη Δυτική Ευρώπη που κρίνεται ως καλή κατά 56% και άριστη κατά 17%. Ο αριθμός των γηπέδων γκολφ αυξάνεται παγκοσμίως κατά 3% το χρόνο, ενώ οι παίκτες αυξάνονται κατά 5% τον χρόνο. Τόσο η Ελλάδα όσο και οι επενδυτές γηπέδων γκολφ μπορούν να επωφεληθούν από αυτή την παγκόσμια αυξητική τάση.

Γκολφ όλο τον χρόνο

Επιπλέον το κλίμα της Ελλάδας είναι ιδανικό για την ενασχόληση με το γκολφ όλο το χρόνο. Η μέση θερμοκρασία κατά το χειμώνα στη Βόρειο Ελλάδα κυμαίνεται στους 14C. Το τρέχον ενδιαφέρον μεγάλων διεθνών ονομάτων της βιομηχανίας υποδηλώνει ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να αποτελέσει το νέο προορισμό γκολφ της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η λέσχη Troon Golf συμφώνησε να αναλάβει τη διαχείριση των δύο νέων γηπέδων πρωταθλήματος γκολφ 18 τρυπών, τα οποία σχεδιάστηκαν από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα γηπέδων γκολφ Robert Trent Jones II και το Γερμανό επαγγελματία γκολφέρ Bernard Langer και θα βρίσκονται στο θέρετρο Costa Navarino στην Πελοπόννησο.

Η εταιρεία Trophy Golf & Resorts έχει υπογράψει συμφωνία για τη διαχείριση του γηπέδου γκολφ που σχεδίασε ο διάσημος γκολφέρ Jack Nicklaus και θα βρίσκεται στο θέρετρο Kilada Hills στην Πελοπόννησο. Επίσης, η εταιρεία του διάσημου γκολφέρ Gary Player επιβλέπει την ανάπτυξη γηπέδου γκολφ στο θέρετρο Lavender Bay Golf Resort κοντά στο Βόλο. Το γεγονός ότι σήμερα λειτουργούν μόνο έξι γήπεδα γκολφ στη χώρα και φιλοξενούν περίπου 30,000 παίκτες, υποδηλώνει τις τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης.

Η άριστη τουριστική υποδομή της Ελλάδας αποτελεί έναυσμα για περαιτέρω ανάπτυξη. Ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, εστιατόρια, μέσα μεταφοράς και πλήθος ψυχαγωγικών και πολιτισμικών δραστηριοτήτων υποστηρίζουν και πλαισιώνουν άριστα το άθλημα του γκολφ. Για παράδειγμα, το νέο γήπεδο γκολφ του αρχιτέκτονα Bob Hunt στην Κρήτη συνεργάζεται με 60 και πλέον ξενοδοχεία της περιοχής.

Επενδυτικά Κίνητρα

Ένας σημαντικός αριθμός μεγάλων εκτάσεων γης διατίθενται για την ανάπτυξη γηπέδων γκολφ, πολλές από τις οποίες μπορούν να φιλοξενήσουν και ανάπτυξη παραθεριστικών ακινήτων. Οι διαδικασίες αδειοδότησης έχουν απλοποιηθεί και το ποσοστό φορολογίας είναι ιδιαίτερα χαμηλό (25%).

«Όπως τα μαρμάρινα γλυπτά της κλασικής περιόδου αναδύθηκαν από την αρχαία Ελλάδα, έτσι ελπίζουμε κι εμείς να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον γκολφ που θα αντισταθεί στη φθορά του χρόνου σε μια τοποθεσία που κατά τη γνώμη μου είναι η καλύτερη στην Ευρώπη»

Robert Trent Jones, Jnr., Αρχιτέκτονας, Γήπεδο γκολφ στον Κόλπο του Ναβαρίνου «Το θέρετρο γκολφ Kilada Hills βρίσκεται σε μία θαυμάσια έκταση και την πρώτη φορά που την επισκέφτηκα με εντυπωσίασαν οι απίστευτες προοπτικές της. Πιστεύω ότι το σχέδιο που δημιουργούμε θα εξελιχθεί σε ένα θεαματικό γήπεδο γκολφ και ελπίζω να αποτελέσει μία από τις πιο δελεαστικές εμπειρίες γκολφ στην Ελλάδα»

Jack Nicklaus

5 σημαντικοί λόγοι για να νέες επενδύσεις σε Γκόλφ στην Ελλάδα

• Εξαιρετικό κλίμα που ευνοεί την ενασχόληση με το γκολφ όλο το χρόνο

• Αυξανόμενη ζήτηση δημιουργεί μια αγορά με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης

• Διαθέσιμη γη σε εντυπωσιακά τοπία

• Άρτια δομημένη τουριστική υποδομή που λειτουργεί συμπληρωματικά με τα γήπεδα γκολφ

• Ιδανική τοποθεσία που προσελκύει αφοσιωμένους και ευκαιριακούς παίκτες γκολφ

Η Ελληνική κυβέρνηση έχει στρατηγικά επιλέξει την ανάπτυξη της τουριστικής υποδομής ως στόχο προτεραιότητας και ενθαρρύνει την ανάπτυξη νέων γηπέδων γκολφ σε όλη τη χώρα. Το γκολφ αποτελεί έναν από τους πιο πολλά υποσχόμενους επενδυτικούς τομείς στην Ελλάδα σήμερα.

Γήπεδα γκολφ στην Ελλάδα

Οι αρχαίοι Ελληνικοί ναοί άντεχαν ακόμη και τις πολύ μεγάλες τιμές της εδαφικής επιτάχυνσης, μέσω ενός «έξυπνου» συστήματος απορρόφησης της σεισμικής ενέργειας. (φωτογραφία: Μετρήσεις μικρού θορύβου σε κίονα της Ελληνιστικής Στοάς της Ακρόπολης της Λίνδου).

Πρόκειται για το αποτέλεσμα της έρευνας για τη σεισμική συμπεριφορά των κιόνων σε αρχαίους ναούς, που διενήργησαν οι επιστήμονες του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), οι οποίοι εφάρμοσαν για πρώτη φορά στη χώρα και τη μέθοδο του μικρού θορύβου!

Όλα έγιναν κατά τη διάρκεια ενός ερευνητικού προγράμματος που πραγματοποιήθηκε από τον Σεπτέμβρη του 2005 έως και τον Δεκέμβριο του 2007.

Επιστημονικός υπεύθυνος της όλης προσπάθειας ήταν ο καθηγητής του Εργαστηρίου Εδαφομηχανικής, Γεωτεχνικής Σεισμικής Μηχανικής και Θεμελιώσεων του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ, Κυριαζής Πιτιλάκης.

Τότε δημιουργήθηκε μία ηλεκτρονική βάση δεδομένων με κατηγοριοποίηση των εδαφικών, των γεωμετρικών και των μηχανικών χαρακτηριστικών εννέα Ελληνικών ναών της κλασσικής αρχαιότητας.

Με σύγχρονα λογισμικά εργαλεία ηλεκτρονικού υπολογιστή δημιουργήθηκαν και μελετήθηκαν διάφορες προσομοιώσεις των κιόνων και των συστημάτων πόλων-εμπολίων της Ελληνιστικής Στοάς της Ακρόπολης Λίνδου. Οι κίονες και οι πόλοι υποβλήθηκαν σε μία σειρά από σεισμικές διεγέρσεις .

Από τα αποτελέσματα της έρευνας αναδείχθηκαν ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά του τρόπου ταλάντωσης των κιόνων για διαφορετικά συστήματα πόλων-εμπολίων (αποτελούμενα από ξύλο ή τιτάνιο.).

Με αυτό τον τρόπο εκτιμήθηκε η θετική – αρνητική συνεισφορά του καθενός συστήματος στην σεισμική απόκριση του κίονα.

Τα αποτελέσματα κατέδειξαν – πλην κάποιων εξαιρέσεων- την πολύ καλή συμπεριφορά των δομικών συστημάτων των κιόνων, καθώς αυτοί παρουσίασαν εξαιρετική ευστάθεια ακόμη και για πολύ μεγάλες τιμές της εδαφικής επιτάχυνσης.

«Πρόκειται μία οικονομική και εύκολα εφαρμόσιμη μέθοδος, που εφαρμόζεται για την εκτίμηση των δυναμικών χαρακτηριστικών απόκρισης τους. Η συγκεκριμένη μέθοδος χρησιμοποιείται ευρέως στη γεωτεχνική σεισμική μηχανική και κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων επεκτάθηκε η εφαρμογή αυτής και στις αναδομές. Η μεθοδολογία ως καινοτόμα χρήζει περαιτέρω έρευνας.

Τα πρώτα αποτελέσματα όμως, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για την εύρεση του «εν δυνάμει» τρόπου απόκρισης των κιόνων και συνεπώς της μεθοδολογίας προσέγγισης των αναστηλωτικών επεμβάσεων», ανακοίνωσαν οι επιστήμονες.

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αρχαίοι κίονες ήταν στατικά συστήματα μεταφοράς των φορτίων αποτελούμενα από ένα ή περισσότερα τεμάχη λίθων (σφόνδυλοι), τα οποία εδράζονταν εν επαφή χωρίς να χρησιμοποιείται κάποιο συνδετικό υλικό.

Οι σφόνδυλοι συνδέονταν μεταξύ τους μέσω των κατάλληλων στοιχείων σύνδεσης που ονομάζεται σύστημα πόλου-εμπολίου. Το σύστημα αυτό χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα για την επίτευξη τέλειας έδρασης μίας μεταξύ των επιφανειών των σφονδύλων.

Άλλωστε , είναι γνωστή η εμμονή των αρχαίων Ελλήνων για την εξάλειψη των αρμών της ασυνέχειας.

«Η σημασία του συγκεκριμένου συστήματος στη σεισμική μηχανική είναι, εξαιρετική, αφού αποτελεί ένα παράγοντα «έξυπνης» απόσβεσης της σεισμικής ενέργειας μέσω της παραμόρφωσής του κατά τη διάρκεια της ταλάντωσης των κιόνων.

Η επιλογή του κατάλληλου υλικού και διατομής του πόλου αποτελεί καίριο ζήτημα κατά τις σύγχρονες αναστηλωτικές επεμβάσεις. Οι κίονες ως στατικά συστήματα που υποβάλλονται σε δυναμικές διεγέρσεις φαίνεται ότι παρουσιάζουν «χαοτικό» τρόπο συμπεριφοράς και αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής έρευνας των τελευταίων δεκαπέντε ετών», εξήγησαν οι επιστήμονες.

Χαρακτήρισαν, μάλιστα, «καίριας σημασίας» την της σεισμικής συμπεριφοράς αυτών των συστημάτων σε ότι αφορά στη βάθος γνώση του τρόπου απόσβεσης της σεισμικής ενέργειας, την αποτίμηση της τρωτότητάς τους και του βαθμού ασφάλειας των αναστηλωτικών επεμβάσεων.

Στην επιστημονική ομάδα που πραγματοποίησε την έρευνα συμμετείχαν τα εργαστήρια Εδαφομηχανικής- Γεωτεχνικής- Σεισμικής Μηχανικής και Αντοχής Υλικών του Α.Π.Θ., ο Τομέας Αρχαιολογίας του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ίδιου πανεπιστημίου, καθώς και η Επιτροπή Στερεώσεως – Αναστυλώσεως των Μνημείων της Ακρόπολης Λίνδου.

Ως Έλληνας θεός απεικονίζεται ο Βούδας στην αρχαία Βακτριανή!

Το στοιχείο προέκυψε από την ομιλία του Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Sir John Boardman, με τίτλο «Greeks going East», που έγινε χθες το απόγευμα στην αίθουσα της Παλαιάς Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).

Ο Βρετανός καθηγητής αναφέρθηκε στην επίδραση του «Δρόμου του Μεταξιού» στην εξάπλωση της Ελληνικής τέχνης στην Ανατολή. Παρουσίασε, δε, την πρωϊμότερη αναπαράσταση σε νόμισμα του Βούδα ως άνδρα, που έφερε την επιγραφή του ονόματός του στα Ελληνικά και πιο συγκεκριμένα τη λέξη «BOΔΔO» (φωτογραφία)!

«Η εξάπλωση των Ελλήνων και της Ελληνικής τέχνης στην Ανατολή έφτασε πέρα από τα όρια της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Μέγας Αλέξανδρος οδήγησε τα Ελληνικά στρατεύματα στην Κεντρική Ασία και την Ινδία. Το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής, με τους διαδόχους του Ινδοέλληνες, είχε διάρκεια μέχρι και τον 1ο αιώνα π.Χ.

Η επιρροή που άσκησαν οι Ινδοέλληνες στις τοπικές τέχνες της Ινδίας και της Κεντρικής Ασίας ήταν σημαντική με την εισαγωγή- για πρώτη φορά- της αντίληψης ότι ο Βούδας θα μπορούσε να αναπαρασταθεί ως Έλληνας θεός», ανέφερε ο κ. Boardman.

Αναφερόμενος στη Βακτριανή και στην περιοχή του ποταμού Όξου είπε πως η συγκεκριμένη περιοχή ήταν φανερή κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα π.Χ σ’ αυτούς που αργότερα θα ίδρυαν τη δυναστεία των Κουσάν στην Ινδία.

«Στο Tillya Tepe του Αφγανιστάν υφίστανται έργα τέχνης, που φανερώνουν ελληνιστική επιρροή, τόσο στο στυλ, όσο και στη θεματολογία. Πραγματικά, μία από τις πριγκίπισσες που φορούσε τέτοια κοσμήματα, θα μπορούσε ίσως να ήταν ελληνικής καταγωγής.

Η πριγκίπισσα ακολουθούσε το Ελληνικό έθιμο κι κρατούσε από ένα νόμισμα στο χέρι και στο στόμα, ώστε να πληρώσει το Χάρο στο πέρασμα από τα νερά της Στυγός.

Η επιρροή των συγκεκριμένων έργων, ίσως έφτασε και μέχρι την Κίνα, με τη εικονογραφία του Ελληνικού θαλάσσιου-τέρατος, του κήτους, να επηρεάζει την εμφάνιση του κινέζικου δράκου Han», τόνισε ο Βρετανός επιστήμονας.

Παρουσίασε, μάλιστα, την εικόνα μίας χρυσής φτερωτής Αφροδίτης, που βρέθηκε στο Tillya Tepe του Αφγανιστάν.

Στην ίδια εκδήλωση μίλησε και η Διευθύντρια της Βρετανικής Σχολής, καθηγήτρια, Catherine Morgan, η οποία παρουσίασε τα αποτελέσματα των σημαντικών αρχαιολογικών ερευνητικών προγραμμάτων που έγιναν το 2007. Από τις ανασκαφές προέκυψαν τα στοιχεία μίας θρησκείας, που ξεκίνησε στη Ύστερη Εποχή του Χαλκού και συνεχίστηκε να λατρεύεται μέχρι και την Υστερορωμαϊκή περίοδο.

Οι έρευνες αυτές έγιναν στο αρχαίο Θέατρο της Σπάρτης, στην Πραισό, σε έναν οικισμό της Κλασικής και Ελληνιστικής περιόδου στην ανατολική Κρήτη, στη μεσαιωνική πόλη της Θίσβης-Καστορίου στη Βοιωτία, στο ιερό της πρώιμης Εποχής του Χαλκού στον Κάβο της Κέρου και τη γειτονική θέση στο Δασκαλιό, στην εντατική επιφανειακή έρευνα στην κοιλάδα της Κνωσού και στη σημαντική θέση της εποχής του Χαλκού , καθώς και της πρώιμης Εποχής του Σιδήρου στην ακρόπολη του Λευκαντί του Ευβοίας.

Μεγάλο ποσοστό των ανδρών θα συγχωρούσε την απιστία, αρκεί η σύντροφός τους να τους απατούσε με μια... άλλη γυναίκα. Δείτε πώς εξηγείται αυτή η συμπεριφορά. Αντίστροφα τα αποτελέσματα στην πλευρά των γυναικών.

Οι μισοί άνδρες θα συγχωρούσαν την απιστία της συντρόφου τους, αρκεί το "τρίτο πρόσωπο" να ήταν γυναίκα, σύμφωνα με μία νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν.

Οι γυναίκες, ωστόσο, πολύ πιο δύσκολα θα συγχωρούσαν την απιστία του συντρόφου τους αν το "τρίτο πρόσωπο" ήταν άνδρας.

Οι ερευνητές ζήτησαν από 718 φοιτητές να σκεφτούν ότι βρίσκονται σε μία μακροχρόνια σχέση και ποιές θα ήταν οι αντιδράσεις τους απέναντι σε διάφορα σενάρια απιστίας.

Διαπίστωσαν ότι συνολικά, το 50% των ανδρών μάλλον θα συνέχιζαν τη σχέση τους με μία γυναίκα αν τους είχε απατήσει με... γυναίκα, ενώ το 22% απάντησαν ότι θα συγχωρούσαν την απιστία με άνδρα.

Η μελέτη, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν αυτό τον μήνα στην επιθεώρηση Personality and Individual Differences, αποφάνθηκε ότι η αντίδραση των ερωτηθέντων βασίζεται στο ένστικτο της ζήλειας.

Οι άνδρες, συμπεραίνει η έκθεση, ένιωθαν να απειλούνται περισσότερο από έναν άνδρα αντίζηλο εξαιτίας της αβεβαιότητας για την πατρότητα, ενώ βλέπουν την ομοφυλοφιλική περιπέτεια της συντρόφου τους ως "μία ευκαιρία να συνευρεθούν ερωτικά με περισσότερες από μία γυναίκα ταυτόχρονα ικανοποιώντας την βαθιά επιθυμία των ανδρών για περισσότερες συντρόφους".

Δείχνουν όπως όλοι οι άλλοι άστεγοι που η μοίρα τους έχει εξαναγκάσει να ζουν στο δρόμο , στην πραγματικότητα όμως έχουν επιλέξει να ζουν με έσοδα από την επαιτεία.

Αυτοαποκαλούνται «τεμπέληδες ζητιάνοι» και δηλώνουν ευθαρσώς ότι ζητιανεύουν για να μπορέσουν να ζήσουν όπως αυτοί επιθυμούν, δίχως δουλειά και προβλήματα. Πρόκειται για δύο επιστήμονες κατ΄ επιλογήν άστεγους που ζητούν τον οβολό των περαστικών για να μπορέσουν να αγοράσουν μπύρα, κρασί και... κοκαΐνη αλλά και για να ταίσουν την γάτα τους.

Το βράδυ μάλιστα απλώνουν και δύο ακόμη μικρές πινακίδες που γράφουν «για τσιγαριλίκι» και «για άλλα βίτσια». Δείχνουν όπως όλοι οι άλλοι άστεγοι που η μοίρα τους έχει εξαναγκάσει να ζουν στο δρόμο , στην πραγματικότητα όμως έχουν επιλέξει να ζουν με έσοδα από την επαιτεία. Οι δύο άνδρες, ο Λίντον Όουεν και Χοσέ Μανουέλ Κάλβο συναντήθηκαν τυχαία σε ένα παγκάκι στη Γρανάδα.

Ο 37χρονος Ουαλός Οουεν ζητούσε διέξοδο από την καλοπληρωμένη μεν αλλά αγχωτική δουλειά του ενώ ο 55χρονος Ισπανός από τα κανάρια νησιά που δούλευε, ως τμηματάρχης σε μία εταιρία στην Τενερίφη και έβγαζε 600.000 ευρώ τον χρόνο, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη γυναίκα του και τους δύο γιους του για μια ξέγνοιαστη ζωή.

Οι δύο τεμπέληδες ζητιάνοι διατηρούν μάλιστα και ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, με γκάλερι φωτογράφων και πλήθος πληροφοριών ενώ δίνουν τη δυνατότητα να τους προσφέρονται δωρεές μέσω του PayPal.

«Είμαστε ζητιάνοι που ζουν στον 21ο αιώνα» αναφέρουν στην ιστοσελίδα τους και ενημερώνουν ότι το ορθογραφικό λάθος στη λέξη «Beggars»(ζητιάνοι) στην ηλεκτρονική διεύθυνση της σελίδας οφείλεται στο ότι αυτός που τους έφτιαξε τη σελίδα, ήταν... μεθυσμένος.

Αν πάντως συναντήσετε ποτέ τους τεμπέληδες ζητιάνους μην επιχειρήσετε να τους φωτογραφήσετε διότι θα σας στοιχίσει κάπως ακριβά... Όπως ενημερώνουν με ταμπελίτσα που έχουν σε εμφανές σημείο : «Φωτογραφίες 278 ευρώ»

Οι Καταρράκτες της Βικτωρίας ή Mosi-oa-Tunya ("Ο καπνός που βροντά") είναι καταρράκτες που βρίσκονται στην Αφρική, μεταξύ της Ζάμπια και της Ζιμπάμπουε. Δημιουργούνται από τον ποταμό Ζαμβέζη, και αποτελούν κάποιους από τους μεγαλύτερους καταρράκτες του κόσμου.

Το όνομα "Βικτωρίας", δόθηκε από τον Ντέιβιντ Λίβινγκστον, προς τιμή της βασίλισσας Βικτωρίας και είναι το όνομα το οποίο χρησιμοποιεί επίσημα η Ζιμπάμπουε για τους καταρράκτες. Αντίθετα, η Ζάμπια χρησιμοποιεί ως επίσημο το όνομα Mosi-oa-Tunya. Το μέγιστο ύψος τους φτάνει τα 108 μέτρα και το πλάτος τους τα 1708 μέτρα, ενώ ο όγκος του νερού που πέφτει φτάνει κατά μέσο όρο τα 1088 m³/s (κυβικά μέτρα/δευτερόλεπτο).

Φυσικά Χαρακτηριστικά

Οι καταρράκτες της Βικτωρίας σχηματίζονται όταν ο Ζαμβέζης που ρέει σε ένα επίπεδο υψίπεδο συναντά ένα χάσμα πλάτους 1708 μέτρων. Το ύψος του χάσματος ξεκινά από τα 80 μέτρα (στη δυτική άκρη) και φτάνει στα 108 (στο κέντρο). Το χάσμα αυτό αποκαλείται Πρώτο Φαράγγι και έχει πλάτος 110 μέτρα. Στο λόφο του καταρράκτη σχηματίζονται δύο νησιά, που είναι αρκετά μεγάλα, ώστε να είναι εμφανή ακόμα με πλήρη πλημμύρα:

Το Νησί Boaruka (ή νησί καταρρακτών), κοντά στη δυτική όχθη και το Νησί Λίβινγκστον, κοντά στη μέση. Ακόμα, διάφορες μικρές νησίδες δημιουργούνται την περίοδο που τα νερά δεν είναι πολλά. Τα κύρια ρεύματα ονομάζονται: Devil's Cataract (Καταρράκτες του Διαβόλου ή Leaping Water, νερό που πηδά), Main Falls (Κύριοι καταρράκτες) , Rainbow Falls (Καταρράκτες του Ουράνιου τόξου) και Eastern Cataract (Ανατολικός Καταρράκτης).

Μετά τους καταρράκτες το ποτάμι συνεχίζει την πορεία του μέσα από 7 διαδοχικά φαράγγια. Οι πλευρές από αυτά τα φαράγγια είναι κάθετες και έχουν ύψος περίπου γύρω στα 120 μέτρα. Η ποσότητα του νερού που πέφτει από τους καταρράκτες διαφέρει ανάλογα με την εποχή. Η περίοδος των βροχών ξεκινά από τα τέλη Νοεμβρίου και φτάνει έως τις αρχές Απριλίου. Την περίοδο του Φεβρουαρίου μέχρι τον Μάιο, είναι η περίοδος όπου ο Ζαμβέζης πλημμυρίζει. Το ύψος του σύννεφου που σηκώνεται από την πτώση των νερών φτάνει τα 400 μέτρα και είναι ορατό από απόσταση 50 χιλιομέτρων.

Ιστορικά Στοιχεία

Στην περιοχή γύρω από τους καταρράκτες, έχουν ανακαλυφθεί ευρήματα από την προϊστορική εποχή, που φτάνουν μέχρι και την εποχή του homo habilis. Οι καταρράκτες απέκτησαν από τους διάφορους λαούς που πέρασαν από την περιοχή διάφορα ονόματα. Οι ιθαγενής της φυλής της περιοχής, Batoka/Tokalea, ονόμαζαν τους καταρράκτες Shungu na mutitima. Οι Matabele, ένα φύλο των Ζουλού, τους ονόμασαν με το όνομα aManz' aThunqayo, ενώ οι Batswana και οι Makololo τους έδωσαν το όνομα Mosi-oa-Tunya.

Όλα τα προηγούμενα ονόματα σημαίνουν "Ο καπνός που βροντά". Ο πρώτος Ευρωπαίος που είδε τους καταρράκτες ήταν ο Ντέιβιντ Λίβινγκστον, στις 17 Νοεμβρίου του 1855, στη διάρκεια του ταξιδιού του (1852–56) στον άνω Ζαμβέζη.

Η ύπαρξή τους ήταν γνωστή στις ντόπιες φυλές, και ίσως και στους Άραβες. Ο Λίβινγκστον, που εντυπωσιάστηκε από τους καταρράκτες, τους έδωσε το όνομα της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας.

Το 1860, ο Λίβινγκστον επέστρεψε μαζί με τον φυσικό Τζον Κρικ, για να τους μελετήσει. Διάφοροι άλλοι Ευρωπαίοι εξερευνητές της εποχής που πέρασαν από τους καταρράκτες ήταν ο Πορτογάλος Serpa Pinto, ο Τσέχος Emil Holub, που ήταν και ο πρώτος που χαρτογράφησε την περιοχή, το 1975, και ο Βρετανός ζωγράφος Thomas Baines. Γύρω στο 1900, η βρετανική εταιρία British South Africa Company αποφάσισε να αγοράσει μεταλλευτικά δικαιώματα στην περιοχή βόρεια του Ζαμβέζη, καθώς την εκμετάλλευση διαφόρων άλλων παραγωγικών πηγών στη γύρω περιοχή, μέσω της οποίας εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι κοντά στους καταρράκτες.

Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας, Cecil Rhodes, θέλησε να περάσει η σιδηροδρομική γραμμή Κέιπ Τάουν-Κάιρο από τους καταρράκτες της Βικτωρίας. Το 1905 κατασκευάστηκε η γέφυρα των καταρρακτών της Βικτωρίας, στο Δεύτερο Φαράγγι.

Τότε οι καταρράκτες απέκτησαν μεγάλη φήμη ως τουριστικό αξιοθέατο και η πόλη Victoria Falls έγινε το τουριστικό κέντρο της περιοχής. Από τα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν και ξεκίνησε ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της Ζιμπάμπουε, μέχρι και το 1980 που τελείωσε, η τουριστική κίνηση στους καταρράκτες ήταν περιορισμένη. Το 1989 η UNESCO περιέλαβε τους καταρράκτες στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

17.10.2010.

Ο άνθρωπος που το 2001, στο αποκορύφωμα μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, κήρυξε πτώχευση στην Αργεντινή, ο πρώην πρόεδρος της χώρας Φερνάντο Ντε Λα Ρούα, μιλάει αποκλειστικά στο americalatina.com.gr.

Ο πρωταγωνιστής εκείνης της ταραγμένης περιόδου δηλώνει ότι οι συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οδήγησαν την χώρα του στην οικονομική καταστροφή και υποστηρίζει ότι τα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση, με περικοπές μισθών και αυξήσεις φόρων, τα εφάρμοσε και ο ίδιος το 2001 στην Αργεντινή και λίγο μετά η χώρα του χρεοκόπησε.

Ο Φερνάντο Ντε Λα Ρούα, τον Δεκέμβριο του 2001 εν μέσω αιματηρών διαδηλώσεων και λεηλασιών σε καταστήματα εγκατέλειψε με ελικόπτερο το προεδρικό Μέγαρο και παραιτήθηκε από την εξουσία. Έκτοτε ζει σε ένα προάστιο του Μπουένος Άιρες έχοντας αποσυρθεί από την δημόσια ζωή. Εναντίον του είχαν ασκηθεί διώξεις για τα γεγονότα του 2001, από τις οποίες όμως απαλλάχθηκε πριν από λίγους μήνες οριστικά. Ο ίδιος αποφεύγει να μιλάει στα μέσα ενημέρωσης. Μετά από την παραίτηση του η χώρα βυθίστηκε σε μια απίστευτη οικονομική και πολιτική κρίση και χρειάστηκε να περάσουν περίπου δυο χρόνια για να αρχίσει να ανακάμπτει.
Τα γεγονότα της Αργεντινής το 2001 και η οικονομική κρίση στην Ελλάδα

Τα μέτρα λιτότητας που λαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση όπως είναι περικοπή μισθών και συντάξεων και αύξηση των φόρων μπορούν να έχουν θετικά αποτελέσματα; Να βοηθήσουν δηλαδή την κυβέρνηση για να βγάλει την χώρα από την κρίση;

Είμαι βέβαιος πως τα μέτρα μπορούν να έχουν αποτέλεσμα για τη μείωση του ελλείμματος. Όμως δεν μπορούμε να κάνουμε μείωση μισθών στο σύνολο των εργαζομένων. Εννοώ ότι το Κράτος πρέπει να αρχίσει να ξοδεύει λιγότερα. Να πούμε όχι στα έξοδα που αυξάνουν το έλλειμμα. "Η αύξηση των φόρων χρησίμευσε για να μειώσουμε το έλλειμμα αλλά επίσης προκάλεσε ύφεση.

Λίγο μετά η χώρα μας χρεοκόπησε. Για αυτό τον λόγο χρειάζεται μεγάλη προσοχή όταν αποφασίζουμε να αυξήσουμε τους φόρους" Άλλο πράγμα όμως είναι η περικοπή των εξόδων που κάνει το Κράτος και άλλο η επιβολή λιτότητας στους φτωχούς. Εγώ δεν προτείνω επιβολή λιτότητας στους οικονομικά αδύναμους. Ούτε μπορώ να πω ότι αν αυξηθούν οι φόροι αυτό θα χρησιμεύσει ή όχι. Η αύξηση των φόρων πολλές μειώνει δραστικά την οικονομική δραστηριότητα.

Επίσης εγώ μπορώ να σας διηγηθώ την εμπειρία μου γιατί το 2000 ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης μου, εφάρμοσε το μέτρο της αύξησης των φόρων που είχε συνέπειες αντίθετες από αυτές που εμείς επιθυμούσαμε. Χρησίμευσε για να μειώσουμε το έλλειμμα αλλά επίσης προκάλεσε ύφεση. Λίγο μετά η χώρα μας χρεοκόπησε. Για αυτόν τον λόγο χρειάζεται μεγάλη προσοχή όταν αποφασίζουμε να αυξήσουμε τους φόρους. Η Ελλάδα αυτή την στιγμή πρέπει να εξετάσει σωστά και να δει ποιος είναι ο σωστός δρόμος για την οικονομική της ανάκαμψη.

Κύριε πρόεδρε η οικονομική κρίση στην Αργεντινή έχει κάτι κοινό με την ελληνική;

Αυτές τις μέρες σας σκέφτομαι πολύ και φέρνω στο μυαλό μου τις δύσκολες μέρες του 2001. Είχαμε παρόμοιες καταστάσεις. Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο έλλειμμα και μεγάλο εξωτερικό χρέος όπως είχαμε και εμείς. Εκείνη η χρονιά μας άφησε ένα μεγάλο μάθημα. Εμείς υποφέραμε τις συνέπειες αλλά χαίρομαι που αυτό το μάθημα έγινε αφορμή για να βρεθεί μια διαφορετική λύση για την Ελλάδα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εμάς μας κυνήγησε και μας τιμώρησε αλλά αυτή τη φορά στάθηκε στο πλευρό σας, όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την Ελλάδα.

Η εμπλοκή του ΔΝΤ στο σχέδιο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας μπορεί μακροπρόθεσμα να μετατραπεί σε μια απειλή; Η δική σας εμπειρία ποια είναι;

Για εμάς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ναι ήταν μια απειλή. Στην περίπτωση σας το βλέπω σαν μια μεγάλη στήριξη και βοήθεια. Μέσα από αυτήν την βοήθεια που προσφέρει, η Ελλάδα πρέπει να βγει μπροστά. Είναι βέβαιον ότι εκείνοι που δανείζουν βάζουν τους όρους τους αλλά αν η χώρα που παίρνει το δάνειο καταλάβει την σοβαρότητα του κινδύνου και πάρει τα μέτρα που είναι αναγκαία για την ανάκαμψη της θα το πετύχει.

Το ΔΝΤ το 2001 εναντιώθηκε στην Αργεντινή και μας προκάλεσε πολλά προβλήματα. Αυτή η οδυνηρή εμπειρία που ζήσαμε εμείς σήμερα χρησιμεύει έτσι ώστε το ΔΝΤ να αλλάξει τακτική και αντί να “βυθίσει” την Ελλάδα να την στηρίξει και να την βοηθήσει μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εμάς αρνήθηκε να μας δώσει τα χρήματα από το δάνειο που είχαμε συμφωνήσει. "Το 2001 το ΔΝΤ εναντιώθηκε στην Αργεντινή και μας προκάλεσε πολλά προβλήματα. Αυτή η οδυνηρή εμπειρία που ζήσαμε εμείς, σήμερα χρησιμεύει έτσι ώστε το ΔΝΤ να αλλάξει τακτική και να στηρίξει την Ελλάδα"

Πως θα εξελιχθούν τα πράγματα για την Ελλάδα με την εμπλοκή του ΔΝΤ;

Πάντα όπου υπάρχει ένα δάνειο και μια εξωτερική διαχείριση μετά από την δανειοδότηση η ζημιά που μπορεί να προκληθεί εξαρτάται από τον τρόπο που θα διαχειριστεί τα πράγματα η δανειοδοτούμενη χώρα. Αλλά το ΔΝΤ σε μια χώρα όπως η Ελλάδα δεν μπορεί να προκαλέσει προβλήματα γιατί η Ελλάδα έχει μεγάλη δύναμη. Ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι μια χώρα με μεγάλη δημοκρατική παράδοση. Πρέπει να βρει τον δρόμο για μια σωστή διαχείριση της οικονομίας πολεμώντας τα κρατικά έξοδα και μειώνοντας το έλλειμμα όσο μπορεί γιατί ο μεγαλύτερος εχθρός μιας οικονομίας είναι το έλλειμμα.

Τι προβλέπετε ότι θα συμβεί στο τέλος με την Ελλάδα;
 
Το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί παρά να είναι μέλλον ανάκαμψης και οικονομικής ανάπτυξης.

Πολλοί όμως, ακόμη και σήμερα στο εξωτερικό δεν αποκλείουν την πιθανότητα η Ελλάδα τελικά να χρεοκοπήσει.
Με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να συμβεί αυτό όσο έχει την στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα δάνεια του ΔΝΤ. Το μεγάλο μάθημα που μένει από το 2001 είναι ότι δεν πρέπει να αφήνουμε μια χώρα να πέσει. Αυτήν την εμπειρία έχουμε με την Αργεντινή. Αυτό μας έκαναν. Όχι μόνο μας άφησαν να πέσουμε αλλά μας έσπρωξαν κιόλας για να πέσουμε. Αυτό όμως άφησε ένα μάθημα και αυτό είναι που θα βοηθήσει την Ελλάδα σε όλους τους τομείς, αν βέβαια δείξει υπευθυνότητα από εδώ και πέρα στην οικονομική της διαχείριση.

Ποια ήταν τα πρώτα μέτρα που πήρατε για να αντιμετωπίσετε την κρίση;

Στην περίπτωση της χώρας μου το 2001 ήταν επίσης αναγκαίο να μειώσουμε τους υψηλούς μισθούς ορισμένων υπαλλήλων. Και αυτό ήταν δικαιολογημένο γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι έπαιρναν περισσότερα χρήματα από τους ιδιωτικούς. Αυτό ήταν ένα μέτρο με το οποίο το 2001 μειώσαμε κατά 3 δις το έλλειμμα. Ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα.

Το ΔΝΤ μετά αρνήθηκε να μας βοηθήσει και επιδεινώθηκε η κρίση εξαιτίας και της στάσης που τήρησε η αντιπολίτευση. Εσείς έχετε ένα πλεονέκτημα γιατί η αντιπολίτευση νομίζω ότι είναι λογική και πρέπει να συνεχίσει να είναι γιατί αυτή είναι που προκάλεσε αυτήν την κατάσταση, παραδίδοντας την κυβέρνηση με αυτό το υπέρογκο έλλειμμα. Στην Αργεντινή μετά από την παραίτηση μου από την κυβέρνηση έγινε υποτίμηση του νομίσματος. Και ποιοι υπέστησαν τις συνέπειες; Οι εργαζόμενοι που είδαν τους μισθούς τους συρρικνωμένους. Και οι πλούσιοι έγιναν πιο πλούσιοι.

Αργεντινή βυθίζεται στην κρίση

Πως όμως η Αργεντινή που άλλοτε ανήκε στις πλουσιότερες χώρες του κόσμους κατέληξε στην χρεοκοπία;

Το 2001 έφθασε να έχει 16% ανεργία, το δημόσιο έλλειμμα άγγιξε τα 18,6 δις ευρω, ενώ το δημόσιο χρέος τα 186,3 δις ευρω. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανέλαβε να σώσει τη χώρα και επέβαλε σκληρούς όρους για να εγκρίνει δάνειο, όπως μείωση 20% των μισθών και των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων.

Τελικά το ΔΝΤ σταμάτησε την εκταμίευση του δανείου που είχε συμφωνηθεί όταν η λατινοαμερικάνικη χώρα ανακοίνωσε επίσημα ότι δεν μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και τους όρους που είχαν τεθεί και αδυνατούσε να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα. Οι τράπεζες “πάγωσαν” τις καταθέσεις και ξέσπασαν μεγάλες κοινωνικές ταραχές. Αμέσως μετά η χώρα χρεοκόπησε και με αυτόν τον τρόπο βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.

Έχουν γίνει θετικά βήματα από την ελληνική κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο;

Έχω δει ότι ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου κάνει έναν σκληρό αγώνα για κάτι που ο ίδιος δεν έχει προκαλέσει. Εκείνος παρέλαβε αυτήν την κατάσταση και αυτό δείχνει ότι αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση με πατριωτισμό. Αυτός παρέλαβε μια σοβαρή κατάσταση και ψάχνει τον δρόμο για να ανακάμψει. Νομίζω ότι η Ελλάδα πρέπει να σκεφτεί αυτή τη στιγμή ότι με την στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα δάνεια από το ΔΝΤ και την απόφαση του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου είναι στοιχεία πολύ θετικά. Επίσης πρέπει να περιμένουμε μια οικονομική ανάπτυξη γενικότερα στην Ευρώπη που θα δώσουν ώθηση στην Ελλάδα.

Τι θα έπρεπε αν αποφύγει η Ελλάδα για να μη ζήσει αυτό που έζησε η Αργεντινή;

Εγώ δεν είμαι σε θέση για να δώσω συμβουλές. Αλλά μπορώ να σας μεταφέρω το μάθημα που μας άφησε η εμπειρία από την εμπλοκή του ΔΝΤ και την βία που προκάλεσε η αντιπολίτευση που οδήγησαν στην παραίτηση μου και στην κορύφωση της κρίσης,. Είναι πολύ σημαντικό να εξασφαλιστεί μια κοινωνική ειρήνη, να δώσεις στον κόσμο να καταλάβει ότι είναι μια κοινή προσπάθεια για να αποκτήσουμε μια υγιή οικονομία με χαμηλό έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό. Να δημιουργήσουμε συνθήκες εμπιστοσύνης για να αυξηθούν οι επενδύσεις και να αυξηθεί η οικονομική δραστηριότητα.

Γιατί απέτυχε το σχέδιο διάσωσης της αργεντινής οικονομίας;

Η Αργεντινή κληρονόμησε ένα μεγάλο έλλειμμα, εγώ παρέλαβα την κυβέρνηση με ένα χρέος και ένα έλλειμμα συγκεκαλυμμένο όπως και ο Γιώργος Παπανδρέου. Σήμερα οι συγκυρίες είναι διαφορετικές. Εμάς τότε μας πήραν σαν να ήμασταν ινδικά χοιρίδια και μας αρνήθηκαν τα δάνεια που είχαν συμφωνηθεί. Με αυτόν τον τρόπο μας προκάλεσαν μεγάλη ζημιά. Την ίδια στιγμή είχαμε μια αντιπολίτευση που προκαλούσε βία για να μας διώξει από την εξουσία. Σκεφτείτε ότι η Βραζιλία και η Ουρουγουάη είχαν παρόμοιες καταστάσεις με εξωτερικό χρέος και ύφεση αλλά εκεί η αντιπολίτευση δεν προκάλεσε προβλήματα, φέρθηκε με υπευθυνότητα και όλος ο κόσμος ενώθηκε και για αυτό σήμερα εκεί υπάρχει ανάπτυξη, η μεγαλύτερη σε όλη τη Λατινική Αμερική.

Ποιο ήταν τελικά το λάθος της κυβέρνησης σας εκείνη την δύσκολη περίοδο;

Επικρατούσε τότε μια θεωρία που έλεγε ότι οι μεγάλες δυνάμεις δεν πρέπει να βοηθούν τις πιο μικρές και ότι πρέπει να μας τιμωρήσουν αν έχουμε μεγάλο έλλειμμα. Αυτή είναι η θεωρία του “Riesgo Moral” κάτι που ήταν πολύ καταστροφικό για εμάς. Σήμερα το ΔΝΤ έχει μια διαφορετική αντίληψη, απολύτως διαφορετική. Εκείνοι οι ίδιοι αναγνωρίζουν πλέον την σκληρή αδικία που έδειξαν απέναντι στην Αργεντινή. Εγώ μίλησα με τις μεγάλες δυνάμεις από νωρίς. Το λάθος μου ήταν ότι δεν κατάφερα να επιτύχω τη λύση που επιθυμούσα όπως το έκαναν η Βραζιλία και η Ουρουγουάη. Εμάς όμως μας τιμώρησαν ενώ εκείνους τους στήριξαν. Έτσι δεν κατάφερα τον σκοπό μου, να επιτύχω δηλαδή μια δίκαιη αντιμετώπιση από το ΔΝΤ.