«Ότι συμβαίνει στο Βέγκας, μένει στο Βέγκας». Η πολύ γνωστή φράση δεν ισχύει για την περίπτωση του Sapphire Club που αποτελεί αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο strip club στον κόσμο με έκταση 71.000 τετραγωνικά μέτρα. Το Sapphire Club που ανήκε αρχικά στον Πήτερ Ηλιάδη, έχει κάνει θραύση στην πολιτεία της Νεβάδας στην 3025 Industrial Rd. από το 2002 που ξεκίνησε η λειτουργία του.
Καθημερινά προσελκύει ανθρώπους από όλον τον κόσμο καθώς και τουρίστες που επιθυμούν να περάσουν μία περιπετειώδη νύχτα κατά τη διαμονή τους στο Λας Βέγκας. Ο έλληνας επιχειρηματίας είναι επίσης ιδιοκτήτης και ενός άλλου Strip Club στην ίδια περιοχή με την ονομασία Olympic Gardens. Η κεντρική είσοδος του Sapphire, κόστους 750 χιλιάδων δολαρίων έχει κατασκευαστεί σε στυλ αρτ ντεκό. Η γυάλινη σκηνή φτάνει στους δύο ορόφους και ζυγίζει γύρω στα 1800 κιλά, ενώ τα φωτεινά γράμματα της μαρκίζας είναι αναρτημένα και προβάλονται μέσα από πολύχρωμες οπτικές ίνες στην μπροστινή είσοδο.
«Η ψευδαίσθηση έχει να κάνει με το ότι πρόκειται για κάτι περισσότερο αναβαθμισμένο ενώ προσφέρει παράλληλα και μία διαφορετική ατμόσφαιρα» δήλωσε σε παλαιότερη της συνέντευξη η κόρη του έλληνα επιχειρηματία και πρώην συνιδιοκτήτρια, Ντολόρες Ηλιάδη. Σύμφωνα με την αστυνομία του Λας Βέγκας υπάρχουν γύρω στις 5000 καταγεγραμένες νόμιμες χορεύτριες που εργάζονται σε στριπ κλαμπ στην περιοχή. Μερικές από αυτές κερδίζουν ένα με δύο χιλιάδες δολάρια τις νύχτες που έχει περισσότερη πελατεία ενώ μπορεί να κερδίσουν μέχρι και 800 δολάρια τις φορές που δεν έχει πολύ δουλειά.
«Δεν πρόκειται για ένα μαγαζί που θα κάνει κάποιος χρήση μεθαδόνης, κοκαίνης ή πορνεία. Αν θέλει να κάνει κάποια κοπέλα πορνεία, μπορεί να πάει σε οίκο ανοχής», είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξη του σε γνωστό αμερικάνικο έντυπο ο Πήτερ Ηλιάδης. Το 2003 είχε καταγραφεί ότι το Sapphire απασχολούσε 147 υπαλλήλους ενώ στο μαγαζί χόρευαν μέχρι και 2300 χορεύτριες! Οι κοπέλες που εργαζόντουσαν εκεί, μπαίνανε από την πίσω πόρτα και δείχνανε την άδεια εργασίας τους σε έναν καλοντυμένο οικοδεσπότη ο οποίος τσέκαρε τα στοιχεία τους στον υπολογιστή για να δει άμα ταιριάζανε με αυτά που είχανε.
Η αστυνομία του Λας Βέγκας που κάνει συχνά ελέγχους σε τέτοια μαγαζιά, θα μπορούσε να δώσει πρόστιμο στις κοπέλες που δουλεύανε χωρίς την κατάλληλη άδεια. Γύρω στους 1500 πελάτες που θα πάνε στο μαγαζί Σάββατο βράδυ, πληρώνει 20 δολάρια το άτομο μόνο για την είσοδο. Τα τρία μπαρ όμως μέσα στο club είναι αυτά που θα αποφέρουν τα μεγαλύτερα κέρδη της βραδιάς. Μία μπύρα Budweiser κοστίζει 5.50 δολλάρια, ένα μπουκάλι Dom Perignon κοστίζει 625 δολλάρια, ενώ τα πούρα κοστίζουν 100 δολλάρια το ένα!
Οι χορεύτριες στο club είναι ελεύθερες επαγγελματίες που πληρώνουν 105 δολλάρια στο μαγαζί για να έχουν το δικαίωμα να χορέψουν. Μπορεί να απολυθούνε άμα βγάλουνε κάτω από 60 δολλάρια τη βραδιά από το χορό που θα κάνουνε στην πίστα και από τα lap dances. Το συμβόλαιο που υπογράφουνε, αναγράφει αναλυτικά τι επιτρέπεται και τι όχι. Επίσης, προειδοποιούνται να μην επιτρέψουνε στους πελάτες να αγγίξουν το στήθος και τα οπίσθια τους ή ακόμα να ανασηκώσουν και το στρινγκ αποκαλύπτωντας τα επίμαχα σημεία τους. Σύμφωνα με νόμο που είχε βγει το 2002, οι χορεύτριες απαγορεύεται να αγγίζουν τον πελάτη σε σημεία πιο χαμηλά από τους ώμους του. «Το Λας Βέγκας χτίστηκε πάνω στο σεξ, το τζόγο και το αλκοόλ. Στα τέλη του 70 και τις αρχές του 80, προσπάθησαν να το μετατρέψουν σε οικογενειακή επιχείρηση. Το Λας Βέγκας μερικές φορές ξεχνάει από που πραγματικά ξεκίνησε» είχε δηλώσει η Ντολόρες Ηλιάδη στη συνέντευξη της.
Τα τελευταία χρόνια πάντως, κάποια από τα μεγαλύτερα καζίνο της περιοχής, όπως το MGM και το Ceasars Palace έχουν σταματήσει από μέρους τους την υποκρισία ότι απευθύνονται σε οικογενειάρχες τουρίστες. Το νυχτερινό club Shadows του Caesars, προσλαμβάνει μάλιστα όμορφες νεαρές κοπέλες που χορεύουνε μπροστά από φωτεινές οθόνες. Ο Πήτερ (Αριστοτέλης) Ηλιάδης δεν ήταν πάντα ιδιοκτήτης των δύο πιο γνωστών στριπ κλαμπ στο Λας Βέγκας. Ξεκίνησε σαν μάγειρας και έκανε παράλληλα διάφορες άλλες δουλειές σε εστιατόρια όταν μετακόμησε στο Λας Βέγκας από το Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης το 1955. Στη συνέχεια δούλεψε σαν ταξιτζής και πέρασε 17 χρόνια στους δρόμους του Λας Βέγκας.
Μέσα στη δεκαετία του 60, αγόρασε την εταιρεία ταξί Grayline. Μετά, έγινε μέτοχος στην Yellow-Checker- Star, την πιο γνωστή εταιρεία ταξί στο Clark Country.
Το 2003 καταγράφηκαν 627.000 κούρσες ταξί σε πελάτες στη Νότια Νεβάδα που αποτέλεσαν ποσοστό 30.7% της αγοράς στο συγκεκριμένο τομέα στο Clark County, που υπάρχουν 16 εταιρείες ταξί. Το 1989, τη χρονιά της μεγάλης ανάπτυξης που παρουσιάστηκε στο Λας Βέγκας, μετά το άνοιγμα του γνωστού καζίνο Mirage, ο Ηλιάδης μπήκε και αυτός δυναμικά στο χώρο ανοίγοντας το strip club Olympic Garden με έκταση 25.000 τετραγωνικά μέτρα, προσελκύοντας εκατοντάδες πελάτες καθημερινά και χιλιάδες όταν πραγματοποιούνταν σημαντικά συνέδρια στην πόλη. Το Δεκέμβριο του 2002 άνοιξε με επιτυχία το Sapphire ως το μεγαλύτερο strip club στον κόσμο. Σε τοποθεσία πίσω από το Stardust Casino, το Sapphire αποτέλεσε το πιο ξακουστό νυχτερινό κέντρο του Λας βέγκας όπου μπορούσε να θαυμάσει κανείς τις σύγχρονες γυμνές αφροδίτες.
Στις επιχειρήσεις του Ηλιάδη εργάζονταν περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι χωρίς να υπολογιστούν οι κοπέλες με σύμβαση που χορεύανε στα strip clubs. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι φόροι που αποτελούν το 10% των πωλήσεων των εισητηρίων, του κοστίζαν 150.000 δολάρια το μήνα και για τα δύο κλαμπ. Τις καλές μέρες όμως, το μαγαζί σύμφωνα με πηγές μπορούσε να βγάλει και 100.000 δολάρια. Όπως όμως όλα τα ωραία πράγματα κάποτε τελειώνουν, έφτασε και η στιγμή που κλονίστηκε η αυτοκρατορία του Ηλιάδη. Ο David Tallas, ιδιοκτήτης του μισού Sapphire, κατηγόρησε τον Ηλιάδη για απάτη και ότι εμπλεκότανε στα επιχειρηματικά του συμφέροντα.
Ο Ηλιάδης από τη μεριά του, κατηγόρησε τον Tallas, ότι είχε κρυφούς συνεργάτες. Αυτή η διαμάχη τους οδήγησε σε δημοπρασία για το ποιος θα είναι ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού σε τοπική δικαστική αίθουσα τον Ιανουάριο του 2006, με δικαστή την Ελίζαμπεθ Γκονζάλε. Παρόντες ήταν ισχυροί άνθρωποι του Λας Βέγκας όπως ο πολιτικός Μάικλ Μακ. Νικητής ήταν τελικά ο Tallas που πήρε την αποκλειστική ιδιοκτησία του μαγαζιού, πληρώνοντας το ευκαταφρόνητο ποσό των 80 εκατομμυρίων δολαρίων το οποίο ήταν 56% περισσότερο από το ποσό των 35 εκατομμυρίων δολαρίων με το οποίο ξεκίνησε η δημοπρασία. Ο Ηλιάδης παρόλα αυτά έφυγε από την αίθουσα με 40 εκατομμύρια που ήταν το 50% του ποσού της δημοπρασίας. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ο Ηλιάδης το έκανε σκόπιμα για να πουλήσει το Sapphire σε πολύ υψηλότερη τιμή από όσο το είχε αγοράσει.
Όταν το αγόρασε το 2001 που ήταν ακόμα ένα παλιό αθλητικό κλαμπ τηςπεριοχής, του κόστισε μόνο 14.5 εκατομμύρια. «40 εκατομμύρια από μία επένδυση 14 εκατομμυρίων δεν είναι καθόλου άσχημα» είχε δηλώσει ο δικηγόρος του Ηλιάδη, Μαρκ Τράτος. Ενώ ο Ηλιάδης πριν φύγει από την αίθουσα δήλωσε το εξής: «Μπορεί να πάρει το Sapphire. No hard feelings». Ο Tallas από την άλλη φάνηκε προβληματισμένος για το ποιος ήταν ο πραγματικός νικητής. Επίσης, προκειμένου να αποφύγει περισσότερες κατηγορίες, αναγκάστηκε στη συνέχεια να αποκαλύψει ότι όντως υπήρχαν κρυφοί συνεργάτες, οι οποίοι ήταν δικηγόροι και επενδυτές από το Λος Άντζελες. Το Νοέμβριο του 2008, ήρθε άλλο ένα χτύπημα της μοίρας για τον έλληνα επιχειρηματία ο οποίος έχασε τη γυναίκα του Τζάνετ, με την οποία ήταν παντρεμένος για 54 χρόνια. Σήμερα, διανύοντας την έβδομη δεκαετία της ζωής του, παραμένει ιδιοκτήτης του Olympic Gardens ενώ έχει δηλώσει ότι ενδέχεται να επεκτείνει σύντομα το μαγαζί.
Επίσης ήταν στο board of directors της Business Bank της Νεβάδας για 8 χρόνια. Παρά τη μεγάλη προβολή που έχει αποκτήσει μέσα από τις επιχειρήσεις του, κρατάει μέχρι σήμερα χαμηλό προφίλ ενώ ποτέ δεν επιδίωξε το φως της δημοσιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου