Ο Μουαμάρ Καντάφι και η υποκρισία της Δύσης

Μετά τον Σαντάμ Χουσεΐν, η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται αντιμέτωπη τα τελευταία 24ωρα με άλλον έναν «χασάπη», παρανοϊκό, απρόβλεπτο και επικίνδυνο δικτάτορα. Όχι, βέβαια, πως δεν το γνώριζε… Ο Μουαμάρ Καντάφι, από τη λήξη του αμερικανικού εμπάργκο κατά της Λιβύης το 1999, και χάρη στο πετρέλαιο της χώρας του, κατάφερε να ξεπλύνει τη ρετσινιά του τρομοκράτη και να εξαγοράσει ένα όνομα στην πιάτσα των δυτικών κοινωνιών. Όλα αυτά μέχρι προχθές, γιατί 24 λεπτά της ώρας – όσο κράτησε, δηλαδή, το πρώτο τηλεοπτικό του παραλήρημα- ήταν αρκετά για να επιβεβαιώσουν την πλήρη αποσύνδεση του από την πραγματικότητα. Έχοντας τις αιματοχυσίες της Τιεναμέν και της Φαλούτζα ως παράδειγμα προς μίμηση για τη διατήρηση της τάξης, αρνείται να δει ότι ο λαός του επαναστάτησε και θυσιάζει τη ζωή του για να αποτινάξει τη διεφθαρμένη απολυταρχία του. Τι κι αν έγινε δεκτός με τιμές βασιλιά από τον Σαρκοζί και άλλους δυτικούς ηγέτες, που τον γέμισαν με όπλα και ήταν έτοιμοι να του πουλήσουν ακόμα και πυρηνικούς αντιδραστήρες, όπως η Γαλλία; Ο Καντάφι δεν άλλαξε και οργανώνει σήμερα σφαγές αμάχων για να παραμείνει στην εξουσία!

ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Ο Σαρκοζί, ο Μπλερ, ο Κάμερον, ο Μπερλουσκόνι, η Μέρκελ αλλά και οι Αμερικάνοι, θα πρέπει να αναγνωρίσουν τα τραγικά τους λάθη! Και θα πρέπει να ενεργήσουν με αποφασιστικότητα, όπως έκαναν και με τον Σαντάμ Χουσεΐν, για την άμεση απομάκρυνση του από την εξουσία του παρανοϊκού δικτάτορα και την παραπομπή του σε δίκη για ειδεχθή εγκλήματα κατά του λαού του. Ξέρω, θα ρωτήσετε «τώρα κατάλαβε η Δύση ότι ο Καντάφι είναι δικτάτορας και, μάλιστα, παρανοϊκός; Προφανώς όχι. Δεν περιμένετε, όμως, από μένα να σας μιλήσω για την παντοδυναμία της υποκρισίας στις διεθνείς σχέσεις… Σίγουρα σε μια εξαρθρωμένη από την τυραννία χώρα, με κατακερματισμένο κοινωνικό ιστό, χωρίς πολιτικά κόμματα, όπου οι φατρίες έχουν τον πρώτο λόγο, το τέλος του Καντάφι κρύβει επικίνδυνες παγίδες για την Δύση. Όμως τίποτα δεν δικαιολογεί πια την παραμονή τους στην εξουσία! Τίποτα; Ας μην είμαστε 100% σίγουροι. Θυμηθείτε ότι η Λιβύη διαθέτει τα σημαντικότερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Αφρική και ότι το 85% του «μαύρου χρυσού» το εξάγει στην Ευρώπη. Αυτή ακριβώς η πετρελαϊκή εξάρτηση είναι που αναγκάζει τους Ευρωπαίους να περιορίζονται σε αδύναμες δηλώσεις.

Ο Καντάφι εισπράττει από τις πωλήσεις του πετρελαίου 35 δισ. δολάρια, με τα οποία χρηματοδοτεί ΜΚΟ για την καλύτερη συνεργασία Λιβύης και Γαλλίας, πληρώνοντας μάλιστα με μετρητά! Με λίγα λόγια, οι δυτικές χώρες βρέθηκαν παγιδευμένες σε μια επικίνδυνη σχέση εξάρτησης από τη Λιβύη. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα μεταδίδουν ότι η Ανατολική Λιβύη έχει αποτινάξει τον ζυγό και ο κόσμος πανηγυρίζει στους δρόμους. Χαρά για τους Λίβυους, προβληματισμός για την Ευρώπη, καθώς είναι πιθανό ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης. Μην ξεχνάμε ότι για την πάταξη της παράνομης μετανάστευσης, ο Καντάφι, το διάστημα 2011-2013 αξίωνε από την Ευρωπαϊκή Ένωση 5 δισ. ετησίως! Τελικά, επιδοτήθηκε με 50 εκ. ευρώ, αλλά υπό αυτές τις δραματικές εξελίξεις, ένα μεγάλο κύμα μεταναστών βρίσκεται προ των πυλών της γηραιάς Ηπείρου και το αποτέλεσμα θα είναι οι ευρωπαϊκές χώρες να πέσουν μέσα στην παγίδα που έστησαν για τους λαθρομετανάστες! Βάσει του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και της Συνθήκης της Γενεύης περί δικαίου των ενόπλων συρράξεων, είναι υποχρεωμένες να παράσχουν καταφύγιο σε πολίτες που διαφεύγουν απο εμπόλεμες ζώνες, είτε πρόκειται για διακρατική σύγκρουση, είτε για εμφύλιο! Άλλος φόβος για τις δυτικές δυνάμεις είναι οι ισλαμιστές και η «Αλ Κάιντα» των οποίων την παρουσία υπενθύμισε σκοπίμως ο Καντάφι. Μέχρι σήμερα, Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι στήριζαν το σκληρό καθεστώς και για έναν ακόμη λόγο. Για το απάνθρωπο πρόσωπο που έδειχνε, μέσω της καταστολής, στους φανατικούς μουσουλμάνους του Σαχέλ και στα Δυτικά της Λιβύης… Κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει από δω και στο εξής σε μια χώρα που δεν έχει την δομή έθνους – κράτους και όπου αναμένεται οι φατρίες να σφαχτούν για την επικράτηση στην εξουσία.

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΤΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Ο Λίβυος «χασάπης» επέλεξε να πολεμήσει τους διαδηλωτές »μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματος του », όπως είπε. Σκληρά λόγια που υποχρεώνουν τις ξένες χώρες να είναι πολύ προσεχτικές. Σύμφωνα με γαλλική διπλωματική πηγή αν ο Καντάφι είναι έτοιμος να θυσιάσει το λαό του για την επιβίωση του, τότε είναι άγνωστο μέχρι πού μπορεί να φθάσει με τους ξένους που βρίσκονται στη χώρα του και που από τη μια στιγμή στην άλλη θα πέσουν στα χέρια του ! Ήδη οι Τυνήσιοι που βρίσκονται στη Λιβύη κατηγορήθηκαν από το καθεστώς ότι προμηθεύουν αλκοόλ και ναρκωτικά τους διαδηλωτές, ενώ εκτοξεύθηκαν απειλές εναντίον του προσωπικού ανθρωπιστικών οργανώσεων και ξένων δημοσιογράφων που μπήκαν στη χώρα από τα σύνορα της Αιγύπτου.

Εν ολίγοις, όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στη Λιβύη είναι κυρίως επειδή εδώ και πολύ καιρό έχει εγκαταλειφθεί από την Δύση, η διπλωματία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η οποία αναδείχθηκε με την πτώση του τοίχους του Βερολίνου. Οι ανθρωπιστικές παρεμβάσεις και η αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε περιπτώσεις επιθέσεων εναντίον αμάχων και αθώων είναι στις μέρες μας πράξεις που δεν συγκινούν και δεν κινητοποιούν άμεσα την διεθνή κοινότητα. Η λεγόμενη «διπλωματία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» χρησιμοποιείται μόνο όταν δεν πλήττονται συμφέροντα. Όπως δείχνει και το λουτρό αίματος στη Λιβύη, κανείς πλέον δεν πιστεύει σε αυτήν!