Α, ρε Έλληνα… ποτέ δεν φταις εσύ!

Α, ρε Έλληνα! Πώς κατάντησες έτσι; Ή μήπως αυτός ήσουν πάντα; Συλλογικές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, απεργίες, «αγώνες»…Έχει χάσει και αυτή η λέξη το νόημά της… Πώς φθάσαμε εδώ; Είναι μόνο η διαφθορά των πολιτικών ηγετών; Είναι μόνο τα ξένα συμφέροντα; Κατά τ’ άλλα, ο Έλληνας κοιμάται με τη συνείδησή του ήσυχη! «Ευθύνη»: Μία λέξη που φοβάται.
«Ανάληψη ευθύνης»: Μία αρετή που σπάνια συναντάται.

Κι εγώ λέω: «Ο δε αναμάρτητος τον λίθον βαλέτω»! Γιατί αυτοί είμαστε! Περιμένουμε τον «μπαμπούλα» να μας τρομάξει, το νόμο να μας τιμωρήσει ή κάποιον να μας κάνει «ντα», ώστε να είμαστε σωστοί πολίτες και να αναγνωρίσουμε ότι πέρα από δικαιώματα, έχουμε και υποχρεώσεις.

Παραπονούμαστε πως δεν έχουμε πεζοδρόμια και συγκρίνουμε με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που διαθέτουν πεζοδρόμια μεγάλα. Όμως σε αυτά τα λίγα που έχουμε, σταθμεύουμε τα αυτοκίνητά μας και οι πεζοί αναγκάζονται να περπατάνε στο δρόμο. «Ε, αφού το έχουν παρκάρει και οι άλλοι, θα το βάλω κι εγώ. Αν δεν το βάλω εγώ, κάποιος άλλος θα το βάλει». Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα… Να μη γίνεις ο «κάποιος άλλος»… Συγκρίνουμε συνέχεια με τις παροχές και την πρόνοια των άλλων κρατών, όμως, όπου περνάει απ’ το χέρι μας, μιμούμαστε μόνο τα αρνητικά και σνομπάρουμε τα θετικά ή ακόμα και αντιδράμε στην εφαρμογή τους. Βλέπε κάπνισμα!

Σε ποια από τις χώρες, που συνήθως αναφέρουμε ως πρότυπα, καπνίζουν σε δημόσιους χώρους; Εδώ επαναστατούμε, «αγωνιζόμαστε» ενάντια στα μέτρα απαγόρευσης. «Αντιδρούμε στην καταπάτηση του δικαιώματός μας…», διάβασα κάπου. Και τι γίνεται με το δικαίωμα των μη καπνιστών, ίσον παθητικών καπνιστών, να προστατεύουν την υγεία τους; Η «ελευθερία» σού λέει! Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα! Έχουμε μπερδέψει τις έννοιες. Την έννοια της ελευθερίας με αυτή της ασυδοσίας και του ατομικισμού.

Γιατί η αποδοχή και η διεκδίκηση της ελευθερίας για όλους συνεπάγεται το σεβασμό και την αποδοχή της ελευθερίας του άλλου. Της ελευθερίας του να επιλέγει να μην εισπνέει τον καπνό σου, τον καπνό μου, τον καπνό μας. Της ελευθερίας του στην υγεία και στη ζωή! Και σε αυτό όμως, αν δεν επέμβει ο «μπαμπούλας» να επιβάλει το νόμο και να μας κάνει «ντα», πάει το φιλότιμο! «Αφού επιτρέπεται, θα καπνίσω κι εγώ. Αφού καπνίζουν κι άλλοι, θα καπνίσω κι εγώ». Αφού σκοτώνουν κι άλλοι, θα σκοτώσω κι εγώ…

Πού είναι, λοιπόν, η προσωπική ευθύνη;;; Όσο για τη διαφθορά; Για όλα φταίνε οι πολιτικοί! Επειδή αυτοί είναι δημόσια πρόσωπα. Και στα γήπεδα; Ποιός φταίει; Πάλι οι πολιτικοί, οι πρόεδροι των ομάδων και οι διαιτητές! Αυτοί «φαίνονται». Αυτοί είναι «επώνυμοι». Ενώ εσύ, «ανώνυμε» οπαδέ, δε φέρεις καμία ευθύνη! Εσύ, που γνωρίζεις ότι σου δόθηκε ένας τίτλος μετά από αλλοιωμένο αποτέλεσμα… Εσύ, που πανηγυρίζεις στο βωμό αυτής της διαφθοράς! Ισότητα δε θέλεις; Γιατί κατηγορείς το «διεφθαρμένο» πολιτικό; Αφού και για σένα, μόνο το λάφυρο είναι ο στόχος, ο τρόπος δε σε ενδιαφέρει.

Να βγεις πρώτος ακόμα κι αν δε σου αξίζει, ακόμα κι αν κάποιοι έχουν αδικηθεί, ακόμα και με την άσκηση βίας! Γιατί επαναστατείς με την αστυνομία που ασκεί βία; επαναστατείς με τους πολιτικούς που τοποθετούν τους δικούς τους ανθρώπους σε θέσεις εργασίας για τις οποίες μπορεί να υπάρχουν άλλοι καλύτεροι. Θα σου απαντήσω, αν μου το επιτρέπεις. Γιατί η επανάστασή σου είναι καθοδηγούμενη και αφορά μόνο τους άλλους και ποτέ τον εαυτό σου. Γιατί αυτοί, πάντα αυτοί φταίνε! Γιατί εσύ δεν έχεις μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό! Α, ρε Έλληνα!