Καρτοφοβία

ΜΠΟΥ! Τρομάξατε; Είμαι η Κάρτα! Είμαι φοβερή και τρομερή, έχω σουβλερά δόντια και κοφτερά νύχια και θα σας φάω. ΠΟΙΑ κάρτα είμαι; Πιστωτική, χρεωστική, πολιτική, τραπεζική, εισπρακτική; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ιδρώνετε και μόνο στη σκέψη μου. ΔΕΝ πάει πολύς καιρός που δεν με φοβόταν κανένας, ήμουν η καλύτερή σας φίλη.

Ημουν τραπεζική, πιστωτική, εισπρακτική, εταιρική, «απελπιστικά διαθέσιμη» που λέει και η Αλκηστάρα. Πολλοί είχατε κι από πέντε-έξι και βάλε: συλλογή κανονική, όπως τα παιδιά μαζεύουν Γκορμίτι. Να τα τηλέφωνα, να οι γλύκες και τα τσαλίμια που σας έκανα, εκδιδόμουν για πλάκα, σχεδόν με το ζόρι!

ΟΛΑ ΑΥΤΑ, λαστ γίαρ. Εν τω μεταξύ, έχω αλλάξει μάνατζερ και είναι πολύ αυστηρός. Τέρμα το λαϊκό στυλ. Τώρα το παίζω δύσκολη. Είμαι ακριβή; Ε, πάντα ήμουν. Απλώς τώρα το διαφημίζω. Είναι μέρος του νέου μου ίματζ. Εκδίδομαι μόνο στους εκλεκτούς, προτιμώ τα λεφτά μπροστά, και προσέξτε με, δεν φιλώ πια στο στόμα.
ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ, ψαρώσατε. Τώρα δεν σφυρίζετε κλέφτικα όταν γκρινιάζω ότι «έχω καθυστέρηση». Πετάγεστε σαν ελατήρια και τρέχετε να εξηγηθείτε με τον μπαμπά μου, αλλιώς θα υποστείτε τις συνέπειες.

ΠΑΡΑΤΡΟΜΑΞΑΤΕ όμως, βρε κουτά, και κρατάτε κάποιες περίεργες αποστά- σεις τώρα τελευταία. Δεν με αγγίζετε, δεν με χρησιμοποιείτε, με αγνοείτε όλο και περισσότερο. Ε, όχι κι έτσι... ΟΛΟ αυτό το σκετς «Μπαμπούλας» είναι κατά βάθος μια τσαχπινιά, ένα γκομενικό, για να τονωθεί η σχέση μας και να μη βαλτώσει. Οχι και να γίνετε, από καρτομανείς και καρτολάγνοι, καρτοφοβικοί!

ΒΡΕ ΚΟΥΤΑ, ζείτε εσείς χωρίς εμένα; (Πολύ φοβάμαι πως ναι, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό). Το θέμα είναι ότι εγώ δεν ζω χωρίς εσάς. Ούτε κι ο μπαμπάς. Θα πούμε στον μάνατζερ να χαλαρώσει λίγο με το βεντετιλίκι. Οπως και να πλα- σάρομαι στην πιάτσα, να ξέρετε ότι εξα- κολουθώ να είμαι... απελπιστικά (και απελπισμένα) διαθέσιμη. ΑΛΛΑ αυτό μην το πείτε στον μάνατζερ.