Σουφλί

Το Σουφλί (τουρκικά: Sofulu) είναι πόλη στο Νομό Έβρου. Είναι κυρίως γνωστό για την βιομηχανία του μεταξιού που αναπτύχθηκε εκεί τον 19ο αιώνα. Η πόλη είναι τοποθετημένη στην ανατολική μεριά του λόφου του Προφήτη Ηλία, ενός από τα τελευταία υψώματα της Ροδόπης. Είναι η έδρα του Δήμου Σουφλίου και βρίσκεται στο κέντρο του Νομού Έβρου, 65 χλμ βόρεια της Αλεξανδρούποληςκαι 50 χλμ νοτιοδυτικά της Ορεστιάδας. Το κέντρο της πόλης βρίσκεται σε απόσταση 500 μ. από τον Ποταμό Έβρο.

Αρχαιολογικά ευρήματα πιστοποιούν οτι η περιοχή κατοικούνταν κατα την διάρκεια της Ελληνιστικης περιόδου. Σύμφωνα με τον Τούρκο περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή που αναφέρεται σε αυτό το 1667 με το όνομα Σοφολού (Sofulu), το Σουφλί ήταν ένα κεφαλοχώρι απαλλαγμένο απο τους φόρους της Οθωμανικής τότε αυτοκρατορίας. Η άνθιση του άρχισε τον 19ο αιώνα, και αποτελούσε ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο. Η δημιουργία του σιδηροδρομικού σταθμού το 1872 συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική του ανάπτυξη. Ο πληθυσμος του αυξανόταν εντυπωσιακά και ενώ το 1877 είχε γύρω στους 4.680 κατοίκους το 1908 ανέβηκε στους 12.000-13.000.

Το Σουφλί γίνεται γνωστό κυρίως για το μετάξι, 4 εργοστάσια δημιουργούνται (των Αζαρία και Πάπο (1908), των Τζίβρε (1920), του Π. Χατζησάββα, του Τσιακίρη (1954), και το κρατικό εργοστάσιο), όμως δεν είναι η μόνη ασχολία των κατοίκων, ανάπτυξη έχει παρουσιάσει η αμπελουργία και η οινοποιεία όπως και η καροποιεία και η σιδηρουργία.Μετά την Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 η Ανατολική Θράκηκαι η Ρωμυλία πέρασαν στην κυριότητα του νεοσύστατου τουρκικού κράτους. Έτσι, το Σουφλί με την ανακατανομή της γής έχασε μια σηματική έκταση των 70.000 στρεματων που ήταν γεμάτη απο μορεόδεντρα τα οποία αποτελούσαν και την μόνη τροφή του μεταξοσκώληκα.

Με την εισαγωγή του εμπορίου του μεταξιού στο φορολογικό πλαίσιο της Ελλάδας επήλθε μείωση της παραγωγής και των εξαγωγών σε άλλες χώρες. Το τελειωτικό και πιο ισχυρό τύπημα ήλθε με την ανακάλυψη της τεχνητής μεταξωτής ίνας.Το γεγονός αυτό σταμάτησε την ανοδική πορεία της σηροτροφίας. Εκείνη την εποχή στο Σουφλί λειτουργούσαν 4 εργοστάσια αναπήνησης καθώς και πολλές οικοτεχνίες παραγωγής μεταξιού τα οποία σταμάτησαν να λειτουργούν.Γνωστό ως η "Πόλη του Μεταξιού", το Σουφλί είναι επίσης ξακουστό για το κρασί του, το τσίπουρο, και τα κρέατά του.

Μαζί με την οικονομική ανάπτυξη ήλθε η κοινωνική και πολιτιστική άνθιση και το διανοητικό επίπεδο των κατοίκων αναπτύχθηκε. πριν αοπ τα μέσα τοθ 19ου αιώνα οι δύο εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Αθανασίου είχαν ήδη χτιστεί και αποτελούσαν τα στολίδια της πόλης. γύρω στο 1860 δημιουργήθηκε το Δημοτικό Σχολείο (σημερινό 2ο Δημοτικό Σχολείο), και το 1880-82 το Δημοτικό Σχολείο θυλέων (σημερινό 1ο Δημοτικό Σχολείο).Η μουσική διδασκόταν στο Δημοτικό Σχολείο απο το 1900.

Η ανακάλυψη του συνθετικού μεταξιού και η πτώση της τιμής των κουκουλιών έχουν οδηγήσει στην παρακμή της Σηροτροφίας. Τα μουρεόδεντρα γίνονται όλο και λιγότερα και μετά την ανακατανομή της γής έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Η παρακμή της Σηροτροφίας, σε συνδυασμό με την έλλειψη των βιομηχανικών μονάδων, έχει αναγκάσει τον πληθυσμό να μετακινηθεί προς τις αστικές περιοχές ή ακόμη και στο εξωτερικό. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν 5 βιοτεχνίες παραγωγής μεταξωτών ειδών καθώς και πολλά καταστήματα που εμπορεύονται μεταξωτά είδη. Το 1993, η παραγωγή κουκουλιών ανερχόταν σε 5.000 κιλά από 800.000 κιλά που ήταν το 1908.Το Σουφλί έχει πληγεί από πλημμύρες στις περιοχές με χαμηλό υψόμετρο την δεκαετία του 1960, και τα έτη 1998, 2005 και 2006.