Η ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ

Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας «Ακούστε τις φωνές τους και κάντε κάτι: Σταματήστε το βιασμό και την σεξουαλική κακοποίηση των κοριτσιών στη Νικαράγουα» καταγράφει την εμπειρία των κοριτσιών που επέζησαν της σεξουαλικής κακοποίησης και προσπαθούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που δυσχεραίνουν την πρόσβασή τους στη δικαιοσύνη και σε υπηρεσίες αποκατάστασης. Η έκθεση αυτή, αποτελεί μέρος της ευρύτερης εκστρατείας της Διεθνούς Αμνηστίας «Απαιτούμε Αξιοπρέπεια» και αποκαλύπτει μέσα από μαρτυρίες την ανεπάρκεια του κράτους στην παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών ώστε τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης να καταφέρουν να ξαναχτίσουν τις ζωές τους.«Κάθε μέρα τα κορίτσια στη Νικαράγουα υφίστανται σιωπηρά τη φρίκη της σεξουαλικής βίας, προκειμένου να αποφύγουν την απόρριψη που βιώνουν πολλές φορές όσα κορίτσια μιλούν γι’ αυτό.

Είναι καιρός για τις αρχές να επιδείξουν το ίδιο θάρρος με τις γενναίες επιζώσες που μοιράστηκαν τις μαρτυρίες τους μαζί μας και να σπάσουν τη σιωπή που περιβάλλει τη σεξουαλική κακοποίηση». Δηλώνει ο Esther Major, ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας στη Κεντρική Αμερική.Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας, μεταξύ των ετών 1998 και 2008, είχαν δηλωθεί περισσότερα από 14.000 κρούσματα σεξουαλικής κακοποίησης. Τα δύο τρίτα των θυμάτων ήταν κορίτσια κάτω των 17 ετών.Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας καταγράφει πώς η κοινωνία της Νικαράγουα στιγματίζει τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και πώς το σεξ είναι ακόμα ένα θέμα ταμπού, εμποδίζοντας έτσι τα κορίτσια να μιλήσουν για τις δοκιμασίες τους.Οι συγγενείς και οι άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας, είναι οι πιο συχνά αναφερόμενοι δράστες σεξουαλικής βίας κατά των κοριτσιών.

Το σπίτι είναι συχνά ένα επικίνδυνο μέρος και πολλά κορίτσια υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση στα χέρια των συγγενών τους ενώ επιπλέον υπόκεινται σε πίεση προκειμένου να αποσιωπήσουν το γεγονός.Η απουσία κυβερνητικών προγραμμάτων για την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τη σεξουαλική βία και την αλλαγή της κοινωνικής νοοτροπίας υποδηλώνει συχνά ότι είναι τελικά τα θύματα αυτά που κατηγορούνται και όχι ο θύτης.Τα κορίτσια που βρίσκουν τη δύναμη να αναφέρουν βιασμό ή σεξουαλική κακοποίηση – αντί να αντιμετωπίζονται με φροντίδα και επαγγελματισμό – συχνά βρίσκονται αντιμέτωπα με αστυνομικούς, εισαγγελείς και δικαστές οι οποίοι δεν συμμορφώνονται με τους εθνικούς και διεθνείς κανόνες που διέπουν τη μεταχείριση των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν στη Νικαράγουα πρωτόκολλα για τους αστυνομικούς, τους εισαγγελείς και τους δικαστές σχετικά με την αντιμετώπιση των θυμάτων βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης, στην πράξη συχνά αγνοούνται.

Επιπλέον, πολλά κορίτσια στη Νικαράγουα αγωνίζονται για να καταφέρουν να καλύψουν το κόστος του ταξιδιού τους προς και από το δικαστήριο, το νοσοκομείο ή τα ινστιτούτα εγκληματολογίας.«Η δικαιοσύνη στη Νικαράγουα θα πρέπει να εξυπηρετεί όλους τους ανθρώπους – όχι μόνο εκείνους που έχουν τα χρήματα και την εξουσία. Η κυβέρνηση πρέπει να στείλει ένα σαφές μήνυμα ότι η σεξουαλική βία δεν είναι ποτέ φταίξιμο του θύματος, ότι οι δράστες πρέπει να οδηγούνται στη δικαιοσύνη και ότι οι επιζώσες πρέπει να έχουν την υποστήριξη που χρειάζονται για να θεραπευτούν», αναφέρει ο Esther Major.«Πάρα πολλά κορίτσια εγκαταλείπουν το σχολείο, την εργασία τους ή πραγματοποιούν ακόμη και απόπειρα αυτοκτονίας. Θα πρέπει να υποστηριχθούν για να αφήσουν πίσω τα τραύματα της παιδικής τους ηλικίας».Ορισμένα θύματα βιασμού υποφέρουν από ένα επιπλέον τραύμα ανακαλύπτοντας ότι έχουν μείνει έγκυοι από το βιασμό. Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας δείχνει πως για τα κορίτσια που θέλουν να συνεχίσουν την εγκυμοσύνη αυτή, δεν υπάρχει σήμερα υποστήριξη για τη φροντίδα του μωρού ή για την επιστροφή στο σχολείο ή την εργασία.Επιπλέον, η σημερινή κυβέρνηση της Νικαράγουα ποινικοποίησε όλες τις μορφές των εκτρώσεων το 2008. Το γεγονός αυτό έχει σοβαρές συνέπειες για τις επιζώσες που δεν επιθυμούν να συνεχίσουν την εγκυμοσύνη τους. Ο νόμος αυτός, υποχρεώνει πλέον τα κορίτσια, υπό την απειλή της φυλάκισης, να συνεχίσουν με την εγκυμοσύνη τους μετά τον βιασμό, ακόμη και αν η εγκυμοσύνη ενέχει κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία τους.

Ο νόμος είναι εξαιρετικά σκληρός για τα κορίτσια που ο βιαστής τους, τους έχει στερήσει ήδη το δικαίωμα να ελέγχουν το σώμα τους.«Αυτό που απαιτούν όλα τα νεαρά θύματα βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης είναι το δικαίωμά τους να είναι ελεύθερα από σεξουαλική βία, να προστατεύονται από την κυβέρνηση της Νικαράγουα και να υποστηρίζονται ώστε να μπορούν να ξεπεράσουν τα σωματικά και ψυχολογικά τραύματα που προκαλούνται από τέτοιες πράξεις βίας. Αυτό είναι υποχρέωση της Νικαράγουα σύμφωνα με το εθνικό και διεθνές δίκαιο».«Ζητάμε από την κυβέρνηση της Νικαράγουα να θέσει τέρμα στη σεξουαλική βία και να εξασφαλίσει ότι δεν θα καθορίζει το γεγονός αυτό την υπόλοιπη ζωή των θυμάτων», δήλωσε ο ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας.

Στη Νικαράγουα, οι πιο κοινοί δράστες βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης είναι μέλη της ίδιας της οικογένειας του θύματος. Τα στοιχεία των αναφερθέντων βιασμών είναι ακόμη πιο ανησυχητικά, δεδομένου ότι όπως και σε άλλες χώρες, ο βιασμός και η σεξουαλική κακοποίηση είναι τα εγκλήματα που επισήμως αναφέρονται λιγότερο, ιδιαίτερα αν αφορούν νεαρά κορίτσια και εκτελούνται από τα μέλη της οικογένειάς του κοριτσιού.Η έρευνα για την έκθεση αυτή πραγματοποιήθηκε μεταξύ 2008, 2009 και 2010. Ανάμεσα σε περισσότερα από 130 άτομα που ερωτήθηκαν στα πλαίσια της έρευνας, υπήρχαν 35 κορίτσια και νεαρές γυναίκες ηλικίας μεταξύ 10 και 20 ετών που είχαν υποστεί βιασμό, 10 μητέρες θυμάτων βιασμού καθώς επίσης και εμπειρογνώμονες, οι οποίοι βοηθούν τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης παρέχοντας ψυχολογική υποστήριξη, γυναίκες αστυνομικοί, μέλη του κοινοβουλίου και εκπρόσωποι της κυβέρνησης.Τον Οκτώβριο του 2010, η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού εξέφρασε τις ανησυχίες της για το «υψηλό επίπεδο κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών, συμπεριλαμβανομένων θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης, ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας στη Νικαράγουα».

Η παρούσα έκθεση αποτελεί μέρος της εκστρατείας της Διεθνούς Αμνηστίας «Απαιτούμε Αξιοπρέπεια», η οποία έχει ως στόχο να θέσει τέρμα στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προκαλούν και αυξάνουν την παγκόσμια φτώχεια.