Πόνος για δημοκρατία και στο βάθος … κήπος

Ξύπνησε, λοιπόν, ένα πρωί η Μισέλ και λέει στον Μπαράκ.«Δεν την αντέχω πια αυτή τη δικτατορία στη Λιβύη. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Δεν μπορούν να καταπιέζουν έτσι αυτούς τους ανθρώπους».Βαθιά συναισθηματικός ο Ομπάμα πετάχτηκε από το κρεβάτι και πήρε αμέσως τηλέφωνο τους άλλους δυο φίλους του που ήξερε ότι θα υποφέρουν, τον Κάμερον και τον Σαρκοζί, και τους είπε:«Παιδιά, πρέπει να αποκαταστήσουμε αμέσως τη Δημοκρατία στη Λιβύη. Δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε εν έτει 2011 δικτάτορες να κυβερνούν».Οι ένοχες και οι τύψεις περικύκλωσαν αμέσως τους Κάμερον και Σαρκοζί και σε μερικά δευτερόλεπτα είχαν πάρει τις αποφάσεις τους. Να σώσουμε αμέσως τους καημένους τους Λίβυους από την τυραννία του Καντάφι. Και σε λίγα λεπτά είχαν αρχίσει οι ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί και η επιχείρηση εκκαθάρισης των «κακών», στην οποία πάντα συμμετέχει η ιδιαιτέρως ευαίσθητη σε θέματα δημοκρατίας Ελλάδα.Κάπως έτσι θα έβλεπε η παγκόσμια κοινή γνώμη τα γεγονότα της Λιβύης αν η μοναδική της πληροφόρηση προερχόταν από τα μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα.

Έτσι κανείς δεν θα μάθαινε, παρά μόνο από μικρά και μεμονωμένα Μέσα, ότι η ανατολική πλευρά της Λιβύης είναι αυτή που κρύβει μέσα της το μεγαλύτερο μέρος του «μαύρου χρυσού». Ότι η μεγάλη ζώνη της Βορείου Αφρικής ήταν αναγκαία για να αναπνεύσουν οι χώρες της κεντρικής Ευρώπης από το δυσβάσταχτο χρέος, αλλά και από την ύφεση που πηγαινοέρχεται στην πόρτα τους. Και δεν έφταναν όλα αυτά, έπρεπε να λύσουν και τα προβλήματα που είχαν τα αποπαίδια τους στον Νότο. Η Βόρειος Αφρική έπρεπε να περάσει οριστικά στην επιρροή της Δύσης και όχι μόνο για τα πετρέλαια, αλλά για να ανοίξουν και νέες αγορές, που τις έχεις ανάγκη ο σύγχρονος καπιταλισμός για να συνεχίσει την τρελή κούρσα της επέκτασής του, που την έχει ονομάσει «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ».Αυτά όμως για τους Ευρωπαίους.

Οι Αμερικανοί που κοιτούν πιο μπροστά και που εξάγουν κυρίως πόλεμο, κοίταξαν και στο βάθος του «κήπου», που δεν ήταν άλλο από το Ιράν. Έτσι οι εξεγέρσεις έφτασαν μέχρι την αυλή του, τη Συριά. Τώρα γι’ αυτούς έπρεπε να εκδημοκρατιστούν όλα τα αραβικά καθεστώτα -και το Ιράν. Εξάλλου, η Ιστορία το έχει αποδείξει πόσο πολύ ενδιαφέρονται για τη δημοκρατία. Δες Πινοσέτ στη Χιλή, δες Σουχάρτο στην Ινδονησία. Είδατε, εξάλλου, πώς εκδημοκράτισαν το… Ιράκ μέσα σε οχτώ χρόνια. Και, φυσικά, πώς το ανοικοδόμησαν και μάλιστα με προσωπικές ενέργειες. Ο Ράμσφελντ, ο υπουργός Άμυνας των Η.Π.Α., έστελνε τις δικές του κατασκευαστικές για την ανοικοδόμηση της χώρας, η οποία από λάθος συγκυρία ακόμη δεν έχει Δημοκρατία, αλλά ούτε έχει ανασυγκροτηθεί, και οι ελπίδες για άνοιγμα νέων αγορών πήγαν περίπατο.Τώρα, όμως, έχουμε νέο πεδίο δράσης λαμπρό! Την καταστροφή και την ανοικοδόμηση της Βορείου Αφρικής και, κυρίως, της Λιβύης.

Θα την καταστρέψουμε και θα την ανοικοδομήσουμε και θα δώσουμε, βεβαίως και μεγαλύτερο κομμάτι στη Γαλλία, που στην περίπτωση του Ιράκ φάνηκε απρόθ,υμη και μάλλον μετάνιωσε για αυτή την επιλογή της.Έτσι, η Δύση προσπαθεί να βρει άλλη μία διέξοδο από την κρίση της με τους επεκτατικούς πόλεμους στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Όμως τα πράγματα αρχίζουν και δυσκολεύουν επικίνδυνα γιατί τα ανοιχτά μέτωπα όλο και μεγαλώνουν.Και κάτι σημαντικότερο: ξεσηκώνονται και οι πολίτες των λεγόμενων «ανεπτυγμένων χωρών» που βλέπουν να μειώνονται τα εισοδήματά τους, αλλά και το κράτος πρόνοιας από τα νεοφιλελεύθερα πειράματα. Και εδώ τα πράγματα γίνονται πολύ σκούρα και πιθανόν να μην μπορούν να λυθούν από παραδοσιακές πρακτικές!!!