Είναι το σπίτι της οικογένειας Καντάφι, στόχος των βομβαρδισμών της κυβέρνησης Ρέιγκαν το 1986, ως αντίποινα για την έκρηξη σε παμπ του Βερολίνου όπου σύχναζαν Αμερικανοί στρατιώτες. Τότε, στην αμερικανική αεροπορική επιχείρηση «Ελ Ντοράντο», 60 άνθρωποι σκοτώθηκαν ανάμεσά τους και η θετή κόρη του Λίβυου ηγέτη. Απόψε, συμπληρώνονται ακριβώς 25 χρόνια απ’ εκείνη τη νύχτα της 15ης Απριλίου.Μπροστά από το σπίτι και το σχετικό μνημείο (το σιδερένιο χέρι που συνθλίβει ένα ατσάλινο αεροσκάφος) μερικές χιλιάδες υποστηρικτές του καθεστώτος παραληρούν, φωνάζουν συνθήματα, κραδαίνουν και φιλούν φωτογραφίες του Καντάφι, τραγουδούν για τη Λιβύη και τον μεγάλο ηγέτη τους. «Είμαστε πολύ τυχεροί απόψε, φαίνεται ότι θα μας μιλήσει ο ίδιος, γι’ αυτόν μας έφεραν εδώ, ας κάνουμε υπομονή», ψιθύρισε ένας συνάδελφος δίπλα μου.Πέρασαν δύο ώρες… Μεσάνυχτα και είκοσι λεπτά κάνει την εμφάνισή της στο πόντιουμ, που ‘χει στηθεί στα συντρίμμια του κτιρίου, μια ξανθιά όμορφη γυναίκα με πράσινο μαντήλι στο κεφάλι.
Το πλήθος ξεσπά σε ζητωκραυγές!Μητέρα τριών παιδιών, πρέσβειρα Καλής Θελήσεως του ΟΗΕ -από το 2009 έως τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν απαλλάχτηκε των καθηκόντων της- η εντυπωσιακή δικηγόρος θεωρείται το «γοητευτικό» πρόσωπο του καθεστώτος. Η Άισα ήταν πάντα «κόρη του πατέρα της», κόρη του Συνταγματάρχη Καντάφι.Μιλούσε ορθά και κοφτά. Μετά κρατούσε για αρκετά λεπτά τη σιωπή της, επιτρέποντας στο πλήθος να την επευφημεί. Έδινε σκηνοθετικές οδηγίες στον εικονολήπτη που βρισκόταν δίπλα της αλλά και στο μικρόφωνο τα συνθήματα που τις άρεσε να ακούει από τους συγκεντρωμένους.Η κόρη του Καντάφι συνέκρινε τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς με τους βομβαρδισμούς Ρέιγκαν, όταν εκείνη ήταν 5 ετών. «Έριξαν τους πυραύλους και τις βόμβες τους και προσπάθησαν να με σκοτώσουν, τώρα 25 χρόνια μετά οι ίδιες βόμβες πέφτουν στα κεφάλια των παιδιών μου και των παιδιών σας», είπε και η φωνή της χάθηκε σε μια βοή από χειροκροτήματα και αλαλαγμούς.
Τα λόγια της Αϊσα δεν ήταν διαφορετικά από του αδελφού της Σαίφ και του πατέρα της. Απλά, η «θηλυκή» πλευρά του λιβυκού καθεστώτος, συνόδευε μ’ ένα «απαλό» χαμόγελο ακόμα και τις πιο σκληρές λέξεις.«Το 1911 οι Ιταλοί σκότωσαν τον παππού μου. Τώρα προσπαθούν να σκοτώσουν τον πατέρα μου. Να πάνε στο διάβολο!», φώναξε και μια νευρική κίνηση έσπευσε να φτιάξει τα μαλλιά της και το πράσινο μεταξωτό μαντήλι που γλιστρούσε στο κεφάλι της.Ήταν περασμένη μία τη νύχτα όταν καληνύχτισε τους υποστηρικτές της κι αποχώρησε με τις γυναίκες σωματοφυλακίνες της οικογένειας. Το πλήθος την αποχαιρέτησε φωνάζοντας ρυθμικά το πιο γνωστό σύνθημα των
τελευταίων εβδομάδων στη Λιβύη: «Από σπίτι σε σπίτι, από δωμάτιο σε δωμάτιο, από σοκάκι σε σοκάκι, από άνθρωπο σε άνθρωπο, θα απολυμάνουμε τη Λιβύη απ’ αυτή τη βρωμιά», είναι τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Μοαμάρ Καντάφι για να περιγράψει πως θα αντιμετωπίσει τους αντιφρονούντες, στην πρώτη του ομιλία μετά την εξέγερση, ακριβώς στο ίδιο βομβαρδισμένο κτίριο στο Μπαμπ αλ Αζίζια.
τελευταίων εβδομάδων στη Λιβύη: «Από σπίτι σε σπίτι, από δωμάτιο σε δωμάτιο, από σοκάκι σε σοκάκι, από άνθρωπο σε άνθρωπο, θα απολυμάνουμε τη Λιβύη απ’ αυτή τη βρωμιά», είναι τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Μοαμάρ Καντάφι για να περιγράψει πως θα αντιμετωπίσει τους αντιφρονούντες, στην πρώτη του ομιλία μετά την εξέγερση, ακριβώς στο ίδιο βομβαρδισμένο κτίριο στο Μπαμπ αλ Αζίζια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου