Η ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού είναι γεμάτη από πρόσωπα που έγιναν είδωλα για εκατομμύρια ανθρώπους αλλά η μοίρα τους επεφύλασσε ένα άδοξο και άδικο τέλος. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Ντράζεν Πέτροβιτς. Με αφορμή τη συμπλήρωση δεκαοχτώ χρόνων από το θάνατό του, το exedra.gr θυμάται την πορεία του αξεπέραστου «Μότσαρτ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ και τον τραγικό και πρόωρο χαμό του.
Τα παιδικά χρόνια
Ο Ντράζεν γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 1964 στο Σίμπενικ της Κροατίας κι έφυγε από κοντά μας πριν γιορτάσει τα 29α γενέθλιά του. Ήταν ο δεύτερος γιος των Τζόβαν (Τζόλε) και Μπισέρκα Πέτροβιτς. Μόλις σε ηλικία 9 χρόνων άρχισε ν' ακολουθεί τον 14χρονο αδελφό του Άτσα στις προπονήσεις της τοπικής ομάδας. Το μπάσκετ έγινε το μεγάλος πάθος του. Έκτοτε όλη η ζωή του περιστρεφόταν γύρω από την πορτοκαλί μπάλα.
Στα 15 του αγωνιζόταν ήδη στην ανδρική ομάδα της Σίμπενικ, με την οποία έφτασε δύο φορές στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων (1982, 1983), αλλά ηττήθηκε και τις δύο από τη γαλλική Λιμόζ). Γίνεται αρχηγός, το 1983 με δύο βολές την οδηγεί σε νίκη στον τελικού του γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος επί της Μπόσνα, αλλά η ομοσπονδία της χώρας με δικαιολογία διαιτητικά λάθη αφαίρεσε τον τίτλο. Το 1984 αναχωρεί για το Ζάγκρεμπ και υπογράφει στην Τσιμπόνα. Η Σίμπενικ δεν τον χωρούσε πια!
Με τη φανέλα της Τσιμπόνα
Τα παρκέ των αποχωρίστηκαν για έναν χρόνο, καθώς εκτός από την πορτοκαλί μπάλα ο Πέτροβιτς έπρεπε να υπηρετήσει και τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Με τον αδελφό του να έχει ανοίξει το δρόμο προς την Τσιμπόνα, ο Ντράζεν τον ακολουθεί και η αναγνώριση, ακόμη και εκτός των συνόρων, δεν αργεί να έρθει.
Η πρώτη χρονιά στέφεται με απόλυτη επιτυχία, καθώς ο Πέτροβιτς οδηγεί την Τσιμπόνα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά και του κυπέλλου Γιουγκασλαβίας. Αποκορύφωμα της χρονιάς του 1985 ήταν η κατάκτηση και του τότε κυπέλλου Πρωταθλητριών (σημερινή Ευρωλίγκα), που είχε διεξαχθεί στην Αθήνα.
Στον τελικό ο Πέτροβιτς φόρτωσε με 36 πόντους το καλάθι της Ρεάλ Μαδρίτης και η Τσιμπόνα ανέβηκε για πρώτη φορά στο ψηλότερο σκαλί ευρωπαϊκού βάθρου. Το 1986 ήταν η χρονιά της Ζαλγκίρις να βρει στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών την Τσιμπόνα, με τον Πέτροβιτς να μην πτοείται από την παρουσία του αστέρα της Λιθουανικής ομάδας, Αρβιντας Σαμπόνις.
Ο σούτινγκ γκαρντ της κροατικής ομάδας στον τελικό στη Βουδαπέστη τελειώνει τον αγώνα με 22 πόντους και η Τσιμπόνα υπερασπίζεται τον ευρωπαϊκό τίτλο. Η χρονιά, πάντως, δεν ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση μόνο του ευρωπαϊκού, καθώς πανηγύρισε και το κύπελλο Γιουγκοσλαβίας.
Στον τελικό ο Πέτροβιτς πήρε ρεβάνς από την Μπόσνα και με 46 πόντους κατέκτησε το κύπελλο. Το 1987, Τσιμπόνα και Πέτροβιτς πρόσθεσαν ακόμη ένα ευρωπαϊκό στην τροπαιοθήκη τους, αυτή τη φορά το κύπελλο Κυπελλούχων (μετέπειτα Σαπόρτα). Οι Κροάτες με τον Πέτροβιτς να πετυχαίνει 28 πόντους έκαμψαν την αντίσταση της Σκαβολίνι στον τελικό.
Ο ηγέτης της Ρεάλ
Το άστρο του μπορεί να άρχισε να φωτίζει στην Κροατία, αλλά η λάμψη του ήταν υπερατλαντική, καθώς γρήγορα έγινε αντιληπτός από το ΝΒΑ και συγκεκριμένα από τους Τρέιλ Μπλέιζερς. Το Πόρτλαντ τον επέλεξε στον τρίτο γύρο των ντραφτ του 1986 (Νο60), αλλά ο Πέτροβιτς καθυστέρησε την αναχώρηση του για τις ΗΠΑ, καθώς με το πέρας της θητείας του στην Τσιμπόνα (1988), αποφάσισε να υπογράψει στη Ρεάλ Μαδρίτης για περίπου 4εκ. δολάρια, υπέρογκο ποσό για την εποχή.
Το 1989 οδήγησε τη «Βασίλισσα» στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, μετά από έναν συγκλονιστικό τελικό απέναντι στην ιταλική Καζέρτα, την οποία η Ρεάλ κέρδισε 117-113. Το σφύριγμα της λήξης του τελικού, που διεξήχθη στο ΣΕΦ, βρήκε τον Πέτροβιτς να ισοφαρίζει το προηγούμενο ευρωπαϊκό ρεκόρ του με 62 πόντους.
Εντός των ισπανικών συνόρων ο Πέτροβιτς μπορεί να μην κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα, καθώς ηττήθηκε στον πέμπτο τελικό από την Μπαρτσελόνα, αλλά μπόρεσε να πανηγυρίσει το κύπελλο Ισπανίας, παίρνοντάς εκδίκηση... από τους Καταλανούς στον τελικό.
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού
Η πίεση που είχαν αρχίσει να ασκούν οι Μπλέιζερς δεν επέτρεψε στον Πέτροβιτς να πραγματοποιήσει μία μακρά θητεία στην Ισπανία, καθώς η πρώτη του χρονιά με τη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν και η τελευταία...
Το Πόρτλαντ αγόρασε το «buy out» (για περίπου 1,5εκ. δολάρια) και ο Πέτροβιτς τη σεζόν 1989-1990 πατούσε τα παρκέ του ΝΒΑ. Ωστόσο, η παρουσία του εξωπραγματικού Κλάιντ Ντρέξλερ, αλλά και του Τέρι Πόρτερ, στην αρχική πεντάδα των Μπλέιζερς δεν άφηνε στον Κροάτη περιθώρια για όνειρα μακράς παραμονής στο παρκέ.
Ο Πέτροβιτς αγωνιζόταν περίπου 12 λεπτά ανά αγώνα με μέσο όρο 7,4 πόντους. Την επόμενη χρονιά (1990-91) ο χρόνος συμμετοχής του έπεσε στα 7 λεπτά (δεν αγωνίστηκε σε 20 αγώνες) και η ανταλλαγή του ήταν μονόδρομος... Τελικά ο Κροάτης έγινε ανταλλαγή στους Νιού Τζέρσεϊ Νετς και η αντίστροφη μέτρηση για την αναγνώριση του «Πέτρο», όπως των αποκαλούσαν στις ΗΠΑ, είχε αρχίσει.
Τη σεζόν 1991-92, την πρώτη του «γεμάτη» στο Νιού Τζέρσεϊ, ο Πέτροβιτς είχε μέσο όρο σε 36,9 λεπτά συμμετοχής 20,6 πόντους ανά αγώνα, ηγήθηκε των γκαρντ του ΝΒΑ σε ποσοστό ευστοχίας σε σουτ εντός πεδιάς (51%) και χωρίς να χάσει αγώνα οδήγησε την ομάδα στα πλέι οφ.
Η επόμενη χρονιά ήταν ακόμα καλύτερη (22,3 πόντοι ανά αγώνα, 52% στα σουτ εντός πεδιάς) και οι Αμερικανοί τον ψήφισαν στην καλύτερη τρίτη πεντάδα του ΝΒΑ. Το παράδοξο ήταν ότι ο Πέτροβιτς, δε συμπεριελήφθη στα ονόματα για το All Star Game εκείνης της χρονιάς.
O Ντράζεν ήταν απογοητευμένος από το γεγονός ότι δεν απολάμβανε την αναγνώριση που θεωρούσε ότι άξιζε θλιμμένο από αυτή την εξέλιξη και χωρίς να έχει καταφέρει να κερδίσει την καθολική αναγνώριση και στις ΗΠΑ, όπως είχε δηλώσει στον Τύπο των ΗΠΑ, η σκέψη της επιστροφής του στην Ευρώπη γινόταν όλα και εντονότερη.
Φημολογίες μάλιστα ήθελαν τον Πέτροβιτς και τον Παναθηναϊκό να έχουν συμφωνήσει, κάτι που είχε επιβεβαιώσει σε μετέπειτα δηλώσεις του τόσο ο εκπρόσωπος του, όσο και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, ο οποίος σε συνέντευξη του χρόνια μετά τον θάνατο του Πέτροβιτς είχε αναφέρει: «Δυστυχώς, έγινε αυτό το φοβερό δυστύχημα. Φανταστείτε τον Παναθηναϊκό με δύο ιερά τέρατα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον Ντράζεν και τον Γκάλη». Μάλιστα, λέγεται πως οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ του είχαν προσφέρει το ελεύθερο να επιλέξει ο ίδιος το ποσό της μεταγραφής του στην επιταγή.
H καριέρα στην εθνική ομάδα
Η πρώτη του εμφάνιση στην Εθνική Ανδρών της τότε Γιουγκοσλαβίας πραγματοποιήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 και στο Λος Αντζελες ο Πέτροβιτς «φόρεσε» στο λαιμό του το πρώτο χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο.
Το 1986 και μετά από έναν συγκλονιστικό ημιτελικό στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας απέναντι στην πρώην ΕΣΣΔ, ο Πέτροβιτς κατακτούσε και πάλι την τρίτη θέση. Οι Έλληνες πήραν... γεύση από τις ικανότητες του «Μότσαρτ» στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1987, τότε που οι αξέχαστη εθνική μας ομάδα χάρισε στην χώρα μας το πρώτο της ευρωπαϊκό χρυσό σε ομαδικό άθλημα.
Η Γιουγκοσλαβία βρέθηκε στο δρόμο μας στα ημιτελικά και η αναμέτρηση έμοιαζε περισσότερο σε «μάχη» δύο ιερών τεράτων του παγκοσμίου μπάσκετ του Νίκου Γκάλη και του Ντράζεν Πέτροβιτς. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έκανε την έκπληξη και απέκλειε μία ομάδα φόβητρο (πήρε τελικά το χάλκινο) με τον αδελφό του Ντράζεν Πέτροβιτς να δηλώνει: «Ο Ντράζεν είναι αδελφός μου, αλλά εγώ ψηφίζω τον Γκάλη για καλύτερο παίκτη».
Αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στη Σεούλ, μετά την ήττα στον τελικό από τα "θηρία" της ΕΣΣΔ. Το 1989 ο Πέτροβιτς έπαιρνε ρεβάνς από την Εθνική μας ομάδα μπάσκετ των Ανδρών καθώς στο τελικό του Ευρωμπάσκετ στο Ζάγκρεμπ η Γιουγκοσλαβία έκανε επίδειξη δύναμης απέναντι στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. MVP και δεύτερος σκόρερ της διοργάνωσης ο Πέτροβιτς.
Χρυσό μετάλλιο και στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής το 1990, όπου η Γιουγκοσλαβία έπαιρνε εκδίκηση στον τελικό και από την ΕΣΣΔ.
Το 1992 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης με την ανεξάρτητη εθνική ομάδα της Κροατίας, πλέον, ο Πέτροβιτς πήρε από το χέρι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του και το οδήγησε στον τελικό απέναντι στην «γνήσια» και «αυθεντική» Dream Team των ΗΠΑ. Αφού είχε αποκλείσει στον ημιτελικό με δικές του βολές την ΕΣΣΔ, ο Κροάτης ήταν αποφασισμένος να στερήσει από τους Αμερικανούς το χρυσό.
Ωστόσο, η ανωτερότητα των Αμερικανών ήταν εμφανής στον αγωνιστικό χώρο και οι ΗΠΑ έφτασαν στη νίκη με 117-85. Το σφύριγμα της λήξης είχε βρει τον Πέτροβιτς με 24 πόντους και κρατώντας το ασημένιο μετάλλιο.
Με την Εθνική Ομάδα της Κροατίας (1992-1993) ο Πέτροβιτς είχε 40 εμφανίσεις με 1002 πόντους, ενώ τους περισσότερους τους είχε πετύχει (48π.) απέναντι στην Εσθονία στις 31 Μαΐου του 1993.
Σοκ και θλίψη
Μετά από την καλύτερη σεζόν του στο ΝΒΑ με τους Νετς (1993) και την ολοκλήρωση των υποχρεώσεων του στις ΗΠΑ, καθώς το Νιού Τζέρσεϊ αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο των πλέι οφ από το Κλίβελαντ, ο Πέτροβιτς βρίσκεται στην Πολωνία και συγκεκριμένα στο Βρότσλαβ. Εκεί η Εθνική Κροατίας θα έδινε προκριματικούς αγώνες ενόψει του Ευρωμπάσκετ του 1993.
Με την ολοκλήρωση των υποχρεώσεων της Εθνικής (σ.σ. τους αγώνες κατασκόπευσαν οι Κώστας Κορομηλάς και Κώστας Πετρόπουλους για λογαριασμό της Ελλάδας), η αποστολή της Κροατίας αναχωρεί από τη Βαρσοβία προς Φρανκφούρτη με προορισμό το Ζάγκρεμπ. Ο Πέτροβιτς είχε ορίσει ραντεβού με την πανέμορφη φίλη του, «Μις Γερμανία», Κλάρα Ζάλαντζι, προκειμένου να ταξιδέψουν οδικώς από Φρανκφούρτη προς το Ζάγκρεμπ. Ηταν 7 Ιουνίου του 1993.
Ωρες αργότερα, το αυτοκίνητο βρίσκεται κάτω από τα συντρίμμια μιας νταλίκας. Ο «Μότσαρτ» είναι νεκρός και η είδηση του θανάτου του γίνεται πρώτο θέμα παγκοσμίως.
Στο Hall of Fame
Ο Ντράζεν Πέτροβιτς έγινε μέλος του Basketball Hall of Fame το 2002. Αυτός ο τεράστιος αθλητής και άνθρωπος δεν μπορούσε να λείπει από το club των κορυφαίων. Ο Πέτροβις δεν αναγνωρίστηκε πάντως μετά θάνατο. Η αξία του ήταν εγνωσμένη εν ζωή και απλά όταν κόπηκε το νήμα... έγινε θρύλος.
Στις 4 Οκτωβρίου 1993, το κλειστό γήπεδο μπάσκετ της Τσιμπόνα στο Ζάγκρεμπ μετονομάστηκε σε «Drazen Petrovic Halle». H πόλη του Ζάγκρεμπ του αφιέρωσε μια πλατεία, αυτή μπροστά από το γήπεδο και το μουσείου Ντράζεν Πέτροβιτς, δίνοντας της το όνομά του. Στο ΝΒΑ, οι Nets απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 3 στις 11 Νοεμβρίου 1993, ενώ από το 1994 μέχρι και το 1999 (τελευταία χρονιά) το βραβείο του Πολυτιμότερου Παίκτη (MVP) στο τουρνουά «McDonalds» έφερε το όνομα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου