Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
Το καμπανάκι του κινδύνου για την αύξηση της παγκόσμιας ανεργίας χτυπά ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) ανακοινώνοντας ότι σε δύο χρόνια θα υπάρχει έλλειψη 40 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στον κόσμο. Καλεί, μάλιστα, τα μέλη της G20 να συντονίσουν περισσότερο τις οικονομικές πολιτικές τους απέναντι στην κρίση.
«Εκτιμάμε ότι τις δύο προσεχείς χρονιές οι ανάγκες σε θέσεις εργασίας της παγκόσμιας οικονομίας ανέρχονται σε 80 εκατομμύρια για να επανέλθει το ποσοστό της απασχόλησης στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση» δήλωσε ο διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνικών Μελετών (IIES) του ILO, Ρέιμοντ Τόρες.
Όμως «αν οι τάσεις επιβεβαιωθούν» προσέθεσε ο ίδιος σε συνέντευξη Τύπου, «η παγκόσμια οικονομία θα δημιουργήσει μόνον 40 εκατομμύρια θέσεις εργασίας», δηλαδή τις μισές από αυτές που χρειάζονται.
Σύμφωνα με τον ILO, η παγκόσμια ανεργία βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο που βρέθηκε ποτέ, ξεπερνώντας στα τέλη του 2010 το όριο των 200 εκατομμυρίων ανέργων.
Οι ειδικοί του ILO, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη στη διάθεσή τους τα τελικά στοιχεία για το 2011, φοβούνται ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί περαιτέρω φέτος, σημείωσε ο Τόρες.
Σε έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα τρεις ημέρες πριν από τη συνάντηση των είκοσι πιο ισχυρών οικονομιών του πλανήτη στις Κάννες, ο ILO αποκαλύπτει ότι σε 45 χώρες από τις 118 που εξετάστηκαν «ο κίνδυνος κοινωνικών ταραχών μεγεθύνεται».
Αυτό συμβαίνει κυρίως στις προηγμένες οικονομίες, ιδιαίτερα στην ΕΕ, στον αραβικό κόσμο και σε μικρότερο βαθμό στην Ασία. Αντιθέτως ο κίνδυνος πρόκλησης κοινωνικών ταραχών είναι «σταθερός ή ακόμη πιο αμυδρός στην υποσαχάρεια Αφρική και στη Λατινική Αμερική».
Για να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικοί αυτοί κίνδυνοι, ο ILO καλεί τη G20 να ενσωματώσει περαιτέρω την απασχόληση στις οικονομικές πολιτικές της και τα μέλη της να συντονίσουν τις πολιτικές τους.
Ο ILO επισημαίνει ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους η σημερινή επιβράδυνση της οικονομίας προκαλεί τον κίνδυνο να υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις στην απασχόληση είναι η απομόνωση των χωρών. «Μολονότι το 2008-2009 οι χώρες, και ιδιαίτερα αυτές της G20, είχαν προσπαθήσει να συντονίσουν τις πολιτικές τους, είναι σαφές ότι εφεξής δρουν απομονωμένα» εξηγούν οι ειδικοί του ILO.
Για την υπηρεσία αυτή του ΟΗΕ, οι κυβερνήσεις πρέπει να δράσουν για να επιτρέψουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας, υποστηρίζοντας κυρίως τις επενδύσεις μέσω μιας μεταρρύθμισης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και «συσχετίζοντας στενότερα μισθούς και παραγωγικότητα».
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
samoa
Tonga
Είναι 31 Δεκεμβρίου ή 1η Ιανουαρίου, είναι χθες ή σήμερα; Τα πράγματα είναι σύνθετα σε ό,τι αφορά στον διεθνή καθορισμό της ώρας και της ημερομηνίας στον Ειρηνικό Ωκεανό. Όταν οι άνθρωποι στο νησί Σαμόα, στο Νότια Θάλασσα, θα ανοίγουν σαμπάνιες για να γιορτάσουν τη νέα χρονιά, στο νησί Τόγκα, μόλις 900 χιλιόμετρα δυτικά, η νέα χρονιά θα είναι ήδη μίας ημέρας. Τα δύο νησιά έχουν ακριβώς την ίδια ώρα, αλλά διαφορετικές ημερομηνίες. Πρακτικά δηλαδή όταν στην Τόγκα είναι Παρασκευή, στη Σαμόα είναι Πέμπτη.
Οι κάτοικοι της Σαμόα από την άλλη πλευρά μπορούν την Παρασκευή να τηλεφωνήσουν στους φίλους τους στην Τόγκα, όπου εκεί είναι ήδη Σάββατο. Η παγκόσμια ώρα καθορίζεται από τον μεσημβρινό του Γκρίνουιτς, κοντά στο Λονδίνο. Προς τα δυτικά η ώρα είναι πίσω, προς τα ανατολικά είναι μπροστά. Όταν είναι 11 το πρωί την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο Λονδίνο, αν κάποιος κινηθεί ανατολικά, είναι μεσημέρι στο Βερολίνο, 7 το βράδυ στη Σιγκαπούρη και μεσάνυχτα στην Τόγκα, όπου η μέρα τελειώνει και αρχίζει η νέα χρονιά.
Αν πάλι κινηθεί δυτικά, είναι 10 το πρωί στις Αζόρες, 6 το πρωί στη Νέα Υόρκη και 3 το πρωί στη δυτική ακτή ενώ στη Σαμόα είναι μεσάνυχτα και η μέρα, η παραμονή της πρωτοχρονιάς μόλις ξεκινάει. Η διεθνής γραμμή της ημερομηνίας χωρίζει την Τόγκα από τη Σαμόα. «Μπορείς εύκολα να γιορτάσεις τα γενέθλια σου δύο φορές», λέει ο Ρόναλντ Κούμπικ, γερμανός στην εθνικότητα, ο οποίος έζησε επί πολλά χρόνια στην Τόγκα και τώρα κατοικεί στη Σαμόα.
Έχει διασχίσει την φανταστική γραμμή του χρόνου εκατοντάδες φορές, μερικές από τις οποίες συνειδητά. «Το 1978 για τα 50α μου γενέθλια και το 1988 για τα 60α. Πέταξα από την Τόγκα στη Σαμόα για να γιορτάσω δύο φορές», λέει ο Κούμπικ. Ασφαλώς, όσοι δεν έχουν διάθεση για γιορτές, μπορούν να επωφεληθούν επίσης. Αν ετοιμάσουν τα πράγματα τους έγκαιρα στη Σαμόα και πάρουν τη διάρκειας μίας ώρας πτήση προς Τόγκα, όταν φτάσουν εκεί, η τρομακτική ημερομηνία θα έχει περάσει.
Το θέμα της χαμένης ημέρας είχε τρομάξει το πλήρωμα του πρώτου ανθρώπου που περιέπλευσε τον κόσμο, του Φερδινάνδου Μαγκελάνου, ο οποίος είχε αποπλεύσει από τη Σεβίλλη προς τα δυτικά το 1519. Οι επιζώντες της αποστολής κράτησαν λεπτομερείς σημειώσεις και φοβήθηκαν για την αιώνια σωτηρία τους όταν, κατά την επιστροφή τους, το 1522, διαπίστωσαν ότι είχαν χάσει μία ολόκληρη ημέρα.
Ο Φιλέας Φόγκ από την άλλη, ο ήρωας του Ιουλίου Βερν, πήρε επάνω του όταν κατάλαβε ότι δεν είχε χάσει τον αγώνα του «γύρου του κόσμου σε 80 ημέρες», αλλά κέρδισε μία ημέρα ξεκινώντας προς την Ανατολή. Αλλά και όσοι κάνουν διακοπές κοντά στην γραμμή της ημερομηνίας, πρέπει να είναι διπλά προσεκτικοί όταν κλείνουν πτήσεις και ξενοδοχεία.
Για παράδειγμα, όσοι πετούν από την Τόγκα στη Σαμόα στις 30 Δεκεμβρίου, πρέπει να κλείσουν δωμάτιο στη Σαμόα στις 29 του μηνός και όσοι κάνουν την αντίστροφη διαδρομή, πρέπει να κλείσουν δωμάτιο στην Τόγκα στις 31 Δεκεμβρίου. Οι ντόπιοι έχουν εξοικειωθεί με τα θέματα που προκύπτουν από τη διαφορά της ημερομηνίας. «Υπάρχει μερικές φορές μία σύγχυση όταν τηλεφωνούμε στους συγγενείς μας στη Νέα Ζηλανδία, για να πάρουμε τις ευχές των οποίων για τη νέα χρονιά πρέπει να μιλήσουμε μαζί τους στο τηλέφωνο, το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου», λέει ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Σαμόα Μίσα Τελέφονι.
Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο αύριο και το χθες είναι ο 180ος μεσημβρινός. Προς τα βόρεια κλίνει ανατολικά, έτσι ώστε να εμποδίσει τμήμα της Σιβηρίας να μένει μία ημέρα πίσω από την υπόλοιπη Ρωσία και λίγο πιο νότια, κινείται δυτικά για να διασφαλίσει ότι οι Αλεούτιες Νήσοι, κοντά στην Αλάσκα, δεν είναι μία ημέρα μπροστά από τη μητέρα πατρίδα. Υπάρχει βέβαια και το Κιριμπάτι. Μέχρι το 1995 η γραμμή του χρόνου διέσχιζε τη νησιωτική χώρα του Ειρηνικού, τα νησιά της οποίας είναι διασκορπισμένα σε ένα τόξο 5.000 χιλιομέτρων. Η κυβέρνηση αποφάσισε να ευθυγραμμιστεί με τα δυτικά κι έτσι το νησί Κιριμπάτι μπορεί να είναι ανατολικά της γραμμής της ημερομηνίας, αλλά σε ό,τι αφορά στο χρόνο, ανήκει στο Δυτικό Ημισφαίριο και είναι 14 ώρες μπροστά από το Γκρίνουιτς.
Οι γείτονές του υποπτεύθηκαν ότι το Κιριμπάτι έκανε την αλλαγή για να είναι η πρώτη χώρα που θα υποδεχόταν τη νέα χιλιετία. Παράλληλα όμως είναι το Κιριμπάτι που καθιστά εφικτό ο κόσμος να βρίσκεται σε τρεις διαφορετικές ημερομηνίες την ίδια στιγμή.
Όταν μπαίνει η νέα χρονιά στο Κιριτιμπάτι, είναι μόλις 10 το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου στο Λονδίνο και 11 το βράδυ της 30ης Δεκεμβρίου στη Σαμόα.
Είναι 31 Δεκεμβρίου ή 1η Ιανουαρίου, είναι χθες ή σήμερα; Τα πράγματα είναι σύνθετα σε ό,τι αφορά στον διεθνή καθορισμό της ώρας και της ημερομηνίας στον Ειρηνικό Ωκεανό. Όταν οι άνθρωποι στο νησί Σαμόα, στο Νότια Θάλασσα, θα ανοίγουν σαμπάνιες για να γιορτάσουν τη νέα χρονιά, στο νησί Τόγκα, μόλις 900 χιλιόμετρα δυτικά, η νέα χρονιά θα είναι ήδη μίας ημέρας. Τα δύο νησιά έχουν ακριβώς την ίδια ώρα, αλλά διαφορετικές ημερομηνίες. Πρακτικά δηλαδή όταν στην Τόγκα είναι Παρασκευή, στη Σαμόα είναι Πέμπτη.
Οι κάτοικοι της Σαμόα από την άλλη πλευρά μπορούν την Παρασκευή να τηλεφωνήσουν στους φίλους τους στην Τόγκα, όπου εκεί είναι ήδη Σάββατο. Η παγκόσμια ώρα καθορίζεται από τον μεσημβρινό του Γκρίνουιτς, κοντά στο Λονδίνο. Προς τα δυτικά η ώρα είναι πίσω, προς τα ανατολικά είναι μπροστά. Όταν είναι 11 το πρωί την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο Λονδίνο, αν κάποιος κινηθεί ανατολικά, είναι μεσημέρι στο Βερολίνο, 7 το βράδυ στη Σιγκαπούρη και μεσάνυχτα στην Τόγκα, όπου η μέρα τελειώνει και αρχίζει η νέα χρονιά.
Αν πάλι κινηθεί δυτικά, είναι 10 το πρωί στις Αζόρες, 6 το πρωί στη Νέα Υόρκη και 3 το πρωί στη δυτική ακτή ενώ στη Σαμόα είναι μεσάνυχτα και η μέρα, η παραμονή της πρωτοχρονιάς μόλις ξεκινάει. Η διεθνής γραμμή της ημερομηνίας χωρίζει την Τόγκα από τη Σαμόα. «Μπορείς εύκολα να γιορτάσεις τα γενέθλια σου δύο φορές», λέει ο Ρόναλντ Κούμπικ, γερμανός στην εθνικότητα, ο οποίος έζησε επί πολλά χρόνια στην Τόγκα και τώρα κατοικεί στη Σαμόα.
Έχει διασχίσει την φανταστική γραμμή του χρόνου εκατοντάδες φορές, μερικές από τις οποίες συνειδητά. «Το 1978 για τα 50α μου γενέθλια και το 1988 για τα 60α. Πέταξα από την Τόγκα στη Σαμόα για να γιορτάσω δύο φορές», λέει ο Κούμπικ. Ασφαλώς, όσοι δεν έχουν διάθεση για γιορτές, μπορούν να επωφεληθούν επίσης. Αν ετοιμάσουν τα πράγματα τους έγκαιρα στη Σαμόα και πάρουν τη διάρκειας μίας ώρας πτήση προς Τόγκα, όταν φτάσουν εκεί, η τρομακτική ημερομηνία θα έχει περάσει.
Το θέμα της χαμένης ημέρας είχε τρομάξει το πλήρωμα του πρώτου ανθρώπου που περιέπλευσε τον κόσμο, του Φερδινάνδου Μαγκελάνου, ο οποίος είχε αποπλεύσει από τη Σεβίλλη προς τα δυτικά το 1519. Οι επιζώντες της αποστολής κράτησαν λεπτομερείς σημειώσεις και φοβήθηκαν για την αιώνια σωτηρία τους όταν, κατά την επιστροφή τους, το 1522, διαπίστωσαν ότι είχαν χάσει μία ολόκληρη ημέρα.
Ο Φιλέας Φόγκ από την άλλη, ο ήρωας του Ιουλίου Βερν, πήρε επάνω του όταν κατάλαβε ότι δεν είχε χάσει τον αγώνα του «γύρου του κόσμου σε 80 ημέρες», αλλά κέρδισε μία ημέρα ξεκινώντας προς την Ανατολή. Αλλά και όσοι κάνουν διακοπές κοντά στην γραμμή της ημερομηνίας, πρέπει να είναι διπλά προσεκτικοί όταν κλείνουν πτήσεις και ξενοδοχεία.
Για παράδειγμα, όσοι πετούν από την Τόγκα στη Σαμόα στις 30 Δεκεμβρίου, πρέπει να κλείσουν δωμάτιο στη Σαμόα στις 29 του μηνός και όσοι κάνουν την αντίστροφη διαδρομή, πρέπει να κλείσουν δωμάτιο στην Τόγκα στις 31 Δεκεμβρίου. Οι ντόπιοι έχουν εξοικειωθεί με τα θέματα που προκύπτουν από τη διαφορά της ημερομηνίας. «Υπάρχει μερικές φορές μία σύγχυση όταν τηλεφωνούμε στους συγγενείς μας στη Νέα Ζηλανδία, για να πάρουμε τις ευχές των οποίων για τη νέα χρονιά πρέπει να μιλήσουμε μαζί τους στο τηλέφωνο, το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου», λέει ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Σαμόα Μίσα Τελέφονι.
Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο αύριο και το χθες είναι ο 180ος μεσημβρινός. Προς τα βόρεια κλίνει ανατολικά, έτσι ώστε να εμποδίσει τμήμα της Σιβηρίας να μένει μία ημέρα πίσω από την υπόλοιπη Ρωσία και λίγο πιο νότια, κινείται δυτικά για να διασφαλίσει ότι οι Αλεούτιες Νήσοι, κοντά στην Αλάσκα, δεν είναι μία ημέρα μπροστά από τη μητέρα πατρίδα. Υπάρχει βέβαια και το Κιριμπάτι. Μέχρι το 1995 η γραμμή του χρόνου διέσχιζε τη νησιωτική χώρα του Ειρηνικού, τα νησιά της οποίας είναι διασκορπισμένα σε ένα τόξο 5.000 χιλιομέτρων. Η κυβέρνηση αποφάσισε να ευθυγραμμιστεί με τα δυτικά κι έτσι το νησί Κιριμπάτι μπορεί να είναι ανατολικά της γραμμής της ημερομηνίας, αλλά σε ό,τι αφορά στο χρόνο, ανήκει στο Δυτικό Ημισφαίριο και είναι 14 ώρες μπροστά από το Γκρίνουιτς.
Οι γείτονές του υποπτεύθηκαν ότι το Κιριμπάτι έκανε την αλλαγή για να είναι η πρώτη χώρα που θα υποδεχόταν τη νέα χιλιετία. Παράλληλα όμως είναι το Κιριμπάτι που καθιστά εφικτό ο κόσμος να βρίσκεται σε τρεις διαφορετικές ημερομηνίες την ίδια στιγμή.
Όταν μπαίνει η νέα χρονιά στο Κιριτιμπάτι, είναι μόλις 10 το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου στο Λονδίνο και 11 το βράδυ της 30ης Δεκεμβρίου στη Σαμόα.
Πηγή: ΕRΤ3.GR
Η στιγμή της άφιξής μας στο παραδοσιακό κτίριο του Κούμου. Στην είσοδο του πανέμορφου αυτού χώρου (δεξιά) υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Λυδίας, φτιαγμένη ολόκληρη από ακατέργαστη κρητική μαδάρα, που τόσο άφθονη βρίσκεται στα άγρια βουνά μας.
Η μαδάρα κυριαρχεί παντού επιβλητική. Πέτρινα καθίσματα, τραπέζια, κάγκελα αλλά και ζώα υπάρχουν παντού.
Το πέτρινο συντριβάνι απ΄ όπου μέσα από τις πέτρες αναβλύζει πεντακάθαρο νερό. Ψηλά σαν "πολύφωτο" μια ρίζα ελιάς αγκαλιάζει το χώρο χαρίζοντάς του μια ανεπανάληπτη ομορφιά.
Παντού πετρόχτιστα οικοδομήματα που μέσα τους φιλοξενούν σκεύη και εργαλεία μιας άλλης εποχής.Η σκέψη μας, γύρισε πολλούς αιώνες πριν, στα χρόνια που ο εφευρετικός αλλά πρωτόγονος άνθρωπος έκανε τα πρώτα του βήματα προς τον πολιτισμό.
Είπαμε μεράκι και σε εκείνη την διαδρομή συναντάς πολλούς τέτοιους ανθρώπους.
Κατεβαίνεις χαμηλά στις Καλύβες που βρίσκονται στην έξοδο του κόλπου της Σούδας έχει παράκαμψη από την Εθνική και μετά ρωτώντας πας στην πόλη.
Εκεί μέσα στους ελαιώνες μάζεψε την ψυχή του όπως λέει με πέτρες αλλόκοτες και τεράστιες και έφτιαξε μία ταβέρνα, κτίρια, σπηλιές, δώματα όλα πέτρινα τι να σας πω το βασίλειο της πέτρας και η άγρια ομορφία της γύρω σου παντού κανένα σημείο χωρίς πέτρα και κανένα σημείο χωρίς να αφήνει την αίσθηση του ανθρώπου που δέθηκε μαζί της και την έκανε να μιλάει στα χέρια του.
http://topaliatzidiko.blogspot.com
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΥΠΕΡ)Είναι από τις πιο συγκινητικές ιστορίες που έχω ακούσει… Αφηγητής ο εξαίρετος λόγιος, συνταξιούχος κτηνίατρος σήμερα, κ. Γιάννης Καραβαλάκης, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Οροπέδιο Λασιθίου.
Κάπου στα 1945, στο Ψυχρό.
Στον αστυνομικό σταθμό υπηρετούσε ως σταθμάρχης ο Ευάγγελος Ζώγας. Δεν ήταν Κρητικός, αλλά είχε υπηρετήσει στο Οροπέδιο για αρκετά χρόνια – εκεί είχε ζήσει και κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Δύσκολες εποχές, ο τόπος μόλις βγαλμένος από την περιπέτεια του πολέμου, το Λασίθι θρηνούσε ακόμη θύματα. Το φαινόμενο της αγροτικής εξόδου δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί και το Οροπέδιο κρατούσε καλά· ήταν αληθινό περιβόλι καθώς οι χιλιάδες ανεμόμυλοί του είχαν προσφέρει άφθονο νερό χωρίς ενεργειακό κόστος. Η εικόνα των χωριών ήταν διαφορετική από αυτήν που ξέρομε σήμερα. Η πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν νέοι και τα σχολεία έσφυζαν από ζωή.
Ο σταθμάρχης της Αστυνομίας ήξερε να ψάλλει καθώς γνώριζε πολύ καλά τη βυζαντινή μουσική και τη σημειολογία της. Αποφάσισε, λοιπόν, να μαζεύει τα παιδιά του χωριού στο γραφείο του κάθε απόγευμα και να τα διδάσκει. Ανάμεσα στους μαθητές ήταν και ο κ. Καραβαλάκης, παιδί κι εκείνος με έφεση στα γράμματα. Σήμερα θυμάται με συγκίνηση και τον σταθμάρχη Ζώγα και τη διδασκαλία της βυζαντινής μουσικής, σημαντικό γεγονός για τους ανθρώπους μιας αγροτικής κοινότητας στην οποία σπάνιζαν τέτοιες ευκαιρίες. Άλλωστε, σε όλη την Κρήτη οι άνθρωποι προσπαθούσαν να μάθουν στα παιδιά τους γράμματα θεωρώντας την εκπαίδευση σαν μοναδικό δίαυλο που θα τους οδηγούσε σε μια καλύτερη ζωή. Ωστόσο, οι ευκαιρίες για σπουδή και μάθηση ήταν αρκετά περιορισμένες. Στα χωριά λειτουργούσαν μόνο δημοτικά σχολεία. Κι αν ήθελε να φοιτήσει κανείς σε γυμνάσιο γνώριζε καλά πως έπρεπε να ξενιτευτεί από τα 12 χρόνια του. Ειδικά τα παιδιά από το Οροπέδιο έπρεπε να περπατούν για πολλές ώρες μέχρι να φτάσουν στο Γυμνάσιο Καστελίου, στην Πεδιάδα, περνώντας ολόκληρο τον ορεινό όγκο της Δίκτης.
Κάποιο βράδυ λοιπόν, την ώρα του μαθήματος της βυζαντινής μουσικής, εμφανίζεται στον αστυνομικό σταθμό ένας νέος άνδρας. Οι περισσότεροι στο Οροπέδιο τον ήξεραν ως πολυτεχνίτη, αφού ήξερε να επισκευάζει ομπρέλες και ποδήλατα, παρά το ότι η φύση του είχε στερήσει τη δυνατότητα της ομιλίας. Ήταν κωφάλαλος. Τον έλεγαν Φραγκίσκο – Φραγκιό στο κρητικό γλωσσικό ιδίωμα. Όλοι όμως τον ήξεραν με το όνομα «Βουβός». Η μειονεξία είχε γίνει ταυτότητα – η αδυναμία του να μιλήσει ήταν το χαρακτηριστικό που τον διαφοροποιούσε από τους άλλους.
Ο Φραγκίσκος είχε γεννηθεί και ζούσε στο Κάτω Μετόχι και καταγόταν από την οικογένεια των Ανδριάνηδων. Εκείνα τα χρόνια η όποια σωματική ή ψυχική μειονεξία εσήμαινε και την αυτόματη περιθωριοποίηση, φαινόμενο συνηθισμένο σε όλη την αγροτική Ελλάδα. Ωστόσο, η τοπική κοινωνία είχε σταθεί μάλλον με συμπάθεια στο κωφάλαλο παιδί. Γράμματα δεν είχε μάθει καθόλου. Δεν ήξερε ούτε να γράφει, ούτε να διαβάζει. Άλλωστε, πώς θα μπορούσε να φοιτήσει σε σχολείο ένα παιδί που δεν μιλούσε; Η κοινωνία του αναγνώριζε την ευφυΐα και του εμπιστευόταν εργασίες που απαιτούσαν αυξημένες ικανότητες.
Ας επιστρέψομε, όμως, στο Ψυχρό του 1945. Ο «Βουβός» μπήκε στο γραφείο του σταθμάρχη και με νοήματα του εξήγησε ότι ήθελε να βγάλει ταυτότητα. Όλοι οι άνδρες του χωριού είχαν «Δελτία Ταυτότητος» εκτός από τον ίδιο. Κι εκείνη την εποχή οι «ταυτότητες» έμοιαζαν με μαγικά χαρτάκια. Είχε φτάσει η βοήθεια της Ούνρα και είχε αρχίσει η διανομή της στους φτωχούς και ταλαιπωρημένους από τα δεινά του πολέμου Έλληνες. Καθώς δεν υπήρχαν ούτε χρήματα ούτε ρούχα, τα πολύχρωμα και αταίριαστα ενδύματα που μοίραζε η «Ούνρα» (UNRA: United Nations Relief and Rehabilitation Administration) ήταν περιζήτητα σε όλη την ύπαιθρο, πολύ περισσότερο όμως σε ορεινές περιοχές όπου το ψύχος είναι δριμύ. Κι όποιος δεν είχε «ταυτότητα» δεν μπορούσε να πάρει. Να θυμίσομε πως η «Ούνρα» μοίραζε στους σχεδόν εξαθλιωμένους Έλληνες είδη πρώτης ανάγκης. Το κράτος και το παρακράτος συνεργάζονταν άψογα. Κι όταν ήθελαν να κρατήσουν τους τύπους μπορούσαν να το κάνουν χωρίς δυσκολία. Μπορούσαν να δώσουν στον Φραγκίσκο το μερίδιο που του αναλογούσε. Αλλά όταν θέλει το θεριό της γραφειοκρατίας και της επίσημης αυθαιρεσίας να δείξει τα δόντια του, ζητά… δελτία ταυτότητας.
Ο πανέξυπνος Φραγκιός ένιωσε τότε την πίκρα της στέρησης. Θεώρησε λογικό να διεκδικήσει το στοιχειώδες δικαίωμά του και αποφάσισε να το κάνει μόνος του. Έτσι βρέθηκε στο γραφείο του σταθμάρχη. Οι πληροφορίες που πήρε δεν ήταν καθόλου ευχάριστες. Ο Ζώγας του εξήγησε με όποιον τρόπο μπορούσε ότι χρειαζόταν φωτογραφία. Αλλιώς δεν μπορούσε να του βγάλει ταυτότητα.
Η ιστορία θα μπορούσε να τελειώσει εδώ. Σαν ένα όνειρο που δεν πραγματοποιείται, σαν μια ελπίδα που διαψεύδεται. Ίσως κάποιος άλλος να τα παρατούσε. Φωτογράφος στο Οροπέδιο δεν υπήρχε. Κι όποιος ήθελε φωτογραφίες έπρεπε ή να περιμένει κάποιον πλανόδιο – αμφίβολο αν μπορούσε ο πλανόδιος να βγάλει φωτογραφίες με τις προδιαγραφές του υπουργείου - ή να ταξιδέψει σε κάποια πόλη, στο Ηράκλειο, στη Νεάπολη, στον Άγιο Νικόλα, εκεί όπου υπήρχαν φωτογράφοι και φωτογραφεία. Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβομε σήμερα πως κάτι τέτοιο ήταν σχεδόν αδύνατο για τα ανύπαρκτα οικονομικά του Φραγκιού και για την κοινωνική του θέση. Ο κωφάλαλος άνοιξε την πόρτα και έφυγε…
Το επόμενο απόγευμα, την ώρα που οι μαθητές του Ψυχρού παρακολουθούσαν το μάθημα της βυζαντινής μουσικής, εμφανίζεται και πάλι ο ίδιος επισκέπτης. Στα χέρια του κρατούσε ένα χοντρό χαρτί. Με χειρονομίες και νοήματα το παρέδωσε στον σταθμάρχη. Κι ήταν σα να του ’λεγε «σου έφερα τη φωτογραφία».
Ήταν ένα πακέτο από τσιγάρα. Αλλά στην πίσω πλευρά, στη λευκή, ήταν αποτυπωμένη η μορφή του. Τότε τα πακέτα των τσιγάρων κατασκευάζονταν με σκληρό χαρτόνι και ήταν «πλακέ». Στα χωριά μας δεν τα πετούσαν ποτέ. Οι μπακάληδες έγραφαν συχνά τις παραγγελίες τους σ’ αυτά, άλλοι έγραφαν ενθυμίσεις, ακόμη και τα ονόματα των τεθνεώτων που μνημόνευαν οι παπάδες σε τσιγαρόκουτες και τσιγαρόχαρτα τα έγραφαν. Αυτό, λοιπόν, ήταν και το μόνο πρόσφορο μέσο για τις δυνατότητες του Φραγκιού. Φωτογραφία δεν μπορούσε να βγάλει. Μπορούσε, όμως, να ζωγραφίσει ο ίδιος τη μορφή του. Αν και δεν είχε πιάσει ποτέ μολύβι στα χέρια του, πήρε έναν καθρέφτη από ποδήλατο και άρχισε να ζωγραφίζει.
Ο σταθμάρχης έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Η ομοιότητα του ανθρώπου με την αυτοπροσωπογραφία του δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί. Ήταν ολόιδιος! Και η ποιότητα της εικόνας εξαιρετική.
Ο Φραγκιός δεν είχε προσπαθήσει μέχρι τότε να ζωγραφίσει. Αυτή ήταν η πρώτη φορά, ίσως και η τελευταία. Η ανθρώπινη ευρηματικότητα και η ευφυΐα του ανθρώπου είχε θριαμβεύσει. Όμως, άλλα λέει ο νόμος της λογικής (της τετράγωνης λογικής του κωφάλαλου νέου) κι άλλα λένε οι νόμοι. Όπως είναι φυσικό, «δελτίον ταυτότητος» δεν μπορούσε εκδοθεί. Ο νόμος δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της αποτύπωσης της ανθρώπινης μορφής σε κανένα ζωγράφο, ούτε σπουδαγμένο ούτε αυτοδίδακτο. Κι εκεί που δεν δίνουν λύση οι νόμοι, δίνουν οι άνθρωποι.
Ο Ζώγας πήρε το άδειο τσιγαροκούτι και φώναξε τον εισπράκτορα του λεωφορείου. Του έδωσε ένα χρηματικό ποσόν και το πακέτο και του παράγγειλε να πάρει μαζί του την επόμενη μέρα τον Φραγκίσκο στο Ηράκλειο, να τον πάει σ’ ένα φωτογραφείο και να περιμένει να πάρει τις φωτογραφίες. Του είπε ακόμη να αντιγράψει τη ζωγραφιά. Ο ευαίσθητος σταθμάρχης ήθελε να κρατήσει ως ενθύμιο αυτό το ωραίο σχέδιο.
Ένας από τους μαθητές που άκουγαν τη συζήτηση με τον εισπράκτορα σηκώθηκε αμέσως, έδωσε κι εκείνος λίγα κέρματα από το «χαρτζιλίκι» του και παρακάλεσε να του τυπώσουν ένα ακόμη αντίγραφο της προσωπογραφίας. Ο μαθητής αυτός δεν ήταν άλλος από τον φίλο μου τον Γιάννη Καραβαλάκη, στον οποίο χρωστούμε όχι μόνο την ωραία αφήγηση αλλά και το μοναδικό ίσως αντίγραφο της προσωπογραφίας.
Ο «Βουβός» από το Κάτω Μετόχι απέκτησε απροσδόκητα «δελτίον ταυτότητος». Ο σταθμάρχης απέκτησε, επίσης απροσδόκητα, ένα από τα πιο σημαντικά θυμητάρια της καριέρας του. Κι εμείς αποκτήσαμε μια πολύτιμη γνώση για τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης.
Όταν άκουσα την αφήγηση κοίταξα την προσωπογραφία. Δε έτυχε να δω ποτέ την πολυπόθητη ταυτότητα του αυτοσχέδιου ζωγράφου. Νομίζω, όμως, ότι πέρα από τους τύπους, τις διατάξεις, τους νόμους, τη γραφειοκρατία και όλα τα παρελκόμενα, η αληθινή ταυτότητα του κωφάλαλου καλλιτέχνη είναι αυτή η ζωγραφιά. Κανένα «νόμιμο» χαρτί δεν μπορεί να την αντικαταστήσει.
Ο Φραγκιός έζησε μέχρι το 1974. Πέθανε σε ηλικία 52 ετών. Δεν ξέρω αν έχει σωθεί τίποτ’ άλλο δικό του πέρα από την αγαθή ανάμνηση κι αυτό το ταλαιπωρημένο αντίγραφο που νομίζω πως αδικεί πολύ το πρωτότυπο. Σκέφτομαι πως οι δυνατότητες του φωτογράφου να αντιγράψει την αυτοπροσωπογραφία από το πακέτο των τσιγάρων ήταν κι αυτές περιορισμένες – ταιριαστές με μιαν Ελλάδα περιορισμένης κυριαρχίας, περιορισμένης δημοκρατίας και περιορισμένης φαντασίας.
http://topaliatzidiko.blogspot.com
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011
Το Θέατρο Μπολσόι στη Μόσχα άνοιξε ξανά τις πύλες του την Παρασκευή, μετά από εργασίες ανακαίνισης που χρειάστηκαν έξι χρόνια για να ολοκληρωθούν.
Το κόστος των εργασιών ανέρχεται σε 568 δισεκατομμύρια ευρώ.Οι χορευτές του ιστορικού θεάτρου ετοιμάζονται για μία από τις πιο σπουδαίες σαιζόν στην ιστορία του.
Το θέατρο έκλεισε το 2005, προκειμένου να γίνει η ανακαίνιση, ωστόσο, αυτή αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη, απαιτώντας μεγάλα χρηματικά ποσά.
Οι τοιχογραφίες αντικαταστάθηκαν, τα χρυσά φύλλα πλυθήκαν με βότκα και γυαλίστηκαν με γούνα σκίουρων (!)
Η κουρτίνα «έχασε» το σφυροδρέπανο της σοβιετικής εποχής, ενώ τα εμβλήματα στο εξωτερικό του κτιρίου αντικαταστάθηκαν από τον ρωσικό αετό.
Το σημερινό κτίριο του θεάτρου Μπολσόι είναι κτίσμα του 1856 και ανταποκρινόταν τότε στην αισθητική της τσαρικής οικογένειας, στην οποία και ανήκε.
Στο θέατρο Μπολσόι η τσαρική οικογένεια επέτρεπε μόνον παραστάσεις όπερας και μπαλέτου. Την παράδοση αυτή τήρησε κατόπιν και η σοβιετική ηγεσία.
Το Μπολσόι, ένα από τα διασημότερα θέατρα του κόσμου, υπήρξε για χρόνια το λίκνο και η στέγη του κλασικού μπαλέτου της Ρωσίας. Εδώ δόθηκε η παγκόσμια πρεμιέρα της Λίμνης των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι το 1877.
Από το 1856 μέχρι και το 2005, που έκλεισε για να ανακαινισθεί, το κτίριο του Μπολσόι είχε υποστεί πολλές αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις με αποτέλεσμα την ποιοτική υποβάθμιση της ακουστικής του.
Ένας από τους βασικούς στόχους των επισκευών ήταν και η πλήρης αποκατάσταση της ακουστικής του.
Τα επίσημα εγκαίνια της κύριας σκηνής της Ρωσίας ύστερα από την εξάχρονη ανακαίνιση-ανοικοδόμησή της συνοδεύονται από ένα λαμπερό γκαλά με τη συμμετοχή διάσημων αστέρων.
Ανάμεσα στους προσκεκλημένους, είναι, φυσικά, οι ηγέτες της Ρωσίας, αρχηγοί χωρών της ΕΕ και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών, καθώς επίσης και εκπρόσωποι του διπλωματικού σώματος στη Μόσχα.
Η μεγάλη συναυλία θα μεταδοθεί ζωντανά στους κατοίκους 36 χωρών, ενώ εκατομμύρια χρήστες θα μπορούν να την παρακολουθήσουν μέσω Διαδικτύου.
Αλήθεια, έχετε πάει ποτέ στη Σιβηρία; Εκεί στο απόλυτο κρύο, στη μοναξιά, στην εξορία αυτού του πλανήτη;Αν είχατε βρεθεί στη Σιβηρία, ίσως και να ‘χατε ακούσει την ιστορία των τριών αλόγων.Ήταν κάποτε τρία άλογα που έσερναν υπομονετικά μια μεγάλη άμαξα. Επρόκειτο για μια κοπιαστική δουλειά , αλλά είχαν ως επιβράβευση λαχταριστό σανό στο τέλος της ημέρας. Έτσι κι αλλιώς μόνο αυτό ήξεραν να κάνουν τα συγκεκριμένα ζωντανά. Αυτή ήταν η ζωή τους, έτσι είχαν μάθει. Και, μάλιστα, την προτιμούσαν από τη ζωή άλλων αλόγων- που όπως είχαν ακούσει από φήμες των ανθρώπων- δεν είχαν τίποτα να φάνε και ψυχορραγούσαν αβοήθητα σε μακρινές στέπες.
Τον τελευταίο καιρό, η άμαξα ήταν ακόμα πιο βαριά. Κάτι χοντροί άντρες με φραμπαλάδες στον λαιμό και ενοχλητικά θορυβώδεις φωνές, φόρτωναν ασήκωτα σεντούκια. Έβαζαν κι άλλα φορτία, χωρίς να νοιάζονται για το πώς θα μεταφερθούν. Η δουλειά έπρεπε να γίνει. Όπως γινόταν πάντα. Όπως και γίνεται.Κι ενώ η καθημερινότητα έμοιαζε όλο και πιο επίπονη, το φαγητό για τα άλογα λιγόστευε.
Τους έδιναν πια μικρότερη μερίδα σανό. Και δεν άργησαν να έρθουν και οι νύχτες που τα άλογα έβρισκαν άδειο τον στάβλο τους. Χωρίς ίχνος τροφής.Άρχισαν να απελπίζονται.Ένα από τα τρία, χλιμίντρισε επίμονα μπροστά στον αμαξά κι εκείνος του έριξε μια δυνατή με το καμουτσίκι για να σωπάσει. Την επόμενη μέρα προσπάθησε να σηκωθεί απότομα στα δυο του πόδια και ν’ αρνηθεί να το δέσουν στην άμαξα. Μα τότε είναι που το αφεντικό του επιστράτευσε το πιο δυνατό χτύπημα που διέθετε, διακινδυνεύοντας κι ο ίδιος να το τραυματίσει ανεπανόρθωτα και να το χάσει.
Η παράλογη βία του ανθρώπου, όμως, τρομοκράτησε και τα άλλα δύο ήσυχα άλογα.Οι μέρες γίνονταν βασανιστικές. Τα βράδια είχαν την εκκωφαντική σιωπή της απόγνωσης.Θα έτρωγαν το ένα το άλλο; Θα ρίσκαραν να τα σκοτώσει ο σκληρός ιδιοκτήτης τους; Θα έσωζαν μόνο τον εαυτό τους; Και πώς; Δεν τους είχε ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Δεν ήξεραν τίποτα. Κι έμεναν ακίνητα, περιμένοντας την επόμενη μέρα.
Έβλεπαν συχνά τις πόρτες ανοιχτές. Κάποιος θα ξεχνούσε την κεντρική είσοδο του στάβλου ή ακόμα και την σιδερένια κεντρική πύλη του κτήματος. Είχαν πολλές ευκαιρίες να το σκάσουν, να γλιτώσουν από αυτή τη ζωή, ν’ απελευθερωθούν. Αλλά…Αλλά, σιγά σιγά άρχισαν να καταλαβαίνουν.Μέχρι πρόσφατα νόμιζαν πως είχαν γεννηθεί ελεύθερα, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήξεραν τίποτα για το πώς ζει ένα ελεύθερο άλογο.
Ένα άγριο άλογο. Χωρίς γκέμια, χαλινάρια, παρωπίδες και σέλλα για καλοαναθρεμμένους πισινούς. Ήξεραν μόνο συγκεκριμένες εντολές.Και, κυρίως, είχαν μάθει να ζουν χωρίς να τ’ αγαπά κανείς. Κι αυτό για τα άλογα είναι η μεγαλύτερη σκλαβιά.Και έμειναν ξανά ακίνητα. Περιμένοντας την επόμενη μέρα.
Μέχρι που τέλειωσαν οι μέρες. Κι ήρθαν καινούρια άλογα στη θέση τους. Όπως γίνεται πάντα με τα άλογα, τις άμαξες και τους δρόμους που θα διαβούν.Ο φόβος μπορεί να είναι πιο δυνατός ακόμα κι απ’ το κρύο της Σιβηρίας.
Ο φόβος μπορεί να είναι πιο δυνατός ακόμα κι απ’ τους πιο άγριους καιρούς.ΥΓ. Τρόικα (ρωσ. тройка) αρχικώς «έλκηθρο ή άμαξα που σύρεται από τρία ζώα». (Μεταφορικώς κατέληξε να σημαίνει «τριανδρία»)
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
Ένα γεγονός που έχει επιμελώς αποσιωπηθεί είναι ότι στις 16 Νοεμβρίου 1967 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας. Στα σύνορα του Έβρου η απέναντι όχθη πλημμύρισε με τουρκικά άρματα μάχης, που μάρσαραν νυχθημερόν εκφοβιστικά και πανέτοιμα να περάσουν το ποτάμι.
Στη δική μας πλευρά ο αριθμός των αρμάτων ήταν ασήμαντος σε σχέση με των Τούρκων και αρχίσαμε τα «κολοκοτρωναίικα» τα κάναμε κυκλικές βόλτες μέσα από δάση και χωριά για να φαίνονται περισσότερα. (Εικόνα τρομακτικής ανισότητας, που θα έπρεπε να την έχουν αντικρίσει όσοι με ασυγχώρητη ανευθυνότητα μιλάνε για μείωση των εξοπλισμών.)Ο ίλαρχος Ν.Μ., διοικητής μιας Ίλης Αναγνωρίσεως, διέθετε στον τομέα ευθύνης του πλάι στο ποτάμι 4 έφεδρους αξιωματικούς και 144 στρατιώτες, συν 2 «βοηθητικούς» που δεν έφεραν όπλο.Εκείνες τις κρίσιμες στιγμές έλαβε μια επείγουσα διαταγή από τη Μεραρχία και κάλεσε προσκλητήριο στη μονάδα του.
Ανέλυσε στους συγκεντρωμένους την κατάσταση, μίλησε για την τουρκική υπεροπλία και ζήτησε από τους στρατιώτες του 30 εθελοντές να περάσουν την ίδια νύχτα το ποτάμι, με επικεφαλής τον ίδιο και τους 4 έφεδρους αξιωματικούς τους, για δολιοφθορά στα εχθρικά τανκς. Οι πιθανότητες να γυρίσουν ζωντανοί ήταν μηδαμινές, είτε πετύχαινε η αποστολή τους είτε όχι γι’ αυτό τούς έδωσε είκοσι λεπτά προθεσμία να συζητήσουν μεταξύ τους και να αποφασίσουν μόνοι τους ποιοι θα συμμετείχαν εθελοντικά. Μάλιστα προέτρεψε όσους ήταν παντρεμένοι ή είχαν προστατευόμενα μέλη στην οικογένειά τους να μη συμμετάσχουν στο εγχείρημα. Στην ουσία ο ίλαρχος Ν.Μ. απάλλαξε τους στρατιώτες του από κάθε όρκο και υποχρέωση και τους έδωσε το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιοι αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.
Ο Έβρος ήταν ανέκαθεν για τον στρατό ο κάλαθος των «αχρήστων». Ήταν μία χρόνια πρακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, στην οποία η δικτατορία είχε προσδώσει διαστάσεις τιμωρίας. Στον Έβρο έστελναν όλους τους παρίες, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα για καλύτερη μετάθεση, τους κοινωνικά απροσάρμοστους και κυρίως τους αντίθετους στο καθεστώς, στους οποίους μάλιστα επιφύλασσε και την ανάλογη περιποίηση.
Αυτή πάνω κάτω ήταν η κοινωνική σύνθεση και της μονάδας του Ν.Μ., που οι οπλίτες της συσκέπτονταν μεταξύ τους για είκοσι λεπτά και συγκεντρώθηκαν πάλι με τον ήχο της σάλπιγγας. Ο ίλαρχος διέταξε οι 30 εθελοντές να κάνουν ένα βήμα μπροστά για να αποσπαστούν από τους υπόλοιπους. Τότε ένα βήμα μπροστά δεν έκαναν μόνο 30 άντρες, αλλά αυτομάτως και οι 144, μαζί τους και οι 2 «βοηθητικοί». Αυτά τα παιδιά ήταν απλοί στρατιώτες. Δεν είχαν την ψυχοτεχνική εκπαίδευση για καταδρομικές επιχειρήσεις ούτε τον απαιτούμενο ειδικό εξοπλισμό και την ανάλογη υποστήριξη, εύλογα θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτή την αποστολή θανάτου.
Όμως αποφάσισαν να υπερβάλουν εαυτόν, διέγραψαν τις ταλαιπωρίες που τους υπέβαλλε το ανελεύθερο καθεστώς και ήταν έτοιμα να δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα, όπως ακριβώς οι πατέρες τους πολέμησαν τους Ιταλούς υπό τη μεταξική δικτατορία: η αντίθεσή τους στο δικτατορικό καθεστώς δεν επηρέασε σε τίποτα τη φιλοπατρία τους.Ένιωθαν ως το κύτταρό τους, χωρίς να χρειαστεί να τους το πει κανείς, ότι η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών, συμφερόντων κ.λπ.
Γιατί το κράτος δεν είναι πατρίδα. Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν. Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.
Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.Αυτή μας προσδιορίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Επειδή είμαστε πρόσωπα, και όχι τυχαία άτομα, υπάρχουμε εν χώρω και χρόνω με δικό μας ήθος και έθος. Άλλωστε η ανθρώπινη ποικιλία τρόπων, αισθημάτων, εμπειριών και έκφρασης συνιστά τη διαφορετικότητα, που είναι ζωή και ευλογία, δίνει μορφή και περιεχόμενο στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
Τελικώς η σύγκρουση τότε με την Τουρκία αποσοβήθηκε με οδυνηρές υποχωρήσεις εκ μέρους μας, μία από αυτές ήταν η επαίσχυντη απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, που άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή στο νησί το 1974. Και από τότε, χωρίς να γίνει πόλεμος, επί 40 ολόκληρα χρόνια χάνουμε σταθερά ανθρώπους και δικαιώματα.
Ιδίως από το 1996 και μετά έχουμε οδηγηθεί σε μια κατάσταση «φινλανδοποίησης» έναντι της Τουρκίας, η οποία συνεχώς διατυπώνει νέες απειλές και νέες απαιτήσεις: Ίμια, γκρίζες ζώνες, S-300, υφαλοκρηπίδα, Θράκη, casus belli για τα 12 μίλια, αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (για να ακολουθήσουν τη μοίρα της Κύπρου), διχοτόμηση του Αιγαίου και ίσως άλλα που δεν τα γνωρίζουμε.
Και, επειδή «τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει αν κάτι άλλο δεν υποχωρήσει», εμείς τα τελευταία δέκα χρόνια, άτολμοι και περιδεείς, γλείφουμε για «ελληνοτουρκική φιλία», μεταμφιέζουμε τον τρόμο μας σε «σωφροσύνη» και σκιζόμαστε να εξυπηρετήσουμε τους απέναντι σε ό,τι θέλουν: υποστήριξη στην Ευρώπη, τερατούργημα Ανάν, οικονομικά ανοίγματα και διάφορα άλλα αναξιοπρεπή, ενώ ο κατάλογος των πεσόντων μας μεγαλώνει ασταμάτητα: Σιαλμάς, Βλαχάκος, Γιαλοψός, Καραθανάσης, Ηλιάκης.
Όμως όλα έχουν ένα όριο. Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείς ηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται. Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτική ήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις. Όποιος μιλάει για ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας.
Ούτε το δικαστήριο της Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορεί να αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή αν η Θράκη, η Κύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη: Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις.
Στα παλιά καφενεία νιώθω την ίδια ιδιότυπη θαλπωρή πού με τυλίγει πάντοτε σε χώρους όπου είναι αποκλεισμένες οί γυναίκες. Είναι ή ίδια αίσθηση πού είχα όταν ακολουθούσα τον πατέρα μου στα τούρκικα χαμάμ, όταν αργότερα πήγα στον στρατό, και πολύ αργότερα στο Άγιο Όρος. Λες και ή απουσία κάθε θηλυκού στοιχείου να υπαγορεύει μια ξεχωριστή συμπεριφορά, πού εκδηλώνεται μόνον όταν οι άντρες είναι μεταξύ τους.
Υπάρχει ελάχιστος ναρκισσισμός ή ένας ναρκισσισμός άλλου τύπου, καθώς και μεγαλύτερη φυσικότητα στον τρόπο πού εκφράζονται. Οι φωτογραφίες πού δημοσιεύονται εδώ είναι από ένα καφενείο πού υπήρχε στη γωνία Πατησίων και Αγίου Μελετίου, απέναντι από το «Μπρόντγουαιη».
Το 1982 το είχα επισκεφθεί πολλές φορές σε διαφορετικές ώρες, μόνος ή με κάποιον φίλο, παίρνοντας πάντα μαζί μου και τη φωτογραφική μου μηχανή. "Ηθελα να αποτυπώσω την ατμόσφαιρα πού επικρατούσε εκεί μέσα, λες και κάποιος με είχε προειδοποιήσει, λέγοντας μου πώς αυτό το τόσο χαρακτηριστικό αθηναϊκό καφενείο θα υπέκυπτε στα κελεύσματα των καιρών και θα μετατρεπόταν εκείνη ακριβώς τη χρονιά σε μπουτίκ ανδρικών και γυναικείων ρούχων.
Όποτε περνάω από κει, προσποιούμαι πώς ενδιαφέρομαι για τα κομψά ρούχα πού εκτίθενται στις βιτρίνες του, αλλά στην πραγματικότητα προσπαθώ να κοιτάξω πίσω από τα ακριβά ρούχα, ξαναφέρνοντας στη μνήμη μου τη μυρωδιά και τους φωτισμούς του παλιού καφενείου.
Οι περισσότεροι θαμώνες ήταν ηλικιωμένοι πού φορούσαν κοστούμια, γρα-βάτες και καπέλα. Υπήρχε ένας μόνιμος θόρυβος από ομιλίες πού έφτανε ως ένα ορισμένο ύψος και σε προστάτευε από τη σιωπή. Εγώ πήγαινα εκεί για να χωθώ σ' αυτό το προστατευτικό βαμβάκι, οπότε δεν άντεχα την υπερβολική (πολλές φορές εκκωφαντική) σιωπή του σπιτιού μου, πού ακόμα κι όταν ακούγεται μου-σική, μου τρυπάει τ' αυτιά.
Έκτος από ελάχιστες εξαιρέσεις, οι άνθρωποι αυτοί ήταν πολύ ήρεμοι, απολάμβαναν με αργές κινήσεις τον καφέ τους, κάπνιζαν, έπιναν ούζο, ρακή, κονιάκ ή μπύρα, και έπαιζαν τάβλι, σκάκι ή χαρτιά. Κουβαλούσαν σχεδόν πάντα στην τσέπη του πανωφοριού τους μια εφημερίδα, πού διάβαζαν με μεγάλη προσοχή. Όταν ήταν με παρέα, σχολίαζαν κάποιο γεγονός, οπότε άρχιζε μια συζήτηση γύρω από την πολιτική, τα τελευταία νέα, την ακρίβεια και τα επιτεύγματα της Ια-τρικής.
Μερικοί είχαν μαζί τους φάρμακα πού έπρεπε να πάρουν μια ορισμένη ώρα, οπότε σε λίγο ή κουβέντα επικεντρωνόταν σε θέματα υγείας πού ταλαιπωρούσαν αυτούς τους ίδιους, αλλά και τους συγγενείς και φίλους τους. Σκέφτομαι πώς οι περισσότεροι από αυτούς θα πρέπει να έχουν πεθάνει κι έτσι δεν θα μάθουν ποτέ ότι έχουν εγκλωβιστεί για πάντα στις σελίδες ενός περιοδικού.
Κ Α Φ Ε Ν Ε Δ Α Κ Ι
Είσαι :
Καφενεδάκι παραλιακό με μπλε τραπεζάκια κι άσπρους
φρεσκοσοβαντισμένους τοίχους .
Με ήχους θαλασσινούς και αυγουστιάτικα μελτέμια .
Με βασιλικό και γεράνια , με μια γαρδένια σε παλιό βαρέλι σκουριασμένο .
Με μυρωδιά ούζου και χταποδάκι στα κάρβουνα .
Σε βρίσκω :
Τ’ απομεσήμερα μ’ αγάπες πυρωμένες , σε γλυκιά ηρεμία
ουρανού ανέφελου παραδομένο .
Με βρίσκω :
Στις μικρές κι αγαπημένες σου συνήθειες .Ίσως και να’ναι
το μόνο σταθερό σημείο , το μόνο στήριγμα όταν όλα γύρω τα
αισθάνομαι να καταρρέουν .
Εσύ πάντοτε με τον ίδιο τρόπο θα τινάζεις το κεφάλι .
Τα φρύδια σου χρόνια τώρα, το ίδιο τόξο σχηματίζουν .
Είσαι :
Καφενεδάκι παραλιακό σε μπλε βαθύ ντυμένο ,
με μυρωδιά καφέ φρεσκοψημένου, σε φλιτζάνι άσπρο χοντρό.
Σε σούρουπο στο Αιγαίο με ανάσες νυχτερινές
και ψίθυρους φορτωμένο .
Γιάννης Τσαρούχης
Αυτό είναι το πρώτο δελτίο Προ-Πο, με 12 αγώ νες,δύο αναπληρωματικούς αλλά και με διαφημίσεις της εποχής τυπωμένες στο δελτίο.Η νικήτρια στήλη,την οποία προέβλεψε μόνο ένας εκ των χιλιάδων παικτών που συμπλήρωσαν τα πρώτα 213.670 δελτία,ήταν: 1,2,1, 2,Χ,Χ,2,2,1,2,1,Χ.
Η Π.Ο.Ε.Π.Π.Π. θυμάται με συγκίνηση την κυκλοφορία του πρώτου δελτίου ΠΡΟ-ΠΟ με αγώνες της 1 Μαρτίου 1959. Παραθέτουμε αυτούσια σχόλια των εφημερίδων της εποχής και συγκεκριμένα της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ», με τίτλο "ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟ-ΠΟ":
«Διακόσιαι και πλέον χιλιάδες φίλαθλοι, και μη, αναμένουν με ξεχωριστόν ενδιαφέρον τα αποτελέσματα των σημερινών ποδοσφαιρικών αγώνων, οι οποίοι έχουν περιληφθή εις το δελτίον, τών εφαρμοζουμένων από σήμερον και εις την Ελλάδα, ποδοσφαιρικών προγνωστικών.
Η εφαρμογή του θεσμού και εις την Ελλάδα, προκάλεσε ζωηροτάτην συγκίνησιν μεταξύ των φιλάθλων κύκλων κυρίως, οι οποίοι εξέφρασαν την βεβαιότητα ότι δια του τρόπου αυτού αφ’ ενός μεν θα περιορισθή η οικονομική δυσχέρεια την οποίαν αντιμετωπίζει ο Ελληνικός αθλητισμός, αφ’ ετέρου δε θα σημειωθεί σημαντική αύξησις του αριθμού των φιλάθλων και των φίλων του ποδοσφαίρου εις την Ελλάδα.
Μεγαλυτέρα από κάθε άλλην φορά κίνησις παρετηρήθη χθες, τελευταίαν ημέραν της καταθέσεως δελτίων, εις τα πρακτορεία των ποδοσφαιρικών προγνωστικών. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των κατατεθέντων δελτίων υπερέβη τας 200.000. Ο ακριβής αριθμός θα γνωσθή σήμερον μετά την παράδοσιν των δελτίων από τους πράκτορες εις τον ΟΠΑΠ.
Μεγαλυτέρα από κάθε άλλην φορά κίνησις παρετηρήθη χθες, τελευταίαν ημέραν της καταθέσεως δελτίων, εις τα πρακτορεία των ποδοσφαιρικών προγνωστικών. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των κατατεθέντων δελτίων υπερέβη τας 200.000. Ο ακριβής αριθμός θα γνωσθή σήμερον μετά την παράδοσιν των δελτίων από τους πράκτορες εις τον ΟΠΑΠ.
Η παράδοσις θα γίνει σήμερον από ώρας 7-9.30 π.μ. εις τα γραφεία του ΟΠΑΠ. Όλα τα παραδοθησόμενα δελτία θα καταγραφούν, αφού προηγουμένως γίνη ο σχετικός έλεγχος υπό των συνεργείων του ΟΠΑΠ. Ακολούθως δι’ ειδικών μηχανημάτων, κομισθέντων προς τούτο εξ Ιταλίας, τα δελτία θα κοπούν και τα μεν στελέχη θα ασφαλιστούν υπό του ΟΠΑΠ, αι δε μήτραι θα ασφαλισθούν εις ειδικόν χρηματοκιβώτιον υπό της τριμελούς επιτροπής, αποτελεσθείσης εκ των κ.κ. Πλιάτσικα, κυβερνητικού εκπροσώπου, Δεσποτόπουλου, εκπροσώπου της γενικής γραμματείας αθλητισμού, και Μαραγκουδάκη, εκπροσώπου του ΟΠΑΠ.
Τα αποτελέσματα των περιληφθέντων εις το δελτίον 12 αγώνων υπολογίζεται να γνωσθούν εις τον ΟΠΑΠ επισήμως περί την 8ην εσπερινήν σήμερον και ευθύς αμέσως τα ειδικά συνεργεία θα αρχίσουν την διαλογήν από τα στελέχη. Είναι άγνωστον πόσας ώρας θα απαιτήση η διαλογή, λόγω της απειρίας των συνεργείων. Προβλέπεται πάντως ότι τα αποτελέσματα θα καταστή δυνατόν να γνωσθούν ενωρίς αύριον την πρωίαν.
Όλοι οι περιλαμβανόμενοι εις το δελτίον των «Πρό-Πό» αγώνες θα αρχίσουν την 3.30 μ.μ. ακριβώς. Τα αποτελέσματα των αγώνων που θα διεξαχθούν εις Αθήνας και Πειραιά θα γνωσθούν ολίγον μετά την λήξιν των, των αγώνων Θεσσαλονίκης και Αιγίου αργότερον και των του ιταλικού πρωταθλήματος μετά την 6.30 μ.μ.
Πολλά πρακτορεία, στεγαζόμενα κυρίως εις καφενεία και μπαρ, έχουν μεριμνήσει να ενημερωθούν εγκαίρως επί των αποτελεσμάτων και να γνωστοποιήσουν ταύτα εις το κοινόν. Πληροφορίες επίσης επί των αποτελεσμάτων θα παρέχουν και αι εφημερίδες.
1.III.1959
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ - ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
Τα αποτελέσματα των περιληφθέντων εις το δελτίον 12 αγώνων υπολογίζεται να γνωσθούν εις τον ΟΠΑΠ επισήμως περί την 8ην εσπερινήν σήμερον και ευθύς αμέσως τα ειδικά συνεργεία θα αρχίσουν την διαλογήν από τα στελέχη. Είναι άγνωστον πόσας ώρας θα απαιτήση η διαλογή, λόγω της απειρίας των συνεργείων. Προβλέπεται πάντως ότι τα αποτελέσματα θα καταστή δυνατόν να γνωσθούν ενωρίς αύριον την πρωίαν.
Όλοι οι περιλαμβανόμενοι εις το δελτίον των «Πρό-Πό» αγώνες θα αρχίσουν την 3.30 μ.μ. ακριβώς. Τα αποτελέσματα των αγώνων που θα διεξαχθούν εις Αθήνας και Πειραιά θα γνωσθούν ολίγον μετά την λήξιν των, των αγώνων Θεσσαλονίκης και Αιγίου αργότερον και των του ιταλικού πρωταθλήματος μετά την 6.30 μ.μ.
Πολλά πρακτορεία, στεγαζόμενα κυρίως εις καφενεία και μπαρ, έχουν μεριμνήσει να ενημερωθούν εγκαίρως επί των αποτελεσμάτων και να γνωστοποιήσουν ταύτα εις το κοινόν. Πληροφορίες επίσης επί των αποτελεσμάτων θα παρέχουν και αι εφημερίδες.
1.III.1959
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ - ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες είχαν δημιουργηθεί φορείς που ασχολούνταν με την πρόγνωση επί των αποτελεσμάτων ποδοσφαίρου. Έτσι τον Δεκέμβριο του 1958 ιδρύθηκε και στη χώρα μας αντίστοιχος φορέας με την ονομασία Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (Ο.Π.Α.Π.) με σκοπό την οργάνωση και την λειτουργία του Δελτίου Προγνωστικών Ποδοσφαιρικών Αγώνων (ΠΡΟ-ΠΟ), προκειμένου να εξευρεθούν πόροι για την στήριξη του Ελληνικού Αθλητισμού.
Το όνομα του παιχνιδιού ΠΡΟ-ΠΟ προέκυψε έπειτα από διαγωνισμό με έπαθλο ένα χρηματικό βραβείο. Συμπτωματικά η συγκεκριμένη ονομασία είχε προταθεί από τρεις διαφορετικούς συμμετέχοντες στον διαγωνισμό, στους οποίους και μοιράσθηκε εξίσου το χρηματικό βραβείο. Το ΠΡΟ-ΠΟ θεσπίστηκε με Βασιλικό Διάταγμα στις 20 Δεκεμβρίου 1958.
Την Κυριακή 1η Μαρτίου 1959 έγινε ο πρώτος διαγωνισμός του ΠΡΟ-ΠΟ, που έμελλε να καταξιωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων σαν ένα λαϊκό παιγνίδι πρόβλεψης και τύχης που γέμιζε με ελπίδα τους παίκτες και πρόσφερε πολλά χρήματα και νέα ζωή στους τυχερούς νικητές του.
Το πρώτο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ περιελάμβανε 12 αγώνες και 2 αναπληρωματικούς και ήταν δίστηλο, ενώ είχε δύο κατηγορίες νικητών (12άρηδες και 11άρηδες) που μοιράζονταν το 45% των εσόδων κάθε διαγωνισμού.
Ολυμπιακός (ΑΘ) – Παναθηναϊκός (ΑΘ)
Απόλλων (ΘΕΣ) – Άρης (ΘΕΣ)
Α.Ε.Κ. (ΑΘ) – Εθνικός (ΠΕΙΡ)
Π.Α.Ο.Κ. (ΘΕΣ) – Πανιώνιος (ΑΘ)
Παναιγιάλειος – Δόξα Δράμας
Ερμής (ΠΕΙΡ) – Δόξα (ΠΕΙΡ)
Δάφνη (ΑΘ) – Α.Ε. Ν. Ιωνίας (ΑΘ)
Ηλυσιακός (ΑΘ) – Ατρόμητος (ΑΘ)
Α.Ο. Κηφισίας (ΑΘ) – Γ.Σ. Αμαρουσίου (ΑΘ)
10. Φίλιππος (ΘΕΣ) – Δόξα (ΘΕΣ)
11. VERONA – NOVARA
12. TARANTO – ATALANTA
Στον 1ο Διαγωνισμό του ΠΡΟ-ΠΟ συμπληρώθηκαν 727.340 στήλες και 1.000.000 δελτία. Οι πράκτορες το 1959 κρατούσαν το 5% των εισπράξεων
Την ίδια χρονιά, στον 8ο Διαγωνισμό (19 Απριλίου 1959) έγινε ρεκόρ στηλών με 4.010.502 στήλες. Ένα ρεκόρ που κράτησε για πολλά χρόνια.
Τον Σεπτέμβριο του 1964 καταργούνται οι 2 αναπληρωματικοί αγώνες και τον Μάρτιο του 1965 προστίθεται ένας επιπλέον αγώνας (13 αγώνες) και καθιερώνονται τρεις κατηγορίες νικητών (13άρηδες 12άρηδες και 11άρηδες).
Η τιμή της στήλης ήταν 2,50 δραχμές μέχρι και το 1975 οπότε έγινε και η πρώτη αναπροσαρμογή της τιμής της στις 4 δραχμές.
Τον Ιανουάριο του 1966 εισάγονται νέα δελτία συστήματος πλήρους και μεταβλητής ανάπτυξης, όπου οι διαγωνιζόμενοι μπορούσαν να παίξουν μέχρι 1.000 στήλες. Στα νέα αυτά δελτία επικολλούνταν μια ιδιαίτερη ταινία ασφαλείας, η οποία και τα χαρακτήριζε.
Στις 20 Οκτωβρίου 1968 το ΠΡΟ-ΠΟ από 8στηλο έγινε 16στηλο και ταυτόχρονα εισάγονται νέες ταινίες ασφαλείας, τα χρώματα των οποίων άλλαζαν ανάλογα με τον αριθμό των στηλών που είχε το δελτίο. Στις 13.2.1983 γίνεται 20στηλο και στις 6.1.1985 οι 20 στήλες κατανέμονται σε 4 ομάδες των 5 στηλών.
Στην αρχή το παιχνίδι ΠΡΟ-ΠΟ λειτουργούσε μόνο στις περιοχές της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Στο ξεκίνημα λίγοι πράκτορες ενδιαφέρθηκαν να πάρουν άδειες, οι οποίες ως επί το πλείστον λειτουργούσαν σε ψιλικατζίδικα και στις ΕΒΓΑ της γειτονιάς.
Οι άδειες που χορηγήθηκαν τότε ήταν: 250 στην Αθήνα, 40 στα προάστια, 36 στον Πειραιά και 40 στην Θεσσαλονίκη. Και στις υπόλοιπες όμως περιοχές της χώρας, αν και δεν υπήρχαν πρακτορεία, η ζήτηση των δελτίων του ΠΡΟ-ΠΟ ήταν πάρα πολύ μεγάλη.
Την Κυριακή 1η Μαρτίου 1959 έγινε ο πρώτος διαγωνισμός του ΠΡΟ-ΠΟ, που έμελλε να καταξιωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων σαν ένα λαϊκό παιγνίδι πρόβλεψης και τύχης που γέμιζε με ελπίδα τους παίκτες και πρόσφερε πολλά χρήματα και νέα ζωή στους τυχερούς νικητές του.
Το πρώτο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ περιελάμβανε 12 αγώνες και 2 αναπληρωματικούς και ήταν δίστηλο, ενώ είχε δύο κατηγορίες νικητών (12άρηδες και 11άρηδες) που μοιράζονταν το 45% των εσόδων κάθε διαγωνισμού.
Ολυμπιακός (ΑΘ) – Παναθηναϊκός (ΑΘ)
Απόλλων (ΘΕΣ) – Άρης (ΘΕΣ)
Α.Ε.Κ. (ΑΘ) – Εθνικός (ΠΕΙΡ)
Π.Α.Ο.Κ. (ΘΕΣ) – Πανιώνιος (ΑΘ)
Παναιγιάλειος – Δόξα Δράμας
Ερμής (ΠΕΙΡ) – Δόξα (ΠΕΙΡ)
Δάφνη (ΑΘ) – Α.Ε. Ν. Ιωνίας (ΑΘ)
Ηλυσιακός (ΑΘ) – Ατρόμητος (ΑΘ)
Α.Ο. Κηφισίας (ΑΘ) – Γ.Σ. Αμαρουσίου (ΑΘ)
10. Φίλιππος (ΘΕΣ) – Δόξα (ΘΕΣ)
11. VERONA – NOVARA
12. TARANTO – ATALANTA
Στον 1ο Διαγωνισμό του ΠΡΟ-ΠΟ συμπληρώθηκαν 727.340 στήλες και 1.000.000 δελτία. Οι πράκτορες το 1959 κρατούσαν το 5% των εισπράξεων
Την ίδια χρονιά, στον 8ο Διαγωνισμό (19 Απριλίου 1959) έγινε ρεκόρ στηλών με 4.010.502 στήλες. Ένα ρεκόρ που κράτησε για πολλά χρόνια.
Τον Σεπτέμβριο του 1964 καταργούνται οι 2 αναπληρωματικοί αγώνες και τον Μάρτιο του 1965 προστίθεται ένας επιπλέον αγώνας (13 αγώνες) και καθιερώνονται τρεις κατηγορίες νικητών (13άρηδες 12άρηδες και 11άρηδες).
Η τιμή της στήλης ήταν 2,50 δραχμές μέχρι και το 1975 οπότε έγινε και η πρώτη αναπροσαρμογή της τιμής της στις 4 δραχμές.
Τον Ιανουάριο του 1966 εισάγονται νέα δελτία συστήματος πλήρους και μεταβλητής ανάπτυξης, όπου οι διαγωνιζόμενοι μπορούσαν να παίξουν μέχρι 1.000 στήλες. Στα νέα αυτά δελτία επικολλούνταν μια ιδιαίτερη ταινία ασφαλείας, η οποία και τα χαρακτήριζε.
Στις 20 Οκτωβρίου 1968 το ΠΡΟ-ΠΟ από 8στηλο έγινε 16στηλο και ταυτόχρονα εισάγονται νέες ταινίες ασφαλείας, τα χρώματα των οποίων άλλαζαν ανάλογα με τον αριθμό των στηλών που είχε το δελτίο. Στις 13.2.1983 γίνεται 20στηλο και στις 6.1.1985 οι 20 στήλες κατανέμονται σε 4 ομάδες των 5 στηλών.
Στην αρχή το παιχνίδι ΠΡΟ-ΠΟ λειτουργούσε μόνο στις περιοχές της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Στο ξεκίνημα λίγοι πράκτορες ενδιαφέρθηκαν να πάρουν άδειες, οι οποίες ως επί το πλείστον λειτουργούσαν σε ψιλικατζίδικα και στις ΕΒΓΑ της γειτονιάς.
Οι άδειες που χορηγήθηκαν τότε ήταν: 250 στην Αθήνα, 40 στα προάστια, 36 στον Πειραιά και 40 στην Θεσσαλονίκη. Και στις υπόλοιπες όμως περιοχές της χώρας, αν και δεν υπήρχαν πρακτορεία, η ζήτηση των δελτίων του ΠΡΟ-ΠΟ ήταν πάρα πολύ μεγάλη.
Ενδεικτικό της ζήτησης ήταν ότι στην Πάτρα, στον 7ο Διαγωνισμό του 1959, συμπληρώθηκαν 16.358 πρακτορεία, ενώ στον Βόλο ξέσπασαν επεισόδια στη θέα των 10.000 «μαγικών» δελτίων, που προμηθεύτηκαν κάποια καταστήματα.
Με δεδομένη αυτήν την κατάσταση, το ΠΡΟ-ΠΟ επεκτείνεται τον Μάιο του 1959 στην πάτρα και ακολούθως στο Αίγιο και τη Δράμα. Το 1963 παιζόταν ήδη σε 76 πόλεις. Το 1969 πήγε και στην Κύπρο.
Από το 1968 ως το 1975 ο ΟΠΑΠ εκδίδει και διανέμει δωρεάν το έντυπο «ΠΡΟΠΟ, εβδομαδιαία υπεύθυνος έκδοση του ΟΠΑΠ». Το εγχείρημα επαναλαμβάνεται στις 7.2.1983 με το τετρασέλιδο έντυπο «Ενημέρωση ΟΠΑΠ», που από τις σελίδες του πρόσφερε στους πράκτορες ενημέρωση, αναλύσεις και πληροφορίες. Η έκδοση διακόπηκε τον Ιούνιο του 1985.
Για τριάντα δύο χρόνια, από το 1959 έως το 1990, το ΠΡΟ-ΠΟ ήταν το μοναδικό παιχνίδι που οργάνωνε ο Ο.Π.Α.Π.. Για 32 χρόνια ήταν η μοναδική πηγή εσόδων του Ελληνικού Αθλητισμού. Ήταν το κατεξοχήν λαϊκό παιχνίδι.
Μέχρι το 1995 το ΠΡΟ-ΠΟ ήταν χειρόγραφο και όλες τις φάσεις ανακήρυξης των νικητών τις πραγματοποιούσαν ανθρώπινα χέρια και όχι σύγχρονοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές όπως σήμερα. Η εξέλιξη όμως της τεχνολογίας δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστο το μεγάλο αυτό λαϊκό παιχνίδι, το ΠΡΟ-ΠΟ.
Το Μηχανογραφημένο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ, που εισήχθη στην αγορά στις 15 Απριλίου 1995, διέφερε ριζικά από το παλαιό και στη μορφή και στον τρόπο συμπλήρωσής του, αλλά βασικά διέφερε στη διαδικασία επεξεργασίας του. Μια επεξεργασία που μέχρι τότε απαιτούσε πολύ χρόνο και από τη στιγμή που η διεκπεραίωσή της βασιζόταν αποκλειστικά στον ανθρώπινο παράγοντα, ήταν φυσικό να υπάρχουν κάποια λάθη ή ακόμα και παραλείψεις (ενστάσεις, κλπ.).
Το σύγχρονο πληροφορικό σύστημα της Ο.Π.Α.Π. Α.Ε. καλύπτει όλο το φάσμα των εργασιών από την κατάθεση των δελτίων μέχρι και την έκδοση των αποτελεσμάτων, εγγυάται δε την πλήρη ασφάλεια του παιχνιδιού, την ταχύτατη ανακήρυξη των αποτελεσμάτων και το μηδενισμό των λαθών.
Στις 31 Αυγούστου του 1997 άρχισε, από ανικανότητα της ΟΠΑΠ Α.Ε., η διάλυση του συμβόλου της εταιρίας. Του πλέον δημοφιλούς παιχνιδιού στην ιστορία της. Το ΠΡΟ-ΠΟ αναμορφώθηκε και έγινε ΣΟΥΠΕΡ 13, προσθέτοντας έναν επιπλέον αγώνα (Σ13), για τη δημιουργία μιας ακόμα κατηγορίας νικητών, στην οποία εντάσσονταν όσοι 13άρηδες είχαν προβλέψει σωστά και τον επιπλέον αγώνα. Επίσης καθιερώθηκε το ΤΖΑΚ-ΠΟΤ στο παιχνίδι ΠΡΟΠΟ, για την κατηγορία ΣΟΥΠΕΡ 13.
Τέλος στις 7 Μαρτίου 2006 δόθηκε η χαριστική βολή στο ΠΡΟ-ΠΟ, από άσχετους της εταιρίας, που το όνομα τους έχει συνδεθεί με τη χειρότερη μέρα της ΟΠΑΠ Α.Ε. Παρά τις έντονες αντιδράσεις της Π.Ο.Ε.Π.Π.Π. άλλαξαν τη μορφή του ΠΡΟ-ΠΟ και επιπλέον πήραν και αμοιβή για το ατόπημα τους.
Με δεδομένη αυτήν την κατάσταση, το ΠΡΟ-ΠΟ επεκτείνεται τον Μάιο του 1959 στην πάτρα και ακολούθως στο Αίγιο και τη Δράμα. Το 1963 παιζόταν ήδη σε 76 πόλεις. Το 1969 πήγε και στην Κύπρο.
Από το 1968 ως το 1975 ο ΟΠΑΠ εκδίδει και διανέμει δωρεάν το έντυπο «ΠΡΟΠΟ, εβδομαδιαία υπεύθυνος έκδοση του ΟΠΑΠ». Το εγχείρημα επαναλαμβάνεται στις 7.2.1983 με το τετρασέλιδο έντυπο «Ενημέρωση ΟΠΑΠ», που από τις σελίδες του πρόσφερε στους πράκτορες ενημέρωση, αναλύσεις και πληροφορίες. Η έκδοση διακόπηκε τον Ιούνιο του 1985.
Για τριάντα δύο χρόνια, από το 1959 έως το 1990, το ΠΡΟ-ΠΟ ήταν το μοναδικό παιχνίδι που οργάνωνε ο Ο.Π.Α.Π.. Για 32 χρόνια ήταν η μοναδική πηγή εσόδων του Ελληνικού Αθλητισμού. Ήταν το κατεξοχήν λαϊκό παιχνίδι.
Μέχρι το 1995 το ΠΡΟ-ΠΟ ήταν χειρόγραφο και όλες τις φάσεις ανακήρυξης των νικητών τις πραγματοποιούσαν ανθρώπινα χέρια και όχι σύγχρονοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές όπως σήμερα. Η εξέλιξη όμως της τεχνολογίας δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστο το μεγάλο αυτό λαϊκό παιχνίδι, το ΠΡΟ-ΠΟ.
Το Μηχανογραφημένο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ, που εισήχθη στην αγορά στις 15 Απριλίου 1995, διέφερε ριζικά από το παλαιό και στη μορφή και στον τρόπο συμπλήρωσής του, αλλά βασικά διέφερε στη διαδικασία επεξεργασίας του. Μια επεξεργασία που μέχρι τότε απαιτούσε πολύ χρόνο και από τη στιγμή που η διεκπεραίωσή της βασιζόταν αποκλειστικά στον ανθρώπινο παράγοντα, ήταν φυσικό να υπάρχουν κάποια λάθη ή ακόμα και παραλείψεις (ενστάσεις, κλπ.).
Το σύγχρονο πληροφορικό σύστημα της Ο.Π.Α.Π. Α.Ε. καλύπτει όλο το φάσμα των εργασιών από την κατάθεση των δελτίων μέχρι και την έκδοση των αποτελεσμάτων, εγγυάται δε την πλήρη ασφάλεια του παιχνιδιού, την ταχύτατη ανακήρυξη των αποτελεσμάτων και το μηδενισμό των λαθών.
Στις 31 Αυγούστου του 1997 άρχισε, από ανικανότητα της ΟΠΑΠ Α.Ε., η διάλυση του συμβόλου της εταιρίας. Του πλέον δημοφιλούς παιχνιδιού στην ιστορία της. Το ΠΡΟ-ΠΟ αναμορφώθηκε και έγινε ΣΟΥΠΕΡ 13, προσθέτοντας έναν επιπλέον αγώνα (Σ13), για τη δημιουργία μιας ακόμα κατηγορίας νικητών, στην οποία εντάσσονταν όσοι 13άρηδες είχαν προβλέψει σωστά και τον επιπλέον αγώνα. Επίσης καθιερώθηκε το ΤΖΑΚ-ΠΟΤ στο παιχνίδι ΠΡΟΠΟ, για την κατηγορία ΣΟΥΠΕΡ 13.
Τέλος στις 7 Μαρτίου 2006 δόθηκε η χαριστική βολή στο ΠΡΟ-ΠΟ, από άσχετους της εταιρίας, που το όνομα τους έχει συνδεθεί με τη χειρότερη μέρα της ΟΠΑΠ Α.Ε. Παρά τις έντονες αντιδράσεις της Π.Ο.Ε.Π.Π.Π. άλλαξαν τη μορφή του ΠΡΟ-ΠΟ και επιπλέον πήραν και αμοιβή για το ατόπημα τους.
Σήμερα ακόμη κυκλοφορούν ατιμώρητοι στους διαδρόμους της εταιρίας. Το ΠΡΟ-ΠΟ έγινε ΠΡΟΠΟ 14 αγώνων και ΠΡΟΠΟ 7 αγώνων καταστρέφοντας ένα από τα θεμέλια που στήριξαν το brand name του ΟΠΑΠ. Το πλέον αναγνωρίσιμο προϊόν της ελληνικής αγοράς, που χρησιμοποιήθηκε σε εκατοντάδες κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις.
Το όνομα του ταυτίστηκε με αυτό του ΟΠΑΠ. Έγινε το όνειρο χιλιάδων Ελληνικών νοικοκυριών. Το πολυπόθητο 13άρι έπεσε θύμα των ακριβοπληρωμένων επιτροπών της ΟΠΑΠ Α.Ε..
Η Π.Ο.Ε.Π.Π.Π. έχει σήμερα καταθέσει στην ΟΠΑΠ Α.Ε. την ολοκληρωμένη πρόταση της για ένα διαφορετικό ΠΡΟ-ΠΟ. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η δυνατότητα που παρέχει στους παίκτες, αν τυχόν έχουν χάσει έναν αγώνα και πριν την έναρξη των υπολοίπων του προγράμματος, να τον αντικαθιστούν με το σωστό αποτέλεσμα, καταβάλλοντας το αντίτιμο του τριπλασιασμού των στηλών.
Η Ομοσπονδία, με επιλογή του προέδρου της Κίμωνα Κλωνάρη, αφιερώνει το σημερινό δημοσίευμα στους συναδέλφους ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΚΛΑΔΗ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ), ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΕΣΠΕΡΙΔΟΥ (ΒΕΡΟΙΑ), ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΜΠΟΥΛΑΣΙΚΗ (ΒΕΡΟΙΑ), ΝΙΚΟΛΑΟ ΤΑΝΑΜΠΑΣΙΔΗ (ΜΟΣΧΑΤΟ ΑΤΤΙΚΗΣ), ΘΩΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΑ (ΚΟΖΑΝΗ) και ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΔΟΞΟΠΟΥΛΟ (ΡΟΔΟΣ) που με νύχια και με δόντια στηρίζουν ακόμη το παραμελημένο από την ΟΠΑΠ Α.Ε. πάλαι ποτέ λαοφιλές ΠΡΟ-ΠΟ.
Η Π.Ο.Ε.Π.Π.Π. έχει σήμερα καταθέσει στην ΟΠΑΠ Α.Ε. την ολοκληρωμένη πρόταση της για ένα διαφορετικό ΠΡΟ-ΠΟ. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η δυνατότητα που παρέχει στους παίκτες, αν τυχόν έχουν χάσει έναν αγώνα και πριν την έναρξη των υπολοίπων του προγράμματος, να τον αντικαθιστούν με το σωστό αποτέλεσμα, καταβάλλοντας το αντίτιμο του τριπλασιασμού των στηλών.
Η Ομοσπονδία, με επιλογή του προέδρου της Κίμωνα Κλωνάρη, αφιερώνει το σημερινό δημοσίευμα στους συναδέλφους ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΚΛΑΔΗ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ), ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΕΣΠΕΡΙΔΟΥ (ΒΕΡΟΙΑ), ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΜΠΟΥΛΑΣΙΚΗ (ΒΕΡΟΙΑ), ΝΙΚΟΛΑΟ ΤΑΝΑΜΠΑΣΙΔΗ (ΜΟΣΧΑΤΟ ΑΤΤΙΚΗΣ), ΘΩΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΑ (ΚΟΖΑΝΗ) και ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΔΟΞΟΠΟΥΛΟ (ΡΟΔΟΣ) που με νύχια και με δόντια στηρίζουν ακόμη το παραμελημένο από την ΟΠΑΠ Α.Ε. πάλαι ποτέ λαοφιλές ΠΡΟ-ΠΟ.
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
384.912 χρόνια!
Η μεγαλύτερη ποινή φυλάκισης που προτάθηκε ποτέ από δικαστήριο, είναι 384.912 χρόνια και μάλιστα για το έγκλημα της μη παράδοσης επιστολών! Το 1972, στην Palma de Mallorca σην Ισπανία, ο 22χρονος ταχυδρόμος Gabriel March Grandos, κατηγορήθηκε για απάτη, εξαιτίας της μη παράδοσης περίπου σαράντα δύο χιλιάδων επιστολών. Η πρόταση του εισαγγελέα ήταν ποινή φυλάκισης τριακοσίων ογδόντα τεσσάρων χιλιάδων εννιακοσίων δώδεκα ετών! Τελικά ο κατηγορούμενος, τιμωρήθηκε με 7.109 χρόνια φυλάκιση, αλλά η περίπτωσή του παραμένει η πιο υπερβολική ποινή που προτάθηκε ποτέ από δικαστήριο!
100 αιώνες και δις ισόβια!
Η μεγαλύτερη ποινή που αποδόθηκε ποτέ σε κατηγορούμενο, είναι 2 φορές ισόβια και… 100 αιωνες! Ηταν 1981 όταν δικαστήριο στην Αλαμπάμα, καταδίκασε τον Dudley Wayne Kyzer για την αποτρόπαια τριπλή δολοφονία- της συζύγου του, της πεθεράς του και ενός φοιτητή-, σε συνολική ποινή 10.000 ετών και δις ισόβια! Ο 70χρονος σήμερα Kyzer, βρίσκεται μέχρι σήμερα στις φυλακές της St. Clair στην Αλαμπάμα. Αυτή παραμένει η μεγαλύτερη ποινή που έχει ποτέ αποδοθεί στις ΗΠΑ.
11.250 χρόνια!
Ακολουθεί η περίπτωση του βιαστή Darron Bennalford Anderson, που το 1994 στην Οκλαχόμα καταδικάστηκε αρχικά σε 2.200 χρόνια ποινή φυλάκισης, αλλά μετά από έφεση που άσκησε, η ποινή αυξήθηκε σε 11.250 χρόνια: 4.000 ετών για βιασμό, 4000 χρόνια για σοδομισμό, 1.750 χρόνια για απαγωγή, και 1.500 χρόνια για ληστείες!
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Από την ίδρυσή του (1827) το νεοελληνικό κράτος έχει σχέσεις εξάρτησης – και, σε ορισμένες περιόδους, υποτέλειας – με τους ξένους. Άλλωστε, στα πολύ παλιά χρόνια ακόμα και τα κόμματα είχαν πλήρη αντιστοιχία με τους ξένους υποστηρικτές τους (το αγγλόφιλο, το ρωσόφιλο κλπ). Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Ελλάδα πέρασε στην αμερικανική επιρροή, η οποία κράτησε μέχρι την πτώση της δικτατορίας (1974).Από τότε και μετά η σχέση αυτή άρχισε να αλλάζει, μολονότι ίσχυε πάντα η καραμανλική ρήση «ανήκομεν εις την Δύσιν«.
Η αμερικανική επιρροή υπήρχε και υπάρχει, όμως αντισταθμίστηκε σε μεγάλο βαθμό από την ευρωπαϊκή, ιδιαίτερα μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (1981) και, πολύ περισσότερο, στην ευρωζώνη (2001). Στα χρόνια της λεγόμενης Μεταπολίτευσης, λοιπόν, η Ελλάδα είχε τη μικρότερη από ποτέ πολιτική εξάρτηση, καθώς κατάφερνε να κινείται μεταξύ της υπερατλαντικής υπερδύναμης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν ισχύει, όμως, αυτό όταν ερχόμαστε στο πεδίο της οικονομίας.
Στις τρεις τελευταίες δεκαετίες, οι οικονομικές τύχες της Ελλάδας είναι σχεδόν απολύτως συνδεδεμένες με τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι.Ίσως ο αναγνώστης διερωτηθεί προς τι η υπενθύμιση αυτών των αυτονόητων δεδομένων. Εξηγούμαι: επειδή σήμερα γίνεται όλο και πιο συχνά λόγος για μείωση (κατ’ άλλους παράδοση) της εθνικής κυριαρχίας της χώρας , πρέπει να καταστεί σαφές ότι κάτι τέτοιο (μείωση κυριαρχίας) ισχύει όλες αυτές τις δεκαετίες, εφόσον η χώρα υπακούει (;) στους ευρωπαϊκούς κανόνες και έχει αντίστοιχους περιορισμούς.
Το ερώτημα είναι αν αυτή η μείωση μπορεί να εξελιχθεί σε παράδοση (όλης) της κυριαρχίας της, με ποιούς όρους και ποιός θα τη διαχειριστεί πολιτικά.Μέχρι και πριν από δυο χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχειρίζονταν κατά το δοκούν (δηλαδή εντελώς ανεξέλεγκτα) τα δημόσια οικονομικά, τα οποία στηρίζονταν σε δανεικό χρήμα.
Έκτοτε, αφού διαπιστώθηκε ότι η χώρα έχει φτάσει σε ένα προ-πτωχευτικό στάδιο, άρχισαν να μπαίνουν οι πρώτοι περιορισμοί. Έχει κανείς την αυταπάτη ότι τώρα, που οι δανειστές της αποφάσισαν να της «κουρέψουν» το ανεξέλεγκτο χρέος, δεν θα μπει σε αυστηρότερη επιτήρηση;
Έτσι, όσοι ξαφνικά έγιναν «ευαίσθητοι» στο θέμα της κυριαρχίας (από υπουργούς και βουλευτές μέχρι συνδικαλιστές, τραπεζίτες και φωνασκούντες στα τηλεοπτικά παράθυρα) «ξεχνούν» ότι μια χώρα που τρέχει συνεχώς με απλωμένο το χέρι για δανεικά δεν μπορεί να είναι κυρίαρχη. Αυτή τη στιγμή και για κάμποσα ακόμη χρόνια η Ελλάδα – δηλαδή, οι μισθοί και οι συντάξεις της, η Υγεία και η Παιδεία της, οι επιχειρήσεις της κλπ – εξαρτώνται από τα δάνεια των ξένων.Αν θέλουμε να είμαστε «κυρίαρχοι«, μπορούμε να τα αρνηθούμε και να ζήσουμε με όσα έχουμε.
Μπορούμε, επίσης, για να έχουμε ακόμη μεγαλύτερη «κυριαρχία«, να επιστρέψουμε στο δικό μας νόμισμα (δραχμή). Αρκεί να γνωρίζουμε τι σημαίνουν όλα αυτά για το δικό μας σήμερα και για το αύριο των παιδιών μας. Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις ούτε χώρος για τζάμπα μάγκες. Το δίλημμα είναι σαφές και αμείλικτο: θα ζήσουμε με δανεικά ευρώ και εξάρτηση ή δραχμοβίωτοι και «ελεύθεροι» ;
Εννοείται ότι μια τόσο καθοριστική απόφαση δεν μπορεί να την πάρει μόνη της καμία κυβέρνηση. Και δεν θα την πάρει. Θα αποφασίσουν οι ψηφοφόροι. Μόνο που, ειδικά αυτή τη φορά, δεν υπάρχει άλλοθι για κανέναν. Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, δεν θα αναγνωριστεί κανένα λάθος. Κάθε λάθος ισοδυναμεί, πλέον, με βαρύ έγκλημα.
Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011
Σοκ έχει προκαλέσει στον κόσμο της μοτοσυκλέτας, ο τραγικός θάνατος του Μάρκο Σιμοντσέλι στη διάρκεια του γκραν πρι της Μαλαισίας. Ο άτυχος Ιταλός παρασύρθηκε από άλλη μοτοσυκλέτα, μόλις στο δεύτερο γύρο του αγώνα. Διακομίστηκε σε νοσοκομείο, αλλά λίγο αργότερα υπέκυψε στα σοβαρότατα τραύματά του.
Στο συμβάν ενεπλάκησαν επίσης ο Κόλιν Έντουαρντς και ο Βαλεντίνο Ρόσι. Ο πρώτος υπέστη εξάρθρωση ώμου.
Ο αγώνας στη Μαλαισία έχει ακυρώθηκε.
Στο συμβάν ενεπλάκησαν επίσης ο Κόλιν Έντουαρντς και ο Βαλεντίνο Ρόσι. Ο πρώτος υπέστη εξάρθρωση ώμου.
Ο αγώνας στη Μαλαισία έχει ακυρώθηκε.
Ανοικτή επιστολή ανώνυμου ΄Ελληνα ,( THE GREEK BROTHER…) κυρίως προς κάθε Ευρωπαίο... που απορεί για τον ¨περίεργο» διασυρμό της Ελλάδας γιατί...χρωστάει, όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες ...χρωστάνε περισσότερα...
Το Hellasnews-agebcy,έλαβε πριν από λίγη ώρα το παρακάτω συγκλονιστικό κείμενο , -επιστολή κυρίως προς Ευρωπαίους για να καταλάβουν τι τρέχει πια με την Ελλάδα....
Το δημοσιοποιούμε σε όλο μας το Δίκτυο, και παρακαλούμε, όσοι συμφωνούν με τις σκέψεις του κ. ανώνυμου(έχουμε τα ακριβή του στοιχεία).. ας το μεταδώσουν με e-mail παντού σε όλο το διαδίκτυο.. σε όλα τα Μ.Μ.Ε. και πέραν αυτών. Μπορούν δε, κατά δήλωση του συντάκτου του, να το υπογράψουν ως δικό τους εφόσον δεν διαφωνούν... )
Τα λέει όλα για όσα αντιμετωπίζουμε στην τεχνητή αυτή κρίση που βιώνει ο ελληνικός λαός!
Φίλε, Συνέλληνα...
Γιατί είναι στο στόχαστρο –εντελώς ξαφνικά –η Ελλάδα, που αγαπάς, θαυμάζεις ..αλλά και κουβαλάς, στις φλέβες σου (για πολλούς λόγους); Γιατί η Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, κι ακολουθούν η Ιταλία, Γαλλία κι όλες τελικά οι χώρες του λεγόμενου … Δυτικού …πολιτισμού; Γιατί ξαφνικά ..τάχα μου ..καταρέουμε οικονομικά;
Για σκέψου το!
Γιατί ξαφνικά κι εσύ άρχισες να βγαίνεις στους δρόμους, διαμαρτυρόμενος διότι λιγοστεύει το ψωμί σου…η άνεση που είχες έως αυτή τη στιγμή ;
Ναι, κι εσύ αγαθέ άνθρωπε, Συνέλληνα των ΗΠΑ;… Ναι, γιατί κάνεις κατάληψη τη Wall Street;… Tην καρδιά της παγκόσμιας οικονομικής δράσης; Το ναό της σύγχρονης κακοδαιμονίας ,που είναι άσχετος προς τα ιδανικά-ιδεώδη της κοινής μας ελληνικής καταγωγής;
Για αναρωτήσου; Κάποιοι, κοινοί αλήτες, θεοποιώντας το ΧΡΗΜΑ-ΜΟΝΕΥ... πήραν αφρόνως φόρα.. και επιδιώκουν την ...ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ! Την ένδεια και σκλαβιά όλων των ανθρώπων;
Να γράψεις, δηλαδή, ΕΣΥ, ΕΓΩ στα παλιά σου-μας- παπούτσια.. τις ιερές παραδόσεις σου... της φαμίλιας σου, του ιδιαίτερου τόπου καταγωγή σου;... Να γίνουμε δηλαδή όλη μια κονσέρβα; ΄Όταν η ομορφιά του ανθρώπου οφείλεται σ΄αυτές τις ξεχωριστές ιδιαιτερότητες της τοπικής καταγωγής μας;
Μα αυτά δεν γίνονται... Διότι ο καθένας από μας κουβαλάει τον ιερό πολιτισμό της γειτονιάς του... της χώρας του.. του βασιλείου του!..
Σε άλλους καιρούς, οι γειτονιές μας ήσαν «κράτη, έθνη, βασίλεια» ..Ας μη το ξεχνάμε!
Σήμερα όμως, οι διεθνείς ληστοσυμμορίτες ... θέλουν-επιδιώκουν, ΕΣΕΝΑ,ΕΜΕΝΑ να μας κάνουν ..κονσέρβα... να μας κάνουν σαν τη μούρη τους! Ναι, αυτοί μπάσταρδοι!
Απλά σκέψου το κι αυτό! ..
Γιατί σε αποκαλώ ..Συνέλληνα; 1) Μπορείς να ρωτήσεις τους σοφολογιότατους προφέσσορες της χώρας σου. Θα σου το πουν.. 2) ΄Ελληνες –με δικά μας ιστορικά, αθάνατα κείμενα ελληνικά- δεν είμαι μόνον εγώ που γεννήθηκα σ΄αυτή τη καταλυτική γωνιά της Υδρογείου, αλλά και οι πάντες-δηλαδή κι εσύ- που μετέχεις της ελληνικής Παιδείας! Ίσως παρέλειψαν να σου το πούν οι γονείς σου, αλλά , φίλε, δεν έχεις παρά να κοιτάξεις τη γλώσσα που μιλάς... Και θα δεις πως κατά 30-60% όλη η λαλιά σου έχει ρίζα .. την ελληνική γλώσσα, τη δική μου γλώσσα!..
Η Ελλάδα, που δεν είναι ασφαλώς τα 11 εκατομύρια... των κατόικων της... της επίσημης, δηλαδή γεωγραφικής θέσης της σήμερα ... αλλά ένας απέραντος κόσμος πάνω από 80 εκ. που διατρέχει ολάκερη την Υδρόγειο... ΟΙ ΄Ελληνες –ήσαν από αρχαιοτάτων χρόνων αυτοί που ανακάλυψαν κι έστησαν .. τον κόσμο,(ΟΛΟΝ-) όπως τον γνωρίζουμε σήμερα! Κι αυτό έχει αποδειχτεί από το DNA..τους!
Λοιπόν είσαι ή δεν είσαι Συνέλληνας;... Δεν επιθυμώ να έχεις ... ψυχολογικές ανακατοσούρες... Απλά σκέψου και μελέτησε! Σίγουρα θα καταλάβεις...
Αλλά γιατί η Ελλάς σήμερα είναι στο στόχαστρο της διεθνούς οικονομικής μαφίας;
Έτσι τόσο ξαφνικά; Και προς έκπληξη ΟΛΩΝ μας; Και μαζί μας να απορείτε κι εσείς ;
Μπροστά μας, ΟΛΟΙ μας, έχουμε το νιόφαντό, κεφάλαιο που λέγεται ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ!... που είναι πλάνο-σχέδιο...θλιβερών υποκειμένων που αποτελούν την παγκόσμια ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΑΦΙΑ... (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, wall street, τυχοδιώκτες τύπου αλήτη... SOROS.. των Γερμανών-Ούνων, που αιματοκύλισαν την Ευρώπη 2 φορές.. με ισάριθμους παγκοσμίους πολέμους.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΕΡΔΗ...
Ναι...ναι... Οι Γερμανοί, που ως παιδεία.. είναι ελληνικότεροι παντός άλλου ευρωπαίου!.. Αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ κατανόησαν τις αξίες του ελληνικού πνεύματος ...πλην ελαχίστων εξαιρέσεων... (Γκαίτε, Σίλλερ.. κ.α.)
ΧΡΩΣΤΑΕΙ Η ΕΛΛΑΣ... σε δανειστές της ;
Μα κι η δική σου χώρα ΧΡΩΣΤΑΕΙ περισσότερα! Δεν το ξέρεις; Ρώτα, εκεί! Χρωστάει η Ελλάδα πολύ λιγότερα από όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες και ΗΠΑ;
Γιατί όμως είναι στο στόχο μόνον η Ελλάδας, η πατρίδα μου, με απότέλεσμα όλοι να απορείτε;;
Μα το προλάλησε ο τ. Υπουργός των ΗΠΑ μίστερ Κίζινγκερ:
«--Για να προχωρήσει η παγκοσμιοποίηση, για να εφαρμοστούν τα σχέδιά μας ο μόνος τρόπος είναι η ΔΙΑΛΥΣΗ της Ελλάδας.. Είναι το ΜΕΓΑΛΟ αγκάθι!» , είπε κι έγραψε.
Η ελληνική γλώσσα, η θρησκεία των Ελλήνων, και οι παραδόσεις τους, αποτελούν εμπόδιο, στα σχέδια των νοσηρών για έλεγχο της ανθρωπότητας. Το λέει ο Κίζινγκερ!
Η Ελλάδα αποτελεί πιλοτικό πλάνο των σκοτεινών σχεδίων της παγκόσμιας οικονομικής μαφίας. Διαλύοντας την, ευκολότερα θα διαλύσουν και τη δική σου πατρίδα .. Ξέρετε τι κάνουν αυτή τη στιγμή, με πρόφαση το χρέος της Ελλάδας;... Να της αρπάξουν πολύτιμους θησαυρούς της.. Τον ορυκτό πλούτο τις υπέροχες ακτές της ,τις θάλασσες , τον ήλιο της, πετρέλαια, ακόμη και την Ακρόπολη –Παρθένωνα ζήτησαν κάποιοι ανόητοι...
Εσύ φίλε μου, με την πείρα που έχεις... είδες ποτέ σου, κανέναν δανειστή σου να μπαίνει στο σπίτι σου και να κάνει κατοχή, καταλήψεις ζωτικών χώρων σου ; Αυτό σχεδιάζεται και ήδη γίνεται στην Ελλάδα. Επιδιώκεται ο αφανισμός της Ελλάδας... σήμερα...
Αυριο έρχεται και η δική σου σειρά...
Δυστυχώς φίλε μου, ατυχήσαμε . Η Ευρώπη δεν έχει πλέον φωτισμένους ηγέτες. ΄Εχει καπελωθεί και σύρεται κι άγεται από τη διεθνή Οικονομική μαφία...Οι δε δικοί μας, τάχα μου ΕΛΛΗΝΕΣ, πολιτικοί ηγέτες είναι τουλάχιστον για κλάματα... Είναι κοινοί εγκληματίες .. Ξεπουλάνε την Ελλάδα υπογράφοντας το ένα πίσω από το άλλο συμβόλαια, μνημόνια υποταγής ...προς την διεθνή οικονομική μαφία...
Εμείς οι απλοί ΄Ελληνες ξέρουμε τι θα κάνουμε. Το έχουμε ξανακάνει άπειρες φορές μέσα στην ιστορία...
Φρενάραμε την εξάπλωση της λαίλαπας του Ναζισμού, αντισταθήκαμε στην Γερμανική –Χιτλερική εισβολή περισσότερο από κάθε άλλον λαό στην Ευρώπη, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους Ρώσους να τη συντρίψουν τελικά. Θυμήσου απλά, φίλε δε σου ζητάω τίποτε!!.
Έτσι να πατήσουμε, τώρα , ένα κουμπάκι... μόνον, και να πούμε: ΣΤΟΠ! Μέχρις εδώ και μη παρέκει..Μαφιόζοι, Τραπεζίτες, Αγορές, και τυχοδιώκτες των Χρηματιστηρίων... ΣΤΟΠ!!
Κλείνουμε τα σύνορα και λέμε σε κάθε εισβολέα, που ορέγεται να χάψει την Ελλάδα, του λέμε
Καθετα, αυτό που έχουμε ξαναπεί εμείς οι ΄Ελληνες.
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!
Ξέρεις τι θα γίνει μετά φίλε μου, Συνέλληνα; Θα εξαφανιστείς αυτόματα κι εσύ...
Εμείς , οι ΄Ελληνες είμαστε απλά αυτάρκεις σε όλα... Μας τα δώρησαν απλόχερα ΟΛΑ οι Θεοί.. μας , οι 12...( ο Χριστιανισμός απλά είναι μια πιο μοντέρνα έκδοση των 12 Θεών της Ελλάδας και του Ολύμπου).. όπως θα ξέρεις...αν ξέρεις...
Απλά δεν έχουμε μερσεντές...ή και δονητές... ή άλλα τσιμπράγκαλα που μας τα επέβαλαν... απαγορεύοντάς μας να τα φτιάχνουμε εμείς...
Και το μπορούμε, μια και διαθέτουμε μέγιστους επιστήμονες σε όλα τα πλάτη της γης... Η δημιουργία είναι στη φύση μας... Και το ξέρεις ασφαλώς...
Αλλά οι μαφιόζοι.. με τη βοήθεια των εδώ προδοτών- πρακτόρων τους ..επιβάλλουν τα δικά τους... Το ίδιο περίπου κάνουν, σκυλεύουν και στη δική σου πατρίδα... Για ψάξτο...
Το θέμα είναι να μη θυμώσουμε εμείς οι ΄Ελληνες... Είμαστε ΟΛΟΙ οι ΄Ελληνες στα πρόθυρα του θυμου... πλέον!
Επικοινωνώ φίλε μου, μαζί σου, διότι το χρωστάω στην κληρονομιά των 4000 ετών ιστορίας, που κουβαλάω ως ΄Ελληνας... σου το οφείλω ακριβώς για να μην απορρείς... Εγώ δεν απορώ, γιατί ξέρω!
Γιατί τάχα μου διασύρεται σήμερα η Ελλάδα.;... Γιατί, λέει, -έτσι διαβάζεις...στον Τύπο-ότι χρωστάει παραδάκι σε κάποιους δανειστές της!!..
Είναι κόλπο των μαφιόζων της παραοικονομίας... Γονατίζοντας εμένα τον ΄Ελληνα, ... ταυτόχρονα, πεθαίνεις εσύ και το έθνος σου! .. Μας έχουν στο τσεπάκι τους, μια χαψιά, οι «χθόνιοι» -τούτη η λέξη είναι χαρακτηριστική στα κείμενα των μέγιστων και μοναδικών Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων-..by the way- –σύμφωνα με τα σχέδιά τους... έτσι νομίζουν... επί χάρτου.! Δεν είναι τυχαία η επιλογή της Ελλάδας!
Θα το επιτρέψουμε φίλε, Θα αφήσουμε τους τυχοδιώκτες της οικονομικής μαφίας να σκυλέψουν πάνω μας ;
Συνέλληνα; ΄Όχι δεν ζητάω συμπαράσταση...-αν και θα ήταν ευπρόσδεκτη. ΄Ένα μόνο επιδιώκω ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ! Και θα καταλάβεις γιατί η Ελλάδα σου πυροβολείτε σήμερα... Γιατι συνεχώς είναι σταθερά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στα τελευταία 70 χρόνια...
ΣΚΕΨΟΥ...
Η Κύπρος είναι Ελλάς!.. Αλλά ...την ήθελαν οι κωλοαμερικάνοι...ανεξάρτητο κράτος! Μας διαίρεσαν ..μας αφαίρεσαν ένα κομμάτι ελληνικό... έτσι γούσταραν οι μαφιόζοι... των ΗΠΑ!..
Το Αιγαίο πέλαγος ελληνικότατο και η καρδιά του συγχρονου πολιτισμού.. αλλά το αμφισβητούν οι Αμερικάνοι μαφιόζοι μαζί με ποιάν ; Τη Τουρκία; Που ΟΥΔΕΝ προσφερε στην ανθρωπότητα, παρά μόνο αρπαγή και...παραγωγή αγίων (έσφαζε ΄Ελληνες που δεν απαρνιόντουσαν τις πίστες τους.. και μετά ...τους... αγίαζαν!)
Κι εξάλλου... το μωσαϊκο λαών της Τουρκίας στο 60% είναι ελληνικής καταγωγής... .. Ψάξτε το.. Δεν είναι δύσκολο... να βρείτε αλήθειες! Τι ρόλο έπαιξε η Τουρκία... στην ιστορία; Κανέναν... απλά οι ΗΠΑ τη χρησιμοποιούν... με το αζημίωτο.. ως βάση τους για τα ευρύτερα συμφέροντά τους...όπως άλλωστε και σήμερα χρησιμοποιούν του πάντες, την Ευρώπη και φυσικά και την Ελλάδα... Τι δουλειά έχουν οι ΗΠΑ στο Αιγαίο και τη Μέση Ανατολή;... Απάντησε αδερφέ!
Και μην ξεχνάς πως η οικονομική μαφία δεν είναι ευρωπαϊκό προϊόν... Είναι πακέτο των Αμερικάνων(ΗΠΑ).. MADE BY USA..Για να το καταλάβεις σε ερωτώ... Ο ΟΗΕ γιατί λες, έχει την έδρα του στις ΗΠΑ; Γιατί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι ταμπουρωμένο στην καταχρεωμένη αυτή χώρα , τις ΗΠΑ; Γιατί..;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ...
Oι μαφιόζοι των ΗΠΑ επιτίθενται σήμερα στην Ελλάδα και την Ευρώπη... Τους ενοχλεί θανάσιμα το ΕΥΡΩ.. Αυτό θέλουν να θάψουν ..για να μπορούν με το αιματοβαμμένο δολλάριό τους... να διαφεντεύουν την ανθρωπότητρα...Και βρήκαν αφορμή να στοχεύσουν την Ελλάδα...
Το «δούλευαν « το πράγμα για πολύ καιρό ..Αλλά τώρα μόλις βρήκαν τους συνεργάτες τους ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ .. δύο δικά τους παιδιά... που εκπαίδευσαν στα Πανεπιστήμιά τους γι αυτόν τον ρόλο... Τον Γιώργο Παππανδρέου, πρωθυπουργό σήμερα και τον Αντώνη Σαμαρά, αρχηγό της Αντιπολίτευσης... Συμφοιτητές , στο ίδιο Πανεπιστήμιο και συγκάτοικοι στο ίδιο δωμάτιο!
Απολαύστε συμπτώσεις!
ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ δηλαδή, φθηνά την Ελλάδα!
Είχαν στο χέρι και τον προηγούμενο πρωθυπουργό... τον Κωστάκη Καραμανλή, (επίσης εκπαιδευμένο στο ΤΑFT.. university, τον οποίο εξαφάνισαν... γιατί έκανε το λάθος ..να συνάψει συμφωνία με τους Ρώσους για προώθηση πετρελαίων και φυσικού αερίου.. σε όλη την Ευρώπη, κάτι δηλαδή, αντίθετο προς τα συμφέροντα των μαφιόζων της Αμερικής!.
Σκέψου το κι αυτό... έτσι για να μην απορείς πως οι Αμερικάνοι της πολιτικο-οικονομικής μαφίας, θέλουν να έχουν στο χέρι τους την Ευρώπη... Και την έχουν σταθερά από το 1945 ...μισούντες βέβαια θανάσιμα το νέο νόμισμα ΕΥΡΩ!
Γιατί λέω η Ελλάδα σου; Μα την κουβαλάς αδέρφι μου... αλλά μάλλον δεν το έχεις συνειδητοποιήσει... Για κοίταξε...
Τι είπαμε ..Ευρώπη;
Δημοκρατία,ολυμπιακοί αγώνες,αστρονομία,ιατρική,μαθηματικά...αρχιτεκτονική.. τι άλλο να σου θυμίσω φιλαράκο; Όλα αυτά είναι ελληνικά και τα βιώνεις σε κάθε ανάσα σου... Γιατί λοιπόν να μη σε αποκαλώ Συνέλληνα κι αδέρφι;...
Αυτά ...Θα μπορούσα να σου πω κι άλλα... μα έχει ήδη καταλάβει τι γίνετε.
Ο οικονομικός μαφιόζος είναι έξω από την πόρτα σου... Σε μένα είναι ήδη μέσα στο σπίτι μου... Ας τονα.. Για λίγο καιρό ακόμα... όχι πολύ. Αυτόν και τους συνεργάτες του θα τους τρίψω τη μούρη μέχρι τετάρτης γενιάς! Ξέρω την ιστορία μου και την παλαβομάρα μου, που δεν λογαριάζω τίποτε...
Δεν νιάζομαι για μένα αλλά για σένα... που είσαι κομάτι του εαυτού μου, της Ελλάδας μου θρέψιμο, και δεν θέλω, αύριο... σε πολύ λίγο καιρό, να σε θάψει η μαφία της οικονομικής παγκοσμιοποίησης...
Χτυπάω καμπάνα και λέω.. ΞΥΠΝΑ και ΔΡΑΣΕ!.. Μην αφήσεις να μπουν οι πειρατές στη ζωή σου.
Your greek brother
