Το γράμμα του φίλου του Ολυμπιακού

«Άγιε μου Βασίλη, σε γενικές γραμμές είμαι καλά και δεν θέλω πολλά πράγματα. Έτσι για το καλό θα σου ζητήσω δύο τρία δωράκια. Λοιπόν σημείωσε. Έναν νέο Τζόλε για αριστερά, έναν νέο Γκαλέτι για δεξιά, έναν νέο Νικοπολίδη για τα γκολπόστ. Επίσης μία καλή πορεία στην Ευρώπη, αν γίνεται φρόντισε να είναι τελικός, ποια Ρούμπιν και ποια Μέταλιστ μωρέ, εύκολο είναι αυτό που σου ζητάω. Α, φυσικά πρωτάθλημα, Κύπελλο και που είσαι αν γίνεται να κάνεις ξανά παίκτη και τον Ντιόγο δεν θα έλεγα όχι. Α, και κάτι τελευταίο, ξέρω ότι είναι δύσκολο πολύ, αλλά αν μπορείς ένα ρημάδι πρωτάθλημα στο μπάσκετ… Το παράκανα ε; Άκου πρωτάθλημα στο μπάσκετ. Καλά αν δεν μπορείς αυτό το τελευταίο δεν πειράζει, αρκεί να κάνεις κάτι άλλο. Πρόεδρο του ποδοσφαιρικού ΠΑΟ τον Τσάκα».

Το γράμμα του φίλου του ΠΑΟ

«Αγιε μου Βασίλη, φέτος θα σου ζητήσω δύο τρία πράγματα περισσότερα από πέρυσι, λόγω των συνθηκών. Καταλαβαίνεις τώρα κρίση και τα σχετικά. Λοιπόν ξεκινάω με τα βασικά. Εξαφάνισε τον Τσάκα. Φέρε μου Πρίγκιπες κανονικούς, σαν αυτούς της Σίτι ή της Παρί. Τα άλλα θα τα βρω μαζί τους, για παίκτες, γήπεδο κ.τ.λ.π. Αν δεν μπορείς πάντως να φέρεις Πρίγκιπες φέρε πίσω τον Σισέ, και βρες μου ένα καλό αριστερό μπακ, ένα στόπερ, κι’ ένα αμυντικό χαφ. Που είσαι αν δεν μπορείς ούτε αυτό, τότε κάνε τον Ομπράντοβιτς προπονητή ποδοσφαίρου. Α, κάτι ακόμη. Μπορείς σε παρακαλώ να βουλιάξεις τρία τέσσερα, πέντε δέκα καράβια του Μαρινάκη; Και κάτι ακόμη. Κράτα τους Γιαννακόπουλους στο μπάσκετ και κυρίως τους Αγγελόπουλους στο μπάσκετ του Ολυμπιακού. Αν όλα αυτά σου φαίνονται πολλά και δύσκολα τα ανταλλάσω με ένα πράγμα. Ρίξε τον Ολυμπιακό στη Β’ Εθνική για τα στημένα».

Το γράμμα του φίλου της ΑΕΚ

«Αγιε μου Βασίλη πολύ με έχεις νευριάσει να ξέρεις. Χρόνια έχεις να μου φέρεις κάτι καλό. Λοιπόν. Πρόσεξε καλά τι θα σου ζητήσω και μην ξεχάσεις τίποτα αυτή τη φορά. Ξεκινάμε. Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Πρωτάθλημα. Πίσω τον Σκόκο, τον Μπλάνκο και ακόμη εννιά παίκτες. Έναν τερματοφύλακα, τέσσερις αμυντικούς, τρεις χαφ και έναν επιθετικό. Αν μπορείς βάλε και κανέναν αναπληρωματικό. Ομορφάντραααα μου. Α, που είσαι. Το πρωτάθλημα που μου πήραν στα χαρτιά το θέλω πίσω. Α μην ξεχάσω την ομάδα μπάσκετ πίσω στην Α1, κι΄ άμα δεις πουθενά τον Μελισσανίδη πες του να αναλάβει. Επίσης τον Μπάγεβιτς τεχνικό διευθυντή στην ΑΕΚΑΡΑ, ξες εσύ, αυτή της Λάρνακας. Και κάτι τελευταίο. Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στη Β’ Εθνική για το σκάνδαλο των στημένων».

Το γράμμα του φίλου του ΠΑΟΚ

«Άγιε μου Βασίλη σου γράφω για δύο τρία πραγματάκια που θέλω για το 2012. Χαλαρά, κρατάμε τον Βιεϊρίνια. Που είσαι για τον Σάλπι δεν ξέρω ακόμη θα σου γράψω του χρόνου. Επίσης τα εύκολα. Δηλαδή Ολυμπιακός, ΠΑΟ και ΑΕΚ πέφτουν Β’ Εθνική για τα στημένα. Άρα και λόγω των οικονομικών προβλημάτων που θα έχουν, φέρνεις στον ΠΑΟΚ για ένα κομμάτι ψωμί τον Μιραλάς, τον Τζεμπούρ, τον Μέλμπεργκ και τον Τοροσίδη. Με τον ίδιο τρόπο Λέτο, Κατσουράνη και Καπίνο από τον ΠΑΟ. Από την ΑΕΚ πριν πέσει να της φέρεις πίσω τον Σκόκο για να έχω κάποιον να πάρω. Πρωτάθλημα, Κύπελλο δεν στα ζητάω θα τα πάρω χαλαρά, αν γίνεται απλώς την τελευταία αγωνιστική που θα κάνω φιέστα να παίζω με τον Άρη και να πρέπει να τον κερδίσω για να τον ρίξω Β’ Εθνική. Ας τα πάνω μου τα άλλα…
Α και που είσαι. Οι μαλακίες με τις απαγορεύσεις μετακινήσεων, χρήσης καπνογόνων και κάθε είδους τσαμπουκά κομμένες. Άσε μας λίγο να χαρούμε το έτος…».

Ένα νέο και παράξενο “αναψυκτικό” ετοιμάζεται να λανσάρει η γνωστή σε όλους μας εταιρεία αναψυκτικών Coca Cola, το οποίο θα έχει ως βασικό του συστατικό τα γάλα. Ουσιαστικά θα είναι ένα αεριούχο γάλα, δηλαδή ένα αποβουτυρωμένο γάλα με ανθρακούχο νερό, με άρωμα φρούτων και ζάχαρη. Το νέο αυτό ηδύποτο, το οποίο ονομάζεται “Vio” και κυκλοφορεί σε 4 γεύσεις, παρασκευάστηκε από ειδικούς στα εργαστήρια της εταιρείας στην Ατλάντα και έχει ήδη αρχίσει η δοκιμή του στην αγορά της Νέας Υόρκης, ενώ αποτελεί μια ευρύτερη πρωτοβουλία της εταιρείας για την παραγωγή ροφημάτων με βάση το γάλα. Η τιμή πώλησης του είναι 1,5 δολάρια και όπως δηλώνει κάποιος από τους δημιουργούς του η γεύση του είναι “σαν να κάνει πάρτι γενεθλίων μια πολική αρκούδα”. Όσον αφορά το πότε θα φτάσει και στη χώρα μας, η εταιρεία αναμένει να δει την αγοραστική κίνηση του προϊόντος στις ΗΠΑ και αν αυτή κριθεί ικανοποιητική, θα αρχίσει η διάθεσή του και στον υπόλοιπο κόσμο. Παρόλο που το γεγονός ότι περιέχει γάλα μπορεί να το θεωρήσει ως ένα αναψυκτικό με υψηλή διατροφική αξία και επομένως υγιεινό, η περιεκτικότητά του σε 26 γραμμάρια ζάχαρη (ποσό που αντιστοιχεί σε μια μη διαιτητική Κόκα Κόλα) και 1,5 γραμμάριο λίπους, μάλλον προδίδουν το αντίθετο. Όπως δηλώνει και ένας Βρετανός παραγωγός στους Τimes: “Οτιδήποτε βοηθάει στην πώληση του γάλακτος είναι καλό. Εάν η Κόκα Κόλα θέλει να εμπορευθεί αεριούχο γάλα, είμαστε ευτυχείς”. Τέλος, και οι υπόλοιποι παραγωγοί γαλακτοκομικών προϊόντων ελπίζουν ότι το νέο ρόφημα θα ενισχύσει την κατανάλωση γάλακτος.

Αν είχατε την περιέργεια να δείτε πως είναι το εσωτερικό ενός διαστημόπλοιου στην πραγματικότητα, πάρτε μια γεύση από το διάσημο Atlantis που πριν λίγους μήνες έκανε το τελευταίο του ταξίδι πριν την οριστική απόσυρση…

Η φτωχότερη περιοχή της Medelin, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Κολομβίας, διαθέτει πλέον μια τεράστια υπαίθρια κυλιόμενη σκάλα μήκους 384 μέτρων, που χωρίζεται σε 6 τμήματα। Η σκάλα αυτή κατασκευάστηκε έτσι ώστε να μπορεί ο κόσμος να διανύσει σε 6 λεπτά, μία απόσταση που μέχρι τώρα αναγκαζόταν να κάνει σε 35 λεπτά με τα πόδια. Πρόκειται για μια απότομη πλαγιά ενός λόφου που 12.000 κάτοικοι της «κοινότητας 13» ανεβοκατέβαιναν καθημερινά για να πάνε στα σπίτια τους, από το κέντρο της πόλης. Το συγκεκριμένο έργο μπορεί να κόστισε 7 εκατομμύρια δολάρια, αλλά σίγουρα θα αναβαθμίσει την εν λόγω περιοχή και όπως δηλώνει ο δήμαρχος της πόλης, είναι το πρώτο έργο αυτού του είδους παγκοσμίως που στοχεύει αποκλειστικά στην ανακούφιση των φτωχών. Πέρα από τις κυλιόμενες σκάλες, αυτή τη στιγμή γίνονται και άλλα δημόσια έργα που σαν στόχο έχουν την μεταμόρφωση της πόλης, η οποία κάποτε είχε τα πρωτεία στα ποσοστά εγκληματικότητας παγκοσμίως και αποτελούσε έναν από τους βασικότερους κόμβους διακίνησης ναρκωτικών.

Διαβάστε τη παραλλαγή του γνωστού παραμυθιού του Κ. Ντίκενς με τον Σκρούτζ από τους Financial Times.Ο Ebenezer Ντράγκι αναστέναξε. Δεν θα καταφέρει ποτέ να τελειώσει με αυτούς τους ισολογισμούς των τραπεζών, και είναι ήδη παραμονή Χριστουγέννων. Έχει ζαλιστεί από τα πολλά νούμερα.

Τόσο πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, τόσες ρήτρες ασφαλείας, εγγυήσεις, αναχρηματοδοτήσεις… Αρχίζει να μισοκοιμάται.

Βρίσκεται μία δεκαετία πίσω. Ένα χαρούμενο πρωινό γεμάτο αισιοδοξία, όταν ο κόσμος καλωσόριζε το νέο νόμισμα.

Πόσο όμορφη ήταν τότε η ζωή! Αυτοί οι ύπουλοι Βρετανοί αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο ευρώ, αλλά εμείς θα τους δείξουμε! Το ενιαίο νόμισμα θα ενώσει την Ευρώπη οικονομικά και συμβολικά και σύντομα θα απειλήσει το δολάριο στην πρωτοκαθεδρία της παγκόσμιας αγοράς συναλλάγματος.

Αποκαθηλώνουμε τους Γιάνκηδες από τον θρόνο τους και αφήνουμε στο περιθώριο τους Βρετανούς. Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Μέσα σε μία δεκαετία οι οικονομίες του βορρά και του νότου θα έχουν συγκλίνει σε μία μεγαλοπρεπή ισχυρή μηχανή. Το ευρώ θα είναι σαν το γερμανικό μάρκο, αλλά με πιο σκούρο χρώμα από τον ήλιο του νότου.

Ο Ebenezer δεν μπόρεσε να κρατήσει περισσότερο αυτές τις χαρούμενες σκέψεις. Ξύπνησε από θορύβους στην πόρτα του. Δύο άνδρες, ένας Ιταλός και ένας Ισπανός, είχαν απόλυτη ανάγκη από χρήματα. Ρώτησαν αν, υπό το πνεύμα των Χριστουγέννων, ο κ. Ντράγκι θα μπορούσε να τους βοηθήσει και αυτοί σε αντάλλαγμα θα υποσχεθούν ότι θα σταματήσουν να είναι πολυέξοδοι. Πλάκα κάνουν; Νομίζουν ότι μπορεί απλώς να τυπώσει χρήμα; Αυτά τα κάνει ο ύπουλος ανταγωνιστής του σε έναν άλλο οίκο εκκαθάρισης και οδεύει προς την καταστροφή.

Ο Ντράγκι άρχισε και πάλι να λαγοκοιμάται. Είχε, όμως, σπασμωδικά και περίεργα όνειρα. Έβλεπε την εικόνα ενός μικρού παιδιού από την Ελλάδα που οι γονείς του δεν μπορούσαν να του δώσουν το φάρμακο που απεγνωσμένα χρειαζόταν. Αποφάσισε ότι είναι απλώς κουρασμένος επειδή για τόση ώρα προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να ισοσκελίσει τα βιβλία των τραπεζών. Μερικές φορές πετάχτηκε νομίζοντας ότι είχε βρει τα χρήματα που χρειαζόταν. Σχεδόν αμέσως, όμως, συνειδητοποιούσε ότι τελικά η διαφορά ήταν μεγαλύτερη από όση είχε εκτιμήσει αρχικά. Αν είχαμε αντιμετωπίσει το πρόβλημα εξαρχής, τώρα δεν θα ήμασταν σε αυτήν την κατάσταση, σκέφτηκε με καημό.

Δεν είχε πια κανένα νόημα. Καλύτερα να πήγαινε σπίτι του. Η ώρα είχε περάσει και εκείνος, εξουθενωμένος, έπεσε στο κρεβάτι. Σχεδόν αμέσως ονειρευόταν. Να και πάλι αυτό το μικρό αγόρι από την Ελλάδα. Οι γονείς του, ρακένδυτοι, θρηνούν. Το αγόρι πέθανε. Λες και ήταν χαρακτήρας από αυτές τις φθηνές μελοδραματικές ταινίες. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, σκέφτηκε ο Ντράγκι. Τότε κοίταξε την ημερομηνία: 24 Δεκεμβρίου 2015. Έβλεπε στο μέλλον. Αχ, αν μπορούσε μόνο να δει τις τιμές των μετοχών εκείνη την ημέρα, θα έβγαζε μια περιουσία!

Λογικεύτηκε. Άρχισε να σκέφτεται το αγόρι και όχι το ταλαίπωρο νόμισμά του. Αν ο μικρός Τίμαιος πεθαίνει το 2015, τότε υπάρχει ακόμη χρόνος να σωθεί. Ποιο ήταν και πάλι το πρόβλημα που έπρεπε να λύσει; Το φάρμακο υπάρχει και έχει δοκιμαστεί πολλές φορές. Το αποτέλεσμα δεν είναι απολύτως βέβαιο και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και από τον ασθενή. Συνήθως, όμως, η θεραπεία έχει αποτελέσματα. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Αν οι μικροί Έλληνες θέλουν να σωθούν, θα πρέπει να τους επιτραπεί να φύγουν από το πολύτιμο ευρώ και (μακριά από εμάς) να κάνουν υποτίμηση.

Άρχισε να σκέφτεται πώς μπορούσε να γίνει αυτό το σχέδιο. Τον πήρε και πάλι ο ύπνος. Νάτος και πάλι ο μικρός Τίμαιος. Δείχνει τόσο χαρούμενος και υγιής παίζοντας στην παραλία. Πίσω του, εκατοντάδες τουρίστες που απολαμβάνουν τον ήλιο και ούζο σε καταπληκτικές τιμές, με την ευγενική συνδρομή των νέων πτήσεων της Ryanair στα ελληνικά νησιά. Ίσως πάει και ο ίδιος κάποια στιγμή εκεί, σκέφτηκε, και κοιμήθηκε και πάλι μέχρι το πρωί των Χριστουγέννων.

Μία ομάδα δυτών που πραγματοποιούσαν έρευνα σε ένα ναυάγιο στο βυθό της Βαλτικής Θάλασσας εντόπισαν μπουκάλια που περιείχαν την, κατά τα φαινόμενα, παλαιότερη σαμπάνια στον κόσμο, που παρασκευάστηκε τον 18ο αιώνα.
"Πήρα ένα μπουκάλι σαμπάνιας ώστε να εντοπίσουμε την ηλικία του ναυαγίου, γιατί δεν βρήκαμε κάποιο όνομα ή άλλες λεπτομέρειες για το όνομα του πλοίου", δήλωσε στο Ρόιτερ ο δύτης Κριστιάν Εκστρομ.

Ο Εκστρομ και οι σουηδοί συνεργάτες του άνοιξαν ένα μπουκάλι και δοκίμασαν.
"Ηταν φανταστικό...είχε πολύ γλυκιά γεύση, καταλάβαινες την γεύση από δρυ και είχε μία έντονη μυρωδιά από καπνό. Και είχε πολύ μικρές φυσαλίδες", είπε ο ίδιος.
Οι ειδικοί εκτιμούν από το σχήμα της φιάλης ότι προέρχεται από τα τέλη του 18ου αιώνα και η φιάλη και το περιεχόμενό της εστάλησαν σε ειδικούς της σαμπάνιας στη Γαλλία για περαιτέρω ανάλυση.

"Είμαστε κατά 98% πεπεισμένοι ότι πρόκειται για σαμπάνια Veuve Clicquot και ότι πιθανόν παρακευάστηκε μεταξύ του 1772 (ημερομηνία ίδρυσης της επιχείρησης) και του 1785", είπε ο Εκστρομ και πρόσθεσε ότι το φορτηγό πλοίο προφανώς είχε προορισμό την Αγία Πετρούπολη, την τότε πρωτεύουσα της Ρωσίας

http://topaliatzidiko.blogspot.com

Ο Στέλιος Μυγιάκης, είναι ένας από τους μεγαλύτερους παλαιστές της ελληνορωμαϊκής όλων των εποχών, με πλούσιες διακρίσεις στην καριέρα του και με μεγαλύτερη βέβαια το χρυσό μετάλλιο στα 62κ, στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1980, στη Μόσχα. Είναι το μοναδικό χρυσό μετάλλιο που έχει κατακτήσει Έλληνας παλαιστής στην σύγχρονη ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων.

Ο Μυγιάκης που πήρε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο σε ηλικία μόλις 18 χρονών στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1970, ήταν ακόμη 7ος στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1972 (20 χρονών) και του 1976। Συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 αλλά έσπασε το δάχτυλό του και δεν μπόρεσε να διακριθεί। Το μεγαλύτερο εμπόδιο του Μυγιάκη προς το χρυσό μετάλλιο στη Μόσχα ήταν ο Σοβιετικός Μπόρις Κραμορένκο με καταγωγή από το Τουρκμενιστάν. Ο Μυγιάκης τον αντιμετώπισε στον ημιτελικό σε ένα κλειστό στάδιο το οποίο είχε γεμίσει ασφυκτικά και ενθάρρυνε φυσικά με χειροκροτήματα και φωνές τον αντίπαλό του. "Ήταν πιο ψηλός από μένα και δύο φορές είχα χάσει 3-2 σε ισάριθμα παγκόσμια πρωταθλήματα. Το προηγούμενο βράδυ του αγώνα είχα μείνει άυπνος από την αγωνία και το άγχος, αφού ήξερα πως αν τον κέρδιζα θα είχα εξασφαλίσει ένα μετάλλιο" λέει ο Μυγιάκης που γύρισε τη μνήμη του πολλά χρόνια πίσω σε ένα συγκλονιστικό και κρίσιμο αγώνα της καριέρας του τον οποίο κέρδισε με 6-3 στα σημεία και αποθεώθηκε από τους φιλάθλους που αναγνώρισαν την ανωτερότητά του. Στον τελικό των 62κ. ο Μυγιάκης αντιμετώπισε τον Ούγγρο Ιστβαν Τοτ, μία ώρα μετά τον αγώνα με τον Κραμορένκο. "Με περίμενε ξεκούραστος, αλλά πλέον η ψυχολογία μου ήταν διαφορετική. Τον κέρδιζα πάντα από το 1976 και πίστευα ότι το ίδιο θα γινόταν και σε αυτόν τον αγώνα.



Ο Ούγγρος, εκτός από ξεκούραστος, προηγείτο με μισό βαθμό ποινής από αυτούς που μάζευαν συνολικά οι παλαιστές και τον εξυπηρετούσε να τελειώσει ο αγώνας με ντισκαλιφιέ και για τους δύο, αφού έτσι θα κέρδιζε στη συνολική βαθμολογία". Ο Τοτ παίζοντας συντηρητικά προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο όμως, 33 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και ενώ ο αγώνας ήταν 1-1 και 2-2 στις παρατηρήσεις δέχθηκε και τρίτη παρατήρηση. Λίγη ώρα αργότερα το χρυσό μετάλλιο κρεμόταν στο λαιμό του Μυγιάκη που το πανηγύρισε κάνοντας το γύρο του θριάμβου στους ώμους του προπονητή του και Ολυμπιονίκη Πέτρου Γαλακτόπουλου. "Μετά τον αγώνα μαζί με τον Πέτρο γιορτάσαμε αυτό το μετάλλιο πίνοντας βότκα και κρασιά μέχρι που μεθύσαμε. Την άλλη μέρα βγήκαμε βόλτα στη Μόσχα και οι φίλαθλοι πάλι με αποθέωσαν. Πολλοί που με αναγνώρισαν μου ζήτησαν αυτόγραφα και βγήκαν φωτογραφίες μαζί μου". Στην πορεία του προς το χρυσό μετάλλιο ο Μυγιάκης εκτός από τους Κραμορένκο και Τοτ αντιμετώπισε ακόμη τον Πολωνό Κάζιμιερς Λίπιεν (δύο φορές Ολυμπιονίκης) τον οποίο κέρδισε με 4-2 στα σημεία, τον Αφγανό Αλμπάρ με παρατηρήσεις και τον Σουηδό Μάλκβιστ (τιμωρήθηκαν και οι δύο με ντισκαλιφιέ, αλλά ο Μυγιάκης μπήκε στην τριάδα σαν πρώτος του ομίλου του).
Αν και έχουν περάσει 23 χρόνια από το θρίαμβο της Μόσχας ο Μυγιάκης έχει ακόμη πολύ νωπές τις μνήμες αυτής της σπουδαίας επιτυχίας στο μυαλό του। "Δεν ξεχνιέται αυτό το μετάλλιο. Όλη η κούραση που τράβηξα, τις συνθήκες που αγωνιζόμαστε με τους εξοντωτικούς αγώνες στη σειρά. Τότε δεν είχαμε καμία βοήθεια από τη διαιτησία. Μας ενδιέφερε πιο πολύ να μη αδικηθούμε παρά να βοηθηθούμε. Ακόμη και σήμερα βλέπω στον ύπνο μου ότι παλεύω και όταν σηκωθώ θα πάω για αγώνες. Θα ήθελα αν μπορούσα να αγωνιζόμουνα του χρόνου στους Ολυμπιακούς αγώνες. Είναι μεγάλη υπόθεση να μπορούσα να παλέψω για την πατρίδα μου".

http://topaliatzidiko.blogspot.com

H λέξη tattoo (τατουάζ) έχει δύο μεγάλα παράγωγα: την πολυνησιακή λέξη «ta», που σημαίνει κάτι το εντυπωσιακό, και την ταϊτινή λέξη «tatau», που σημαίνει «για να σηματοδοτήσει κάτι». Η ιστορία του τατουάζ ξεκινάει από τη νεολιθική εποχή, γύρω στο 5000 π.Χ. και ποικίλλει τόσο πολύ, όσο και οι άνθρωποι που το έχουν.
Τα Τατατουάζ δημιουργούνται με την εισαγωγή έγχρωμων υλικών κάτω από την επιφάνεια δερμάτων. Το πρώτο τατουάζ πιθανώς δημιουργήθηκε από ατύχημα. Κάποιος είχε μιά μικρή πληγή και την έτριψε με το χέρι. που ήταν βρώμικο με αιθάλη και τέφρα από τη φωτιά. Όταν το τραύμα επουλώθηκε, είδαν ότι ένα σημάδι έμεινε μόνιμα.
Παρά την αυξανόμενη γοητεία των κοινωνικών επιστημών με τατουάζ και την τεράστια δημοτικότητα των τατουάζ, δεν υπάρχει μεγάλο ιστορικό αρχείο της πρακτικής αυτής.

Χάλκινη εποχή
Το 1991, ο «otzi, ο άνθρωπος πάγος» γέμισε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων σε όλον τον κόσμο, όταν το κατεψυγμένο σώμα του ανακαλύφθηκε σε ένα βουνό μεταξύ Αυστρίας και Ιταλίας (στην κοιλάδα otz των Άλπεων)। Αυτή είναι η καλύτερα διατηρημένη σορός τής εν λόγω περιόδου που έχει βρεθεί. Το δέρμα του φέρει 57 τατουάζ του άνθρακα, εκ των οποίων: απλές τελείες και γραμμές κάτω στη σπονδυλική στήλη, ένα σταυρό στο εσωτερικό του αριστερού γονάτου, έξι ευθείες γραμμές 15 εκατοστών πολύ πάνω από τα νεφρά και πολλές παράλληλες γραμμές πάνω στους αστραγάλους.
Η θέση των σημάτων τατουάζ αφήνει να εννοηθεί ότι πιθανότατα εφαρμόζονταν για θεραπευτικούς λόγους (π.χ. για τη θεραπεία της αρθρίτιδας).
Αρκετά μουσεία της Δανίας έχουν τις βελόνες από την Εποχή του Χαλκού (γύρω στο 2000 - 500 π.Χ.), που υποτίθεται ότι έχουν χρησιμοποιηθεί για τατουάζ. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη, αλλά οι συνθήκες γύρω από τα ευρήματα έχουν πείσει τους επιστήμονες ότι έχουν χρησιμοποιηθεί.
Κουλτούρα pazyryk
Οι Σκύθες Pazyryk της περιοχής Αλτάι (βουνό) ήταν ένας άλλος αρχαίος πολιτισμός, που απασχολιόταν με τα τατουάζ. Το 1948, η Ρωσίδα αρχαιολόγος Sergei Rudenko άρχισε τις ανασκαφές σε μιά ομάδα τάφων, στα ψηλά βουνά του Αλτάι της δυτικής και νότιας Σιβηρίας, 120 μίλια βόρεια των συνόρων μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Εκεί βρέθηκαν μούμιες, που χρονολογούνται πριν από περίπου 2.400 χρόνια. Τα τατουάζ στα σώματά τους αντιπροσωπεύουν μιά ποικιλία ζώων.
Σώματα αντρών Σκυθών ανακαλύφθηκαν διατηρημένα σε πάγο στη Σιβηρία, τα άκρα και ο κορμός των οποίων καλύπτονταν από περίτεχνο τατουάζ μυθικών ζώων.
Αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αρχαιολόγοι ανέσκαψαν τους πρώτους μιας μακράς σειράς τάφων, που βρίσκονται στο βουνά Αλτάι της Νότιας Σιβηρίας. Αυτοί οι τάφοι ήταν μονίμως γεμάτοι από πάγο, έτσι ώστε αυτό που περιείχαν, ήταν άριστα διατηρημένο. Μέσα στον τάφο με τον αριθμό δύο, βρέθηκε ένα καλά διατηρημένο σώμα οπλαρχηγού με κάποια φανταστικά τατουάζ.
Στη συνέχεια, το 1993, σε έναν τάφο στο Αλτάι βρέθηκε μιά γυναίκα με τατουάζ (της ίδιας χρονολογίας) και πάλι με τα μυθικά πλάσματα στους ώμους, στους καρπούς και στον αντίχειρά της.
Οι γρύπες και τα τέρατα θεωρείται ότι έχουν μαγική σημασία, αλλά είναι μερικά στοιχεία που πιστεύεται ότι είναι αμιγώς διακοσμητικά.
Γενικά, τα τατουάζ πιστεύεται ότι αντικατοπτρίζουν την κατάσταση του ατόμου। Η πρακτική αυτή του τατουάζ επιβεβαιώνεται, επίσης, και από τον Έλληνα συγγραφέα Ηρόδοτο (450 π.Χ.), ο οποίος δήλωσε ότι ανάμεσα στους Σκύθες και στους Θράκες «τα τατουάζ ήταν ένα σημάδι της ευγένειας και, όσοι δεν τα είχαν, ήταν μαρτυρία της χαμηλής τους καταγωγής."

Βίκινγκς
Μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα, οι Βίκινγκς συναντήθηκαν με τους Σκύθες. Οι Βίκινγκς ταξίδεψαν μέχρι τα ρωσικά ποτάμια και συναντήθηκαν με τους Σκύθες, οι οποίοι ήταν στραμμένοι προς την Ευρώπη, για να λεηλατήσουν και να καταστρέψουν.
Από τον σκυθικό τρόπο επηρεάστηκαν οι Βίκινγκς στις τέχνες τους και στα τατουάζ. Οι Βίκινγκς λοιπόν, είχαν τατουάζ. Περίπου στο 1100 ο Άραβας Ibn Fadlan περιέγραψε μιά συνάντηση με κάποιους Βίκινγκς, παρουσιάζοντάς τους πολύ αγενείς, βρώμικους και καλυμμένους με εικόνες.

Αίγυπτος
Γραπτά αρχεία και έργα τέχνης, που σχετίζονται με τα αιγυπτιακά τατουάζ, έχουν σχεδόν αγνοηθεί από προηγούμενους Αιγυπτιολόγους, επηρεασμένους από τις επικρατούσες κοινωνικές στάσεις απέναντι στο μέτριο.
Σήμερα, όμως, γνωρίζουμε ότι έχουν βρεθεί πτώματα που χρονολογούνται ήδη από τη δυναστεία ΧΙ και εμφανίζουν τη μορφή της τέχνης του τατουάζ.
Το 1891, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μουμιοποιημένη μιάν ιέρεια της θεάς Hathor, η οποία έζησε κάποια στιγμή μεταξύ 2160 π.Χ. και 1994 π.Χ. Η συγκεκριμένη θηλυκή μούμια, λοιπόν, είχε διάφορες γραμμές και τελείες τατουάζ στο σώμα της (ομαδοποίηση τελειών ή οι παύλες είχαν εναρμονιστεί σε αφηρημένα γεωμετρικά σχήματα). Αυτή η μορφή τέχνης ήταν μόνο για τις γυναίκες, οι οποίες συνήθως ήταν συνδεδεμένες με την τελετουργική πράξη.
Οι Αιγύπτιοι διέδωσαν την πρακτική του τατουάζ σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την ανοικοδόμηση της Πυραμίδας της τρίτης και τέταρτης δυναστείας της Αιγύπτου αναπτύχθηκαν διεθνείς σχέσεις με έθνη, όπως η Κρήτη, η Ελλάδα,and arabia. η Περσία και η Αραβία.
Από το 2000 π.Χ. η τέχνη του τατουάζ είχε απλωθεί με κάθε τρόπο στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι «Ainu» («Αϊνού», δυτικοί νομάδες της Ασίας) φέρανε την τέχνη μαζί τους, όταν μετακινήθηκαν στην Ιαπωνία.

Ιαπωνία
Τα πρώτα στοιχεία του τατουάζ στην Ιαπωνία βρίσκονται σε μορφή πήλινων ειδωλίων, τα οποία έχουν πρόσωπα ζωγραφισμένα ή χαραγμένα, που αντιπροσωπεύουν σήματα τατουάζ.
Τα παλαιότερα ειδώλια αυτού του είδους πρέπει να ανασύρθηκαν από τάφους που χρονολογούνται από το 3.000 π.Χ. ή και παλαιότερα και πολλά άλλα τέτοια ειδώλια έχουν βρεθεί σε τάφους που χρονολογούνται από τη δεύτερη και την τρίτη χιλιετία π.Χ.
Αυτά τα ειδώλια ήταν συμβολικά για τους ανθρώπους εκεί και συνόδευαν τους νεκρούς στο ταξίδι τους προς το άγνωστο, αφού πίστευαν ότι τα σύμβολα αυτά είχαν θρησκευτική ή μαγική σημασία.
Η πρώτη γραπτή απόδειξη για την ύπαρξη των ιαπωνικών τατουάζ βρίσκεται στην ιστορία της Κινέζικης Δυναστείας, τοποθετημένη στο 297 μ.Χ. Οι Ιάπωνες ενδιαφέρονταν για την τέχνη του τατουάζ ως επί το πλείστον για διακοσμητικούς λόγους και όχι κκακ για μαγικές ιδιότητες.
Ο Horis, ένας Ιάπωνας καλλιτέχνης τατουάζ, ήταν ο αδιαφιλονίκητος μάστερ. Η χρήση των χρωμάτων, η προοπτική και τα ευφάνταστα σχέδια, έδωσαν στην πρακτική αυτή νέα οπτική γωνία. the classic japanese tattoo, is a full body suit.Το κλασικό ιαπωνικό τατουάζ είναι ένα πλήρες «κοστούμι» στο σώμα.

Κίνα
Η διάδοση της τέχνης του τατουάζ από τη νότια Κίνα απλώνεται κατά μήκος του «δρόμου του μεταξιού».

Πολυνησία
Στους ειρηνικούς πολιτισμούς το τατουάζ έχει μιά τεράστια ιστορική σημασία. Το πολυνησιακό τατουάζ θεωρείται το πιο περίπλοκο και πιο επιδέξιο τατουάζ του αρχαίου κόσμου.
Ο πολυνησιακός λαός πιστεύει ότι η πνευματική του εξουσία ή δύναμη της ζωής εμφανίζεται μέσω των τατουάζ του. Η συντριπτική πλειοψηφία των γνώσεών μας σήμερα για τις αρχαίες αυτές τέχνες, έχουν περάσει μέσα από θρύλους, τραγούδια, και τελετουργικές τελετές.
Περίτεχνα γεωμετρικά σχέδια, τα οποία κατά περιόδους προσθέτονταν, ανανέωναν και διακοσμούσαν το άτομο καθ' όλη τη διάρκεια ζωής του, μέχρι που καλυπτόταν όλο του το σώμα.
Στη Σαμόα η παράδοση εφαρμογής του τατουάζ («tatau») με το χέρι, από τα παλιά χρόνια, μεταδίδεται μέσα από ορισμούς των τίτλων και των ιδιοτήτων, αρχηγών και βοηθών, που προέρχονταν από αξιόλογες οικογένειες και με τη σωστή σειρά καταγωγής. Οι τελετές μύησης στην τέχνη του τατουάζ για τους νέους αρχηγούς, κατά κανόνα, διεξάγονταν με την έναρξη της εφηβείας.
Οι πρώτοι ευρωπαίοι που πάτησαν το πόδι τους στο έδαφος Σαμόα, ήταν μέλη από μια γαλλική αποστολή του 1787. Μελέτησαν τους ιθαγενείς και ανέφεραν ότι οι άνδρες είχαν στους μηρούς τους τατουάζ κατά τέτοιον τρόπο, ώστε κάποιος θα νόμιζε ότι ήταν ντυμένοι, αν και ήταν σχεδόν γυμνοί.
Η μυθολογική προέλευση του τατουάζ Σαμόα και η έκτακτη διαπολιτισμική ιστορία του «tatau» έχουν μεταφερθεί στις μεταναστευτικές κοινότητες της Νέας Ζηλανδίας και αργότερα διαδόθηκαν προς τις Κάτω Χώρες.
Οι άνθρωποι της Χαβάης είχαν τη δική τους παραδοσιακή τέχνη τατουάζ, γνωστή ως «kakau». Αυτήν δεν τη χρησιμοποιούσαν Αμόνο για διακόσμηση και για διάκριση, αλλά και για τη φύλαξη της υγείας τους και για την πνευματική τους ευεξία. Πολύπλοκα σχήματα, κατ’ απομίμηση υφασμένων καλαμιών ή με άλλες φυσικές μορφές, κοσμούσαν τα χέρια, τα πόδια, τον κορμό και το πρόσωπο των ανδρών. Ενώ οι γυναίκες είχαν γενικά τατουάζ στο χέρι, στα δάχτυλα, στους καρπούς και μερικές φορές στη γλώσσα τους.
Η άφιξη των δυτικών ιεραποστόλων εξανάγκασε αυτήν τη μοναδική μορφή τέχνης σε παρακμή, αφού η δερματοστιξία είχε αποθαρρυνθεί ή απαγορευθεί από τις περισσότερες χριστιανικές εκκλησίες.

Ζηλανδία
Οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας είχαν δημιουργήσει έναν από τους πιο εντυπωσιακούς πολιτισμούς σε όλη την Πολυνησία। Τα τατουάζ τους, που ονομάζονται «moko», αντικατοπτρίζουν την εκλεπτυσμένη τέχνη: χρησιμοποιούσαν επιδέξια την ξυλογλυπτική, για να χαράζουν το δέρμα.
Ένα πλήρρρες πρόσωπο «moko» ήταν σημάδι (σύμβολο) της διάκρισης, η οποία κοινοποιούσε την κοινωνία τους. Οι γραμμές της καθόδου και φυλετικών δεσμών τούς υπενθύμιζαν τους πολέμους και άλλες μεγάλες εκδηλώσεις της ζωής τους.

Ινδονησία
Η Βόρνεος είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο, όπου τα παραδοσιακά φυλετικά τατουάζ εξακολουθούν να εφαρμόζονται έως και σήμερα, όπως ακριβώς γίνονταν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μέχρι πρόσφατα, πολλές από τις εσωτερικές φυλές είχαν ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διατηρήσουν πολλές πτυχές από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους, συμπεριλαμβανομένων και των τατουάζ.
Τα σχέδιά τους (σχέδια Βόρνεο) έχουν εξαπλωθεί σ’ όλον τον κόσμο, για να αποτελέσουν τη βάση των σχεδίων τατουάζ, που οι δυτικοί αποκαλούν «tribal» (φυλετικό).

Ινδία / Ταϊλάνδη
Ο «hanuman» στην Ινδία ήταν ένα δημοφιλές σύμβολο της δύναμης στα χέρια και στα πόδια.
Ο μυθικός μοναχός εξακολουθεί να είναι μέχρι και σήμερα μία από τις πιο δημοφιλείς δημιουργίες στην Ταϊλάνδη και στη Μιανμάρ. Διαθέτουν το ανθρώπινο σώμα, ενώ του γίνεται τατουάζ, σε μοναχούς, για να ενσωματώσουν μαγικές δυνάμεις, παράλληλα με το σχεδιασμό του τατουάζ.
Οι γυναίκες αποκλείονται από αυτήν τη διαδικασία, επειδή οι μοναχοί δεν επιτρέπεται να έρθουν σε επαφή μ’ αυτές, αλλά και επειδή οι Ταϊλανδοί πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν χρειάζονται την επιπλέον ώθηση (τη μαγική δύναμη), γιατί είναι ήδη αρκετά πολύ ισχυρές από μόνες τους.

Αφρική
Στην Αφρική, όπου οι άνθρωποι έχουν σκούρο δέρμα, είναι δύσκολο να γίνουν έγχρωμα τατουάζ, όπως τα γνωρίζουμε. Αλλά, επειδή οι άνθρωποι εκεί θέλουν να έχουν τατουάζ, έχουν αναπτύξει μιάν άλλη τεχνική: «scarifications» (απομίμηση τατουάζτα).
Αυτό γίνεται, σηκώνοντας λίγο το δέρμα και κόβοντάς το λίγο με μαχαίρι ή κάποιο άλλο αιχμηρό αντικείμενο. Μετά το τρίβουν με ειδική άμμο ή στάχτη, ώστε να αυξηθούν οι ουλές και να πάρουν μιά μορφή στο σώμα τους. Τα σημάδια που μένουν, φαίνονται σαν γραφή Μπράιγ. Αυτή τη διαδικασία ακολουθούν συχνά στις τοπικές παραδόσεις.

Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη
Οι Έλληνες έμαθαν τα τατουάζ από τους Πέρσες. Οι Ελληνίδες γυναίκες ήταν γοητευμένες από την ιδέα του τατουάζ ως χαρακτηριστικού εξωτικής ομορφιάς. Οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν τα τατουάζ από τους Έλληνες.
Οι λατίνοι συγγραφείς, όπως ο Βιργίλιος, ο Σενέκας και ο Γαληνός, αναφέρουν ότι πολλοί δούλοι και εγκληματίες είχαν τατουάζ. Μιά νομική επιγραφή από την Έφεσο αναφέρει ότι, κατά τη διάρκεια της πρώτης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι σκλάβοι που εξάγονταν προς την Ασία, είχαν τατουάζ με τη λέξη «φόρος καταβλήθη».
Επίσης, και οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τα τατουάζ ως τιμωρία. Στις αρχές του 4ου αιώνα, όταν ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας (306 - 373 μ.Χ.) και ήρε την απαγόρευση του Χριστιανισμού, ο ίδιος απαγόρευσε τα τατουάζ στο πρόσωπο (το οποίο ήταν σύνηθες για τους κατάδικους, τους στρατιώτες και τους μονομάχους), διότι πίστευε ότι το ανθρώπινο πρόσωπο ήταν μιά αναπαράσταση της εικόνας του Θεού και δεν έπρεπε να παραμορφωθεί ή να δεχθεί ιεροσυλία.

Οι Κέλτες
Ήταν άτομα μιάς φυλής που μετακινήθηκε σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη κατά την περίοδο 1200 και 700 π.Χ. Έφτασαν στα βρετανικά νησιά περίπου το 400 π.Χ. και τα περισσότερα που έχουν διασωθεί από την κουλτούρα τους, προέρχονται απο τις περιοχές που σήμερα ονομάζονται Ιρλανδία, Ουαλία και Σκοτία.
Η κέλτικη κουλτούρα ήταν γεμάτη από την τέχνη του σώματος. Η μόνιμη ζωγραφική σώματος γινόταν με “ισάτι” (φυτό από το οποίο παράγεται κυανή βαφή), το οποίο άφηνε ένα μπλε σχέδιο στο δέρμα.
Τα σπιράλ είναι πολύ συνηθισμένα και μπορούν να είναι μονά, διπλά ή τριπλά. Το «knotwork» είναι, ίσως, η πιο αναγνωρισμένη μορφή της κέλτικης τέχνης, με γραμμές που αποτελούν σύνθετες πλεξούδες, οι οποίες ακολούθως υφαίνονται ολόκληρες. Αυτές συμβολίζουν τη συνέχεια της ζωής.
Βήματα ή μοτίβα κλειδιών, όπως εκείνα τα σχέδια που βρίσκονται στις αρχές κάποιου λαβύρινθου (που φαίνονται απλά, αλλά στην πορεία διαπιστώνεις την περιπλοκότητα του λαβύρινθου), συμβολίζουν τις διάφορες διαδρομές τις οποίες μπορεί να διανύσει το ταξίδι της ζωής.

Κεντρική και Νότια ΑμερικήΣτο Περού έχουν βρεθεί μούμιες των Ίνκας με τατουάζ, που χρονολογούνται στον 11ο αιώνα. Όταν ο Ισπανός κατακτητής Cortez και οι στρατιώτες του έφθασαν στις ακτές του Μεξικού το 1519, έντρομοι ανακάλυψαν ότι οι ιθαγενείς, όχι μόνο λάτρευαν διαβόλους με τη μορφή αγαλμάτων και ειδώλων, αλλά είχαν καταφέρει με κάποιον τρόπο να αποτυπώσουν ανεξίτηλες εικόνες των εν λόγω ειδώλων στο δέρμα τους. Οι Ισπανοί, οι οποίοι ουδέποτε είχαν ακούσει για το τατουάζ, το θεώρησαν αμέσως “έργο του Σατανά”.
Φωτο 7: σχέδια τατουάζ στο δεξί χέρι μιας Chiribaya μούμιας που βρίσκεται στο El Algarrobal Μουσείο, δίπλα στο λιμάνι Ilo στο νότιο Περού. Οι Chiribaya ήταν αγροτες που έζησαν μεταξύ 900 – 1350 μ.Χ.
Τον 16ο αιώνα, Ισπανοί ιστορικοί, που αφηγήθηκαν τις περιπέτειες του Κορτέζ και των στρατιωτών του, αναφέρουν ότι τα τατουάζ αυτά εφαρμόζονται ευρέως από τους ιθαγενείς της Κεντρικής Αμερικής.
Η αξιολόγηση των τατουάζ των Μάγια στο Μεξικό και στην Κεντρική Αμερική από τους Ισπανούς, αποκαλύπτει ότι τα τατουάζ αυτά ήταν σύμβολα (σημάδια) του θάρρους.

Βόρεια Αμερική
Ένας πρόωρος απολογισμός των Ιησουιτών μαρτυρεί τη διαδεδομένη πρακτική των τατουάζ μεταξύ των ιθαγενών Αμερικανών. Ανάμεσα στους Chickasaw διαπρεπείς πολεμιστές αναγνωρίστηκαν από το τατουάζ τους. Μεταξύ των ontario iroquoians περίτεχνα τατουάζ αντανακλούν την υψηλή κοινωνική τους θέση.
Στη Βορειοδυτική Αμερική τα πηγούνια Ινουιτών γυναικών είχαν τατουάζ, για να υποδηλώνουν την οικογενειακή κατάσταση και την ταυτότητα της ομάδας.
Το πρώτο κατάστημα μόνιμου τατουάζ στη Νέα Υόρκη λειτούργησε το 1846, ξεκινώντας μια παράδοση: κάνοντας τατουάζ σε στρατιώτες και από τα δύο στρατόπεδα του εμφυλίου πολέμου.
Ο Samuel O'Reilly εφηύρε το ηλεκτρικό μηχανάκι τατουάζ το 1891.

Μέση Ανατολή
Κατά την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, μεγάλο μέρος του ειδωλολατρικού κόσμου ασκούσε την τέχνη του τατουάζ ως μέσον λατρείας θεότητας. Ένα απόσπασμα στο Λευιτικό αναφέρει: «Εσείς δεν κάνετε κανένα μόσχευμα πάνω στη σάρκα σας για τους νεκρούς ούτε τυπώνετε οποιαδήποτε σημάδια πάνω σας» (19:28). Αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ως μαρτυρία της Βίβλου για τη στήριξη της θέσης της Εκκλησίας.
Ωστόσο, ο μελετητής της Βίβλου M.W. Thomson υπαινίσσεται ότι ο Μωυσής διέκειτο ευνοϊκά στα τατουάζ, προβάλλοντάς τα ως αναμνηστικά της σωτηρίας των Εβραίων από τη δουλεία στην Αίγυπτο.

Αγγλία
Εξερευνητές επέστρεψαν στα σπίτια τους με τατουάζ πολυνησιακά, για να τα εκθέσουν σε εμποροπανηγύρεις, σε αίθουσες διδασκαλίας και σε κάποια μουσεία, προκειμένου να αποδειχθεί η υπεροχή του ευρωπαϊκού πολιτισμού σε σύγκριση με τους «πρωτόγονους» ιθαγενείς.
Μετά την επιστροφή του Captain Cook από ταξίδι του στην Πολυνησία, τα τατουάζ έγιναν παράδοση στο βρετανικό ναυτικό. Στα μέσα του 18ου αιώνα τα περισσότερα βρετανικά λιμάνια είχαν εγκατεστημένο (σε ειδικο οίκημα) τουλάχιστον έναν επαγγελματία καλλιτέχνη τατουάζ.
Το 1862, ο πρίγκιπας της Ουαλίας, ο μετέπειτα βασιλιάς Edward VII, έκανε το πρώτο του τατουάζ –έναν σταυρό της Ιερουσαλήμ– στο μπράτσο του, πριν ανέβει στο θρόνο, ξεκινώντας τη μόδα με τατουάζ μεταξύ των αριστοκρατών.
Το 1882, οι γιοι του, ο δούκας του Κλάρενς και ο δούκας της Υόρκης, απέκτησαν τα δικά τους τατουάζ από τον Ιάπωνα πλοίαρχο Chiyo.

Γαλλία
Τον 18ο αιώνα, πολλοί Γάλλοι ναύτες επέστρεφαν από ταξίδια τους στο νότιο Ειρηνικό, έχοντας τατουάζ.
Το 1861, ο Γάλλος στρατιωτικός χειρουργός Βerchon Maurice, δημοσίευσε μια μελέτη σχετικά με τις ιατρικές επιπλοκές του τατουάζ. Μετά από αυτό, το ναυτικό και ο στρατός απαγόρευσαν τα τατουάζ στα κλιμάκιά τους.

Στερεότυπα

Ναύτης
Οι ναυτικοί επέστρεφαν στα σπίτια τους με τατουάζ, που έκαναν οι ίδιοι στα πλοία τους। Συνήθως, είχαν ένα πολύ βασικό στυλ, που χρησιμοποιεί μόνον ένα μικρό μέρος λεπτομερειών που χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα τατουάζ, κι έτσι τα σχέδιά τους φαινόντουσαν επίπεδα ή το πολύ, δύο διαστάσεων. Αυτό δίνει συχνά μιά «καρτουνίστικη» αίσθηση και τυπικά μοτίβα ήταν τα λουλούδια, οι καρδιές, οι γοργόνες, τα πλοία, οι άγκυρες, τα φίδια, τα πουλιά, και τα ονόματα.
Εγκληματικότητα
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα τατουάζ ήταν "προνόμιο" των ναυτών και των εγκληματιών. Στη φυλακή, τα τατουάζ –επαγγελματικά και ερασιτεχνικά– αποτύπωναν ανεξίτηλα στο σώμα τους την επιθυμία που είχαν αυτοί οι άντρες στη ψυχή τους: την αυτονομία και την ταυτότητα.
Το υπέρτατο σύμβολο για τα μέλη συμμοριών ήταν τα τατουάζ της συμμορίας τους: ένα μόνιμο σημάδι που έδειχνε το σύνολο των υποχρεώσεων προς τη συμμορία.
Αυτά τα τατουάζ μπορούν να αποκαλύψουν πολλά πράγματα, όπως: ποιος είσαι, ποιά είναι η συμμορία σου, ποιές είναι οι πεποιθήσεις σου (ρατσιστής κ.λπ.), τι έχεις κάνει, που ήσουν, πόσα χρόνια ήσουν στη φυλακή (που αναφέρεται επίσης ως “νεκρός χρόνος”), ακόμη και πράγματα, όπως πόσους έχεις σκοτώσει.
Στα γνωστά σύμβολα συμπεριλαμβάνονται τα δάκρυα κάτω από το μάτι και ο ιστός αράχνης στους αγκώνες, που συμβολίζουν τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν.

Τσίρκο
Η δημοτικότητα του τατουάζ, κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους του 19ου αώνα και του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, οφείλει πολλά στα τσίρκο। Όταν τα τσίρκο ευημερούσαν, ευημερούσαν και τα τατουάζ.
Για περισσότερα από 70 χρόνια κάθε μεγάλο τσίρκο απασχολούσε διάφορους ανθρώπους που ήταν γεμάτοι τατουάζ. Άλλοι επιδείκνυαν τα πλευρά τους, άλλοι εκτελούσαν παραδοσιακές δραστηριότητες τσίρκου, όπως ταχυδακτυλουργικά και κατάποση ξίφων.

flash τατουάζ
Όπως συμβαίνει και με άλλα καλλιτεχνικά μέσα, κατά τη διάρκεια της πολιτιστικής ανάπτυξης, το λεξιλόγιο του τατουάζ εξελίσσεται συνεχώς, γεγονός που αντανακλά το βάθος και τις δυνατότητες του σώματος και τη σήμανση της σύγχρονης φαντασίας.
Τα τελευταία χρόνια, το τατουάζ έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή δημοφιλίας της λαϊκής συνείδησης। Σήμερα, τα «flash» τατουάζ είναι ένας φάκελος από τατουάζ - έργα τέχνης διάφορων καλλιτεχνών τατουάζ.

ΠΗΓΗ http://topaliatzidiko.blogspot.com