Υπό τον τίτλο «Ελλάδα: από τη ‘μεγάλη ιδέα’ στο ‘μεγάλο χρέος’», η ε/φ DANAS δημοσίευσε αρνητικό άρθρο του Νέναντ Πέτροβιτς, συγγραφέα από το Βελιγράδι, στο οποίο αναφέρθηκαν τα εξής:
Η Ελλάδα και οι Έλληνες βρίσκονται σε σταυροδρόμι. Ή μάλλον δεν βρίσκονται πια, καθώς μπορεί να έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν την πορεία που ακολούθησαν μέχρι τώρα;
Οι τελευταίες εξελίξεις φαίνεται να επιβεβαιώνουν τις ζοφερές προβλέψεις του καθηγητή Σάμιουελ Χάντιγκτον, διατυπωμένες ήδη τη δεκαετία του ’90 (‘Σύγκρουση Πολιτισμών’), ότι οι βαλκανικοί λαοί (κυρίως αναφερόμενος στην Ελλάδα ως χ-μ της ΕΕ), πολιτισμικά δεν ανήκουν στη Δύση και ότι αργά ή γρήγορα θα διαπιστωθεί ότι πρέπει να αποβληθούν. Ως ‘πολιτισμικά σύνορα’, ο καθηγητής πρότεινε τη γραμμή διαχωρισμού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ανατολική και Δυτική τον 4ο αιώνα. Ο Χάντιγκτον για το λόγο αυτό δέχθηκε πολλές συναισθηματικές κριτικές από πλευράς ελλήνων διανοούμενων, οι οποίοι αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι, μέσα στην εκσυγχρονιστική και φιλοευρωπαϊκή τους υπερηφάνεια.
Ας δούμε τώρα τις (αποτυχημένες) εκλογές της 6ης Μαΐου στην Ελλάδα. Ξαφνικά ο ‘ιδανικός’ δικομματισμός στον οποίο επικρατούσαν τη μία οι ‘σοσιαλιστές’ (ΠΑΣΟΚ) και την άλλη οι ‘δημοκράτες’ (ΝΔ)- ένα σύστημα που εδραιώθηκε το 1974 με την πτώση της Χούντας- έγινε πολύπλοκος με τη σοβαρή άνοδο των μέχρι τώρα ακραίων αριστερών ή δεξιών κομμάτων ή συνασπισμών του περιθωρίου. Για τους σέρβους ευρωσκεπτικιστές και ‘αριστερούς’, το γεγονός αυτό είναι ενθαρρυντική ένδειξη της αφύπνισης του λαού, της κατακραυγής του κατά του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, της ανόδου της Αριστεράς. Με μια λέξη: πρόοδος, αντίσταση, επανάσταση! Έτσι το περιγράφουν επαινετικά εδώ κάποιοι από αναρχοσυνδικαλιστικά δελτία μέχρι τα ταμπλόιντ μεγάλης κυκλοφορίας.
Ας κοιτάξουμε τώρα τα πράγματα κατάματα με τον πιο ευθύ τρόπο. Η Ελλάδα, όπως και τα υπόλοιπα βαλκανικά έθνη που ιδρύθηκαν στη διάρκεια του 19ου αιώνα, έπασχε από την ‘παιδική ασθένεια του εθνικισμού’, που εκδηλώθηκε μέσω μιας μανίας για το μέγεθός της και της ετοιμότητας να ‘πουλήσει την ψυχή στον Σατανά για το καλό του έθνους’ (σκέψη του Νίκολα Πάσιτς). Και βέβαια, οι Φάουστ δεν λιγόστεψαν ποτέ, ενώ οι Μεφιστοφελείς πλέκουν τα δίκτυά τους. Ο ελληνικός εθνικισμός κατασκεύασε μια θεωρία από την οποία προκύπτει ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι άμεσοι απόγονοι όχι μόνο των μεσαιωνικών Ρωμαίων στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο και Βυζαντινοί είναι όροι που επινοήθηκαν από νεότερους επιστήμονες, καθώς οι κάτοικοί της δεν αυτοαποκαλούνταν έτσι ποτέ!), αλλά ότι η προέλευσή τους ανάγεται στην αρχαιότητα. Είναι μάλιστα απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, στους προγόνους τους περιλαμβάνονται ο Περικλής, ο Λεωνίδας, ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης, ο Ευριπίδης, και με το χέρι στην καρδιά είναι ακόμη απόγονοι και των θεών του Ολύμπου από το Δία μέχρι το Διόνυσο. Όλοι αυτοί είναι Έλληνες, συγγενείς αυτών των σημερινών που πουλάνε γύρο και παγωτά στους τουρίστες! Και όταν τίθενται τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο, βεβαίως θα ακολουθήσει η ‘μεγάλη ιδέα’ να ‘απελευθερωθεί’ η Κωνσταντινούπολη και να αποκατασταθεί το Βυζάντιο, ουσιαστικά η Ρώμη η οποία θα γινόταν μια εθνική ελληνική αυτοκρατορία. Τι παράλογη ιδέα!!! Η οποία, όμως, ενέπνευσε τις γενιές των Ελλήνων μέχρι το ελληνο-τουρκικό πόλεμο τη δεκαετία του ’20 του περασμένου αιώνα! Σήμερα μπορεί μόνο να μας προκαλέσει απορίες αυτή η πολιτική μεγαλομανία. Το πόσο η ιδέα ότι αποτελούν τη συνέχεια του Ελληνισμού και της αρχαιότητας είναι μια κατασκευασμένη προπαγάνδα της ελληνικής αστικής τάξης και των διανοούμενων, φαίνεται και στις περιηγήσεις των Ευρωπαίων από τις αρχές του 19ου αιώνα στην Αθήνα, όταν ρωτούσανε βοσκούς πάνω στα ερείπια της Ακρόπολης «τι είναι αυτό», «τίνος είναι αυτό», και εκείνοι απαντούσαν ότι είναι «ακάθαρτα μέρη», όπου διαμένει ο Σατανάς, τα οποία έκτισαν ειδωλολάτρες και δαιμονολάτρες που ασκούσαν και παιδεραστία. Μέχρι να νικήσει η ανθρωπιστική θρησκεία του Ιησού Χριστού, ο οποίος σταυρώθηκε για χάρη όλων μας. Και η τότε ορθόδοξη εκκλησία αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση των Ελλήνων με τους χυδαίους ειδωλολάτρες, οι οποίοι ευτυχώς έχουν ξεριζωθεί. Οι ιερείς προέτρεπαν στην καταστροφή των ήδη φθαρμένων αρχαίων ναών και τότε ουδείς είχε σκεφτεί ότι οι Έλληνες είναι εθνικοί και πνευματικοί διάδοχοι αυτών των επαίσχυντων της αρχαιότητας. Με τη δημιουργία του εθνικού κράτους, όλα αυτά άλλαξαν, εξαιτίας της ανάγκης των νεόπλουτων να αναζητήσουν μια αρχαία καταγωγή (η οποία πάντα είναι αρεστή) ώστε με αυτόν τον τρόπο να νομιμοποιήσουν τους πολιτικούς στόχους τους.
Από την ίδρυσή της έως σήμερα, η Ελλάδα απέδειξε ότι είναι ένα υπερχρεωμένο και αναποτελεσματικό κράτος. Από τη ΄μεγάλη ιδέα’ φτάσανε στο ΄’μεγάλο χρέος’. Έτσι συμπληρώνεται ένας κύκλος ενός αποτυχημένου έθνους και αποτυχημένου κράτους. (Και άλλες βαλκανικές χώρες είναι έτσι, συμπεριλαμβανομένης της Σερβίας, γεγονός που θα αποδειχθεί σύντομα όταν θα έρθει η σειρά να βγει στο φως ο χρηματοοικονομικός απολογισμός). Πράγματι, τίποτα αριστερό, προοδευτικό και αντιιμπεριαλιστικό δεν υπάρχει σε αυτή την απότομη στροφή του ‘εκλογικού σώματος’ στις ελληνικές εκλογές. Απλώς, ο μικροαστός-τσίφτης αναστατώθηκε διότι δεν μπορεί πια να ρίχνει προϊόντα στο καταναλωτικό του καλάθι. Πάει τελείωσε η υψηλού επιπέδου ζωή. Και τώρα νομίζουν ότι μπορούν με κάποιο κόλπο να αποφύγουν την αποπληρωμή του χρέους: ότι θα εκλέξουν μια νέα κυβέρνηση η οποία απλώς θα ακυρώσει όλες τις οικονομικές δεσμεύσεις ώστε οι πιστωτές να μην πάρουν τίποτα! Αν μπορούσε να γίνει αυτό. Οι πιστωτές δεν είναι αφελείς. Είναι φίδια πονηρά. Δεν τους νοιάζει μόνο εάν θα διαγράψουν τα (για αυτούς) ασήμαντα 300 δις. ευρώ, αλλά ότι κάτι τέτοιο μπορεί να αποτελέσει ένα κακό παράδειγμα το οποίο ενδέχεται να ακολουθήσουν και άλλοι.
Τίποτα επαναστατικό δεν υπάρχει στην πολιτική στροφή της κοινής γνώμης στην Ελλάδα, αλλά πρόκειται μάλλον για αυτό που ο Λένιν αποκάλεσε ‘ανταρσία της μικροαστικής τάξης’. Μα ποιος ήταν αριστερός στην Ελλάδα και τι ποσοστό συγκέντρωνε η αριστερά μέχρι τις τελευταίες εκλογές; Το να είσαι κομμουνιστής/αριστερός στην Ελλάδα δεν ήταν καθόλου δημοφιλές, διότι εκείνοι στη συνείδηση του λαού αντιπροσώπευαν έναν διπλά αναθεματισμένο εχθρό: ταξικό και εθνικό. Ταξικό, όπως και παντού στον καπιταλιστικό κόσμο και εθνικό επειδή οι έλληνες κομμουνιστές ηγήθηκαν της μίας από τις αντιμαχόμενες πλευρές στον εμφύλιο πόλεμο 1945-1948, της πλευράς που για τακτικούς λόγους αναγνώρισε στους Μακεδόνες-Σλάβους στη Μακεδονία του Αιγαίου (βόρεια Ελλάδα) το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, γεγονός που κάθε εθνικιστής θεωρεί θανάσιμο αμάρτημα. Όλοι τους θα ήθελαν να συναθροίσουν τους ομογενείς που ζουν στην γειτονιά, ενώ αρνούνται το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των άλλων λαών που ζουν στην επικράτειά τους. Η κυριαρχία είναι ένας νέος θεός, που επινοήθηκε ώστε να αντικαταστήσει του παλαιούς εκθρονισμένους θεούς. Οι έλληνες αριστεροί στην ουσία τώρα κάνουν ένα θανάσιμο αμάρτημα για κάθε αριστερό: ιππεύουν το άτι του εθνικισμού. Είναι απολύτως ίδια η ρητορική των ελλήνων αριστερών και δεξιών οι οποίοι αναζητούν τους εχθρούς τους στη Γερμανία και μεταξύ των Γερμανών. Εκείνοι τους εκμεταλλεύονται, ξεζουμίζουν. (Τίθεται ερώτημα εάν o μέσος γερμανός τουρίστας θα επιθυμήσει να παραθερίσει στην Ελλάδα σε ένα τέτοιο κλίμα;)
Εν τέλει, εάν η Ελλάδα αποχωρήσει από την ευρωζώνη και επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα, με αυτή την εξέλιξη δεν διαγράφονται τα χρέη της. Τα χρέη παραμένουν σε όλο τους το μεγαλείο, μόνο που θα είναι πιο δύσκολη η εξόφλησή τους υπό αυτές τις συνθήκες, όταν δεν θα υπάρχει μετατρέψιμο νόμισμα, αλλά ένα νόμισμα ευάλωτο στον πληθωρισμό. Και όταν δεν υπάρχει πίσω τους μια τόσο ισχυρή ένωση κρατών όπως η ΕΕ. //
Η Περήφανη Απάντηση από τον Πρέσβη Δημοσθένη Στωϊδη
Η DANAS δημοσίευσε σε προβεβλημένη θέση με τίτλο «Η Σέρβοι γνωρίζουν τι σημαίνει Ελλάδα» επιστολή του πρέσβη της Ελλάδας στη Σερβία, Δημοσθένη Στωίδη, με την οποία δίδονται απαντήσεις σε όσα ανέφερε αρνητικό άρθρο γνώμης του Νέναντ Πέτροβιτς, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα στις 21 Μαΐου 2012 :
Αγαπητή DANAS,
Το άρθρο του Nenad Petrovic στο φύλλο της 21 Μαΐου 2012, (Ελλάδα: Από τη «μεγάλη ιδέα» στο «μεγάλο χρέος»), ένα από τα πολλά που έχουν στόχο την χώρα μας, μας προσκαλεί να απαντήσουμε.
Μολονότι δεν του αναγνωρίζεται έννομο συμφέρον, εφόσον δεν περιλαμβάνεται στους δανειστές μας, εν τούτοις θα ήταν δόκιμη ακόμη και ευπρόσδεκτη καλοπροαίρετη και αμερόληπτη ανάλυση.
Όμως, εδώ εντυπωσιάζει η ευρηματικότητα του συντάκτη να αναζητήσει επιχειρηματολογία με ιστορίζουσα και ψυχαναλύζουσα διάθεση για την ταυτότητα και ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων ακόμα και στους θεούς του Ολύμπου.
Πιθανόν να έχει δίκιο…
Όμως διερωτώμεθα γενικώς,
Μήπως η διοχέτευση σημαντικής ανθρωπιστικής βοήθειας κατά την δύσκολη περίοδο για την Σερβία προήλθε από λαό που «που πουλάει παγωτά»;
Μήπως η δωρεά δύο εκατ. Ευρώ για αποκατάσταση και επιδιόρθωση σερβικών σχολείων δωρήθηκε από ανθρώπους « που πουλάνε γύρο»;
Μήπως η δημιουργία 20000 θέσεων εργασίας για σέρβους πολίτες στις ελληνικές επιχειρήσεις θεωρήθηκε ότι είναι προϊόν «νεοπλουτισμού» ?
Μήπως η χρηματοδότηση έργων στο πλαίσιο του HIPERB ( Άξονα Χ –νότιο τμήμα-και δεκαπέντε έργα- 5εκατ. Ευρώ -) αναπτυξιακού και κοινωνικού χαρακτήρα είναι αποτέλεσμα « του μεγαλοϊδεατισμού» ?
Μήπως το γεγονός ότι η ελληνική Πρεσβεία ήταν από τις λίγες που παρέμειναν σε λειτουργία κατά την διάρκεια των γεγονότων το 1999, ήταν έκφανση ενός «αναποτελεσματικού κράτους» ?
Μήπως η συγχρηματοδότηση της επανάχρησης του ρόλου του KULA NEBOJSA απηχεί τη λογική του «χρεωμένος σαν έλληνας»?
Και βέβαια επιστέγασμα της ενασχόλησης του συντάκτη με αλλότρια αποτελεί η αναφορά στην « Μακεδονία του αιγαίου» διότι ξεσκεπάζει την μάσκα και προσθέτει μονομέρεια και σκοπιμότητα στον επικριτικό του λόγο για την χώρα μας.
Η συλλογική μνήμη και η ταυτότητα ενός έθνους όπως το ελληνικό δεν κατασκευάζεται κατόπιν αποφάσεων. Είναι αποτέλεσμα μακραίωνων διεργασιών, διανοητικών και πολιτισμικών επιτευγμάτων, ακόμη και καταστροφών, αλλά και θριάμβων.
Ο σερβικός λαός όμως γνωρίζει καλά τι σημαίνει Ελλάδα και είμεθα ιδιαιτέρως ευτυχείς για το γεγονός ότι στην πλειονότητα του θεωρεί την Ελλάδα δικαίως τον καλύτερο τουριστικό προορισμό.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου