Σιβηρία 1961: Γιατρός χειρούργησε μόνος του τον εαυτό του

Υπάρχουν κάποιες στιγμές όπου η ανθρώπινη δύναμη ξεπερνάει τον πόνο και η θέληση για επιβίωση είναι πιο σημαντική από όλα. Η ιστορία που θα διαβάσετε συνέβη το 1961 και αφορά σε έναν Σοβιετικό χειρουργό γιατρό, ο οποίος αναγκάστηκε να χειρουργήσει τον εαυτό του, δίχως αναισθησία, προκειμένου να ζήσει.

Η αυτό- εγχείρηση έγινε, ενώ βρισκόταν σε ερευνητική αποστολή στην παγωμένη Σιβηρία. Οι φωτογραφίες είναι από την επέμβαση εκείνη.

Το 1961, ο χειρουργός Λεονίντ Ρογκόζοφ, συμμετείχε ως γιατρός στην ερευνητική Σοβιετική αποστολή στον σταθμό Νοβολαζερέφσκαγια που βρίσκεται στη Βόρεια Σιβηρία με θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους -60 βαθμούς Κελσίου. Όλα κυλούσαν ομαλά και η αποστολή με τους 13 επιστήμονες και ερευνητές διεκπεραίωναν το έργο που είχαν αναλάβει σε εκείνον τον παγωμένο και απομακρυσμένο σταθμό.

Το πρωινό της 29ης Απριλίου Ο Ρογκόζοφ, αισθάνθηκε έντονη ναυτία, ανυπόφορους κοιλιακούς πόνους, και είχε ανεβάσει και πυρετό. Πήρε κάποια παυσίπονα για να ηρεμήσει αν και ο ίδιος σαν γιατρός είχε κάνει ήδη την διάγνωση του. Ήξερε ότι οι πόνοι ήταν μάλλον από σκωληκοειδίτιδα και την επόμενη μέρα έγινε εκείνο που φοβόταν. Παρουσιάστηκαν τα πρώτα σημάδια περιτονίτιδας. Έπρεπε άμεσα να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο. Όμως σε εκείνη την περιοχή πολύ πιο πάνω από τον Αρκτικό κύκλο, η πλησιέστερη πόλη απείχε περισσότερο από 1600 χιλιόμετρα.

Ο Ρογκόζοφ ήξερε πως μάλλον θα πέθαινε στην παγωμένη Αρκτική. Στις 10 και μισή το βράδυ με αφάνταστους πόνους αποφάσισε να κάνει κάτι που ποτέ δεν είχε γίνει. Να χειρουργήσει ο ίδιος τον εαυτό του!!! Στο ιατρείο της βάσης, μαζί με έναν οδηγό και έναν μετεωρολόγο για βοηθούς ο Ρογκόζοφ θα έγραφε ιστορία.

Ο οδηγός κρατούσε ένα μεγάλο καθρέπτη και ο μετεωρολόγος, είχε τον ρόλο του εργαλειοδότη.Ο Ρογκόζοφ ξάπλωσε σε μια ημι επικλινή θέση, γύρισε λίγο προς τα αριστερά και έβλεπε από τον καθρέπτη που του κρατούσε ο οδηγός την περιοχή της κοιλιάς του, όπου ο ίδιος θα χειρουργούσε. Με ένα διάλυμα 0,5% νοβοκαίνης έκανε τοπική αναισθησία του κοιλιακού τοιχώματος και μετά με το νυστέρι άνοιξε μια τομή 10 εκατοστών.

Την επόμενη ημέρα οι επιστήμονες επικοινώνησαν με τον ασύρματο, οπότε και τους ενημέρωσαν ότι άλλες αποστολές με γιατρό δεν υπάρχουν κοντά τους, και η προσγείωση αεροπλάνου ήταν αδύνατη εξαιτίας της σφοδρότατης χιονοθύελλας που έπεφτε επί 4 ημέρες και θα συνεχιζόταν για ακόμη μια εβδομάδα.


 Με τη βοήθεια του καθρέπτη έφτασε στο επικίνδυνο σημείο και εξήγησε στους 2 βοηθούς του πως να το καθαρίσουν και τι αντιβιοτικά να ρίξουν επάνω. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης ο Ρογκόζοφ, συχνά πυκνά “έσβηνε” και έχανε τις αισθήσεις του, ενώ και η ναυτία δεν τον άφηνε. Αναγκαζόταν να σταματάει κάθε 10 λεπτά για να πάρει ανάσες.

Η επέμβαση τελείωσε μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα και ο εξαντλημένος χειρουργός κοιμήθηκε αμέσως. Μετά από μια σύντομη περίοδο μετεγχειρητικής αδυναμίας, τα σημάδια της περιτονίτιδας εξαφανίστηκαν.

Ο πυρετός έπεσε και μετά από 5 ημέρες ο Ρογκόζοφ, σηκώθηκε και περπατούσε κανονικά. Σε 2 εβδομάδες ανέλαβε πάλι τα καθήκοντα του στη βάση.

Μετά από μήνες επέστρεψε στο Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη) και τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Ερυθρού Λάβαρου, το οποίο διδόταν σε επιφανείς επιστήμονες. Από το 1986 μέχρι το 2000, διετέλεσε επικεφαλής του τμήματος χειρουργικής στο Ινστιτούτο Ερευνών της Αγίας Πετρούπολης για τον πνεύμονα και τη φυματίωση.

Τον Σεπτέμβριο του 2000 σε ηλικία 66 ετών ο Ρογκόζοβ πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα.