Navi Voice

Οι αιρετικοί, πραγματικοί ή όχι, ήταν ο «βραχνάς» της Καθολικής Εκκλησίας, καθ’ όλη τη μακραίωνη ιστορία της. Αιρετικός μπορούσε να θεωρηθεί οποιοσδήποτε, ακόμη και ο πιο πιστός πολίτης, αρκεί να είχε μια οποιαδήποτε άποψη, με την οποία η καθολική εκκλησία δεν συμφωνούσε. Για παράδειγμα, ο Γαλιλαίος ήταν πιστός, αλλά υποστήριζε ότι η γη γυρίζει, ενώ για την εκκλησία ήταν στάσιμη. Φυσικά, παραπέμφθηκε στο ιερό δικαστήριο και ομολόγησε χωρίς βασανιστήρια αυτό που του υπαγόρευσαν.

Η δημιουργία της Ιεράς Εξέτασης Το 1231, ο Πάπας Γρηγόριος Στ’, ίδρυσε την Ιερά Εξέταση στη Ρώμη, για να ξεκαθαρίσει τους πραγματικούς πιστούς, απ’ τους αμαρτωλούς αιρετικούς. Ο Πάπας, μάλιστα, δεν ξέχασε να συμπληρώσει στην παπική βούλα, ότι όποιος ιεροεξεταστής αναγκαστεί να βασανίσει τον αιρετικό, για να αποσπάσει την ομολογία του, είναι αυτομάτως συγχωρεμένος απ’ τον Θεό και την εκκλησία.

Τα βασανιστήρια ήταν άμεσα συνδεδεμένα με την όλη διαδικασία, γιατί κανείς δεν μπορούσε να καταδικαστεί, αν δεν είχε ομολογήσει. Γι’ αυτό, οι ιεροεξεταστές έδιναν μία «ώθηση» παραπάνω στον κατηγορούμενο, για να τον αναγκάσουν να ομολογήσει ότι ήταν αιρετικός. Τα βασανιστήρια που εφαρμόζονταν από την Ιερά Εξέταση, ήταν μερικά από τα πιο άγρια και σαδιστικά που υπήρξαν ποτέ.

Για αυτό και έμεινε η φράση «μεσαιωνικά βασανιστήρια», ως ένδειξη ακραίας κακομεταχείρισης. Πολλοί κατηγορούμενοι τρομοκρατούνταν τόσο, βλέποντας κάποιον άλλον να βασανίζεται, που ομολογούσαν αμέσως, χωρίς να Το «λουρί» υποστούν τα μαρτύρια. Το 1470, η Ιερά Εξέταση έφτασε στην Ισπανία, μετά από πρωτοβουλία των «Καθολικών Μοναρχών», του Βασιλιά Φερδινάνδου και της Βασίλισσας Ισαβέλλας.

Η Ιερά Εξέταση διατηρήθηκε στην Ισπανία μέχρι και το 1834, όταν την κατάργησε η Βασίλισσα Ισαβέλλα Β’. Μέχρι τότε, ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός έζησε μεγάλες στιγμές πολιτισμού και θρησκευτικής ανάτασης, με μια ποικιλία αποτελεσματικών και πρωτότυπων βασανιστηρίων. 

Το «λουρί»

Τα χέρια του ανακρινόμενου δένονταν πίσω απ’ την πλάτη του και συνδέονταν με ένα σχοινί, που κρεμόταν απ’ τον τοίχο. Στη συνέχεια, τον σήκωναν στον αέρα και στηριζόταν μόνο από τα χέρια. Ο πόνος στους ώμους και στα χέρια ήταν εξασφαλισμένος και αφόρητος. Πολλές φορές, μάλιστα, άφηναν το σχοινί ελεύθερο και το σταματούσαναπότομα, για να εξαρθρώσουν τους ώμους του κατηγορούμενου και να εντείνουν το βασανιστήριο. 

Το «ράφι»

Ο «αιρετικός» ξάπλωνε σε ένα ξύλινο κρεβάτι και τα άκρα του δένονταν με σχοινιά. Με τη βοήθεια μοχλών, οι βασανιστές τέντωναν τα σχοινιά, τραβώντας τα άκρα του κατηγορούμενου. Συνήθως σταματούσαν, όταν τα άκρα εξαρθρώνονταν. Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις, που οι βασανιστές συνέχισαν, μέχρι που τα άκρα αποκόπτονταν τελείως και ο κατηγορούμενος πέθαινε από αιμορραγία. 

Η «κούνια του Ιούδα»

Ένα από τα πιο άγρια και ντροπιαστικά βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης. Το θύμα καθόταν πάνω σε μια μικρή ξύλινα πυραμίδα, ενώ σχοινιά τραβούσαν τα πόδια του προς τα κάτω. Σκοπός ήταν η κορυφή της πυραμίδας να τρυπήσει τον πρωκτό, μέχρι να πεθάνει από αιμορραγία, εκτός αν νωρίτερα ομολογούσε την ενοχή του.

Συνήθως μάλιστα, ήταν γυμνός, για να τον ντροπιάσουν περισσότερο. Η πυραμίδα δεν πλενόταν ποτέ. Αν και αγνοούσαν την έννοια των μικροβίων, είχαν παρατηρήσει ότι σίγουρα υπήρχε μόλυνση.

Ο «ισπανικός γάιδαρος» 



Το αγαπημένο βασανιστήριο της Ιεράς Εξέτασης. Ο άνθρωπος τοποθετούνταν πάνω σε μια μυτερή ξύλινη επιφάνεια, σαν να καβαλάει ένα γαϊδούρι. Στα πόδια του έδεναν βαρίδια, έτσι ώστε να τραυματίζονται τα γεννητικά όργανα. 

Ο «μαστοβγάλτης» 

Βασανιστήριο αποκλειστικά φτιαγμένο για γυναίκες. Πυρωμένα σίδερα «μάγκωναν» στο στήθος των γυναικών και το ξέσκιζαν, με αποτέλεσμα τον θάνατο από αιμορραγία.

Το «αχλάδι της αγωνίας» 


Άλλο ένα βασανιστήριο σχεδιασμένο για αμαρτωλές. Η συσκευή είχε κυλινδρική μορφή και χρησιμοποιούνταν για να τραυματίζει σωματικές κοιλότητες όπως ο κόλπος, ο πρωκτός ή το στόμα. Το μέρος που έμπαινε στις κοιλότητες, αποτελούνταν από δύο ξεχωριστά «φύλλα» που άνοιγαν, μέχρι που έσπαγαν το σαγόνι ή ξέσκιζαν τη σάρκα. 

Το «ισπανικό γαργαλητό»


Είναι γνωστό και ως το «πόδι της γάτας». Ήταν μία συσκευή, που αποτελούνταν από 4 μυτερούς γάντζους, που ξέσκιζαν τη σάρκα των ανθρώπων. Ήταν έτσι σχεδιασμένο, ώστε να μην τραυματίζει βασικά όργανα και να μην προκαλεί γρήγορο θάνατο.

Τεχνητός πνιγμός



Αυτό είναι ένα βασανιστήριο, που γίνεται μέχρι και σήμερα. Γέμιζαν το στόμα του θύματος με ένα κομμάτι ύφασμα και μετά έριχναν στο πρόσωπό του μεγάλη ποσότητα νερού, με αποτέλεσμα να νιώθει ότι πνίγεται. Δοκιμασμένη και διαχρονική μέθοδος, χάρη στη CIA.

Φυσικά, αυτά είναι μερικά από τα βασανιστήρια της εξέτασης, που στην πραγματικότητα δεν είχε τίποτα το ιερό. Ξυλοδαρμοί και αυτοσχέδια σαδιστικά βασανιστήρια ποικίλουν ανά περιοχή, ή εξεταστή. Οι περισσότεροι γνώριζαν τη φήμη των βασανιστών και ομολογούσαν οτιδήποτε. Αρκεί να μην βασανίζονταν.

Για αυτό, η απειλή και μόνο της Ιεράς Εξέτασης, έλυνε τα στόματα των αμαρτωλών. Άλλωστε, αργά ή γρήγορα θα ομολογούσαν και θα ζητούσαν τη συγχώρεση του Κυρίου.

Το 769 η Ειρήνη, μια πανέμορφη κοπέλα από την Αθήνα, παντρεύτηκε τον διάδοχο του βυζαντινού θρόνου, Λέοντα Δ’. Το πώς επιλέχθηκε η ορφανή Αθηναία παραμένει άγνωστο, σε αντίθεση με την ταραχώδη ζωή της.Ο σύζυγός της και ο πατέρας του ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε’, ήταν φανατικοί εικονομάχοι και επέλεξαν μία γυναίκα από την Αθήνα, την περιοχή της Αυτοκρατορίας που κατοικούσαν ως επί το πλείστον εικονολάτρες.

Η ομορφιά της Ειρήνης ήταν σίγουρα ένας καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή της. Για να σιγουρέψει τη θέση της, ορκίστηκε στον Αυτοκράτορα ότι θα συνεχίσει τον αγώνα εναντίον των εικόνων. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πέθανε το 775. Τον διαδέχθηκε ο γιος του, Λέων Δ’ και η Ειρήνη έγινε αυτοκράτειρα. Ο Λέων όμως έπασχε από φυματίωση και μετά από πέντε χρόνια πέθανε. Ο γιος της Ειρήνης και του Λέοντα, Κωνσταντίνος Στ’, ήταν μόλις εννέα χρόνων όταν ήρθε η ώρα να αναλάβει την εξουσία και η Ειρήνη άδραξε την ευκαιρία να κυβερνήσει αντί του γιου της. Ο στρατός δεν την ήθελε.

Προσπάθησαν να στέψουν κάποιον από τους αδερφούς του Λέοντα Δ’, αλλά δεν την ήξεραν καλά. Η Ειρήνη τους πρόλαβε και φυλάκισε τους αδερφούς σε μοναστήρι. Ακολούθησε «ξεκαθάρισμα» στο στρατό, με φυλακίσεις και εκτελέσεις των αντιφρονούντων. Ήταν πια ελεύθερη να αφοσιωθεί στην αντιμετώπιση του μεγαλύτερου προβλήματος της αυτοκρατορίας: την εικονομαχία.

Η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος

Το 787, συγκάλεσε Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας, με την οποία δόθηκε επισήμως τέλος στη διαμάχη. Όμως ο λαός δεν ικανοποιήθηκε. Οι εικονομάχοι θεωρούσαν ότι έβγαιναν νικητές οι εικονολάτρες, οι οποίοι είχαν την πεποίθηση ότι τα μέτρα ήταν υπερβολικά ήπια.

Η Ειρήνη άρχισε να κάνει λάθη. Εστίασε όλη την ενέργεια και την προσοχή της στην εικονομαχία και παραμέλησε την ασφάλεια της αυτοκρατορίας από τους εξωτερικούς εχθρούς. Σαρακηνοί και Άραβες απειλούσαν τα εδάφη της αυτοκρατορίας και η βασιλομήτωρ αναγκάστηκε να «αγοράσει» την ειρήνη, παραχωρώντας στους εχθρούς υπέρογκα ποσά.

Ο στρατός προσπάθησε για ακόμα μία φορά να διώξει την Αυτοκράτειρα και να επαναφέρει στο θρόνο τον γιο της, Κωνσταντίνο, ο οποίος είχε μεγαλώσει και μπορούσε να κυβερνήσει. Η βασιλομήτωρ κατάφερε να καταπνίξει την στάση, εξόρισε του συνωμότες και φυλάκισε τον γιο της. Όμως πριν να προλάβει να χαρεί το θρίαμβό της, ξέσπασε επανάσταση στις ανατολικές περιοχές του Βυζαντίου καιαυτή τη φορά, η Ειρήνη υπέκυψε στις πιέσεις. Ο Κωνσταντίνος ανέλαβε επισήμως την αυτοκρατορία και φυλάκισε τη φιλόδοξη μητέρα του.

Προσπάθησε να κυβερνήσει, αλλά αποδείχτηκε ανίκανος. Η εκστρατεία του στη Βουλγαρία απέτυχε παταγωδώς και πολύ σύντομα αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια της μητέρας του. Η επιστροφή της Ειρήνης δυσαρέστησε τόσο το στρατό, που εξεγέρθηκε εναντίον του. Οι φυλακισμένοι αδερφοί του Λέοντα Δ’ προσπάθησαν να την εξοντώσουν, αλλά η αεικίνητη Ειρήνη τους αποτελείωσε. Τύφλωσε τον μεγαλύτερο, έκοψε τη γλώσσα των υπολοίπων και τους εξόρισε από την αυτοκρατορία. Κανείς δεν θα έμπαινε εμπόδιο στο δρόμο της προς την εξουσία, ούτε καν ο γιος της.

Η συνωμοσία της Ειρήνης εναντίον του γιου της Το 793, ο Κωνσταντίνος Στ’ ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου και η βασιλομήτωρ Ειρήνη, πιστή σύμβουλός του. Φαινομενικά, όλα κυλούσαν ήρεμα στη βασιλική οικογένεια. Όμως η Ειρήνη δεν είχε καταθέσει ακόμα τα όπλα.

Έπεισε τον Κωνσταντίνο να χωρίσει τη νόμιμη σύζυγό του και να παντρευτεί την ερωμένη του, Θεοδότη. Η κίνηση του αυτοκράτορα συγκλόνισε τον θρησκόληπτο λαό, που αντιμετώπισε τον ηγεμόνα ως μοιχό και ανήθικο. Το αστέρι του Κωνσταντίνου άρχισε να σβήνει. Το επόμενο βήμα της Ειρήνης ήταν να σαμποτάρει την εκστρατεία του Κωνσταντίνου εναντίον των Αράβων. Λίγο πριν ξεκινήσει ο στρατός για την Ανατολή, αγγελιαφόροι που είχαν πληρωθεί από την Ειρήνη, ενημέρωσαν τον αυτοκράτορα ότι οι Άραβες υποχώρησαν.


Ο Κωνσταντίνος τους πίστεψε και εγκατέλειψε την εκστρατεία. Αποτέλεσμα ήταν να χαρακτηριστεί δειλός απ’ το λαό, που δεν γνώριζε για την κοροϊδία της Ειρήνης. Η βασιλομήτωρ είχε πια καταστρέψει τη δημόσια εικόνα του γιου της καιαποφάσισε ότι ήρθε η ώρα για το τελειωτικό χτύπημα. Τον Ιούλιο του 796, η Ειρήνη συνέλαβε τον Κωνσταντίνο, όταν επέστρεφε από τον ιππόδρομο. Μεταφέρθηκε στα ανάκτορα και κλείστηκε στην αίθουσα της Πορφύρας, το δωμάτιο όπου γεννήθηκε.

Η Ειρήνη διέταξε να τον τυφλώσουν και η εντολή εκτελέστηκε με τέτοια σφοδρότητα, που ο Κωνσταντίνος πέθανε από αιμορραγία μετά από λίγες μέρες. Η βασιλομήτωρ ήταν πια ελεύθερη να γίνει Αυτοκράτειρα.Η πρόταση γάμου από τον Καρλομάγνο Ο λαός δεν την συγχώρησε ποτέ για τη δολοφονία του γιου της και νόμιμου αυτοκράτορα. Η Ειρήνη προσπαθούσε μάταια να κερδίσει την εύνοια του κόσμου, παραχωρώντας φοροαπαλλαγές και κάθε είδους οικονομική ελάφρυνση. Το μόνο που κατάφερε ήταν να ρημάξει το θησαυροφυλάκιο της αυτοκρατορίας.

Οι σύμβουλοι της μάλωναν μεταξύ τους και εποφθαλμιούσαν το θρόνο, γιατί ήξεραν ότι η κυριαρχία της Ειρήνης ήταν εξαιρετικά εύθραυστη. Τα Χριστούγεννα του 800, ο Πάπας Λέων Γ’ έστεψε τον Καρλομάγνο, Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Ήταν μία φοβερά προσβλητική κίνηση, γιατί σήμαινε ότι ο Πάπας δεν αναγνώριζε την Ειρήνη ως Αυτοκράτειρα.

Ο Καρλομάγνος έκανε πρόταση γάμου στη 40χρονη Ειρήνη, για να ενώσει τη δύση με την ανατολή. Η αποδοχή της πρότασης ισοδυναμούσε με νομιμοποίηση του Καρλομάγνου ως αυτοκράτορα.

Μια τέτοια κίνηση θα εξαγρίωνε το λαό, που δεν μπορούσε να δεχτεί δύο ηγεμόνες, ο ένας εκ των οποίων ήταν ξενόφερτος και βάρβαρος.

Κάθε στιγμή που περνούσε και η Ειρήνη δεν απέρριπτε την πρόταση, η δημοτικότητά της έπεφτε όλο και πιο χαμηλά.Το 802, οι εχθροί της Ειρήνης κατάφεραν να τη νικήσουν.

Αυτοκράτορας στέφθηκε ο πρώην «λογοθέτης του γενικού», δηλαδή υπουργός οικονομικών, Νικηφόρος. Η Ειρήνη εξορίστηκε στη Λέσβο, όπου πέθανε ένα χρόνο μετά, στις 9 Αυγούστου. Άφησε πίσω της μία παρηκμασμένη αυτοκρατορία, με κατεστραμμένη οικονομία και τεράστιες εδαφικές απώλειες.

Συνηθίζουμε να αποδίδουμε στην τύχη το ότι μερικοί άνθρωποι φαίνεται να μην υποφέρουν ποτέ από ασθένειες που στέλνουν εμάς τους υπόλοιπους κάτω από τα παπλώματα για μέρες.


Oι γιατροί δεν έχουν ακόμα προσδιορίσει με σιγουριά τους τρόπους να παραμείνουμε υγιείς.Γιατί να μη ρίξουμε, λοιπόν, μια ματιά στις συνήθειες όσων οι αρρώστιες δεν αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς τους και -γιατί όχι;- να τις υιοθετήσουμε;



Στρεσάρονται λιγότερο

Σε περιόδους έντονου άγχους, ο οργανισμός, για να υποστηριχτεί η κατάσταση εγρήγορσης, παράγει μεγάλες ποσότητες αδρεναλίνης και κορτιζόλης και παράλληλα καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα να μειώνεται έτσι η ικανότητά του να καταπολεμά βακτήρια και ιούς.

Στην περίπτωση που προκληθούν μόνιμες διαταραχές στο ανοσοποιητικό σύστημα εξαιτίας του στρες και συντρέχουν και άλλοι παράγοντες, όπως π.χ. μια γενετική προδιάθεση, δεν είναι απίθανο το ανοσοποιητικό σύστημα να αρχίσει να αντιμετωπίζει τον ίδιο τον οργανισμό σαν ξένο σώμα και συχνά να στρέφεται εναντίον διάφορων οργάνων, προκαλώντας αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. ρευματοειδή αρθρίτιδα, θυρεοειδίτιδα).

Έρευνες δείχνουν, επίσης, ότι οι αγχωμένοι άνθρωποι κινδυνεύουν περισσότερο από καρδιακές νόσους, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή άλλες παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος (π.χ. γαστρίτιδα, έλκος) και αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ψυχικών διαταραχών, όπως η κατάθλιψη.

Το άγχος έχει επιπτώσεις και στη γυναικεία γονιμότητα, στην υγεία του δέρματος, επηρεάζει το μεταβολισμό και συνδέεται με στυτική δυσλειτουργία, ενώ συχνά επιδεινώνει ήδη υπάρχοντα προβλήματα υγείας, όπως π.χ. η οστεοπόρωση και το βρογχικό άσθμα.

Αγαπούν τα βακτήρια

Αφήστε τα παιδιά σας να παίξουν με το χώμα, μην πλένετε συνεχώς τα χέρια σας με αντιβακτηριδιακό σαπούνι, σταματήστε να ανησυχείτε αν το σπίτι σας είναι αρκετά καθαρό. Με λίγα λόγια, βάλτε λίγη βρομιά στη ζωή σας!

Αυτό συμβουλεύουν οι ειδικοί, αφού έχει πλέον αποδειχθεί πως η υπερβολική καθαριότητα μπορεί να ευθύνεται εν μέρει για την εκδήλωση άσθματος, εκζεμάτων και γενικότερα αλλεργίας, κυρίως στα παιδιά.

Μάλιστα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μπρούνελ του Λονδίνου παρακολούθησαν περισσότερα από 13.000 παιδιά από την εμβρυϊκή τους ηλικία μέχρι και μετά την ηλικία των 16 ετών και βρήκαν ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν πολλά οικιακά προϊόντα καθαρισμού στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους ή σύντομα μετά τη γέννα, αύξαναν τον κίνδυνο εμφάνισης άσθματος των παιδιών τους.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι τα ποσοστά αλλεργιών στους ανθρώπους που ζουν σε «αποστειρωμένα» διαμερίσματα της πόλης είναι υψηλότερα από αυτά όσων κατοικούν στην επαρχία. Η επαφή μας από μικρή ηλικία με τα μικρόβια βοηθά στη δημιουργία αντισωμάτων, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα και άρα την άμυνα του οργανισμού μας απέναντι στις αρρώστιες.

Προτιμούν τις φυσικές θεραπείες με βότανα

Μπορεί η δυτική ιατρική να καταφεύγει συνήθως στα φάρμακα ως μόνο τρόπο αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων υγείας, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και το ρόλο της φύσης. Πρώτος ο Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τη δύναμη των φυτών και των βοτάνων που, χάρη στις ιδιότητές τους, συμβάλλουν στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών.

Μάλιστα, από τα περίπου 250 φυτά που χρησιμοποιούσε στους ασθενείς του, αρκετά αποτελούν τη βάση ακόμα και σύγχρονων φαρμάκων. Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ο καθένας μπορεί να βρει ένα πολύτιμο βότανο για κάθε πρόβλημα (π.χ. υπέρταση, παχυσαρκία, εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα).

Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως θα πρέπει να προμηθευτούμε όποιο βότανο υπάρχει στην αγορά για να παραμείνουμε υγιείς. Μια μικρή αλλαγή στην καθημερινότητά μας είναι μια αρχή. Η συστηματική κατανάλωση πράσινου τσαγιού, για παράδειγμα, μειώνει την αρτηριακή πίεση και το λίπος, ενώ φαίνεται να έχει ακόμα και αντικαρκινική δράση χάρη στις πολυφαινόλες που περιέχει, γνωστές ως κατεχίνες.

Κοιμούνται περισσότερο

Ο επαρκής ύπνος, αλλά όχι ο υπερβολικός (πάνω από 8-9 ώρες καθημερινά), θεωρείται παράγοντας μακροζωίας. Μάλιστα, έρευνα από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ έδειξε ότι όσοι κοιμούνται περισσότερες από 6 ώρες την ημέρα είναι πιο πιθανό να ζήσουν περισσότερα χρόνια.

Η έλλειψη ύπνου έχει ουσιαστικά αντίστοιχες επιπτώσεις στον οργανισμό με τις καταστάσεις στρες, αφού παράγεται περισσότερη κορτιζόλη (γνωστή ως «ορμόνη του στρες»), η οποία ανεβάζει την πίεση του αίματος, αυξάνοντας τις πιθανότητες καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Επίσης, μελέτες σε ανθρώπους που εργάζονται νύχτα δείχνουν αυξημένα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου του μαστού και του εντέρου.

Οι επιστήμονες αποδίδουν τα υψηλά ποσοστά στο γεγονός ότι τα άτομα αυτά εκτίθενται στο φως το βράδυ, επομένως ο οργανισμός τους παράγει λιγότερη μελατονίνη, ορμόνη που θεωρείται ότι έχει προστατευτική δράση απέναντι στον καρκίνο. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια απέδειξαν επίσης ότι οι ενήλικοι που κοιμούνται λίγες ώρες καθημερινά έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι.

Οι ώρες ύπνου που χρειάζεται ο καθένας για να ξεκουραστεί είναι βέβαια θέμα ιδιοσυγκρασίας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όμως, ο κίνδυνος εμφάνισης ασθενειών αυξάνεται όταν κοιμόμαστε λιγότερες από 6-7 ώρες.

Τρώνε λιγότερο

Εδώ και δεκαετίες, οι επιστήμονες γνωρίζουν, από μελέτες σε ζώα, ότι η κατανάλωση λιγότερων θερμίδων καθημερινά συνεπάγεται επιπλέον χρόνια ζωής. Μελετητές όμως από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν ανακάλυψαν ότι η μειωμένη κατανάλωση θερμίδων συνδέεται και στους ανθρώπους με μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, καρδιακών νοσημάτων και διαβήτη.

Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, για να επιμηκύνουμε τη ζωή μας και φυσικά να απομακρύνουμε τον κίνδυνο νοσημάτων που σχετίζονται με τα παραπανίσια κιλά (π.χ. διαβήτης, υπέρταση, αυξημένα λιπίδια στο αίμα κλπ.), πρέπει να περιορίσουμε πρώτα από όλα τις θερμίδες που προέρχονται από τα απλά σάκχαρα (όπως η ζάχαρη), αφού η αύξηση της ινσουλίνης που προκαλούν, φαίνεται να σχετίζεται με τη μείωση του προσδόκιμου ζωής μας.

Κάνουν συχνά αποτοξίνωση

Πολλά από τα χημικά που χρησιμοποιούνται σήμερα, όπως π.χ. οι διοξίνες και τα PCBs, δεν υπήρχαν στο περιβάλλον τον προηγούμενο αιώνα. Ίσως αυτή να είναι και η αιτία που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αυξηθεί τα ποσοστά εμφάνισης ασθενειών (π.χ. καρκίνων) που σχετίζονται με την έκθεση σε τοξικές ουσίες, λένε οι ειδικοί.

Αν και δεν υπάρχουν αρκετά επιστημονικά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τα οφέλη της αποτοξίνωσης, μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μας που θα βοηθήσουν να απαλλαγούμε από τα συσσωρευμένα στο σώμα μας χημικά δεν μπορεί παρά να ωφελήσουν την υγεία μας.

Διατηρούν την ισορροπία του pH τους
Το σώμα είναι υγιές όταν διατηρεί την αλκαλική/όξινη ισορροπία του (το pH) σε κανονικά επίπεδα (ουδέτερο είναι το 7). Αν τα επίπεδα του pH είναι χαμηλότερα από το μέσο όρο, εμφανίζονται συμπτώματα (π.χ. αίσθημα κόπωσης, στομαχικά προβλήματα).

Εμπλουτίζοντας τη διατροφή μας με λαχανικά, περιορίζουμε τον κίνδυνο να υπάρχει αυξημένο όξινο περιβάλλον στο σώμα και θωρακίζουμε την υγεία του οργανισμού μας.

Πηγή vita.gr

Τα «ράσα δεν κάνουν τον παπά» λέει ο λαός και η ρήση ταίριαζε απόλυτα στην περίπτωση του ήρωα του ’21, Παπαφλέσσα.

Αγάπησε τις γυναίκες, τον αγάπησαν κι αυτές και μαζί επιδόθηκαν σε μια σειρά διασκεδάσεων που δεν ταίριαζε σε κληρικό. Πολλοί τον μίσησαν και δικαιολογημένα, γιατί ήταν ένας ακραίος άνθρωπος που προκαλούσε αντιπαλότητες, αλλά ο ηρωικός θάνατός του στο Μανιάκι έσωσε την υστεροφημία του.


 
«Θα γυρίσω ή δεσπότης ή πασάς»

Γεννήθηκε στη Μεσσηνία το 1788. Ήταν ένα από τα 28 παιδιά του πατέρα του, που μάλλον κληροδότησε στο γιο την αδυναμία του στο γυναικείο φύλο. Ο Παναγιώτης Σέκερης τον περιέγραψε ως «ορμητικό» και ο Παπαφλέσσας τον δικαίωνε με κάθε ευκαιρία. Επέλεξε να γίνει μοναχός, αλλά συγκρούστηκε τόσο έντονα με ένα Τούρκο αξιωματούχο, που αναγκάστηκε να φύγει απ’ την περιοχή.

Επέλεξε να αυτό-εξοριστεί στην Κωνσταντινούπολη και πριν φύγει, πρόλαβε να υποσχεθεί ότι θα γυρίσει «ή Δεσπότης ή Πασάς». Κατάφερε να γίνει Αρχιμανδρίτης και όσο βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, ήρθε σε επαφή με τη Φιλική Εταιρεία. Όταν απαίτησε να μάθει ποιος ήταν ο αρχηγός της Εταιρείας και άλλοι αρνήθηκαν να του αποκαλύψουν τα μυστικά, η ορμητικότητα του Παπαφλέσσα εμφανίστηκε ξανά. Τράβηξε το μαχαίρι του και απείλησε να σφάξει τον Αναγνωστόπουλο, που στεκόταν μπροστά του, εκτός αν άκουγε το όνομα του Αρχηγού! Τα πνεύματα ηρέμησαν και δεν χύθηκε αίμα.

Ο «γυναικάς» παπάς

Ο Παπαφλέσσας δεν ήταν ο διακριτικός και αθόρυβος συνωμότης. Κυνηγούσε τις γυναίκες μανιωδώς, έπινε, μεθούσε και γλεντούσε αδιάκοπα. Κέντρο των ακόλαστων διασκεδάσεων ήταν το πολυτελές σπίτι που νοίκιαζε με χρήματα της Φιλικής Εταιρείας. Η τούρκικη αστυνομία τον συνέλαβε πολλάκις για «την άτοπον και ανοίκειον διαγωγή του, δίδοντος παράδειγμα διαφθοράς εις την συνοικίαν αυτού».

Τα ψέματα της επανάστασης

Ο Παπαφλέσσας όμως ήταν φλογερός πατριώτης. Επιθυμούσε διακαώς την έναρξη της επανάστασης και χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να το επιτύχει. Στην Κωνσταντινούπολη υποστήριξε ότι η Πελοπόννησος ήταν έτοιμη για δράση και για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του, παρουσίασε πλαστά έγγραφα. Τον διέψευσε ο Σπυρίδων Παπαδόπουλος Κορφινός, λέγοντας ότι είχε βρεθεί στην Πελοπόννησο πριν από 7 μήνες και η κατάσταση που επικρατούσε δεν είχε καμία σχέση με την περιγραφή του Παπαφλέσσα.

Ο Αρχιμανδρίτης δεν συμμορφώθηκε. Τον Ιανουάριο του 1821, συναντήθηκε με την ηγεσία του Μοριά στη Βοστίτσα και ακολούθησε ακριβώς την ίδια στρατηγική για να τους πείσει να συμμετέχουν στην επανάσταση. Υποστήριξε ότι ο Υψηλάντης ήταν έτοιμος να εκστρατεύσει εναντίον της Κωνσταντινούπολης με το ρωσικό στόλο και την «ευλογία» του Τσάρου. Κανείς δεν πίστεψε τους υπερβολικούς ισχυρισμούς του, τους οποίους ο Ανδρέα Ζαΐμης χαρακτήρισε «άστατους, απελπισμένους, στασιαστικούς, ιδιοτελείς και σχεδόν μπερμπάντικους». 

Η μάχη στο Μανιάκι

Το τέλος του εμφυλίου πολέμου τον βρήκε στην πλευρά των νικητών, σε συνασπισμό με την κυβέρνηση Κουντουριώτη, ενώ οι οπλαρχηγοί ήταν στη φυλακή και κυρίως ο Κολοκοτρώνης, που ήταν το μυαλό και το σπαθί της εξέγερσης. Το Φεβρουάριο του 1825 ο Ιμπραήμ και στρατός του αποβιβάστηκαν στον Μοριά, αποφασισμένοι να δώσουν τέλος στην επανάσταση. Ο Παπαφλέσσας αντιλήφθηκε τον κίνδυνο και ζήτησε να αποφυλακιστούν οι οπλαρχηγοί για να αντιμετωπίσουν όλοι μαζί την επερχόμενη απειλή.

Η απαίτησή του προξένησε αντιδράσεις, μιας και είχε συμμετάσχει ενεργά στην σύλληψή τους. Οι οπλαρχηγοί δεν αποφυλακίστηκαν και ο Παπαφλέσσας πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Υποσχέθηκε πως όταν γυρίσει θα τους απελευθερώσει και ξεκίνησε για το Μανιάκι με 1.000 άντρες, ενώ το στράτευμα του Ιμπραήμ έφτανε τις 6.000.

Ο Παπαφλέσσας ευελπιστούσε ότι θα κατέφθαναν ενισχύσεις που θα εξισορροπούσαν την κατάσταση, αλλά η τύχη δεν ήταν με το μέρος του.

Όταν οι άντρες του είδαν τους χιλιάδες εχθρούς να παρατάσσονται, δείλιασαν και πολλοί υποχώρησαν. Ο Παπαφλέσσας έμεινε με 600 άντρες, ενώ άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι ήταν μόλις 300. Ο παπάς έμεινε ακλόνητος στη θέση του, αν και δεν ήταν καπετάνιος, ούτε εκπαιδευμένος αρματολός.

Η μάχη ξεκίνησε στις 20 Μαΐου του 1825 και μέσα σε λίγες ώρες, οι δυνάμεις των Ελλήνων είχαν αποδεκατιστεί. Ο Παπαφλέσσας έπεσε μαζί με τους άντρες του.

Σύμφωνα με τη λαϊκή διήγηση που κατέγραψε η ιστορία, ο Ιμπραήμ τον αναζήτησε μετά το τέλος της μάχης και βρήκε πρώτα το αποκεφαλισμένο πτώμα του. Ζήτησε να του φέρουν το κεφάλι και στερέωσε το άψυχο κορμί του Παπαφλέσσα στον κορμό ενός δέντρου. Συγκινημένος, ο Ιμπραήμ τον πλησίασε και τον φίλησε, αναγνωρίζοντας την αξία του εχθρού του.

Ο ηρωικός θάνατος του Παπαφλέσσα διέγραψε τις ατασθαλίες του παρελθόντος. Η ακόλαστη ζωή του και η διπρόσωπη πολιτική που ακολουθούσε είχαν δημιουργήσει ένα πολύ αρνητικό προφίλ, που ξεχάστηκε μετά το Μανιάκι. Η αυτοθυσία του έσωσε την υστεροφημία του. Άλλωστε φορούσε ράσα και ιστορικά δικαίωνε και το ρόλο της εκκλησίας όχι μόνο στην πνευματική στήριξη, αλλά και στη μάχη. Όπως και να ΄χει ήταν ένας ξεχωριστός επαναστάτης που κέρδισε τη θέση του στην ιστορία, με το παράδειγμα και τη θυσία του.

Όταν ο Πάπας Γρηγόριος ο ένατος, ενοχοποίησε τις γάτες για τη λατρεία του Διαβόλου, οι Ευρωπαίοι άρχισαν να τις εξοντώνουν μαζικά, καθώς κανείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει την αυθεντία του κορυφαίου ιεράρχη.

Ο ποντίφικας ανακοίνωσε ότι οι μαύρες γάτες είναι διαβολικές, σε διάγγελμά του το 1233. Η ατυχία ήταν διπλή για τις γατούλες, καθώς υπήρχε και το κυνήγι μαγισσών.

Πολλές γυναίκες που τις κατηγορούσαν ως μάγισσες υποβάλλονταν σε φριχτά βασανιστήρια. Για να γλυτώσουν αναγκάζονταν να κατηγορήσουν τα συμπαθή κατοικίδια. Έλεγαν ότι μεταμορφώνονταν σε γάτες, ότι σκότωναν σαν γάτες ή ότι ο Σατανάς μπήκε μέσα στη γάτα και τις πλάνεψε! Στην Αγγλία καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν η Agnes Waterhouse και η κόρη της Joan μαζί με τον γάτο τους, τον Σατανά....

Τότε οι γάτες εξοντώθηκαν μαζικά στην Ευρώπη με κάθε τρόπο και όχι μόνο οι μαύρες. Πολλές φορές δεν σκότωναν τις γάτες ακαριαία, αλλά για να φύγει ο διάβολος από μέσα τους -όπως έλεγαν- χάραζαν το δέρμα τους σε σχήμα Σταυρού και στη συνέχεια τις άφηναν να πεθάνουν από αιμορραγία. Εκτός από το τυχαίο κυνήγι της γάτας υπήρχε και το εορταστικό. Το Πάσχα και την καθαρά Δευτέρα υπήρχε έθιμο να καίνε τις μαύρες γάτες. Πολλές φορές ενώ τις έκαιγαν έψελναν ύμνους. Στις δίκες των Ναϊτών Ιπποτών (1307-1314), ανάμεσα στις εξωφρενικές κατηγορίες ήταν και ότι τιμούσαν τις γάτες. Το 1484, άλλος πάπας αποκήρυξε όλες τις γάτες και τους ιδιοκτήτες τους....

Και μετά ήρθε η πανούκλα… 

Επειδή όμως οι γάτες εξαφανίστηκαν, «χόρευαν» τα ποντίκια και οι αρουραίοι, που είναι και οι βασικοί υπαίτιοι για τη μετάδοση της πανούκλας. Αποτέλεσμα η βουβωνική πανώλη να αφανίσει 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Ιστορικά η βουβωνική πανώλη είναι γνωστή ως ο «μαύρος θάνατος» που σάρωσε ολόκληρη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια της τελευταίας μεσαιωνικής περιόδου και πήρε τη μορφή επιδημίας. Ονομάστηκε έτσι, γιατί τα πρόσωπα των θυμάτων έπαιρναν ένα βαθύ κόκκινο, σχεδόν μαύρο χρώμα. Η φτώχεια και ο υποσιτισμός έκαναν την Ευρώπη του 14ου αιώνα ιδανικό πεδίο για την επιδημία.

Ο Πάπας όμως είχε το αλάθητο…

Βερολίνο, 20 Ιουλίου του 1944: Ο συνταγματάρχης φον Στάουφενμπεργκ ετοιμάζεται να πετάξει με ένα JU 52 στο αρχηγείο του Φύρερ με την κωδική ονομασία Wolfsschanze, 600 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα.Στόχος του Στάουφενμπεργκ να σκοτώσει τον Χίτλερ με βόμβα. Η συγκυρία είναι ευνοϊκή.

Ως επικεφαλής του γενικού στρατηγείου των δυνάμεων εσωτερικού της Βέρμαχτ έπρεπε εκείνη την ημέρα να ενημερώσει τον Χίτλερ προσωπικά. Ο Κουρτ Ζάλτενμπεργκ, 91ενός σήμερα, είχε βάρδια στο φυλάκιο του αρχηγείου.

«Δυο βόμβες σε ένα χαρτοφύλακα»

Γύρω στις 11 το πρωί ο φον Στάουφενμπεργκ με τους δύο συνεργάτες του φτάνουν στο αρχηγείο. Ο στρατιώτης Κουρτ Ζάλτεμπεργκ θυμάται και την παραμικρή λεπτομέρεια. «Είχαμε αποκλείσει τα πάντα, όλοι όσοι ήθελαν να δουν τον Χίτλερ, έπρεπε να περάσουν από έλεγχο». Ανάμεσά τους ήταν και μια ομάδα του στρατάρχη Κάιτελ, αρχηγού της Βέρμαχτ, τον οποίο ο Ζάλτεμπεργκ αφήνει να περάσει χωρίς έλεγχο. Στην ομάδα Κάιτελ ανήκε και ο φον Στάουφενμπεργκ.

«Τον πρόσεξα αμέσως, γιατί είχε καλυμμένο το μάτι λόγω τραύματος. Κρατούσε και ένα χαρτοφύλακα στο χέρι, τίποτα το ασυνήθιστο». Στις 11.30, ο φον Στάουφενμπεργκ πηγαίνει σε ένα παράπηγμα για να προετοιμαστεί για τυχόν ερωτήσεις του Χίτλερ. Μαζί του έχει και δύο βόμβες. Στις 11.37 ο Κάιτελ παρουσιάζει τον φον Στάουφενμπεργκ στον Χίτλερ και του ανακοινώνει ότι θα τον ενημερώσει για θέματα του αρχηγείου του. Χωρίς να τον πάρουν είδηση ο φον Στάουφενμπεργκ αφήνει τον χαρτοφύλακα με την εκρηκτική ύλη δίπλα στον Φύρερ. Πριν να εκραγεί, εγκαταλείπει τον χώρο με το πρόσχημα ότι θέλει να τηλεφωνήσει. Είναι 12.40. Απομένουν δύο λεπτά μέχρι την έκρηξη. Σε αυτά τα δύο λεπτά ο συνταγματάρχης Μπραντ αγνοώντας το περιεχόμενό του, βάζει το τσαντάκι στην άλλη πλευρά του ποδιού του τραπεζιού. Η κίνηση έσωσε τον Χίτλερ από βέβαιο θάνατο.

Και η βόμβα εκρήγνυται. «Από την έκρηξη προκλήθηκε ένας ανεμοστρόβιλος από χαρτιά και ξύλα μέσα σε ένα σύννεφο από καπνό», λέει ο Ζάλτεμπεργκ. «Ένας από τους παριστάμενους φεύγει από το παράθυρο, άλλος από την πόρτα, επικρατεί πανικός και χάος». Στην αρχή ήταν άγνωστο αν ο Χίτλερ επέζησε. «Όλοι ούρλιαζαν, πού είναι Φύρερ, πού είναι ο Φύρερ; Και μετά βγήκε ο Φύρερ από την παράγκα υποβασταζόμενος από δύο άνδρες». Στις 13.00 ο φον Στάουφενμπεργκ είναι πεπεισμένος ότι ο Χίτλερ ήταν νεκρός. Μαζί με τον υπασπιστή του, υπολοχαγό φον Χέφτεν, εγκαταλείπει το αρχηγείο για να πάει όσο πιο γρήγορα γίνεται στο Βερολίνο και να κατευθύνει από εκεί την πτώση του ναζιστικού καθεστώτος.

Το αεροπλάνο τους περίμενε. Όμως η δολοφονία του Χίτλερ απέτυχε. Οι λόγοι ήταν πολλοί. Ένας από αυτούς ήταν ότι η συνάντηση δεν έγινε σε καταφύγιο, αλλά σε μια ξύλινη παράγκα. Εάν είχε γίνει στο καταφύγιο, τότε με βεβαιότητα ο Χίτλερ θα ήταν νεκρός», λέει ο ιστορικός Γιοχάνες Τούχελ. Μετά την αποτυχημένη δολοφονία αρχίζει εκστρατεία εκδίκησης εναντίον των συνωμοτών και των οικογενειών τους. Τα παιδιά τους μεταφέρονται από τη Γκεστάπο στην περιοχή Χαρτς, σε μια ειδικά διαμορφωμένη εστία. Ανάμεσά τους βρίσκονται και τα παιδιά του φον Στάουφενμπεργκ, ο δεκάχρονος Μπέρτχολντ με τις τρεις αδελφές του.

«Το έκανε για τη Γερμανία»

«Ήταν φοβερό, μας απομάκρυναν από τις οικογένειές μας χωρίς να ξέρουμε τίποτα, ήμασταν μόνοι» θυμάται από εκείνα τα χρόνια. «Μεγαλώσαμε όπως όλα τα άλλα παιδιά της κοινωνικής μας τάξης, που σημαίνει ότι ήμασταν και εμείς μικροί ναζιστές. Η μητέρα μας δεν μας πίεσε, αλλά για ευνόητους λόγους δεν τάχθηκε εναντίον, ειδάλλως θα είχαν υποψιαστεί τον πατέρα μας», διηγείται σήμερα. Στις 20 Απριλίου του 1944 ο κόσμος γι αυτόν γύρισε ανάποδα. «Μας ενημέρωσαν για την απόπειρα δολοφονίας αλλά χωρίς ονόματα. Το όνομα του πατέρα μας το είπε η μητέρα μου την επόμενη. Έπαθα σοκ. Μπερδεύτηκα. Πώς θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο στον Φύρερ; Αλλά ένα πράγμα θυμάμαι έντονα. Ποτέ δεν θεώρησα τον πατέρα μου εγκληματία».

Ακολούθησαν οι περίφημες στημένες δίκες ενώπιον των λεγόμενων λαϊκών δικαστηρίων που μέχρι τον Απρίλιο του 45 καταδίκασαν σε θάνατο 89 προσκείμενους στους συνωμότες. Ο φον Στάουφενμπεργκ και οι άλλοι συλληφθέντες είχαν εκτελεσθεί ήδη την νύχτα προς την 21η Ιουλίου 1944. Οι γυναίκες των καταδικαζόμενων μαθαίνουν για τις εκτελέσεις από επίσημες ανακοινώσεις, καλούνται μάλιστα να αναλάβουν και το κόστος της δίκης. Ο μικρός Μπέρτχολντ δεν ήξερε τίποτα για τη διπλή ζωή του πατέρα του. Σήμερα όμως δεν του προξενεί εντύπωση. «Το κάνει κάθε συνωμότης, τότε ακούγαμε ακόμα και για παιδιά που είχαν καταδώσει τους γονείς τους. Ένας δεκάχρονος, όπως ήμουν εγώ τότε, δεν μπορεί ακόμα να σκεφτεί σε δύο ταμπλώ».

Το 1956, στα 17 του, ο Μπέρτχολντ αποφασίζει να κάνει καριέρα στο στρατό. Η μητέρα του δεν τον ώθησε σε αυτήν την απόφαση, αλλά και δεν ενθουσιάστηκε. Μάλιστα στις ένοπλες δυνάμεις συνάντησε πολλούς πρώην αξιωματικούς της Βέρμαχτ. Του ήταν πάντα σαφές ότι σε όλη τη στρατιωτική διαδρομή του ήθελε να φτάσει τον πατέρα του. Γυρίζοντας σήμερα προς το παρελθόν ο Μπέρτχολντ πιστεύει ότι τυπικά αυτό που έκανε ο πατέρας του ήταν εσχάτη προδοσία. «Αλλά δεν θυσίασε τη ζωή του για το τότε κράτος, αλλά για τη Γερμανία».

Πηγή: Deutsche Welle