Navi Voice

Οι μέλισσες είναι σε θέση να λύνουν πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα, τα οποία παίρνουν μέρες στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να τα λύσουν, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να αναδείξει μια ακόμη ικανότητα ενστικτώδους νοημοσύνης στο ζωικό βασίλειο.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway), υπό τον δρα Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό οικολογίας και βιολογίας "The American Naturalist", σύμφωνα με τις βρετανικές "Γκάρντιαν" και "Ιντεπέντεντ".

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες μαθαίνουν να πετούν ακολουθώντας τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα στα λουλούδια που έχουν προηγουμένως ανακαλύψει με τυχαία σειρά, με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά "λύνοντας" το λεγόμενο "πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή", ένα διάσημο και δισεπίλυτο γρίφο στον χώρο των οικονομικών και των μαθηματικών.

Στο πρόβλημα αυτό, ένας άνθρωπος (πωλητής) καλείται να βρει τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα σε όλους τους προορισμούς που πρέπει να επισκεφτεί. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λύνουν το πρόβλημα συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας τον πιο σύντομο. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, χωρίς καν τη βοήθεια κομπιούτερ, απλώς με ένα εγκέφαλο που δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σπόρο φυτού.

Όπως είπαν οι επιστήμονες, καθημερινά οι μέλισσες ξεκινούν να επισκεφτούν μια πληθώρα λουλουδιών σε διάφορες τοποθεσίες και, επειδή θέλουν να κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας για το πέταγμά τους, "υπολογίζουν" μια διαδρομή που τους επιτρέπει να βρίσκονται στον αέρα το ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα.

Χρησιμοποιώντας τεχνητά άνθη, συνδεμένα με υπολογιστές, οι ερευνητές έδειξαν ότι οι μέλισσες δεν χαράζουν μια πορεία απλώς με βάση την τυχαία σειρά που βρήκαν προηγουμένως τα λουλούδια, αλλά πάνε από λουλούδι σε λουλούδι ακολουθώντας συγκεκριμένο "σχέδιο", που τους επιτρέπει να πετάνε όσο γίνεται λιγότερο.

Αφού εντοπίσουν τις θέσεις των λουλουδιών, στη συνέχεια οι μέλισσες επιστρέφουν σε αυτά έχοντας μάθει -με μυστηριώδη τρόπο- να ακολουθούν πια τον καλύτερο δυνατό δρόμο, δηλαδή τον πιο σύντομο, ώστε να εξοικονομούν χρόνο και ενέργεια (ή χρήμα, όπως θα έλεγε ένας πωλητής!).

"Παρά τους μικροσκοπικούς εγκεφάλους τους, οι μέλισσες είναι ικανές για εντυπωσιακά κατορθώματα στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή χωρίς κομπιούτερ", δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.

Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους σε διάφορα πρακτικά προβλήματα, όπως στην καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε ένα δίκτυο (π.χ. κυκλοφοριακό) ή στην εκτεταμένη αλυσίδα τροφοδοσίας μιας επιχείρησης, που στέλνει φορτηγά σε όλα σημεία του ορίζοντα και θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα στις μετακινήσεις.

Η κατανάλωση αμυγδάλων βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να καταπολεμήσει τις μολύνσεις από ιούς, όπως του κοινού κρυολογήματος και της γρίπης, σύμφωνα με μια νέα βρετανο-ιταλική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη ανακάλυψε ότι οι χημικές ουσίες που με φυσικό τρόπο βρίσκονται στον φλοιό των συγκεκριμένων ξηρών καρπών, ενισχύουν την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των ιών, καθώς βοηθάνε τα λευκοκύτταρα "Τ" που ανιχνεύουν την παρουσία "ξένου σώματος". Αυξάνουν έτσι την φυσική ικανότητα του ανθρώπινου σώματος να παρεμποδίζει τον πολλαπλασιασμό και την εξάπλωση των παθογόνων μικροοργανισμών.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Διατροφικών Ερευνών του Νόργουιτς και της Πανεπιστημιακής Πολυκλινικής της Μεσίνα, υπό τη δρα Τζιουζεπίνα Μανταλάρι, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ανοσολογίας "Immunology Letters", σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ", ανακάλυψαν πως ακόμα και μετά την χώνεψη των αμυγδάλων από το έντερο, παρατηρείται αυξημένη αμυντική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι επιστήμονες, σε επόμενη μελέτη τους, θα προσδιορίσουν ποια είναι η ιδανική ποσότητα κατανάλωσης αμυγδάλων, για να έχει ο άνθρωπος την μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια για την υγεία του. Όπως είπαν πάντως, είναι δεδομένο ότι αν κανείς τρώει συχνά αμύγδαλα, θα αυξήσει προληπτικά τις άμυνές του κατά διάφορων ιών, ενώ όσοι έχουν ήδη μολυνθεί, θα καταπολεμήσουν πιο γρήγορα τον ιό.

Οι ερευνητές έλεγξαν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε μολύνσεις ακόμα και από τον ιό του έρπητα, ο οποίος θεωρείται δύσκολος "αντίπαλος", καθώς μπορεί να ξεφεύγει από τις άμυνες του ανοσοποιητικού συστήματος, και διαπίστωσαν ότι τα αμύγδαλα βοηθάνε στην αντιμετώπισή του. Όταν όμως είχε αφαιρεθεί από τα αμύγδαλα η φλούδα τους, τότε η προστατευτική δράση τους μειωνόταν δραστικά.

Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα εντοπίσει ποιες ουσίες, ακριβώς, στον φλοιό των ξηρών καρπών είναι αυτές που έχουν την αντι-ιική δράση, υποπτεύονται όμως ότι πρόκειται για τις πολυφαινόλες. Εκτίμησαν επίσης ότι πιθανώς και άλλοι ξηροί καρποί έχουν ανάλογη δράση.

Οι άνθρωποι που είναι ανοιχτοί και εξωστρεφείς, βασανίζονται πιο πολύ από τις συνέπειες της έλλειψης ύπνου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που διαπίστωσε ότι οι κλειστοί και εσωστρεφείς τύποι έχουν λιγότερο πρόβλημα όταν μένουν άϋπνοι και έτσι είναι την επόμενη μέρα σε μεγαλύτερη εγρήγορση.

Οι ερευνητές του Κέντρου Στρατιωτικής Ψυχιατρικής και Νευροεπιστήμης του Στρατιωτικού Ινστιτούτου Ερευνών Γουόλτερ Ριντ των ΗΠΑ, οι οποίοι δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ύπνου "Sleep", σύμφωνα με το BBC, κράτησαν ξύπνιους επί 36 ώρες μια ομάδα 48 εθελοντών ηλικίας 18 έως 39 ετών, οι οποίοι είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες (εξωστρεφών-εσωστρεφών).

Κάνοντας ανά μια ώρα διάφορα νοητικά και ψυχολογικά τεστ στη διάρκεια του πειράματος, καθώς και μετά τη λήξη του, προκειμένου να μετρήσουν την εγρήγορση και το βαθμό αντίδρασης των εθελοντών (οι οποίοι, για παράδειγμα, κλήθηκαν να πατήσουν ένα κουμπί όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, μόλις άναβε ένα φωτάκι), οι επιστήμονες βρήκαν ότι οι πιο εσωστρεφείς προσωπικότητες, σε αντίθεση με τις εξωστρεφείς, τα έβγαζαν πέρα καλύτερα με την αϋπνία.

Αλλά καλά τα πήγαν και εκείνοι οι εξωστρεφείς, στους οποίους είχε απαγορευτεί οποιαδήποτε κοινωνική επαφή στη διάρκεια του πειράματος, πράγμα που, κατά τους ερευνητές, δείχνει ότι είναι η "κοινωνική διέγερση" εκείνη που κυρίως κουράζει τον εγκέφαλο των εξωστρεφών ανθρώπων.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι, με βάση τα ευρήματά τους, φαίνεται πως οι διαφορετικοί τύποι προσωπικότητας έχουν διαφορετική ικανότητα να ανταποκρίνονται στα στρατιωτικά καθήκοντα (στα οποία μερικές φορές περιλαμβάνεται και η αϋπνία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), ενώ εκτιμούν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους πολίτες που δουλεύουν νυκτερινές βάρδιες σε διάφορες δουλειές, χωρίς να έχουν κατ' ανάγκη την φυσιολογική-ψυχολογική ετοιμότητα για κάτι τέτοιο.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι πιθανώς οι εσωστρεφείς χαρακτήρες όλη την ημέρα υφίστανται μια συνεχή εγκεφαλική "υπερ-διέγερση" από ποικίλα ερεθίσματα, πράγμα που τους ωθεί να αποφεύγουν τις πολλές κοινωνικές επαφές γιατί ενοχλούνται από αυτές. Όμως αυτή η συνεχής εγκεφαλική δραστηριότητα, σε σχέση με τα εξωτερικά ερεθίσματα, είναι αυτή που προετοιμάζει καλύτερα τον εγκέφαλό τους, για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της παρατεταμένης αϋπνίας.

Μια προηγούμενη βρετανική έρευνα, υπό τον νευροεπιστήμονα καθηγητή Μαρκ Μπλακγκρόουβ του πανεπιστημίου του Σουάνσι, που επίσης έχει συγκρίνει την επίδραση της έλλειψης ύπνου στους εξωστρεφείς και εσωστρεφείς ανθρώπους, έχει καταλήξει σε ανάλογα συμπεράσματα, ότι οι εξωστρεφείς είναι πιο ευάλωτοι στην αϋπνία.

Όμως αποδίδει το πρόβλημά τους σε άλλη αιτία: στο ότι απλώς οι πιο εξωστρεφείς επηρεάζονται περισσότερο από την εμφάνιση των γύρω τους, που βρίσκονται στην ίδια ομάδα και είναι επίσης ξάγρυπνοι, ενώ οι εσωστρεφείς -που ζουν περισσότερο στον "κόσμο" τους- επηρεάζονται λιγότερο από την εικόνα των άλλων ανθρώπων.

Ο μέσος άνδρας τρέχει πιο γρήγορα από μια γυναίκα ή σηκώνει μεγαλύτερα βάρη, αλλά σε τελευταία ανάλυση το ισχυρό φύλο είναι οι γυναίκες, αφού ζουν πιο πολύ.

Σε όλο τον κόσμο οι γυναίκες ζουν κατά μέσο όρο περισσότερο από τους άνδρες (γύρω στα πέντε χρόνια) και το ζήτημα απασχολεί χρόνια τώρα τους επιστήμονες, οι οποίοι τώρα πια φαίνεται να πλησιάζουν στη λύση του αινίγματος.

Η αιτία φαίνεται πως είναι ότι οι άνδρες είναι γενετικά πιο "αναλώσιμοι" σε σχέση με το υποτιθέμενο "ασθενές" φύλο, με άλλα λόγια οι γυναίκες ζουν πιο πολλά χρόνια λόγω της ανώτερης βιολογίας τους (που έχει να κάνει τελικά με το ότι γεννάνε) και όχι του υποτιθέμενου λιγότερου στρες σε σχέση με τους άνδρες στη ζωή τους.

Αν και με το πέρασμα του χρόνου, η "ψαλίδα" στο προσδόκιμο ζωής φαίνεται να κλείνει κάπως, παρόλα αυτά τον τελευταίο λόγο τελικά τον λένε πάντα οι γυναίκες - στην κυριολεξία. Μάλιστα, όσο πιο προχωρημένη είναι η ηλικία, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση στο προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στα δύο φύλα.

Στην ηλικία των 85 ετών υπάρχουν κατά μέσο όρο έξι γυναίκες για κάθε τέσσερις άνδρες, ενώ στην ηλικία των 100 ετών υπάρχουν υπερδιπλάσιες γυναίκες που τα έχουν εκατοστήσει σε σχέση με άνδρες. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι ο άνθρωπος που είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα έζησε περισσότερα χρόνια από κάθε άλλον, ήταν μια γυναίκα, η γαλλίδα Ζαν Καλμάν, η οποία πέθανε το 1997 σε ηλικία 122 ετών και 164 ημερών.

Μέχρι σήμερα έχουν δοθεί διάφορες -όχι ευρέως αποδεκτές- ερμηνείες για την υπεροχή των γυναικών και την μειονεξία των ανδρών: ότι οι άνδρες κάνουν πιο απαιτητικές από σωματική άποψη εργασίες, άρα φθείρονται περισσότερα βιολογικά, ή ότι εμπλέκονται σε πιο ριψοκίνδυνες ή επιβλαβείς δραστηριότητες από τις γυναίκες (πόλεμος, καυγάδες, κάπνισμα, περισσότερο αλκοόλ, χειρότερη διατροφή κ.α.), άρα πάνε γυρεύοντας να πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα.

Οι ερμηνείες αυτές ουσιαστικά έχουν ένα επίμαχο κοινό σημείο: ότι οι άνδρες έχουν περισσότερο στρες στη ζωή τους και αυτό τους "σκοτώνει" νωρίτερα (φυσικά οι φεμινίστριες πάντα έλεγαν ότι οι "γυναικείες" δουλειές σε ένα νοικοκυριό είναι εξίσου δύσκολες και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι -στατιστικά- οι παντρεμένοι ζουν αρκετά περισσότερο από τους εργένηδες).

Η νέα θεωρία, που κερδίζει έδαφος και φιλοδοξεί να ρίξει φως σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρώπινης βιολογίας, διατυπώθηκε από τον καθηγητή Τομ Κέρκγουντ του πανεπιστημίου του Νιούκασλ, κορυφαίο γεροντολόγο διεθνώς, σύμφωνα με τη βρετανική "Ιντεπέντεντ" και το αμερικανικό περιοδικό "Scientific American".

Ο βρετανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το γυναικείο σώμα είναι πιο ικανό να εκτελεί τις εργασίες "συντήρησης ρουτίνας" που απαιτεί ένας οργανισμός, προκειμένου να διατηρεί υγιή και ζωντανά τα κύτταρά του. Με τον τρόπο αυτό καθυστερεί τη γήρανση και τον θάνατο, παρά τη διαδεδομένη αντίληψη -ιδιαίτερα στους κύκλους των αισθητικών και της βιομηχανίας καλλυντικών, που παίρνουν υπόψη μόνο τις αλλαγές στο δέρμα- ότι οι άνδρες γερνάνε πιο αργά από τις γυναίκες.

Σύμφωνα με τον Κέρκγουντ, υπάρχουν πλέον επαρκή επιστημονικά στοιχεία για να υποστηριχθεί ότι ουσιαστικά οι άνδρες είναι βιολογικά πιο "αναλώσιμοι" από τις γυναίκες, επειδή τα κύτταρα του σώματός τους δεν είναι προγραμματισμένα να διαρκούν τόσο όσο των γυναικών. Η λεγόμενη "θεωρία του αναλώσιμου σώματος" (που πρωτοεμφανίστηκε πριν από χρόνια) τείνει πλέον να γίνει η κυρίαρχη επιστημονική θεωρία σχετικά με το γιατί γερνάμε και γιατί οι γυναίκες ζουν πιο πολύ.

Η θεωρία αναφέρει ότι αν και τα γονίδια είναι αθάνατα και μπορούν να ζήσουν για πάντα, με το να περνάνε από τη μια γενιά στην άλλη, το σώμα φθείρεται επειδή είναι σχεδιασμένο (γενετικά προγραμματισμένο) από την εξέλιξη και την φυσική επιλογή να ζει μόνο όσο χρειάζεται για να μεταφέρει τα γονίδια στην επόμενη γενιά, συνεπώς είναι αναλώσιμο.

Το σώμα, όπως ένα αυτοκίνητο, χρειάζεται "συνεργείο", δηλαδή συνεχή κυτταρική συντήρηση για να ανανεώνεται, όμως με το πέρασμα του χρόνου διάφορα "σφάλματα" (βλάβες του DNA) συσσωρεύονται στα κύτταρα και τους ιστούς. Έτσι γερνάμε, επειδή το σώμα μας δεν μπορεί να αποφύγει τα γενετικά λάθη.

Αυτά τα "σφάλματα", που σιγά-σιγά γίνονται όλο και περισσότερα, είναι πια πολύ δαπανηρά από ενεργειακή άποψη για την επιδιόρθωσή τους, γι' αυτό τελικά το σώμα μας υποκύπτει και πεθαίνει.

Το πότε αυτό -ο θάνατος- θα συμβεί, εξαρτάται από το πόση προσπάθεια το σώμα καταβάλλει για να συντηρήσει και να επιδιορθώσει τα σφάλματά του. Και σε αυτό φαίνεται πως οι γυναίκες υπερτερούν, επειδή χρειάζονται μικρότερη προσπάθεια.

Αυτό συμβαίνει επειδή στους ανθρώπους, όπως και στα περισσότερα άλλα είδη ζώων, η κατάσταση του σώματος του θηλυκού είναι πολύ σημαντική για την αναπαραγωγική επιτυχία. Το έμβρυο πρέπει να τραφεί μέσα στην μητέρα του και το νήπιο να την θηλάσει, πράγματα που εξηγούν γιατί το γυναικείο σώμα πρέπει να είναι πιο ανθεκτικό στον χρόνο από το ανδρικό.

Οι βιολόγοι έχουν πια βρει στοιχεία ότι τα θηλυκά στα περισσότερα είδη ζουν περισσότερο από τα αρσενικά. Τα πειράματα που έγιναν στο εργαστήριο του Κέρκγουντ, επίσης έδειξαν ότι τα θηλυκά έχουν καλύτερα συστήματα συντήρησης και επιδιόρθωσης του οργανισμού τους.

Άλλες μελέτες έχουν ακόμα βεβαιώσει ότι τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός θηλυκού, είναι καλύτερα στο να αποκαθιστούν τη ζημιά σε ένα σώμα, σε σχέση με τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός αρσενικού.

Σημειωτέον ότι τα αρσενικά (π.χ. γάτες και σκυλιά) ζουν περισσότερο από τα μη ευνουχισμένα, ενώ κάτι ανάλογο φαίνεται πως συμβαίνει και με τους ευνούχους άνδρες, σύμφωνα με το βρετανό επιστήμονα, επειδή η μεγάλη ποσότητα τεστοστερόνης (που έχει ένας φυσιολογικός άνδρας) κάνει κακό στο προσδόκιμο ζωής του.

Το συκώτι που δημιουργήθηκε, έχει μέγεθος καρυδιού και διαθέτει αρκετές από τις λειτουργίες ενός αντίστοιχου φυσικού οργάνου - τουλάχιστον στο περιβάλλον του εργαστηρίου, καθώς ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί σε ανθρώπινο σώμα. Το επόμενο βήμα θα είναι η μεταμόσχευση του εργαστηριακού οργάνου σε ένα ζώο για να ελεγχθεί η λειτουργικότητά του.

Η σχετική επιστημονική ανακοίνωση, με επικεφαλής τον καθηγητή Σέι Σόκερ του Ινστιτούτου Αναγεννητικής Ιατρικής του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ της Β. Καρολίνα, έγινε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Μελέτη των Παθήσεων του Ήπατος στη Βοστώνη, σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική "Ιντιπέντεντ".

Οι ερευνητές πάντως διευκρίνισαν ότι το έργο τους βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο και πρέπει να ξεπεραστούν αρκετές τεχνικές δυσκολίες πριν ένα τέτοιο όργανο χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια σε ασθενείς. Εξέφρασαν όμως την ελπίδα ότι στο μέλλον αυτά τα όργανα θα μεταμοσχεύονται και θα λειτουργούν κανονικά στο ανθρώπινο σώμα. Βρετανοί επιστήμονες όμως εξέφρασαν την επιφύλαξή τους κατά πόσο το εργαστηριακό όργανο θα μπορέσει πράγματι να λειτουργήσει όπως ένα φυσικό όργανο.

Η τεχνολογία, που εκτιμάται από τους αμερικανούς ερευνητές ότι θα χρειαστεί ακόμα πέντε χρόνια πριν μεταφερθεί από το εργαστήριο στο νοσοκομείο, ανοίγει επίσης το δρόμο για να δημιουργηθούν και άλλα όργανα (π.χ. νεφρά ή πάγκρεας) για ασθενείς που θα παρέχουν τα αναγκαία βλαστικά κύτταρα, από τα οποία θα προκύψει το νέο όργανο στο εργαστήριο.

Η πολλά υποσχόμενη τεχνική περιλαμβάνει την αφαίρεση των κυττάρων του ήπατος από όργανα ζώων, διατηρώντας μια "σκαλωσιά" από κολλαγόνο και τα συνοδευτικά αιμοφόρα αγγεία, όπου στη συνέχεια εμφυτεύονται ανώριμα ανθρώπινα βλαστικά κύτταρα. Ο υποστηρικτικός "σκελετός" του κολλαγόνου δίνει σχήμα και δομή στα βλαστοκύτταρα, καθώς αυτά αναπτύσσονται, ενώ ταυτόχρονα τα αιμοφόρα αγγεία παρέχουν οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες στο νέο όργανο που διαμορφώνεται σταδιακά.

Οι παθήσεις του ήπατος αποτελούν σημαντική αιτία θανάτου και αυξάνονται διαχρονικά. Η κίρρωση του ήπατος λόγω αλκοόλ και η μόλυνση από ηπατίτιδα C είναι οι δύο κυριότερες αιτίες βλάβης του ήπατος. Σήμερα η ζήτηση για μεταμοσχεύσεις ήπατος διεθνώς δεν καλύπτεται από την προσφορά διαθέσιμων οργάνων, γι' αυτό η δημιουργία εργαστηριακών οργάνων προβάλλει ως μια ελπιδοφόρα λύση. Και άλλες επιστημονικές ομάδες στον κόσμο ήδη εργάζονται με στόχο την δημιουργία ήπατος στο εργαστήριο, σε μια ευγενή "κούρσα" που μπορεί να ωφελήσει πολλές χιλιάδες ασθενείς μια μέρα.

Η έρευνα, από την Ανεξάρτητη Επιστημονική Επιτροπή για τα Ναρκωτικά (ISCD), εκτιμά πως «τα υπάρχοντα συστήματα ταξινόμησης των ναρκωτικών έχουν ελάχιστη σχέση με το πόσο βλαβερά είναι στην πραγματικότητα».

Οι ειδικοί της επιτροπής έχουν εκπονήσει ένα δικό τους σύστημα αξιολόγησης των ουσιών και εξετάζουν το πόσο βλαβερά είναι τα ναρκωτικά για τον χρήστη, αλλά και το πόσο είναι το κόστος της χρήσης τους για το σύστημα υγείας ή το σωφρονιστικό σύστημα.

Η ηρωίνη, το κρακ και η μεταμφεταμίνη είναι τα πλέον επικίνδυνα ναρκωτικά, όμως αν κανείς υπολογίσει τις επιπτώσεις για την κοινωνία, το αλκοόλ είναι πολύ πιο επικίνδυνο, σύμφωνα με την έρευνα.

Σε μια κλίμακα επικινδυνότητας από το 0 ως το 100, το αλκοόλ "βαθμολογείται" με 72, η ηρωίνη με 55 και το κρακ με 54. Ο καπνός ισοβαθμεί με την κοκαΐνη ενώ το ecstasy και το LSD είναι μεταξύ των λιγότερο επικίνδυνων ουσιών.