Το έπος των δρεπανηφόρων Μανιατισσών το 1826, που νίκησαν τον Ιμπραήμ

Το θρυλικό έπος των δρεπανηφόρων Μανιατισσών το 1826, που νίκησαν τον Ιμπραήμ ,όταν επιτέθηκε να τις καθυποτάξει τιμά όλες τις Έλληνίδες και όλους τους Έλληνες.Στίς 22-6-1826, αρχίζει ο αγώνας των Μανιατών, να σώσουν τα ιερά τους χώματα. 

Ο Ιμπραήμ με 15.000 άνδρες επιτίθεται στη Μάνη από στεριά και θάλασσα. Βομβαρδίζει με τον στόλο του τις θέσεις των αμυνομένων και εξαπολύει κατά κύματα, 8.000 πεζούς και ιππείς εναντίον 2.400 Μανιατών και τους στέλνει τελεσίγραφο : Να παραδοθούν αμαχητί, άλλως δεν θα αφήσει όρθιο «ίχνος οσπιτίου».

Οι Μανιάτες όλοι μαζί με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη απαντούν από τη Βέργα στο ιταμό τελεσίγραφο : 

Σε περιμένουμε εδώ με όλες τις δυνάμεις σου ΕΛΑ

Τρείς ημέρες κράτησε η Βέργα άπαρτο κάστρο.Βλέποντας ο Ιμπραήμ πως η Βέργα δεν κάμπτεται , σε αντιπερισπασμό ανοίγει μέτωπο στην καρδιά της Μάνης, στο Διρό, όπου γυναίκες,παιδιά γέροντες έμειναν πίσω για τον θερισμό.

Οι Ηρωίδες Μανιάτισσες έκαμαν τα δρεπάνια όπλα θανάτου και σκόρπισαν τον θάνατο στο τούρκικο ασκέρι.

Η λαϊκή μούσα διέσωσε τον ανεπανάληπτο θρύλο των Μανιατισσών, που αντί για νέο Ζάλογγο, έκαναν κάτι το πρωτοφανές πολεμώντας μέχρι τη ΝΙΚΗ.

"Οι γυναίκες εν τω άμα, κάμανε μεγάλο θάμα.

Ανασκουμπώνουν τις ποδιές και βάνουν πέτρες στρογγυλές.

Καύκαλα ανοίγουνε πολλά ή σκορπούνε τα μυαλά και αρπάζουν τα δρεπάνια και τους κόβουν τα κεφάλια.

Η Πανωραία, κόρη του γερο-Βοζίκη, πηγαίνοντας στο χωράφι ψωμί, είδε δύο τουρκοαιγύπτιους να χτυπούν τον πατέρα της. Απέκοψε τον λαιμό του ενός με το δρεπάνι και ξέκαμε με την βοήθεια του πατρός της τον άλλο.

Η σύζυγος του Γερακαράκου που πήγαινε τρόφιμα στον άνδρα της, που πολεμούσε στη Βέργα, νηστικός τρία μερόνυχτα,πολέμησε μαζί με άλλες γυναίκες στα Ξεπαπαδιάνικα. Κι ενώ το παιδί της έριχνε με τ' όπλο, εκείνη έριχνε πέτρες τους Τούρκους.

Κι όταν έκλεισε τα ματάκια του εκείνη στάθηκε στη θέση του.Το ίδιο έκαναν όλες στο Φλομοκότρωνα της Χαριάς, όσες βρήκαν τα παιδιά σκοτωμένα στο ταμπούρι τους. Δεν είπαν μιλιά σε κανέναν. Έκαναν πέτρα την καρδιά τους, πήραν τα καριοφίλια των παιδιών και άρχισαν να βάζουν κατά του εχθρού.

Ηττημένος υποχωρούσε ο Ιμπραήμ με το στρατό του, καθώς οι γενναίοι Μανιάτες και Μανιάτισσες τους κυνηγούσαν.

Μια Σπαρτιάτισσα,έπεσε στη θάλασσα ,άρπαξε έναν Αλβανό που κολυμπούσε για να σωθεί,του ζητούσε λόγο που της έκαψε τις θημωνιές και τον έπνιξε !

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΟΛΕΣ.

ΑΘΑΝΑΤΗ ΜΑΝΗ.