Navi Voice

Απίστευτο και, όμως, αληθινό. Σοκ έχει προκαλέσει παγκοσμίως, η πρωτοφανής «ανατριχιαστική» απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης να νομιμοποιήσει το Κόμμα Παιδόφιλων (PNVD - ακρωνύμιο που σημαίνει «αδελφική αγάπη, ελευθερία και διαφορετικότητα»)

Η απόφαση ελήφθη με βάση την ελευθερία της έκφρασης, του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, και αναγνωρίστηκε πλέον και επίσημα από την κυβέρνηση της Ολλανδίας.

Ακούστε -και φρίξτε- ποιοι είναι οι δυο βασικοί στόχοι του συγκεκριμένου κόμματος:

- Η νομιμοποίηση της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών!
- Η νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση!


Κανέλλη: «Για να ζήσουμε θα πρέπει να πιάσουμε τον κώλο των παιδιών;»

Η βουλευτής του ΚΚΕ ξέσπασε, λέγοντας πως νομιμοποιείται ο σεξουαλικός τουρισμός στο βωμό της ανάπτυξης. Μάλιστα είπε χαρακτηριστικά «Για να ζήσουμε θα πρέπει να πιάσουμε τον κώλο των παιδιών; τι θα γίνει θα πρέπει να βγάλουμε τα κορίτσια στο πεζοδρόμιο από τα 12».

Στη συνέχεια της συζήτησης, η Λιάνα Κανέλλη επανήλθε τονίζοντας ότι μια τέτοια Ευρώπη δεν τη θέλει: «Αι σιχτίρ με αυτήν την Ευρώπη, για να το πω και τούρκικα», είπε χαρακτηριστικά η βουλευτής του ΚΚΕ.

Οδηγός αγώνων αλλά και διάσημος κατασκευαστής αυτοκινήτων ο C. Shelby, άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Ντάλας.

O C. Shelby είχε κάνει μεταμόσχευση καρδιάς το 1990 και νεφρού το 1996.

Ο 89χρονός έμεινε στην ιστορία στα 60’s ως ο κατασκευαστής της Shelby AC Cobra σπορ αυτοκίνητο το οποίο συνδύαζε τη φιλοσοφία των αγγλικών ανοιχτών αυτοκινήτων με το αμερικάνικο κινητήρα των muscle cars.


Ο Carroll Ηall Shelby γεννήθηκε στην πόλη Leesburg,του Τέξας στις 11 Ιανουαρίου του 1923 και είχε προβλήματα με την υγεία του από μικρή ηλικία. Αιτία η μικρότερη (σε μέγεθος) από το κανονικό καρδιά του. Αυτό ήταν μάλιστα και ο λόγος ο οποίος τον έκανε να σταματήσει τους αγώνες.

Το ενδιαφέρον για την ταχύτητα ξεκίνησε όταν υπηρέτησε στο Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο ως πιλότος και αγότερα ως εκπαιδευτής πτήσεων.

Πριν από την κατασκευή των αγωνιστικών αυτοκινήτων η οποία τον έκανε γνωστό, ο C. Shelby ήταν ο οδηγός αγώνων για διάφορες εταιρίες όπως η Allard, η Aston Martin και η Maserati. Στην τελευταία του χρονιά, το 1959, κέρδισε τις 24 Ώρες του Le Mans για την Aston Martin.

Στον 24ωρο αγώνα είχε και μία δεύτερη διάκριση ως Team Manager όταν η ομάδα της Ford κέρδισε τις 3 πρώτες θέσεις στο event το 1966.

Η επιχείρησή του, Shelby American Inc, που ιδρύθηκε το 1962, εξακολουθεί να πουλά μέχρι σήμερα τροποποιημένα / βελτιωμένα μοντέλα της Ford, κυρίως τα Μustang καθώς και βελτιωτικά προϊόντα.

Ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ σε δημοπρασία για μια γερμανική φωτογραφική μηχανή του 1923 καταγράφηκε, καθώς μια Leica O-Serie (νούμερο 116) πωλήθηκε έναντι 2.160.000 ευρώ σε δημοπρασία της Galerie Westlicht στη Βιένη.



Η συγκεκριμένη φωτογραφική μηχανή που διατέθηκε στον πλειστηριασμό στην αρχική τιμή των 300.000 ευρώ και σύμφωνα με εκτιμητές η αξία της ήταν μεταξύ 600.000 και 800.000 ευρώ, πωλήθηκε τελικά 1.800.000 ευρώ, ποσό που μαζί με τους φόρους ανήλθε στα 2.160.000 ευρώ.
Το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ είχε καταγραφεί το 2011 με 1.320.000 ευρώ για μια Leica O-Serie (νούμερο 117) που πωλήθηκε σε δημοπρασία επίσης στη Βιένη του οίκου Βέστλιχτ, ο οποίος είναι από τους πιο φημισμένους παγκοσμίως στον τομέα της φωτογραφίας.
Παρότι το όνομα του νέου κατόχου της φωτογραφικής μηχανής δεν δημοσιοποιήθηκε, αυτή η τιμή ρεκόρ, υψηλότερη κατά 800.000 ευρώ, δείχνει το ολοένα και εντονότερο ενδιαφέρον για τις παλιές φωτογραφικές μηχανές, μια τάση που συναντάται και στην αγορά της φωτογραφίας. Το 2007, η πρώτη Leica O-Serie (νούμερο 107) που τέθηκε σε δημοπρασία από τον οίκο Βέστλιχτ πωλήθηκε 336.000 ευρώ.
Μόνο 25 φωτογραφικές μηχανές πρωτότυπες αυτής της σειράς είχαν κατασκευαστεί από τη Leica, πριν από το πέρασμα στη σειριακή παραγωγή δύο χρόνια αργότερα, το 1925. Και μόλις 12 μεταξύ αυτών αυπάρχουν στον κόσμο.

Μια άλλη Leica του 1954 που ανήκε σε έναν από τους ιδρυτές της Leica, τον Ερνστ Λέιτς (1871-1956) κατακυρώθηκε στην ίδια δημοπρασία αντί 360.000 ευρώ, τιμή εννεαπλάσια αυτής που είχε τεθεί στον πλειστηριασμό.

Τον Δεκέμβριο του 1974 διεξήχθη στη χώρα μας δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος. Οι Έλληνες πολίτες ψήφισαν υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας αλλά η βασιλευόμενη δημοκρατία δεν έπαψε ποτέ να είναι το πολίτευμα της χώρας.



Κρίνοντας από τη εξέλιξη της δημοκρατίας στη χώρα μας –μετά το 1974- είναι προφανές πως οι Έλληνες δεν ψήφισαν το 1974 υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας αλλά κατά του βασιλιά Κωνσταντίνου (προσωπικά). Έκριναν ανεπιθύμητο το πρόσωπο, όχι τον θεσμό.

Η βασιλευόμενη δημοκρατία συνεχίζεται στη χώρα μας και μετά το 1974. Επίσημα, το πολίτευμα της Ελλάδας είναι η προεδρευόμενη δημοκρατία αλλά, ουσιαστικά έχουμε βασιλευόμενη δημοκρατία. Μόνο που οι βασιλικές οικογένειες είναι τώρα περισσότερες από μία.

Η Ελλάδα είναι μια πολύ δημοκρατική χώρα που μπορεί ο παππούς σου να ψήφιζε τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο πατέρας σου τον Ανδρέα Παπανδρέου και εσύ να ψηφίζεις τον Γιώργο Παπανδρέου. Ή ο παππούς σου και ο πατέρας σου να ψήφιζαν Κωνσταντίνο Καραμανλή και εσύ τον Κώστα Καραμανλή. Έχεις πολλές επιλογές στη δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Η δημοκρατία έχει μόνο Παπανδρέου και Καραμανλή.

Βέβαια, η δημοκρατία έχει και Κώστα Σημίτη, αλλά πάντα με την στήριξη ενός Παπανδρέου. Θα ήταν τραγικό για τη δημοκρατία μας να αναλάβει πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα του. Θα γελούσε και το παρδαλό κατσίκι – θα μας κορόιδευε όλος ο πλανήτης. Οπότε, ο Γιώργος Παπανδρέου στήριξε τον Κώστα Σημίτη, μέχρι να έρθει η δική του ώρα να γίνει βασιλιάς – συγγνώμη, πρωθυπουργός. Τα είχανε συμφωνήσει κιόλας για τη διαδοχή στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Φύγε εσύ, έλα εσύ.

Η δημοκρατία έχει και Κωνσταντίνο Μητσοτάκη – τον ανιψιό του Ελευθερίου Βενιζέλου. Βέβαια, μόνο και μόνο επειδή ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν άτεκνος και ο συνονόματος ανιψιός του δεν είχε τελειώσει ακόμα καλά-καλά τις σπουδές του. Δεν γίνεται να κάνεις πρωθυπουργό κάποιον που δεν έχει πάει ακόμα φαντάρος. Γιατί, στην Ελλάδα, στο στρατό γίνεσαι άντρας.

Το ότι όλοι αυτοί οι πρωθυπουργοί από τις ίδιες οικογένειες ψηφίστηκαν από το εκλογικό σώμα αποδεικνύει πως οι Έλληνες τον θέλουν τον βασιλιά τους. Μόνο που θέλουν να τον ψηφίζουν κιόλας. Και να αλλάζουν και βασιλική οικογένεια πού και πού. Για να νοστιμίζει η δημοκρατία. Βασιλευόμενη δημοκρατία εκ περιτροπής.

Το φθινόπωρο του 2009 –λίγο πριν τις εθνικές εκλογές- στο στούντιο του ΣΚΑΙ ήταν καλεσμένος ο κ. Απόστολος Κακλαμάνης. Τον είχα ρωτήσει αν το ικανότερο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου και αν φανταζόταν τον Σεπτέμβριο του 1974 –όταν ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ- πως, μετά από 25 χρόνια, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος πρωθυπουργός θα ήταν ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, μόνο και μόνο επειδή ήταν γιος του ιδρυτή του κόμματος.

Ο κ. Κακλαμάνης, ως πολιτικός, δεν απάντησε ακριβώς στις ερωτήσεις. Ουσιαστικά, η απάντησή του ήταν του τύπου «να τον δούμε και τον Γιώργο, μην τον αποπαίρνουμε από τώρα». Γιατί να μην τον δούμε; Πρωθυπουργό της χώρας τον κάναμε – σιγά το πράγμα. Σάμπως, θα επηρεάσει τις ζωές μας; Μια χαρά τα πάει, άλλωστε.

Κάτι ακόμα που είχα πει στον κ. Κακλαμάνη ήταν πως ο Γιώργος Παπανδρέου είναι μέρος του προβλήματος της χώρας και όχι μέρος της λύσης του προβλήματος. Του είχα πει πως, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου μιλάει για την αξιοκρατία που έχει ανάγκη η χώρα, η φράση του ακυρώνεται αμέσως από το γεγονός ότι ο ίδιος οφείλει τη θέση του στο όνομα του πατέρα του – είναι σαν τον παπά που από τη μιά μιλάει για φιλευσπλαχνία και ελεημοσύνη και από την άλλη έχει μια κοιλάρα μέχρι απέναντι, οπότε καταλαβαίνεις πως τρώει το φαγητό που θα έθρεφε καμιά δεκαριά πεινασμένους.

Αν θυμάμαι καλά, ο κ. Κακλαμάνης είχε απαντήσει πως δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον αρνητικά εξαιτίας του διάσημου πατέρα του. Καλά, δεν έκρινα και το γιο του Γιάννη Πάριου – αναφέρθηκα σε κάποιον που εκείνη την εποχή ήταν υποψήφιος για πρωθυπουργός.

Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία είναι δυο βαθύτατα αντιδημοκρατικά κόμματα, αφού τα μέλη τους επιλέγουν τους αρχηγούς τους, με μοναδικό κριτήριο την οικογενειακή σχέση τους με τον ιδρυτή του κόμματός τους. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, είναι πάλι απαραίτητο ο εκλεκτός να έχει την αποδοχή του συγγενή του ιδρυτή του κόμματος. Ο Κώστας Σημίτης είχε τη στήριξη του Γιώργου Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς –ας μην κρυβόμαστε- τη στήριξη του Κώστα Καραμανλή. Αν ο γιος του Καραμανλή δεν ήταν νήπιο, την χτύπαγε άνετα την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας.

Το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής εξελέγησαν από το εκλογικό σώμα δείχνει τη βαθιά δουλοπρέπεια που μας διακατέχει σαν λαό και την πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχουμε. Είναι η αποδοχή πως κάποιες οικογένειες είναι πιο άξιες από τις υπόλοιπες και τα μέλη τους έχουν ηγετικά προσόντα που απορρέουν από το επώνυμό τους. Και αυτό θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό στην ελληνική «δημοκρατία».

Φυσικά, οι βασιλικές οικογένειες της πολιτικής ζωής του τόπου είχαν –και έχουν- τη στήριξη κάποιων άλλων οικογενειών που έχουν στην κατοχή τους τα ΜΜΕ και σχεδόν όλη την επιχειρηματική ζωή της χώρας. Και αυτές οι λίγες οικογένειες είναι επίσης βασιλικές. Είναι οι βασιλικές οικογένειες των νταβατζήδων που διαπλέκονται επί δεκαετίες με τις βασιλικές οικογένειες των πολιτικών.

Αν στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, θα είχαμε περισσότερα δημοψηφίσματα στη χώρα μας, όπως συμβαίνει στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Στην υποτιθέμενη ελληνική δημοκρατία, το τελευταίο δημοψήφισμα έγινε πριν από 37 χρόνια και αφορούσε το πολίτευμα της χώρας.

Έκτοτε, μπορεί στη δημοκρατία να μην υπάρχουν αδιέξοδα αλλά στην ελληνική δημοκρατία υπήρχαν μόνο μονόδρομοι – από την είσοδο στην ΕΟΚ μέχρι το Μνημόνιο όλα ήταν μονόδρομος.

Και αφού ήταν μονόδρομος, δεν έγινε ποτέ κανένα δημοψήφισμα. Εμάς δεν μας ρώτησε ποτέ κανείς για τίποτα. Αποφάσισαν –και για εμάς- οι βασιλιάδες και οι ακόλουθοί τους. Και εμείς το αποδεχτήκαμε. Μόνο που στη δημοκρατία –εκτός από αδιέξοδα- δεν υπάρχουν και μονόδρομοι.

Θα πρέπει να τελειώνουμε με τις βασιλικές οικογένειες αυτής της χώρας – πολιτικές και μη. Και πρέπει να τελειώνουμε τώρα που οι βασιλιάδες είναι γυμνοί και καταρρέουν. Ας εφαρμόσουμε -έστω και με 37 χρόνια καθυστέρηση- το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 1974 που έβαζε τέλος στη βασιλευόμενη δημοκρατία.

Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το πρόβλημα για τη χώρα μας είναι πως στα αδιέξοδα δεν υπάρχει δημοκρατία.

Η αστυνομία, μετά από καταγγελία, έπιασε επ΄αυτοφόρω τη 32χρονη Μίστι Άτκινσον σε δωμάτιο ξενοδοχείου να επιδίδεται σε ερωτικές πράξεις με έναν 16χρονο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή και οι δύο αγνοούσαν το παιχνίδι που τους έπαιζε η μοίρα καθώς οι δύο εραστές όχι μόνο ήταν συγγενείς αλλά επρόκειτο για μάνα και γιό.



Η γυναίκα είχε γεννήσει σε νεαρή ηλικία το γιό της, τον είχε εγκαταλείψει κι έκτοτε δεν είχε καμία επικοινωνία μαζί του.

Ο έφηβος ζούσε μαζί με τον πατέρα του και τη μητριά του σε διαφορετική πόλη από ότι η μητέρα του ενώ δε γνώριζε πως είναι η φυσιογνωμία της βιολογικής του μητέρας καθώς δεν την είχε δει ούτε σε φωτογραφία. Όταν λοιπόν ξεκίνησε το φλερτ με τη σέξι τριαντάρα μέσω facebook, ούτε που μπορούσε να φανταστεί πως επρόκειτο για τη βιολογική του μητέρα.

Η αρχική τους επικοινωνία διανθίστηκε με γυμνές φωτογραφίες που έστειλε η σέξι γυναίκα στον έφηβο και το ραντεβού κλείστηκε. Μάλιστα, στο κινητό της 32χρονης βρέθηκαν ερωτικά βίντεο με πρωταγωνιστές την ίδια και τον 16χρονο.

Η γυναίκα συνελήφθη και κατηγορείται για αποστολή επιβλαβούς υλικού σε ανήλικο, στοματικό σεξ με ανήλικο αλλά και αιμομιξία. Η εγγύηση για την αποφυλάκισή της ανέρχεται στα 200.000 δολάρια.