Μαύρο στο Μαυρογιαλούρο

Μέρες, τώρα, ακούω και συμμετέχω σε πολιτικές συζητήσεις που αφορούν στις επερχόμενες εκλογές. Ο κόσμος έχει πια κουραστεί ν’ ακούει υποσχέσεις. Έχει βαρεθεί να πιστεύει στα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα. Έχει νιώσει στο πετσί του πως, όσοι βρίσκονται χρόνια τώρα στο πολιτικό προσκήνιο, δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν κάτι σωστό, κάτι καλό για την Ελλάδα και τη σωτηρία της.

Μέσα σε αυτούς τους αγανακτισμένους κι απογοητευμένους πολίτες που καλούνται να ψηφίσουν για το μέλλον(;) της Ελλάδας, είμαι κι εγώ.
Ωστόσο, παρατηρώ ότι υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι δεν έμαθαν, δεν πείστηκαν, δεν συνειδητοποίησαν το πασιφανές και συνεχίζουν να υποστηρίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα, τα οποία – ας το παραδεχτούμε – φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την τωρινή μας κατάσταση. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους καταλαβαίνω και, όσες φορές έχω προσπαθήσει να κάνω συζήτηση μαζί τους, βγαίνω εκτός ορίων.

Στην ουσία, όμως, δεν εκνευρίζομαι με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Ελευθερία λόγου και κρίσης έχουμε, ό, τι θέλει ψηφίζει ο καθένας. Περισσότερο τα βάζω μ’ αυτούς που είναι ξανά υποψήφιοι. Μ’ αυτούς που μας υπόσχονται, μιλώντας στα προεκλογικά σποτάκια με ύφος χιλίων καρδιναλίων, λες και δεν «έφαγαν» αρκετά τόσα χρόνια που ασχολούνται με την πολιτική. Σα να μην έχουν ευθύνες για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. Κι έτσι, ελαφρά τη καρδία, χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ, ζητούν ψήφο εμπιστοσύνης.

Ε, όχι! Δεν θα σε ψηφίσω. Δεν θα σου δώσω για άλλη μια φορά το ελεύθερο να κάνεις τη ζωή μου παρτίδα σε σκάκι κι εμένα πιόνι. Δεν θα το επιτρέψω. Ούτε σ’ εσένα, ούτε και σ’ εμένα. Γιατί εγώ, άνθρωπέ μου, δεν έχω τις βιλάρες, τα πολυτελή αμάξια και τα τεράστια εξοχικά, ούτε τις πολυδάπανες διακοπές μου σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου μου καπνίσει ανά πάσα στιγμή. Δεν διαθέτω την πολυτέλεια των καθημερινών γευμάτων σου και μαζεύω ένα-ένα τα ευρώ, για να βγω μια Παρασκευή (και αν) με την παρέα μου, που βρίσκεται στην ίδια μοίρα μ’ εμένα.

Μη μου λες, λοιπόν, εμένα να σε ψηφίσω για άλλη μία φορά, για να συνεχίσεις να τρως, να πίνεις και να διασκεδάζεις εις βάρος μου. Κι εν τέλει, βρες μου ένα λόγο για να σε ψηφίσω. Ένα λόγο σοβαρό, όμως. Ένα λόγο-έργο. Όχι τις ίδιες αερολογίες και τις φανφάρες που μέχρι τώρα άκουγα. Όχι άλλα ψέματα κι ανούσιες υποσχέσεις. Τα θύματα (όχι όλα, αλλά αρκετά) ξύπνησαν!

Μαύρο στο Μαυρογιαλούρο!