Navi Voice

Ο μαγικός κόσμος του διαδικτύου

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Υπερδνειστερια

Σάββατο, Οκτωβρίου 09, 2010 0 σχόλια

Παίρνουμε την εθνική οδό από την Αθήνα ως τη Λαμία, ορίζουμε ως σύνορα 10 χιλιόμετρα δεξιά και 10 χιλιόμετρα αριστερά και ιδρύουμε ανεξάρτητο κράτος, με κυβέρνηση, στρατό, νόμισμα, γραμματόσημα και τελωνεία. Από την απόσχισή μας έχουν περάσει 14 χρόνια.Ουδείς το αναγνωρίζει και ελάχιστοι το γνωρίζουν, όμως ένα τέτοιο «κράτος» υπάρχει από το 1992 στις παρυφές της Ευρώπης. Λέγεται Υπερδνειστερία και βρίσκεται, όπως προδίδει το όνομά του, πέρα από τον ποταμό Δνείστερο, στην Ανατολική Μολδαβία.

Του χρόνου, όταν ολοκληρωθεί η ήδη συμφωνημένη ένταξη της Ρουμανίας στην Ε.Ε., το «κράτος» θα βρίσκεται σε απόσταση λίγων εκατοντάδων χιλιομέτρων από τα ευρωπαϊκά σύνορα.«Στην Υπερδνειστερία ανθεί κάθε λαθρεμπόριο», έλεγε στη γαλλική εφημερίδα «Φιγκαρό» Ρουμάνος διπλωμάτης, που είχε υπηρετήσει στη Μολδαβία. «Είναι παράδεισος για το ξέπλυμα χρήματος, η μετασκευή κλεμμένων αυτοκινήτων αποτελεί εθνικό σπορ, αλλά η μεγάλη τοπική ειδικότητα είναι τα όπλα».

Στην «πρωτεύουσα» Τιρασπόλ, κάνει κουμάντο μία οικογένεια, οι Σμιρνόφ, με τον πατέρα στην «προεδρία», τον ένα γιο «υπουργό τελωνείων» (τα τελωνεία είναι τόσο νευραλγικά για τις αμφιλεγόμενες μπίζνες του κρατιδίου, που έχουν δικό τους υπουργείο) και τον άλλο γιο επικεφαλής του μεγαλύτερου ομίλου εταιρειών της Υπερδνειστερίας, που περιλαμβάνει το μονοπώλιο της διακίνησης βενζίνης, οινοπνευματωδών και καπνού. Από τη σοβιετική εποχή, οι Σμιρνόφ κράτησαν τα σύμβολα (αγάλματα του Λένιν στις πόλεις, σφυροδρέπανο στη σημαία) και τον αυταρχισμό («εκλογές» που κερδίζονται με ποσοστά 85%, απόλυτος έλεγχος στον Tύπο) και εγκατέλειψαν κάθε υποχρέωση σοσιαλιστικής πολιτικής.Τώρα, το παράξενο «κρατίδιο» τα έχει βρει σκούρα.

Από τις 3 Μαρτίου, η Ουκρανία, με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ, αποφάσισε να απαγορεύσει την είσοδο σε οχήματα με σφραγίδες Υπερδνειστερίας. Ουρές φορτηγών περιμένουν επί μέρες στα τελωνεία, οι «αρχές» παραπονιούνται για ανθρωπιστική κρίση, καθώς οι βιομηχανίες δεν εξάγουν, δεν δουλεύουν και άρα δεν πληρώνουν. Οι Ουκρανοί απαντούν ότι για τον αποκλεισμό φταίνε οι ίδιοι οι «Υπερδνειστερίτες» και ότι όταν αρχίσουν να εξάγουν με τη σφραγίδα της νόμιμης κυβέρνησης της Μολδαβίας, τα σύνορα θα ανοίξουν.Και αυτή η υπόθεση εγγράφεται στη διελκυστίνδα Δύσης - Ρωσίας για έλεγχο της Ανατολικής Ευρώπης.

Η Υπερδνειστερία έχει μεγάλο ποσοστό, αλλά όχι πλειοψηφία, Ρωσόφωνων κατοίκων, ενώ εκεί βρισκόταν η έδρα της 14ης σοβιετικής στρατιάς. Τεράστιες αποθήκες οπλισμού και μερικές χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες έχουν παραμείνει στο «κρατίδιο», ενώ κάποιες από τις νόμιμες βιομηχανίες του αποτελούν προμηθευτές της ρωσικής πολεμικής βιομηχανίας. Δεν αποτελεί μυστικό ότι οι Ρώσοι βοήθησαν την Υπερδνειστερία να αποσχισθεί από το 1992 και ότι εξακολουθούν να της προσφέρουν τη σιωπηρή τους υποστήριξη.

Ίσως έτσι κάποτε θα μπορούσε να αποσχισθεί και η Αθηνών - Λαμίας. Μοναδικό αίτημα για την επιστροφή στον εθνικό κορμό θα ήταν να βρεθεί επιτέλους μια λύση για το φονικό πέταλο του Μαλιακού...
θεματική ενότητα: 📂 Γεωπολιτικά Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα:

Αθλητικη Κυριακη

Σάββατο, Οκτωβρίου 09, 2010 0 σχόλια

Είναι το παλαιότερο μουσικό σήμα που ακούγεται στην ελληνική τηλεόραση και το πλέον χαρακτηριστικό. Το άκουσμά του παραπέμπει άμεσα σε αθλητικά γεγονότα και κυρίως στον βασιλιά των σπορ, το ποδόσφαιρο. Οι φίλαθλοι μόλις το ακούνε προσγειώνονται στους καναπέδες τους και καθηλώνονται μπροστά στις μικρές τους οθόνες. Οι περισσότεροι μάλιστα το έχουν συνδέσει απόλυτα με τη χαρακτηριστική φωνή του Γιάννη Διακογιάννη και είναι σχεδόν αδύνατο να ξεχάσουν τη συγκεκριμένη σύνθεση. Αναφερόμαστε βέβαια στο μουσικό σήμα έναρξης της «Αθλητικής Κυριακής»*. Την εκπομπή την ξέρουν όλοι, λίγοι όμως γνωρίζουν ποιος είναι ο συνθέτης του μουσικού αυτού σήματος…

Πώς μας δονεί…

Το χαρακτηριστικό μουσικό της σήμα ανήκει στον συνθέτη Χρήστο Λεοντή, που έχει βάλει την ξεχωριστή του σφραγίδα σε κύκλους τραγουδιών όπως «Αχ! Ερωτα» σε ποίηση Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου, «Καπνισμένο τσουκάλι» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, «Μαντζουράνα στο κατώφλι» από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γιώργου Αρμένη, αλλά και σε σειρές όπως «Το Σφαγείο», διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Α. Σεβαστάκη κ.ά.

Η μουσική σύνθεση πάντως που ακούμε επί τόσες δεκαετίες στην «Αθλητική Κυριακή» μπορεί να έγινε κατά παραγγελίαν αλλά δεν προοριζόταν για τη συγκεκριμένη εκπομπή. Ο Χρήστος Λεοντής, όπως εξηγεί, την έγραψε το 1969 για μια διαφήμιση της καπνοβιομηχανίας «Παπαστράτος», η οποία εκείνη τη χρονιά ήταν χορηγός της ραδιοφωνικής εκπομπής του ΠΡΟ-ΠΟ. Όπως μάλιστα λέει ο συνθέτης, αρχικά δεν είχε ιδέα ότι η σύνθεσή του θα έντυνε το σήμα έναρξης της «Αθλητικής Κυριακής» και το άκουσε κατά την προβολή της εκπομπής.

Ποτέ μάλιστα επί τόσα χρόνια που χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο μουσικό σήμα δεν πήρε κάποια αποζημίωση από τα δικαιώματα χρήσης του στην εκπομπή. Όπως εξομολογείτω ο Γιάννης Διακογιάννης, μέχρι και πολύ αργότερα πίστευε ότι το μουσικό αυτό σήμα προερχόταν από κάποιο κομμάτι ξένου συνθέτη, καθώς αυτό μόνο του είχε πει η Αιμιλία Ροδή, μουσική επιμελήτρια τότε του «ΕΙΡΤ»: «Παρά τις εκκλήσεις μου ουδέποτε θέλησε να μου πει από πού προήλθε αυτό το μουσικό σήμα και με τα πολλά μού είπε μόνο ότι είναι ξένο».

Είναι η μακροβιότερη αθλητική εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης, που δημιουργήθηκε από τον Γιάννη Διακογιάννη και άρχισε να προβάλλεται στο τότε «ΕΙΡΤ-Κανάλι 5» το 1967 με τον τίτλο «Ο κόσμος των σπορ». Ήταν ημίωρη (20:30-21:00) και αρχικά προβαλλόταν κάθε Δευτέρα, αλλά δύο χρόνια μετά άλλαξε μέρα και ώρα μετάδοσης και μετονομάστηκε σε «Αθλητική Κυριακή» (21:05).
Ήταν η πρώτη εκπομπή στην τηλεόραση που διέθετε χορηγό, τα τσιγάρα «Άσσος Φίλτρο». Ίσως εδώ να βρίσκεται και η απάντηση στο πώς βρέθηκε η σύνθεση του Χρήστου Λεοντή ως μουσικό σήμα της εκπομπής, καθώς η συγκεκριμένη μάρκα τσιγάρων ανήκει στην καπνοβιομηχανία «Παπαστράτος». Ενάμιση χρόνο μετά η δικτατορία απαγόρευσε τη διαφήμιση στην τηλεόραση. Ο Γιάννης Διακογιάννης παρουσίαζε την «Αθλητική Κυριακή» μέχρι και το 1983. Αρχικά, έκανε την εκπομπή τελείως μόνος, αλλά αργότερα απέκτησε αρκετούς συνεργάτες, ανάμεσά τους οι Βαγγέλης Φουντουκίδης, Φίλιππος Συρίγος, Σταύρος Τσώχος, Μανώλης Μαυρομμάτης, Δημήτρης Κωνσταντάρας κ.ά.

Τα επόμενα χρόνια και μέχρι σήμερα από την παρουσίαση της εκπομπής πέρασαν αρκετοί δημοσιογράφοι, όπως οι Δημήτρης Κωνσταντάρας, Νίκος Κατσαρός, Γιάννης Μαμουζέλος, Γιάννης Θεοδωρακόπουλος, Χάρης Αλευρόπουλος, Κώστας Καπάνταης κ.ά.

θεματική ενότητα: 📂 Διάφορα Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα:

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

8 Οκτωβρίου 1967: Ο Che τραυματισμένος συνελήφθη και αργότερα δολοφονήθηκε!

Παρασκευή, Οκτωβρίου 08, 2010 0 σχόλια
Ανταποκριτής της Guardian στη Λατινική Αμερική, ο δημοσιογράφος Richard Gott ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε το νεκρό Τσε λίγες ώρες μετά την εκτέλεσή του.Στο παρακάτω απόσπασμα, από το κλασικό πλέον βιβλίο του για το αντάρτικο της δεκαετίας του '60 ("Rural guerillas in Latin America", Λονδίνο 1970, εκδ.Penguin), o Gott αφηγείται αυτή του την εμπειρία.

8 Οκτωβρίου 1967

Εκείνη την Κυριακή ο καιρός ήταν ζεστός, και στις οκτώμισι το βράδυ περιφερόμαστε με έναν άγγλο φίλο στην κεντρική πλατεία της Σάντα Κρουζ στην ανατολική Βολιβία, όταν κάποιος μας έγνεψε από το τραπεζάκι ενός καφενείου.

"Έχω νέα για σας", μας είπε. "Ο Τσε;", ρωτήσαμε, γιατί το ενδεχόμενο να συλληφθεί ο Τσε στριφογύριζε στο μυαλό μας από μία εβδομάδα. Πριν από λίγες ημέρες βρισκόμαστε στη μικρή πόλη Βαγεγκράντε και είχαμε ακούσει το συνταγματάρχη Χοακίν Σεντένο Ανάγια, διοικητή της όγδοης μεραρχίας των βολιβιανών ενόπλων δυνάμεων, να εκφράζει τη βεβαιότητα ότι τα στρατεύματά του θα βάλουν τον Τσε στο χέρι πριν από το τέλος της εβδομάδας. Μας εξήγησε μάλιστα ότι είχαν ενισχυθεί από 600 "ρέιντζερ", φρέσκους από το στρατόπεδο εκπαίδευσης που διηύθυναν οι Ειδικές Δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών βορείως της Σάντα Κρουζ. Είπε ακόμη πώς έγινε η περικύκλωση των ανταρτών.

Δυνατότητα διαφυγής υπήρχε μόνο από τη μία πλευρά, κι εκεί ο στρατός είχε σκορπίσει στρατιώτες μεταμφιεσμένους σε αγρότες, ώστε να σημάνουν αμέσως συναγερμό μόλις δουν τους αντάρτες να περνούν από αυτό το σημείο. Από τα στοιχεία που μας είχαν δώσει κάτοικοι ενός χωριού στο οποίο μπήκαν οι αντάρτες περί το τέλος Σεπτεμβρίου, καθώς και από τη μαρτυρία δύο ανταρτών που είχαν συλληφθεί, δεν μας έμενε η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Τσε ήταν ο επικεφαλής τούτης της περικυκλωμένης ομάδας.

"Ο Τσε συνελήφθη", μας είπε ο γνωστός μας στο καφενείο, "αλλά είναι τραυματισμένος σοβαρά και μπορεί να μη βγάζει τη νύχτα. Οι υπόλοιποι αντάρτες παλεύουν απεγνωσμένα να τον πάρουν πίσω, ενώ ο διοικητής του λόχου ζητά να τους στείλουν ελικόπτερο ώστε να μπορέσουν να τον φυγαδεύσουν μακριά. Ο διοικητής είναι σε τέτοια αναστάτωση, ώστε τα λόγια του ήταν εντελώς ακατάληπτα. Το μόνο που κατόρθωσαν να ξεχωρίσουν εκείνοι που τον άκουγαν ήταν η κραυγή 'Τον πιάσαμε, τον πιάσαμε'".

Ο πληροφοριοδότης μας συνέχισε λέγοντας ότι πρέπει να νοικιάσουμε ελικόπτερο και να πετάξουμε αμέσως στην περιοχή των ανταρτών. Δεν ήξερε αν ο Τσε ήταν ακόμη ζωντανός ή αν είχε πεθάνει, αλλά διαισθανόταν ότι οι πιθανότητες να ζήσει ήταν πλέον ελάχιστες. Δεν είχαμε χρήματα να νοικιάσουμε ελικόπτερο, ακόμη κι αν υπήρχε κάποιο διαθέσιμο, άσε που σε κάθε περίπτωση στη Βολιβία είναι αδύνατη η πτήση μετά τη δύση του ήλιου. Έτσι νοικιάσαμε ένα τζιπ και στις 4 το πρωί της Δευτέρας 9 Οκτωβρίου πήραμε το δρόμο για τη Βαγεγκράντε.

Φθάσαμε πεντέμισι ώρες αργότερα και κατευθυνθήκαμε αμέσως στο αεροδρόμιο. Ο μισός πληθυσμός της μικρής πόλης έμοιαζε να περιμένει εκεί, οι μαθητές ντυμένοι στα άσπρα και οι ερασιτέχνες φωτογράφοι ανυπόμονοι να εξασφαλίσουν φωτογραφίες των νεκρών ανταρτών. Μόλις πριν από δύο εβδομάδες, εδώ είχαν φέρει το σώμα του βολιβιανού αντάρτη "Κόκο" Περέντο και του Κουβανού "Μιγκέλ". Και στο νεκροταφείο κοντά στο αεροδρόμιο είχε ήδη ταφεί η "Τάνια", η όμορφη αντάρτισσα που σκοτώθηκε με άλλους εννέα στις 31 Αυγούστου στο Ρίο Γκράντε, σε ενέδρα όπου οδηγήθηκε με μπαμπεσιά. Οι κάτοικοι της Βαγεγκράντε έχουν πλέον εθιστεί σε τούτα τα πήγαιν' έλα του στρατού.

Τα παιδιά έμοιαζαν περισσότερο αναστατωμένα. Έδειχναν με το χέρι στο βάθος του ορίζοντα και χοροπηδούσαν, καθώς τα μάτια τους βλέπουν μακρύτερα από τα μάτια των ενηλίκων. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα διακρίναμε ένα σημαδάκι στον ουρανό που σύντομα μεταμορφώθηκε σε ελικόπτερο. Μετέφερε δύο νεκρούς φαντάρους, δεμένους στα πέδιλά του.Τους έλυσαν βιαστικά και τους φόρτωσαν χωρίς πολλά πολλά σε ένα φορτηγό για να τους κουβαλήσει στην πόλη. Καθώς όμως το πλήθος διαλυόταν, εμείς μείναμε πίσω και φωτογραφίσαμε τα κιβώτια με τα ναπάλμ, προσφορά των βραζιλιάνικων ενόπλων δυνάμεων, που βρίσκονταν στην περιφέρεια του αεροδρομίου. Και με τηλεφακό πήραμε φωτογραφίες ενός άνδρα με πράσινη στολή χωρίς διακριτικά, για τον οποίο μάθαμε ότι είναι πράκτορας της CIA.

Τέτοια επίδειξη θράσους από ξένους δημοσιογράφους -γιατί ήμαστε οι πρώτοι που έφθασαν στη Βαγεγκράντε- δεν ήταν νοητή, κι έτσι ο πράκτορας της CIA συνοδευόμενος από μερικούς βολιβιανούς αξιωματικούς επιχείρησε να μας πετάξει έξω από την πόλη. Ήμαστε όμως εφοδιασμένοι με κάμποσα διαπιστευτήρια ώστε να μπορούμε να αποδείξουμε την "καλή μας πίστη", οπότε ύστερα από αρκετή συζήτηση μας επιτράπηκε να παραμείνουμε. Το ένα και μοναδικό ελικόπτερο σηκώθηκε και πάλι και κατευθύνθηκε προς την εμπόλεμη ζώνη, τριάντα περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά, μεταφέροντας και το συνταγματάρχη Σεντένο.

Λίγο μετά τη μία το μεσημέρι επέστρεψε με το συνταγματάρχη θριαμβευτή, ανίκανο να κρύψει το πλατύ του χαμόγελο. Ο Τσε πέθανε, ανακοίνωσε. Είδε το πτώμα και δεν χωρά η παραμικρή αμφιβολία. Ο συνταγματάρχης Σεντένο είναι έντιμος άνθρωπος, άμαθος να αποκαλύπτει περισσότερα από τα απολύτως απαραίτητα και δεν υπήρχε λόγος να τον αμφισβητήσουμε. Τρέξαμε στο μικρό ταχυδρομικό γραφείο και δώσαμε τα τηλεγραφήματά μας προς τον έξω κόσμο σε έναν αιφνιδιασμένο και δύσπιστο υπάλληλο. Κανείς μας δεν πίστευε και πολύ ότι θα κατάφερναν να φθάσουν στον προορισμό τους.

Τέσσερις ώρες αργότερα, στις 5 ακριβώς, το ελικόπτερο γύρισε και πάλι, κουβαλώντας αυτή τη φορά ένα και μοναδικό μικρό σώμα δεμένο στα πέδιλά του. Αντί όμως να προσγειωθεί κοντά στο σημείο που βρισκόμαστε, όπως έκανε τις προηγούμενες φορές, σταμάτησε στο κέντρο του αεροδρομίου, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των δημοσιογράφων. Αμέσως μας απαγορεύτηκε να διασπάσουμε τον κλοιό που σχημάτισαν αποφασισμένοι στρατιώτες. Πολύ γρήγορα, το πτώμα φορτώθηκε σε ένα κλειστό βαν μάρκας σέβρολετ που ξεκίνησε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Πηδήξαμε στο τζιπ που περίμενε εκεί δίπλα και ο τολμηρός οδηγός μας πήρε το βαν στο κατόπι.

Σε απόσταση ενός περίπου χιλιομέτρου, η σέβρολετ έκανε μια απότομη στροφή και μπήκε στον περίβολο ενός νοσοκομείου. Οι στρατιώτες επιχείρησαν να κλείσουν την πύλη προτού περάσουμε, αλλά ήμαστε αρκετά κοντά και τους εμποδίσαμε να το πετύχουν.

Η σέβρολετ ανηφόρισε μια απότομη πλαγιά και σταμάτησε μπροστά σε ένα μικρό παράπηγμα με καλαμωτή οροφή και τη μία πλευρά ανοιχτή στον ουρανό. Κατεβήκαμε από το τζιπ και τρέξαμε στην πίσω πόρτα του βαν προτού ανοίξει. Την ώρα που άνοιγε, πετάχτηκε έξω ο πράκτορας της CIA, ουρλιάζοντας στα αγγλικά: "Εντάξει, ας ξεκουμπιστούμε τώρα γρήγορα". Ο κακομοίρης ούτε που μπορούσε να φανταστεί ότι δύο άγγλοι δημοσιογράφοι περίμεναν στις δύο πλευρές της πόρτας.
Μέσα στο βαν, πάνω σε φορείο, βρισκόταν η σορός του Τσε Γκεβάρα.

Δεν αμφέβαλα ούτε στιγμή ότι ήταν αυτός. Τον είχα δει μία και μοναδική φορά πριν από τέσσερα ακριβώς χρόνια στην Αβάνα και δεν ήταν από τις μορφές που ξεχνάς εύκολα. Από τότε, η προσωπική μου ανάμνηση είχε αναμφίβολα επηρεαστεί από τις συχνές φωτογραφίες του στον τύπο και ομολογώ ότι είχα λησμονήσει το κορακίσιο χρώμα του μικρού γενιού του. Μου φάνηκε πιο κοντός και πιο αδύνατος απ' ό,τι θυμόμουν. Οι μήνες της ζωής στη ζούγκλα είχαν προφανώς αφήσει τα ίχνη τους. Παρά τα ερωτηματικά, δεν υπήρχε καμία απολύτως αμφιβολία ότι επρόκειτο για τον Γκεβάρα. Όταν έβγαλαν έξω το πτώμα και το ακούμπησαν σε ένα πρόχειρο τραπέζι μέσα στο παράπηγμα που τους λιγότερο ταραγμένους καιρούς χρησίμευε για πλυσταριό, ήμουν πια βέβαιος ότι ο Γκεβάρα ήταν νεκρός.

Το σχήμα του γενιού, το περίγραμμα του προσώπου και τα πλούσια κυματιστά μαλλιά δεν μπορούσαν να ανήκουν σε άλλον. Φορούσε πράσινη στολή εκστρατείας στο χρώμα της ελιάς και ένα τζάκετ με φερμουάρ. Στα πόδια φορούσε πράσινες ξεθωριασμένες κάλτσες και χειροποίητα παπούτσια. Καθώς ήταν ντυμένος, δυσκολευόμουν να δω πού ακριβώς είχε πληγωθεί. Είχε δύο φανερές οπές στη βάση του λαιμού και αργότερα, όταν καθάριζαν το σώμα, είδα μία ακόμη πληγή στο στομάχι. Δεν αμφισβητώ ότι είχε πληγές στα πόδια και κοντά στην καρδιά, αλλά δεν τις είδα.

Οι γιατροί εξέταζαν τις πληγές του λαιμού και η πρώτη μου αντίδραση ήταν να υποθέσω ότι έψαχναν για τη σφαίρα, αλλά στην πραγματικότητα ετοίμαζαν το σωληνάκι που θα οδηγούσε τη φορμόλη στο σώμα για να το συντηρήσει. Ένας από τους γιατρούς άρχισε να καθαρίζει τα χέρια του νεκρού αντάρτη που ήταν καλυμμένα με αίμα. Αλλά κατά τα άλλα δεν υπήρχε τίποτε απωθητικό στο πτώμα. Ο Τσε έμοιαζε ζωντανός. Τα μάτια του ήταν ανοιχτά και λαμπερά, και δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να του τραβήξουν το χέρι έξω από το τζάκετ. Πρέπει να μην είχε πεθάνει πριν από πολλές ώρες και τη στιγμή εκείνη δεν πίστευα ότι δολοφονήθηκε μετά τη σύλληψή του. Όλοι υποθέταμε τότε ότι πέθανε από τις πληγές του και από έλλειψη ιατρικής φροντίδας τις πρώτες ώρες του πρωινού της Δευτέρας.

Οι άνθρωποι γύρω από το πτώμα ήταν περισσότερο αποκρουστικοί από το νεκρό: Μια καλόγρια που δεν μπορούσε να κρύψει το χαμόγελό της και κάποιες φορές γελούσε δυνατά. Αξιωματικοί που κατέφθαναν με τις ακριβές τους μηχανές για να απαθανατίσουν τη σκηνή. Και, προφανώς, ο πράκτορας της CIA. Έμοιαζε να είναι επικεφαλής της όλης επιχείρησης και γινόταν έξαλλος κάθε φορά που κάποιος τον σημάδευε με τη φωτογραφική του μηχανή. "Από πού είσαι εσύ;", τον ρωτήσαμε στα αγγλικά, προσθέτοντας για πλάκα: "Από την Κούβα; Το Πόρτο Ρίκο;" Δεν έδειξε να διασκεδάζει και απάντησε κοφτά στα αγγλικά: "Από πουθενά".

Τον ξαναρωτήσαμε αργότερα, αλλά τούτη τη φορά απάντησε στα ισπανικά "Que dice?" και υποκρίθηκε ότι δεν καταλαβαίνει αγγλικά. Ήταν ένας κοντός, γεροδεμένος τριανταπεντάρης με βαθουλωτά γουρουνίσια μάτια και κουρεμένο κεφάλι. Δύσκολο να καταλάβεις αν ήταν Βορειοαμερικάνος ή κουβανός εξόριστος, γιατί μιλούσε αγγλικά και ισπανικά με την ίδια ευκολία και χωρίς ίχνος ιδιαίτερης προφοράς. Αργότερα ανακάλυψα ότι λέγεται Εντι Γκονζάλες και ήταν ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου στην Αβάνα πριν από την κουβανέζική επανάσταση.

Η ανάκριση

Στις 7.30', ο Σέλιχ επικοινώνησε στον ασύρματο με τη Βαγεγκράντε για να ρωτήσει τι να κάνει με τον Τσε και πήρε την απάντηση να τον κρατήσει μέχρι νεωτέρας. Στη συνέχεια, μαζί με τον Πράντο και τον Αγιορόα, πήγαν στο σχολείο για να μιλήσουν με τον Τσε. Από το διάλογό τους που διήρκεσε 45 λεπτά, ο Σέλιχ κράτησε μερικές σύντομες προσωπικές σημειώσεις.

"Κομαντάντε, σε βλέπω κάπως πεσμένο", είπε ο Σέλιχ στον Τσε, σύμφωνα με τις σημειώσεις του.

"Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί έχω αυτή την εντύπωση;"


"Απέτυχα", απάντησε ο Τσε. "Όλα τέλειωσαν, κι αυτός είναι ο λόγος που με βλέπεις σ' αυτή την κατάσταση".

Ύστερα ο Σέλιχ ρώτησε τον Τσε γιατί επέλεξε να αγωνιστεί στη Βολιβία και όχι στην "πατρίδα του". Ο Τσε απέφυγε την ερώτηση, αλλά παραδέχτηκε ότι "ίσως να ήταν καλύτερα έτσι". Όταν άρχισε να εκθειάζει το σοσιαλισμό ως το καλύτερο σύστημα για τις λατινοαμερικανικές χώρες, ο Σέλιχ τον διέκοψε."Θα προτιμούσα να μην αναφερθώ στο θέμα αυτό", είπε ο αξιωματικός, και ισχυρίστηκε ότι σε κάθε περίπτωση η Βολιβία ήταν "εμβολιασμένη κατά του κομμουνισμού".

Κατηγόρησε τον Τσε ότι είχε "εισβάλει" στη Βολιβία και υπογράμμισε ότι η πλειονότητα των ανταρτών ήταν "ξένοι". Πάντα κατά τον Σέλιχ, ο Τσε έστρεψε το βλέμμα προς τους νεκρούς Αντόνιο και Αρτούρο."Συνταγματάρχη, κοίταξέ τους. Τα παλικάρια αυτά είχαν ό,τι μπορούσαν να επιθυμήσουν στην Κούβα, αλλά ήρθαν εδώ για να πεθάνουν σαν σκυλιά".

Ο Σέλιχ προσπάθησε να αποσπάσει κάποιες πληροφορίες από τον Τσε για τους αντάρτες που διώκονταν ακόμη. "Γνωρίζω ότι ο Μπενίνιο είναι βαριά τραυματισμένος από τη μάχη στη Λα Ιγκέρα (26 Σεπτεμβρίου), όπου πέθαναν ο Κόκο και οι άλλοι. Μπορείς να μου πεις, κομαντάντε, αν είναι ακόμη ζωντανός;""Συνταγματάρχη, η μνήμη μου είναι πολύ αδύναμη, δεν θυμάμαι και ούτε ξέρω πώς να απαντήσω στην ερώτησή σου".

"Είσαι Κουβανός ή Αργεντινός;", ρώτησε ο Σέλιχ.

"Είμαι Κουβανός, Αργεντινός, Βολιβιανός, Περουβιανός, Εκουαδοριανός κ.ο. κ. Με αντιλαμβάνεσαι".

"Και τι σε έκανε να αποφασίσεις να δράσεις στη χώρα μας;"

"Μα δεν βλέπετε τις συνθήκες ζωή των χωρικών;, ρώτησε ο Τσε. "Ζουν σχεδόν σαν άγριοι, σε συνθήκες φτώχειας που ραγίζουν την καρδιά, έχουν ένα μόνο δωμάτιο όπου κοιμούνται και μαγειρεύουν, δεν έχουν ρούχα να φορέσουν, κι είναι εγκαταλειμμένοι σαν ζώα..."
"Τα ίδια συμβαίνουν και στην Κούβα", αντέτεινε ο Σέλιχ.

"Αυτό δεν ισχύει", απάντησε ο Τσε. "Δεν αρνούμαι ότι στην Κούβα υπάρχει ακόμη φτώχεια, αλλά εκεί οι αγρότες ζουν τουλάχιστον με την αυταπάτη της προόδου, ενώ ο Βολιβιανός ζει δίχως ελπίδα. Οπως γεννιέται, έτσι πεθαίνει, χωρίς ποτέ να δει την κατάστασή του να βελτιώνεται στο παραμικρό".

(από το βιβλίο του Jon Lee Anderson "Che Guevara. A revolutionary life", Ν. Υόρκη 1997, εκδ. Bantam Press, σ.734-5)
θεματική ενότητα: 📂 Ιστορία Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα:

Ο Καλλικράτης «τουρκεύει» τη Θράκη μας

Παρασκευή, Οκτωβρίου 08, 2010 0 σχόλια
Δυστυχώς τα όσα κατά καιρούς ανέφεραν διάφοροι για τους κινδύνους εξαιτίας του πρόχειρου και εκλογοκεντρικού σχεδιασμού του Καλλικράτη, δεν έγιναν αντικείμενο ανάλυσης από την κυβέρνηση. Και έτσι σήμερα, ένα μήνα σχεδόν πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου, βρισκόμαστε εμπρός σε δυσάρεστες καταστάσεις στην ακριτική Θράκη.

Κάποιοι περίμεναν τον Καλλικράτη, όχι για να αναδείξουν καλύτερες μορφές τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά για να προχωρήσουν τον σχεδιασμό τους για κάποια μορφή "αυτονομίας". Αναφερόμαστε φυσικά στους εγκάθετους του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας, στις φετινές αυτοδιοικητικές εκλογές θα συμμετέχει καθαρά "μειονοτικός" συνδυασμός, του οποίου τα μέλη δηλώνουν "Τούρκοι" και όχι Έλληνες μουσουλμάνοι. Πόσο "γραφικοί" φαίνονται πλέον αυτοί που πριν από κάποια χρόνια φώναζαν ότι χάρις στην αδιαφορία του επίσημου κράτους και τον πολιτικό καιροσκοπισμό των τοπικών αρχόντων, οδηγούμαστε σε κοσοβοποίηση της Θράκης;

Η περίπτωση Σιμπέλ

Η επικεφαλής του συνδυασμού με τον "απειλητικό" τίτλο "Πρώτο Βήμα", δεν είναι κάποιο τυχαίο άτομο στην περιοχή. Δεν είναι κάποιο πρόσωπο που αναδείχθηκε μέσα στην τοπική κοινωνία και ως εκ τούτου συμμετέχει στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αντίθετα, πρόκειται για μια προσωπικότητα η οποία εξελίχθηκε μέσω συγκεκριμένων τρόπων και του κομματικού σωλήνα του ΠΑΣΟΚ, ως αποτέλεσμα της συνήθους τακτικής των κομμάτων εξουσίας να συναλλάσονται με το τουρκικό προξενείο, προκειμένου να αποκομίσουν συγκεκριμένα κομματικά οφέλη στην περιοχή. Πρώην υποψήφια ευρωβουλευτής - προσωπική επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου - μέλος του ΙΣΤΑΜΕ, υπεύθυνη του κέντρου απεξάρτησης "Ορφέας", υπεύθυνη τουρισμού - πολιτισμού στην νομαρχία και αντινομάρχης.

Καθόλου άσχημα, όπως βλέπετε και όλα αυτά με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ. Προσφάτως λοιπόν, επικεφαλής του συνδυασμού "Πρώτο Βήμα" που συσπειρώνει γύρω της, ό,τι πιο ελεγχόμενο από το τουρκικό προξενείο υπάρχει στην Θράκη. Όπως καταγγέλλει η εφημερίδα "Χρόνος" της Θράκης, "η ομιλία της ετοιμάστηκε από το επιτελείο του προξενείου, η στήριξή της από το κόμμα του Σαδίκ που επίσης γράφαμε ότι νεκραναστήθηκε τελευταία, από τους ψευτομουφτήδες!" Η παραίτησή της στις 30 του Σεπτέμβρη από τη θέση του αντινομάρχη, την οποία κατείχε, δεν αποκρύπτει τις ευθύνες του κυβερνώντος κόμματος για τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή σήμερα.

Ευθύνες που διακλαδώνονται σε πολλούς τομείς, καθώς η κ. Σιμπέλ δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου της χρόνιας συναλλαγής μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του προξενείου στις περιοχές της Ροδόπης και της Ξάνθης. Στην προετοιμασία του συνδυασμού συμμετείχαν και μια σειρά "προσωπικοτήτων", πρόεδροι και στελέχη όλοι τους διαφόρων "τουρκικών" οργανώσεων της Θράκης: "ο πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Αχμέτ Μέτε, ο πρόεδρος του DEB Μουσταφά Αλή Τσαβούς και μέλη του κόμματος, ο εκλεγμένος μουφτής Κομοτηνής Ιμπραίμ Σερίφ, ο βοηθός του Φεχίμ Αχμέτ, ο πρόεδρος του συλλόγου θρησκευτικών λειτουργών Δ. Θράκης Σαδίκ Σαδίκ και μέλη του ΔΣ, ο πρόεδρος της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης Αχμέτ Καρά, ο πρόεδρος της Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής Κοράϊ Χασάν, ο πρόεδρος του Συλλόγου Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης Σαμί Τοραμάν, o πρόεδρος του Συλλόγου Επιστημόνων Μειονότητας Χουσεΐν Μεχμέτ Ουστά, ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων ΕΠΑΘ Μεχμέτ Σερίφ, ο κοινοτάρχης Οργάνης Μεχμέτ Εμίνογλου, ο υποψήφιος δήμαρχος Ιάσμου Μουσταφά Μουσταφάογλου, ο νομαρχιακός σύμβουλος Ριντβάν Κοτζαμουμίν, ο πρόεδρος της Ένωσης κηδεμόνων μειονοτικών σχολείων Ιμπραΐμ Χαλίλ Χασάν, ο πρόεδρος του συλλόγου 1000 Αλί Πεντζάλ, ο αντιπρόεδρος του πολιτιστικού και αθλητικού συλλόγου Χάρμανλικ Αρίφ Κασικτσί και μέλη του ΔΣ και ο Ριντβάν Αχμέτ από το Επαγγελματικό Επιμελητήριο."

Δεν πρόκειται όμως για την μοναδική περίπτωση "τουρκικού" συνδυασμού...

Προσπάθειες γίνονται τις τελευταίες ημέρες προκειμένου ένας τέτοιος μηχανισμός να στηθεί και σε άλλες περιοχές της Θράκης, πέραν της Κομοτηνής. Όπως παραδείγματος χάριν, στην Ξάνθη. Εκεί γίνεται προσπάθεια για την στελέχωση ενός αποκλειστικά μειονοτικού συνδυασμού, με το όνομα "Ισότητα". Φαίνεται όμως ότι αντιμετωπίζει προβλήματα με την επάνδρωσή του, καθώς ιδιαίτερα η θέση του "επικεφαλής", μοιάζει με ηλεκτρική καρέκλα.

Πρόσφατα, ο Χουσεΐν Μπαντάκ αρνήθηκε να αναλάβει την "ηγεσία" του συγκεκριμένου ψηφοδελτίου, ενώ και ο νυν δημοτικός σύμβουλος Ξάνθης Μαλκότς Χασάν δήλωσε: «Δεν κατεβαίνω υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, δεν συμμετέχω ως κομπάρσος, σε ένα... θίασο τυχοδιωκτών!" Σύμφωνα με την εφημερίδα "Μαχητής" της Ξάνθης, πληροφορίες αναφέρουν ότι αρνήθηκαν να κατέβουν υποψήφιοι Δήμαρχοι Ξάνθης (στο δρόμο που χάραξε η Σιμπέλ) τόσο ο γιατρός και πρώην βουλευτής Ακήφογλου Μπιρόλ όσο και ο δικηγόρος Ορχάν Χατζηϊμπράμ, αν και τους προτάθηκε στη προχθεσινή συνάντηση να είναι επικεφαλής του συγκεκριμένου συνδυασμού.

Τελικά, αποφασίστηκε να γίνει μια τελευταία διαβούλευση την ερχόμενη Τετάρτη 6 Οκτωβρίου και να παρθεί η τελική απόφαση, ενώ υπάρχουν ήδη 15 περίπου υποψήφιοι μειονοτικοί σύμβουλοι. Σε περίπτωση πάντως που τελικά κατέβει αυτόνομος ο μειονοτικός συνδυασμός, είναι πολύ πιθανό ο Μπαντάκ να κατέβει ως συνεργαζόμενος με το ψηφοδέλτιο του Δημάρχου Ξάνθης, ενώ «φαβορί» να τεθεί επικεφαλής του είναι ο πρώην Πρόεδρος της «παράνομης» ΤΕΞ Χατζηχαλήλ Μεχμέτ που τον στηρίζει δυνατά και ο «ψευτομουφτής» Ξάνθης Μετέ. Συζητείται επίσης και το όνομα του γυμναστή Ουστά Χουσεΐν, ενώ ο βουλευτής Τσετίν δεσμεύτηκε στην περίπτωση αυτή «να κατέβουν υποψήφιοι με το συνδυασμό ΙΣΟΤΗΤΑ όλοι οι συνεργάτες του στο πολιτικό του γραφείο»! Η τελευταία πρόταση έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς υποδεικνύει το ποιοί είναι αυτοί που προωθούν τους καθαρά "μειονοτικούς" συνδυασμούς στην περιοχή.

Δυστυχώς, ακόμη και αυτή τη στιγμή, την τόσο κρίσιμη, κάποιοι στην Αθήνα πιστεύουν ότι ο στρουθοκαμηλισμός αποτελεί την απάντηση στα όσα συμβαίνουν στην Θράκη. Την ίδια στιγμή, το προξενείο δουλεύει ακατάπαυστα και οι όποιες προσπάθειες, από τοπικούς συλλόγους, αντίστασης στην αύξηση της επιρροής του, όχι μόνο δεν στηρίζονται από το κεντρικό κράτος, αλλά γίνονται και αντικείμενο χλευασμού από τους δήθεν "προοδευτικούς".

Προφανώς, κάποιοι έχουν αποδεχτεί την "τουρκοποίηση" της Θράκης και πιστεύουν ότι το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι να διασφαλιστεί κάποιο καθεστώς ομαλής συνεργασίας με τους εν ονόματι της Τουρκίας επικυρίαρχους της περιοχής. Θα μου πείτε τώρα έχουν να ασχολούνται με τους... φορτηγατζήδες, έχουν να χάσουν χρόνο για την Θράκη;

Χριστόφορος Πετρίδης
Πηγή: elkosmos
θεματική ενότητα: 📂 Γεωπολιτικά 📂 Επικαιρότητα Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα: ,

Άρση του casus belli υπό προϋποθέσεις

Παρασκευή, Οκτωβρίου 08, 2010 0 σχόλια
Την ταυτόχρονη άρση του τουρκικού casus belli αναφορικά με το ενδεχόμενο επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και την αλλαγή της απόφασης του ελληνικού Κοινοβουλίου, που δίνει στην Αθήνα το σχετικό δικαίωμα, προτείνει ο Ιμπραΐμ Καλίν, σύμβουλος του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή».

«Πρώτα απ' όλα δεν χρησιμοποιούμε ποτέ τον όρο ‘casus belli’ για τις διμερείς μας σχέσεις ή για τα προβλήματα του Αιγαίου. Ήταν μια συγκεκριμένη αντίδραση, τον Ιούνιο του 1995, σε μια συγκεκριμένη απόφαση του ελληνικού Κοινοβουλίου... έναν νόμο ο οποίος έλεγε ότι το Κοινοβούλιο έχει δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο στα 12 μίλια. Το τουρκικό Κοινοβούλιο απάντησε σ' αυτήν την απόφαση του ελληνικού Κοινοβουλίου. Τίποτα περισσότερο. Αυτό που προτείνουμε σήμερα είναι να αποσύρουμε ταυτόχρονα και τις δύο αποφάσεις και να αφήσουμε τη ρύθμιση του ζητήματος στη συνολική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων».

Ο σύμβουλος του Τούρκου πρωθυπουργού ρωτήθηκε αν θεωρεί ότι είναι δίκαιη μία ανταλλαγή όπου η Ελλάδα θα μπορούσε να παραιτηθεί από αυτό της το δικαίωμα με αντάλλαγμα η Τουρκία να παραιτηθεί από μία απειλή.

«Είναι δίκαιη, γιατί το ουσιαστικό ζήτημα, αν διευρύνουμε τον ορίζοντα του προβληματισμού μας, είναι πώς θα μοιραστούμε το Αιγαίο, την ανατολική Μεσόγειο, και να δούμε όλα τα άλλα ζητήματα -εμπόριο, μετανάστευση, πάλη κατά της τρομοκρατίας κ.λπ.- ως μέρος μιας συνολικής διευθέτησης».

Επιπλέον, στη συνέντευξή του ο κ. Καλίν εκθειάζει τη «διεθνιστική» πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου, που, όπως αναφέρει, δεν έχει απορροφηθεί από τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, και εκφράζει αισιοδοξία για την προοπτική παράλληλης μείωσης των στρατιωτικών εξοπλισμών στις δύο χώρες.

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο κ. Καλίν τονίζει ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει «στρατηγικός στόχος» για την Άγκυρα, ενώ αφήνει σαφώς να εννοηθεί πως τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της χώρας του δεν πρόκειται να ανοίξουν για την Κυπριακή Δημοκρατία εάν δεν υπάρξει συνολική διευθέτηση του Κυπριακού.

Πέντε παραβιάσεις τουρκικών αεροσκαφών 

Σχηματισμός τουρκικών μαχητικών αποτελούμενος συνολικά από οκτώ αεροσκάφη - τα τέσσερα οπλισμένα - προκάλεσαν την Παρασκευή στο κεντρικό Αιγαίο μία παράβαση και πέντε παραβιάσεις.
Όλα τα αεροσκάφη αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, κατά πάγια τακτική.

Casus Belli

Με αυτό τον φρασεολογικό όρο αποδίδεται στην ελληνική ο διπλωματικός διεθνής όρος Casus belli (κάζους μπέλι).

Η φράση αυτή που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, εκ της λατινικής γραμματείας (Ρωμαϊκό δίκαιο) προερχόμενη, λέγεται επί παντός "γεγονότος" (συμβάντος) δυνάμενου να προκαλέσει πολεμική εμπλοκή μεταξύ δύο κρατών ή συνασπισμού κρατών έναντι τρίτου ή άλλου συνασπισμού. Όπως, σε περιπτώσεις προσβολής Ηγεμόνων ή άλλων Αρχηγών κρατών, διπλωματικών αντιπροσώπων, ή σε αιφνίδια κατάληψη ξένου εδάφους ή προσβολής άλλων κυριαρχικών δικαιωμάτων κ.λπ.

Λόγῳ δε της σοβαρότητας του όρου αυτού απαραίτητη κρίνεται η σχετική διακοίνωση («νόταμ») που θα πρέπει όμως να έχει προηγηθεί και επίσημα να έχει γνωστοποιηθεί η απαίτηση του προσβάλλοντος. Έτσι με τον όρο αυτό, που δεν αποτελεί ιδιαίτερο διπλωματικό έγγραφο, χαρακτηρίζεται συγκεκριμένη πράξη ως «απειλή».

Πολλές φορές όμως συμβαίνει αυτός ο όρος να χρησιμοποιείται μεν, χωρίς όμως νομική υπόσταση (κατά το προσβαλλόμενο κράτος), όπου και αναζητείται τότε είτε με συνομιλίες εξεύρεση λύσης, είτε σε αντίθετη περίπτωση με διαιτησία από Διεθνείς οργανισμούς.

(Σημείωση: Η προσφυγή σε διεθνή διαιτησία γίνεται με τη προϋπόθεση ότι και τα δύο μέρη συναποδέχονται προηγουμένως την νομιμότητα και αρμοδιότητα του διεθνή οργανισμού επί του προκειμένου, με φανερό τον κίνδυνο να δοθεί λύση επί διεθνών δρώμενων και όχι επί της μεμονωμένης περίπτωσης που θα μπορούσε έτσι ν΄ αποτελέσει (κακό;) προηγούμενο (προδικασμένο) για άλλες παρόμοιες διακρατικές διαφορές.)

Η άρση του διπλωματικού αυτού όρου γίνεται εκτός των παραπάνω, ανάλογα της περίπτωσης, είτε καταβάλλοντας αποζημίωση παθόντων και επαναφορά σε πρότερη κατάσταση, είτε με παραίτηση επί της αιτίας, είτε τελικά με απόρριψη του όρου από το προσβαλλόμενο μέρος με δεδομένο τον κίνδυνο της άμεσης έναρξης των εχθροπραξιών. Υπάρχει όμως και περίπτωση υπαναχώρησης από τον ίδιο τον προσβάλλοντα (κράτος) για διάφορους άλλους, όμως τότε, λόγους.

Σημείωση: Επειδή στην ελληνική γραμματεία υφίστανται δύο διαφορετικοί όροι "Αιτία πολέμου" και "Αφορμή πολέμου" πολλοί διεθνολόγοι χρησιμοποιούν τον μοναδικό λατινικό όρο Casus Belli και για τους δύο αυτούς όρους. Οι περισσότεροι όμως συμφωνούν ότι ο λατινικός αυτός όρος αφορά χαρακτηρισμό "πράξης τετελεσμένης" επί συγκεκριμένων περιπτώσεων που εγείρουν πολεμική σύρραξη. Συνεπώς ο λατινικός όρος αποδίδεται στην ελληνική ορθότερα ως "Αφορμή πολέμου" (επί συμβάντος) και όχι ως "Αιτία πολέμου" που μπορεί να υφίσταται αλλά να αδρανεί. Βεβαίως στις γενικευμένες πράξεις εκείνες που αναφέρονται ως παραδείγματα (προσβολές προσώπων κλπ) δεν υφίσταται ο όρος "Αιτία πολέμου" αλλά μόνο ο όρος (που εγκυμονείται) "Αφορμή πολέμου".

Ανεξάρτητα των παραπάνω η χρήση του όρου αυτού ως δημώδη έκφραση συνηθίζεται να λέγεται, αλλά περισσότερο ειρωνικά, σε μεταξύ ιδιωτών διαφορές, στερούμενη βεβαίως τότε και της όποιας σοβαρότητας.
θεματική ενότητα: 📂 Γεωπολιτικά 📂 Επικαιρότητα Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα: ,

Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας!

Παρασκευή, Οκτωβρίου 08, 2010 0 σχόλια

Η παλαιότερη γλώσσα στον κόσμο είναι η Ελληνική με 5.000.000 λέξεις! 

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες) Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ´ αυτήν δεν υπάρχουν όρια (Μπιλ Γκέιτς )

Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Το πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό. Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η ...οικογένεια, ο δάσκαλος και ο ιερέας αντικαταστάθηκαν απ´ την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)

Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών appleετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ.
Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, οξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.

Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.

Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, βου. ) που έχει η κάθε γλώσσα.

Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.

Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.

Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό (απ´ όπου κατάγονται οι σημιτικές και πολλές άλλες γραφές) και το ελληνικό (απ´ όπου κατάγονται οι ευρωπαϊκές γραφές).

Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.

Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα - ω, ει και των πτωτικών με τα - ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο.

Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μηνωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.

Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».

Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: 

«Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».

Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.

Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.

Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».

Η Γραμμική Β' είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική...

Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.

Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και «σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.

Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β' γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β' «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.

Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», «λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;

Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια...» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»...

Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις...) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.


ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).

Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.

Το διεθνές λεξικό Webster's (Webster's New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο - αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».

Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».

Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.


Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ

Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά.

Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.

Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.

Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.

Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι...) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα.

Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.

Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: "σι" = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω... «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω...»

Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;


Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ

Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.

Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.

Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.

Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ' ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.

Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία.

Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.

Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή - συχνά λαθεμένη - ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.


ΓΛΩΣΣΑ-ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.


Η ΣΟΦΙΑ

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι.

Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον.

Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». [7] Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω.

Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει.

Μας «φθίνει» - ελαττώνει σαν ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.

Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα».Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.

Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά [9].

Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).

Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.

Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο...

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.

Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού.

Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.


Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος:

«Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».
θεματική ενότητα: 📂 Ιστορία Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα:
Google Ads | Το κάθε κλίκ μετράει