Navi Voice

Η εταιρεία Gestifute, ιδιοκτησίας του 47χρονου επιχειρηματία από την Πορτογαλία, βρίσκεται στην κορυφή των γραφείων εκπροσώπησης παικτών σε ότι αφορά τα κεφάλαια που διαθέτει σε σχέση με τους πελάτες της। Αυτό είναι το αποτέλεσμα της έρευνας που διενεργήθηκε από την Futebol Finance και αναφέρεται στα γραφεία μάνατζμεντ του ποδοσφαίρου με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία.Η εταιρεία του Μέντες, η οποία εκπροσωπεί συνολικά 83 παίκτες και προπονητές, κατέχει σήμερα 536 εκατομμύρια ευρώ σε δικαιώματα και φυσικά βρίσκεται στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας। Ακολουθεί η αγγλική Stellar Football, η οποία, παρά το γεγονός ότι εκπροσωπεί υπερδιπλάσιους πελάτες (συνολικά 209), διαθέτει τα μισά περιουσιακά στοιχεία από την Gestifute, ύψους 274 εκ. ευρώ.Συνολικά, οι πρώτες 10 εταιρείες εκπροσώπησης παικτών και προπονητών στον κόσμο, φτάνουν τα 2।5 δισεκατομμύρια ευρώ σε δικαιώματα, αριθμός που δείχνει την τεράστια δύναμη που έχουν αποκτήσει στον χώρο του ποδοσφαίρου οι μάνατζερ. Στη λίστα της πρώτης δεκάδας, εκτός από την πορτογαλική Gestifute, υπάρχουν 3 αγγλικές εταιρείες, 3 γερμανικές, μία ισπανική, μια βραζιλιάνικη και μία γαλλική.Σε ότι αφορά τον Μέντες, η ιστορία του έχει – έμμεση – σχέση με τον... Παναθηναϊκό, αφού πρώτος του πελάτης υπήρξε ο περσινός προπονητής των τερματοφυλάκων του «τριφυλιού», Νούνο Σιμόες Εσπίριτο Σάντο! Ο Μέντες ξεκίνησε καριέρα ποδοσφαιριστή στην Πορτογαλία, όμως πολύ γρήγορα τα παράτησε, αφού καμιά ομάδα δεν τον δεχόταν στο ρόστερ της!Ο Ζορζ δεν πτοήθηκε και ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις, ανοίγοντας μια αλυσίδα βίντεο κλαμπ στη βόρεια Πορτογαλία, ενώ στη συνέχεια επέκτεινε τις δραστηριότητές του στη νυχτερινή ζωή, έχοντας τη διαχείριση αρκετών μπαρ και ντισκοτέκ। Σε μια από αυτές, ένα βράδυ τον συνάντησε ο Νούνο, τότε παίκτης της Γκιμαράες και τον ρώτησε αν θα ήθελε να τον εκπροσωπήσει.Ο Μέντες δέχτηκε και λίγο αργότερα, το 1996, πραγματοποίησε την πρώτη του συμφωνία, στέλνοντας τον Νούνο στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα του μεγαλύτερου αυτή τη στιγμή μάνατζερ στον κόσμο, ο οποίος πλέον έχει στην ατζέντα του διάσημους πελάτες, όπως ο Μουρίνιο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι, ο Φαλκάο, ο Ρικάρντο Καρβάλιο, ο Νάνι και ο Κουαρέσμα! Συμφωνίες από χρυσάφι!Ο Μέντες, που εκπροσωπεί τον Ζοζέ Μουρίνιο από το 2004, έχει καταφέρει τρεις διαδοχικές φορές να κλείσει συμφωνίες που έκαναν τον πελάτη του τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή στον κόσμο: το 2004 από την Πόρτο στην Τσέλσι, το 2008 στην Ίντερ και το 2010 από την Ίντερ στη Ρεάλ Μαδρίτης।

Οι 10 μεγαλύτερες εταιρείες μάνατζερ στον κόσμο(αριθμός πελατών & αξία δικαιωμάτων σε εκ। ευρώ)1। Gestifute (Πορτογαλία) – 83 πελάτες / 536 εκατομμύρια ευρώ(Cristiano Ronaldo, Mourinho, Falcao)2। Stellar Football (Αγγλία) – 206 πελάτες / 274 εκ. ευρώ(Ashley Cole, Peter Crouch)3. Base Soccer Agency (Αγγλία) – 114 πελάτες / 239 εκ. ευρώ(Aaron Lennon, Jack Wilshere)4. Bahía Internacional (Ισπανία) – 68 πελάτες / 223 εκ. ευρώ(Fernando Torres, Jesús Navas, Pedro)5. Europe Sports Group (Βραζιλία) – 264 πελάτες / 220 εκ. ευρώ(Ganso, André Santos)6. SEM Group (Αγγλία) – 94 πελάτες / 213 εκ. ευρώ(Fàbregas, Song, Ferdinand)7. Mondial Promotion (Γαλλία) – 80 πελάτες / 212 εκ. ευρώ(Drogba, Malouda)8. ProSoccer24 (Γερμανία) – 55 πελάτες / 184 εκ. ευρώ(Reyes, Oscar Cardozo)9. Firsteleven ISM (Γερμανία) – 55 πελάτες / 181 εκ. ευρώ(Yaya Touré, Hazard, Fred)10. Sportstotal (Γερμανία) – 80 πελάτες / 179 εκ। ευρώ

Πρώτο σε λίστα του CNN με τα καλύτερα σινεμά του κόσμου φιγουράρει το Σινέ Θησείο, ο θερινός κινηματογράφος στην οδό Αποστόλου Παύλου.

«Η Αθήνα φιλοξενεί πολλά θερινά θέατρα στη διάρκεια του καλοκαιριού, αλλά κανένα δεν προσφέρει τη μαγευτική θέα του Σινέ Θησείον» γράφει ο συντάκτης του άρθρου στην ιστοσελίδα CNNGo.

«Από τη θέση του στο Σινέ Θησείο μπορεί κανείς να δει όχι μόνο το πρόσφατο μπλοκμπάστερ, αλλά, επίσης, και την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα» σημειώνει η ιστοσελίδα, η οποία αναφέρει ότι ο κινηματογράφος είναι το παλαιότερο θερινό σινεμά στην Αθήνα, κατασκευάστηκε το 1935.

Πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 48 ετών η διάσημη τραγουδίστρια δεκάδων επιτυχιών και ηθοποιός, Γουίτνεϊ Χιούστον. Τα αίτια του θανάτου της δεν έγιναν γνωστά.

Η Γουίτνεϊ Χιούστον κυρίευσε ως βασίλισσα της ποπ μουσικής από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έως τις αρχές του 2000, πουλώντας εκατομμύρια άλμπουμ και ερμηνεύοντας δεκάδες επιτυχίες. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες οι πωλήσεις των δίσκων της ξεπέρασαν τα 55 εκατομμύρια. Η φήμη της επεκτάθηκε και πέραν της μουσικής, στον κινηματογράφο, με πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες «The Bodyguard» και «Waiting to Exhale».

Η φωνή της ήταν ξεχωριστή όπως και η εικόνα της, ισορροπώντας μεταξύ του έντονου σεξαπίλ και της ποιοτικής μουσικής, με επιρροές από τους μαύρους ήχους του αμερικανικού πενταγράμμου. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τη θεωρούσαν ως τη διάδοχο της Τίνα Τέρνερ και της Έλα Φιτζέραλντ. Η ίδια επηρέασε αρκετές νεότερες τραγουδίστριες, μεταξύ των οποίων η Κριστίνα Αγκιλέρα και η Μαράϊα Κάρεϊ.

Μετά τις μεγάλες επιτυχίες της, η αστραφτερή καριέρα της άρχισε να φθίνει, εξαιτίας της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών. Η ίδια είχε παραδεχτεί δημόσια ότι έκανε χρήση κοκαΐνης, μαριχουάνας και χαπιών. Η φωνή της σύντομα έχασε την κρυστάλλινη χροιά της, αδυνατώντας να πιάσει τις υψηλές νότες. Οι πωλήσεις δίσκων μειώνονταν ενώ η δημόσια εικόνα της αλλά και η φωνή της δέχθηκαν σοβαρό πλήγμα.

«Ο μεγαλύτερος δαίμονας είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Είμαι ταυτόχρονα η καλύτερη φίλη του εαυτού μου, αλλά και η χειρότερη εχθρός του» είχε δηλώσει σε μία από τις πιο γνωστές συνεντεύξεις της στο ABC, έχοντας τότε στο πλευρό της τον σύζυγό της, τραγουδιστή Μπόμπι Μπράουν, με τον οποίο είχε έναν θυελλώδη γάμο.

Στη μακριά λίστα των βραβείων που έλαβε συμπεριλαμβάνονται 2 Emmy, 6 Grammy, 30 Billboard Music Award, 22 American Music Awards. Μέχρι το 2010 είχε βραβευτεί συνολικά 415 φορές.

Εργοδότης της Μελβούρνης ξάφνιασε το προσωπικό του, όταν τους πρόσφερε ένα δώρο συνολικής αξίας 15 εκατομμυρίων δολαρίων για να τους ευχαριστήσει “για τη σκληρή εργασία τους και την αφοσίωσή τους”. Δεν πίστευαν τα μάτια τους οι 1.800 εργαζόμενοι στην εταιρεία λεωφορείων Grenda όταν, μαζί με την εβδομαδιαία πληρωμή τους, έλαβαν και ένα δώρο που κυμαινόταν από 8.500 έως 30.000 δολάρια ο καθένας τους, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας. Η εταιρία Grenda πουλήθηκε πρόσφατα έναντι σημαντικού ποσού και ο Κεν Γκρέντα, κύριος μέτοχος, θέλησε με την χειρονομία του αυτή να πει “ένα ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, τους υπαλλήλους της, που έφτιαξαν την εταιρεία”. “Μια επιχείρηση είναι πετυχημένη όταν οι εργαζόμενοι της είναι ευχαριστημένοι. Εμείς πετύχαμε λόγω που είχαμε αφοσιωμένους υπαλλήλους”, είπε ο Γκρέντα. Όσο για τους υπαλλήλους πολλοί έκλαψαν από συγκίνηση για το “δώρο” και λένε ότι “ο κ. Γκρέντα ήταν πάντα ο καλύτερος εργοδότης”. Η εταιρεία ξεκίνησε το 1945 με τέσσερα πούλμαν και σήμερα έχει πάνω από 1.300 σε όλη την Αυστραλία.

Το Ουασί είναι ένας μικρός παράδεισος επί της Γης, με πλούσιους κατοίκους, βίλες, πολυτελή αυτοκίνητα και… αντίγραφα μνημείων από όλον τον κόσμο. Φανταστείτε ένα μέρος όπου όλοι οι κάτοικοι δικαιούνται δωρεάν σπίτι, δωρεάν αυτοκίνητο, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μαζί με αυτά μερίδιο από τα κέρδη του συνόλου – μερίδιο που φτάνει και στα 120.000 ευρώ τον χρόνο. Ταξιδέψτε τώρα νοερά στην Ανατολική Κίνα, κοντά στη Σαγκάη. Γιατί εκεί ακριβώς βρίσκεται το εν λόγω «φανταστικό» μέρος, το «χωριό των καθημερινών θαυμάτων» Ουασί.Δεν είναι περισσότερο από ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο σε έκταση. Το επισκέπτονται όμως περίπου δύο εκατομμύρια τουρίστες τον χρόνο. Είναι ο τόπος όπου έρχονται οι Κινέζοι να μάθουν πώς να γίνουν πλούσιοι. Σε μια περίοδο όπου ο υπόλοιπος κόσμος, αλλά και το μεγαλύτερο κομμάτι της Κίνας προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με την οικονομική επιβράδυνση, το Ουασί μοιάζει με ένα παράλληλο σύμπαν. Πρόσφατα απέκτησε έναν ουρανοξύστη ύψους 328 μέτρων, με μια χρυσή μπάλα στην κορυφή, αγάλματα ζώων από χρυσό και ασήμι στο εσωτερικό και μάρμαρο με φύλλα χρυσού για πάτωμα∙ κοιτάζοντας από τον 60ό όροφο βλέπει κανείς παραταγμένες βίλες και πολυτελή αυτοκίνητα∙ διακρίνει επίσης μια ρεπλίκα της Αψίδας του Θριάμβου, μία της Οπερας του Σίδνεϊ και μία του Σινικού Τείχους: όλες εικόνες που επιτείνουν αυτή την αίσθηση. Το Ουασί, ένα «πρότυπο σοσιαλιστικό χωριό», ιδρύθηκε το 1961 από τον τοπικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Βου Ρενμπάο. Ο Βου ήθελε, και κατάφερε, να μετατρέψει μια φτωχή αγροτική κοινότητα σε πάμπλουτη κοινότητα, οικοδομημένη στην ευφυή υιοθέτηση σύγχρονων μεθόδων αγροτοβιομηχανίας, με την ακόλουθη επέκταση της οικονομικής δραστηριότητας σε χαλυβουργεία, εταιρείες υλικοτεχνικής υποστήριξης και υφαντουργεία. Το χωριό μπήκε στο χρηματιστήριο το 1998 και έχει γίνει σήμερα με το σπαθί του μια μεγάλη επιχείρηση. Οι θυγατρικές του εξάγουν σε περισσότερες από 40 χώρες ανά τον κόσμο.

Οι περίπου 1.600 ιδρυτικές οικογένειες, που είναι γνωστές ως «συμμέτοχοι», βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας και το ετήσιο εισόδημά τους φτάνει, αν μετρήσει κανείς μπόνους, μισθούς και συντάξεις, στα 120.000 ευρώ. Αμέσως μετά έρχονται οι κάτοικοι των γειτονικών χωριών που έχουν αφομοιωθεί στο Ουασί. Και ακολουθούν οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες εργάτες που κάνουν και τις περισσότερες δουλειές. Ο τοπικός ύμνος μεταδίδεται από μεγάφωνα τοποθετημένα σε ολόκληρο το χωριό: μιλάει για το πώς λάμπουν οι κομμουνιστικοί ουρανοί πάνω από το Ουασί. «Άκουγα να μιλούν για το Ουασί πολλά χρόνια, ήθελα να το επισκεφθώ πολλά χρόνια», δήλωσε ένας επισκέπτης από το Τσενγκτσού. Ο ουρανοξύστης, το μοναδικό ψηλό κτίριο του χωριού, με ύψος (όχι τυχαία) ακριβώς όσο και το ψηλότερο κτίριο του Πεκίνου, το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, φιλοξενεί το Διεθνές Ξενοδοχείο Λονγκσί: διαθέτει 2.000 κλίνες και θα απασχολήσει 3.000 ανθρώπους που ανυπομονούν να μάθουν πώς να γίνουν πλούσιοι α λα Ουασί. Πίσω από τη διαφήμιση περί σοσιαλιστικού παραδείσου, βέβαια, υπάρχει και η πραγματικότητα: μεταξύ «συμμετόχων» και μεταναστών εργατών το χάσμα είναι μεγάλο. Κανένας όμως στην Κίνα δεν αμφισβητεί τη σημασία του Ουασί ως προτύπου για την επιτυχία του έθνους.

Μια από τις πιο ξεχωριστές και πολύ-φωτογραφημένες κατοικίες στην Αγγλία, βγαίνει προς πώληση και όσοι επιδιώκουν να μην έχουν πολλές επαφές με τον έξω κόσμο και είναι οικονομικά ευκατάστατοι ας σπεύσουν να δώσουν προσφορές. Μια ματιά στις φωτογραφίες που ακολουθούν, αρκεί για να καταλάβει κανείς γιατί όσοι έχουν τάσης φυγής από τον κόσμο το σπίτι αυτό είναι το πλέον κατάλληλο.Χτισμένο στην κουφή ενός βράχου στη μέση μιας παραλίας στην Κορνουάλη της νότιας Αγγλίας, η πρόσβαση γίνεται είτε μέσω μιας ιδιωτικής ξύλινης γέφυρας είτε σκαρφαλώνοντας πάνω στα βράχια. Βέβαια το τελευταίο δεν μπορεί να γίνει καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου μιας και ανά περιόδους η παλίρροια καλύπτει τον βράχο γύρω-γύρω με νερό.Μέχρι και σήμερα, η κατοικία ανήκει στο ζευγάρι των Long, οι οποίοι το αγόρασαν από το 2001 για περίπου 500.00 λίρες. Ωστόσο γερνώντας η μετακίνηση από και προς το σπίτι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Έτσι πήραν την απόφαση να το πουλήσουν.«Πρόκειται για μια από τις εκπληκτικότερες τοποθεσίες», λέει ο κύριος Long και κρίνοντας από τις εικόνες, δεν φαίνεται να έχει άδικο μιας και διαθέτει θέα 360 μοιρών. Η οικονομική κρίση βέβαια κάνει ελαφρώς δύσκολη την πώληση, αναγκάζοντας του Long να μειώνουν την τιμή. Οι ελάχιστες προσφορές που μπορούν να γίνουν σήμερα πρέπει να αγγίζουν τις 995.000 λίρες.

Το να περιγράφεις συνεχώς το πρόβλημα κουράζει। Συμφωνώ και επαυξάνω. Είναι, όμως, που στη χώρα αυτή ποτέ δε σκύψαμε πραγματικά πάνω από τα κουσούρια μας, ποτέ δεν τολμήσαμε να τα αντικρύσουμε κατάματα και να αναδείξουμε όλες τις πτυχές τους και, το κυριότερο, ποτέ δεν επιβραβεύσαμε αυτούς που μας τα υπενθύμιζαν. Μια εμμονική εξάρτηση απο τους παραμυθάδες. Μια σχέση μίσους και στοργής με τους γλυκερούς απατεώνες. Γι’αυτό και οι περιγραφές χρειάζονται. Το ίδιο, όπως και οι λύσεις.

Σε μήκος ξεπερνάει τον πύργο του Αϊφελ, στο πλάτος θυμίζει ποδοσφαιρικό γήπεδο, στα γκαράζ του χωράει 11।000 φορτηγά. Το «Berge Everest», πρώτο μεταλλευματοφόρο ενός εντυπωσιακού στόλου 35 γιγάντιων πλοίων, ολοκλήρωσε πριν από λίγες ημέρες το παρθενικό του ταξίδι από τη Βραζιλία στην Κίνα. Αφού ξεφόρτωσε τους 350.000 τόνους ορυκτού σιδήρου στο λιμάνι του Νταλιάν, το πλοίο ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής για τη Βραζιλία. Το «Berge Everest» ανήκει στη βραζιλιάνικη Vale, δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία εξόρυξης ορυκτών στον κόσμο και μεγαλύτερη παραγωγό σιδήρου. Η Vale διέθεσε 8 δισ. δολάρια για να αποκτήσει 35 τέτοια φορτηγά πλοία με τα οποία θα μεταφέρει το πολύτιμο προϊόν της στις υπόλοιπες αγορές. Η χωρητικότητα του «Berge Everest» φτάνει τους 400.000 τόνους νεκρού βάρους (συμβολίζεται με τα γράμματα dwt και είναι το φορτίο που μπορεί να μεταφερθεί ασφαλώς), όταν το προηγούμενο ρεκόρ ήταν 364.000 dwt. Ανήκει στην κατηγορία των μεγαπλοίων, όπως χαρακτηρίζονται τα πλοία που λόγω του μεγέθους τους δεν μπορούν να διέλθουν από τη διώρυγα του Παναμά ή του Σουέζ με αποτέλεσμα να ταξιδεύουν από το ακρωτήριο Χορν στη Χιλή ή το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας στο νότιο άκρο της Αφρικής. Ο στόχος της Vale δεν είναι παρά η μείωση του κόστους μεταφοράς. Η μεταφορά ενός τόνου το 2002 στοίχιζε 7 δολάρια. Έξι χρόνια αργότερα, είχε φτάσει τα 87.