Ο μαγικός κόσμος του διαδικτύου

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Νησί του Πάσχα (Χιλή)

Σάββατο, Ιανουαρίου 29, 2011 0 σχόλια


Το Νησί τού Πάσχα ή Ράπα Νούι όπως είναι το αυθεντικό του όνομα, είναι ένα νησί ηφαιστειακής προέλευσης με τριγωνικό σχήμα και βρίσκεται στη μέση τού Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού στο ύψος του χιλιανού λιμανιού τής Καλντέρα, σε απόσταση 3.700 χιλιομέτρων από την αμερικανική ήπειρο. Το νησί, εκτάσεως μόνον 180 τετραγωνικών χιλιομέτρων βρίσκεται υπό χιλιανή κυριαρχία από τον Σεπτέμβριο του 1888 κα ανήκει διοικητικά στην 5η Περιφέρεια τής εθνικής επικράτειας.

Ολόκληρο το νησί περιβάλλεται από ένα πέπλο μυστηρίου. Διαθέτει μεγάλη αρχαιολογική αξία και κατοικήθηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια από έναν πολύπλοκο μεγαλιθικό πολιτισμό που ζούσε σε συνθήκες ακραίας απομόνωσης και υπήρξε ο δημιουργός ενός εξαίρετου πολιτισμού που ακόμη και σήμερα μας εντυπωσιάζει με τα γιγάντια πέτρινα λαξευτά γλυπτά του, αποκαλούμενα «Μοάι», τα οποία φέρουν στο κεφάλι κόκκινα καπέλλα και έχουν γυρισμένη την πλάτη στη θάλασσα. Πιστεύεται ότι χρησίμευαν ως πέτρινα σύμβολα της οικογενειακής κατάστασης ή ως αναπαραστάσεις προγόνων ή σημαντικών εν ζωή προσωπικοτήτων τής εποχής.

Σήμερα, το Ράπα Νούι έχει 3.837 κατοίκους, στην πλειοψηφία τους της φυλής Ράπα Νούι, οι οποίοι μιλούν ισπανικά και τη γλώσσα των αυτοχθόνων, την αποκαλούμενη «Βανά α Ράπα Νούι», που σημαίνει «η γλώσσα Ράπα Νούι». Το 90% του πληθυσμού ζει στην πρωτεύουσα Χάνγκα Ρόα, την οποία κάθε χρόνο επισκέπτονται πολλοί τουρίστες που προσελκύονται από τους μύθους τού νησιού και οι οποίοι έχουν επιπλέον τη δυνατότητα να απλαύσουν γαστρονομικές ντόπιες σπεσιαλιτέ όπως είναι οι πίτες τόνου και το γεμιστό χταπόδι με γάλα καρύδας.

Ο σύγχρονος πολιτισμός Ράπα Νούι διατηρεί μια μεγάλη σειρά από εθιμοτυπικές προγονικές τελετουργίες, με εξέχουσα τη γιορτή τού Ταπάτι, η οποία πραγματοποιείται κάθε χρόνο τον Φεβρουάριο μήνα και συνίσταται σε μια σειρά τελετών και αρχαίων διαγωνισμών όπως η ζωγραφική πάνω σε ανθρώπινα σώματα ή η αφήγηση επών. Στον καλλιτεχνικό τομέα ξεχωριστή θέση κατέχουν ο χορός, η μουσική, η χειροτεχνία και ιδιαίτερα η ξυλογλυπτική και η γλυπτική κοχυλιών και οστράκων.

Με σκοπό να συνεισφέρει στη διατήρηση αυτού τού αρχαιολογικού, πολιτιστικού και οικολογικού πλούτου, η ΟΥΝΕΣΚΟ ανακήρυξε το Εθνικό Πάρκο Ράπα Νούι μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Read more... 👆

2100 μ.Χ. ... Ελλάδα;

Σάββατο, Ιανουαρίου 29, 2011 0 σχόλια
Πριν από 42 χρόνια δημιουργήθηκε το «κλαμπ της Ρώμης» για να μελετήσει την εξέλιξη του πληθυσμού της Γης. Στο «κλαμπ» συμμετείχαν επιστήμονες, βιομήχανοι, πολιτικοί και αρκετοί νομπελίστες. Όλοι αυτοί προειδοποιούσαν για τις αρνητικές επιπτώσεις από την υπερβολική αύξηση του πληθυσμού.

Έκτοτε, με την πολιτική του «ενός παιδιού» στην Κίνα και με τη δραματική μείωση των γεννήσεων στο δυτικό κόσμο η κατάσταση βελτιώθηκε. Παραμένουν όμως προβλήματα σε αρκετές περιοχές ιδιαίτερα μετά την αποτυχία των πολιτικών στην Ινδία, καθώς και στην Αφρική. Ειδικότερα για την Αφρική, η Υπηρεσία Πληθυσμού του ΟΗΕ προβλέπει ότι θα διπλασιαστεί ο πληθυσμός της στα επόμενα 40 χρόνια από 1 δισεκατομμύριο άτομα σε 2 δισεκατομμύρια. Η μόνη ήπειρος, κατά τον ΟΗΕ, που θα έχει μείωση πληθυσμού μέχρι το 2050 θα είναι η Ευρώπη.

Σε μερικές δυτικές χώρες την τελευταία δεκαετία παρατηρείται ανησυχητική μείωση του πληθυσμού. Για το λόγο αυτό κάποιες χώρες (Γαλλία, Σκανδιναβικές Χώρες, ΗΠΑ, Ρωσία) έλαβαν μέτρα σε πολλά επίπεδα, οικονομικά και κοινωνικά, διευκολύνοντας τον οικογενειακό προγραμματισμό. Έτσι η τάση αυτή έχει ανασταλεί.

Στη Νότια Ευρώπη (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία) η μείωση του πληθυσμού είναι ακόμα μεγαλύτερη από τις παραπάνω χώρες. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα το ουσιαστικό για το φλέγον αυτό ζήτημα. Οι κοινωνίες της Νότιας Ευρώπης ασχολούνται με την καθημερινότητά τους, στοχεύοντας στην περαιτέρω ανύψωση των καταναλωτικών τους συνηθειών. Φαίνεται να αγνοούν το πρόβλημα και να αδιαφορούν για τις μελλοντικές γενεές. Η συμπεριφορά αυτή έχει οδηγήσει, μεταξύ άλλων, και στην τρέχουσα δημοσιονομική κρίση. Δηλαδή, η παρούσα γενεά καταναλώνει δανειζόμενη εις βάρος των μελλοντικών γενεών.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον ΟΗΕ καθώς και με το Ινστιτούτο Max Planck της Γερμανίας, για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, εδώ και 15 χρόνια, οι γεννήσεις είναι λιγότερες από τους θανάτους. Για καθεμία γυναίκα αντιστοιχούν γεννήσεις 1,3 παιδιών, γεγονός που οδηγεί σε μείωση του πληθυσμού. Για να παραμείνει ο πληθυσμός σταθερός απαιτούνται γεννήσεις 2,1 παιδιών από κάθε γυναίκα, αριθμός που ίσχυσε για τις δεκαετίες του ’60 και του ’70.

Εάν ο ρυθμός των γεννήσεων (1,3 παιδιά ανά γυναίκα) παραμείνει σταθερός, προβλέπεται τεράστια μείωση των αντίστοιχων γηγενών πληθυσμών μέχρι το τέλος του αιώνα. Δηλαδή, προβλέπεται ότι σε 90 χρόνια αυτοί οι πληθυσμοί των χωρών της Νότιας Ευρώπης θα μειωθούν κατά 83%. Ειδικότερα για τους Ιταλούς, αναμένεται ότι ο πληθυσμός τους, στο τέλος του αιώνα, θα πλησιάζει τα 10 εκατομμύρια με το σημερινό ρυθμό γεννήσεων.

Η μείωση αυτή, όσον αφορά την Ελλάδα, σημαίνει ότι οι Έλληνες το 2100 θα είναι γύρω στα 2 εκατομμύρια. Στον αριθμό αυτό δεν έχει συμπεριληφθεί η αρνητική επίπτωση της μετανάστευσης των Ελλήνων λόγω οικονομικής κρίσης, γεγονός που ήδη παρατηρούμε.

Οι προβλέψεις για το συνολικό πληθυσμό της Ελλάδας στα τέλη του αιώνα κυμαίνονται γύρω στα 15 εκατομμύρια. Δηλαδή, οι αλλογενείς κάτοικοι της Ελλάδας θα αποτελούν περίπου το 85% του πληθυσμού της χώρας.

Εάν τίποτα δεν αλλάξει, είναι προφανές ότι σε τρεις γενεές δεν θα υπάρχει Ελλάδα όπως τη γνωρίζουμε. Όμως και νωρίτερα, σε 30-40 χρόνια, δεν θα υπάρχει η ελληνική οικογένεια. Δεν θα υπάρχουν ούτε αδέρφια ούτε ξαδέρφια ούτε θείοι και θείες.

Η Ελλάδα, όπως και οι άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης, έχει ήδη καθυστερήσει. Πρέπει να σημάνει συναγερμός και, πάνω απ’ όλα, πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα αυτό είναι πολύ σοβαρότερο από την οικονομική κρίση. Είναι πρόβλημα ύπαρξης της ίδιας της Ελλάδας και όχι πρόβλημα του κατά πόσο θα είναι πλουσιότεροι ή φτωχότεροι οι Έλληνες.

Όπως είναι προφανές, το θέμα είναι εξαιρετικά δύσκολο και περίπλοκο. Πρέπει να σκεφτούν και να κινητοποιηθούν όλοι οι Έλληνες τόσο της χώρας όσο και οι ομογενείς του εξωτερικού. Πρέπει να κινητοποιηθούν τα κόμματα, τα πανεπιστήμια, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, η Εκκλησία και ολόκληρη η κοινωνία.

Όλοι οι γνωστοί αρχαίοι Έλληνες σοφοί είχαν εμπεριστατωμένα ασχοληθεί με το θέμα αυτό. Πρέπει να ξαναδούμε τις προτάσεις του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και να εξετάσουμε τις λύσεις που έδωσαν οι άλλες χώρες, και κυρίως οι Σκανδιναβικές. Η αδιαφορία και ο ωχαδερφισμός πρέπει αμέσως να παραμεριστούν. Ήδη έχουμε καθυστερήσει πολύ και τα αποτελέσματα της απραξίας μας θα είναι σύντομα ολέθρια.

Άγγελος Αγγελόπουλος

Πηγή: Επίκαιρα
Read more... 👆

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Ναυμαχία της Ναυπάκτου

Παρασκευή, Ιανουαρίου 28, 2011 0 σχόλια

Στα μέσα του 16ου αιώνα η «Aναγέννηση» του «Δυτικού Κόσμου» είχε εδραιωθεί. Ταυτόχρονα η με αυτή συνδεδεμένη πρόοδος στα γράμματα και τις τέχνες εξακολουθούσε να αναπτύσσεται, δίνοντας σημαντικούς καρπούς οι οποίοι ενίσχυσαν δυναμικά την ναυτιλία, την γεωγραφία, και την χαρτογραφία.

Το αποτέλεσμα από την ανάπτυξη αυτή, ήταν η ενίσχυση του ωκεάνιου εμπορίου των χωρών της δύσης με τις αποικίες τους, και γενικώτερα με τις ανακαλυφθείσες χώρες του «Νέου Κόσμου», το οποίο έδωσε με την σειρά του νέα ώθηση στην οικονομία του «Παλαιού Κόσμου».

Η νέα ήπειρος, που ανακάλυψε ο Χριστόφορος Κολόμβος στα 1492, και η οποία ονομάστηκε Αμερική σύμφωνα με το όνομα του ιταλού θαλασσοπόρου Αμέρικο Βεσπούτσι, ίσως να μην είχε ανακαλυφθεί, την εποχή εκείνη, αν δεν υπήρχε η ακμαία Οθωμανική Αυτοκρατορία και η κυριαρχία της επί των παραδοσιακών εμπορικών δρόμων της Ανατολής, θαλασσίων και επίγειων.

Πριν τον 16ο αιώνα -και την μεγάλη ακμή που γνώρισε η Οθωμανική Αυτοκρατορία κάτω από την ηγεμονία του Σουλειμάν του Α΄, του επονομαζόμενου νομοθέτη (στα οθωμανικά «κανουνί»)- το εμπόριο με την Ασία διεξαγόταν, σχεδόν ελεύθερα, είτε μέσω ξηράς, είτε μέσω θαλάσσης. Ήταν μια ιστορική συνέχεια την οποία ακολούθησαν οι έμποροι στηριγμένοι στις υποδομές του «Μέσου Βασιλείου», της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δυτικής και ανατολικής -όπως τους αρχαίους ρωμαϊκούς δρόμους στην ξηρά, και τους παραδοσιακούς, από τις καιρικές συνθήκες καθοριζόμενους, θαλάσσιους δρόμους- για να συνεχίσουν το κερδοφόρο εμπόριο με τις χώρες της Ασίας.

Αν και κατά την περίοδο ανάμεσα στον 13ο και 15ο αιώνα το εμπόριο εξακολούθησε να διεξάγεται χωρίς σημαντικά εμπόδια, δημιουργώντας μάλιστα και τους αποκαλούμενος δρόμους του μεταξιού, από τα μέσα του 15ου αιώνα, με την ανάπτυξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τον έλεγχο της επί των παραδοσιακών εμπορικών δρόμων, ένα τοίχος υψώθηκε το οποίο περιόρησε δραστικά το εμπόριο για τις χώρες της δύσης.

Η μόνη ελεύθερη εμπορική οδός με την Ασία ήταν η θαλάσσια, η οποία αφενός εμπεριείχε θανάσιμους κινδύνους, αφετέρου, το σημαντικότερο, ήταν χρονοβόρα. Έτσι η προσπάθεια ανακάλυψης ενός νέου σύντομου δυτικού δρόμου, ο οποίος θα έδινε την δυνατότητα σύναψης εμπορικών σχέσεων με την Ασία, αποφεύγοντας ταυτόχρονα τους υψηλούς φόρους και τον έλεγχο των Οθωμανών, ήταν το ζητούμενο το οποίο επιτεύχθηκε, εν μέρει, με την ανακάλυψη της Αμερικής. Θα μπορούσε λοιπόν να θεωρηθεί ότι η ανακάλυψη της Αμερικής προήλθε σαν απόρροια της κυριαρχίας των Οθωμανών στον τότε γνωστό κόσμο.

Οι συνθήκες στην Μεσόγειο τον 16ο αιώνα.


Τον 16ο αιώνα η Ευρώπη ενισχυμένη από το ματωμένο χρυσάφι του «Νέου Κόσμου», βρισκόταν διχασμένη από τις διαμάχες των Καθολικών με τους Προτεστάντες, ενώ είχε ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει και τον πιο ουσιαστικό και διαφαινόμενο κίνδυνο ο οποίος απειλούσε την ύπαρξη της, την εξάπλωση των Οθωμανών.

Ο κίνδυνος αυτός ήταν τόσο μεγάλος ώστε έφτασε να απειλείται ακόμα και η ίδια η πρωτεύουσα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η Ρώμη. Οι Οθωμανοί δεν κυριαρχούσαν μόνο στην στεριά, φθάνοντας στα 1529 έξω από την Βιέννη, αλλά και στη θάλασσα. Ο οθωμανικός στόλος -ο οποίος έφθασε στην μεγάλη του ακμή το πρώτο μισό του 16ου αιώνα, κάτω από τον θρυλικό πειρατή και ναύαρχο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (1475-1546)- είχε διαφυλάξει την ισχύ του και κυριαρχούσε στην Μεσόγειο και στις δυτικές ακτές της Αφρικής κατακτώντας τις αποικίες των Βενετσιάνων και των Γενουατών, την μια μετά την άλλη, μέχρι και το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα.

Το 1570 οι Οθωμανοί, υπό τον σουλτάνο Σελίμ τον Β΄, τον επονομαζόμενο «μέθυσο»(οθωμανικά Sarhoş Selim), κατάφεραν να καταλάβουν από τους Ενετούς την Κύπρο εκτός της πολύ καλά οχυρωμένης πόλης της Αμμοχώστου, η οποία παρέμεινε υπό ενετική επικράτεια. Η ενέργεια αυτή είχε σαν αποτέλεσμα τον συνασπισμό των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, αποτελούμενων από την Ισπανία, την Γερμανική Αυτοκρατορία, το Παπικό Κράτος, την Βενετία, την Γένοβα, και την Μάλτα, σε μια συμμαχία η οποία σκοπό είχε να διεκδικήσει αποτελεσματικά, με στρατιωτικά μέσα, την θαλάσσια κυριαρχία από τους Οθωμανούς.

Το γεγονός ότι τα πλοία των χριστιανών δεν μπορούσαν πλέον να ταξιδεύουν στην Μεσόγειο χωρίς να δέχονται τις επιθέσεις των μουσουλμάνων, σε συνδυασμό με τον φόβο ότι το επόμενο βήμα μετά την κατάληψη της Κύπρου θα ήταν η οθωμανική απόβαση στην Ιταλία, οδήγησε τον πάπα Πίο τον Ε΄ να αναλάβει την ένωση των χριστιανών υπό την σκέπη της Χριστιανικής Εκκλησίας. Ένα έργο δύσκολο καθώς αφενός οι διαμάχες ανάμεσα στους Καθολικούς και τους Προτεστάντες βρίσκονταν στο απόγειο τους, αφετέρου οι Γάλλοι είχαν συνάψει ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης με τους Οθωμανούς διασπώντας έτσι την χριστιανική ενότητα.

Ύστερα από διπλωματικό αγώνα που περιελάμβανε αμοιβαίες υποχωρήσεις, υποσχέσεις, και πολλά ανταλλάγματα, κατάφερε να πείσει την Ισπανία, την Γένοβα, την Βενετία και τους ιππότες της Μάλτας να διαθέσουν πλοία για να αντιμετωπίσουν τον ισχυρότατο και συνεχώς διογκούμενο οθωμανικό στόλο.

Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία μιας χριστιανικής «Ιερής Συμμαχίας» (Lega Santa), εκφρασμένης μέσα από την ισχύ ενός μεγάλου χριστιανικού στόλου ο οποίος συγκεντρώθηκε στο λιμάνι της Μεσσήνης, στην Ιταλία, τον Σεπτέμβρη του 1571, με σκοπό την άμεση σύγκρουση του με τον αντίστοιχο οθωμανικό. Η ναυμαχία, η οποία τελικά έλαβε χώρα στην είσοδο του Πατραϊκού κόλπου την 7η Οκτωβρίου του 1571, ήταν μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι η μεγαλύτερη της ιστορίας, και έμεινε γνωστή σαν η ναυμαχία της Ναυπάκτου στα ελληνικά ή σαν Battaglia di Lepanto στα ιταλικά. Η σημασία της είναι απερίγραπτη καθώς όχι μόνο η «Ιερή Συμμαχία» κατάφερε να νικήσει τον πανίσχυρο οθωμανικό στόλο αλλά και να αποτρέψει την περαιτέρω επέκταση των Οθωμανών στην Ευρώπη. Λόγω του καθαρά θρησκευτικού χαρακτήρα των συμμαχικών χριστιανικών δυνάμεων χαρακτηρίστηκε ίσως δίκαια, από πολλούς εμπόλεμους, σαν η 13η Σταυροφορία.

Οι αντίπαλοι.

Αρχηγός του Χριστιανικού στόλου ορίστηκε ο Ισπανός Don Juan της Αυστρίας, ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά Φιλίππου του Β της Ισπανίας, μέλος της βασιλικής οικογένειας της Αυστρίας που είχε γεννηθεί στη Γερμανία στις 24/2/1547 και από μικρός είχε δείξει κλίση στη στρατιωτική καριέρα αν και τα βασιλικά σαλόνια της εποχής τον προόριζαν για μοναχό.

Στις 23 Αυγούστου 1571 σε ηλικία 24 μόλις ετών ο Don Juan έφτασε στη Messina για να ηγηθεί του Χριστιανικού στόλου. Το λιμάνι έμοιαζε με πυκνό δάσος από τα κατάρτια και η παλιά πόλη της Μεσσήνης είχε πλημμυρίσει από άνδρες από πολλά κράτη. Την πρώτη Σεπτέμβρη όλος ο στόλος είχε συγκεντρωθεί και αποτελείτο από 208 συνολικά γαλέρες, 90 από την Ισπανία και τις αποικίες της, 106 από τη Βενετία (εκ των oποίων οι 6 ήταν μεγάλες γαλέρες που ονομάζονταν γαλεάσσες) και 12 από τις δυνάμεις του Πάπα.

Επιπλέον 100 μπριγιαντίνες, φρεγάτες , βοηθητικά πλοία και πλοία μεταφοράς προμηθειών που κυρίως είχαν εξοπλιστεί από τους Ισπανούς θα ακολουθούσαν στην εκστρατεία. Το ανθρώπινο δυναμικό αποτελείτο από 50.000 ναύτες και σκλάβους (κωπηλάτες στις γαλέρες), 31.000 στρατιώτες (19.000 από αυτούς είχαν στρατολογηθεί από τον βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππο ενώ σε αυτό τον στρατό συμπεριλαμβάνονταν και Γερμανοί και Ιταλοί), 8.000 Βενετοί, 2.000 από στρατεύματα του Πάπα και 2.000 εθελοντές κυρίως από την Ισπανία αλλά και αρκετοί Έλληνες κυρίως από τα Επτάνησα και την Κρήτη που βρίσκονταν υπό Βενετική κατοχή και μάλιστα προσέφεραν και κάποια πλοία.

Στις 5 Οκτωβρίου ο Χριστιανικός στόλος αγκυροβόλησε στα νησιά Curlozares , νησάκια που βρίσκονταν στην ακτή της Αιτωλοακαρνανίας κοντά στο όρος Κουτσουλάρης και σήμερα έχουν επιχωματωθεί από τα υλικά που κατεβάζει ο ποταμός Αχελώος. Το μοναδικό που παραμένει σα νησί είναι η νησίδα Οξιά. Εκεί έφτασαν και τα νέα από μια μπριγιαντίνα (brigantine) από τον Χάνδακα (Ηράκλειο) ότι δηλαδή το τελευταίο Χριστιανικό οχυρό στην Κύπρο, η Αμμόχωστος, είχε πέσει στα χέρια των Οθωμανών και μετά την παράδοση ακολούθησαν τρομερές σφαγές και ακρότητες από τους Τούρκους στους ανυπεράσπιστους Χριστιανούς που είχαν παραδοθεί.

Ο Τουρκικός στόλος είχε συγκεντρωθεί στο λιμάνι της Ναυπάκτου και αποτελείτο από 286 γαλέρες και 80-90 βοηθητικά πλοία κυρίως γαλιότες και σούστες κάτω από τη διοίκηση του Τούρκου ναύαρχου Καπουδάν Μουεζινάντε Αλί Πασά. Ο Τουρκικός στόλος είχε ενισχυθεί με 73 γαλέρες από τις δυνάμεις του Αλγερινού πειρατή Uluch Ali, μπέη της Αλγερίας που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των χριστιανικών πλοίων στη Μεσόγειο. Επιπλέον ο Τουρκικός στόλος είχε λάβει ενισχύσεις με 22 ακόμα γαλέρες που έφτασαν λίγες μόλις μέρες πριν την άφιξη του Χριστιανικού στόλου από την Τρίπολη του Λιβάνου με επικεφαλής τον Hascen Bey.

Ο τόπος της ναυμαχίας

Τη νύχτα της 6ης Οκτωβρίου ο στόλος του Αλί Πασά απέπλευσε από τη Ναύπακτο και με ευνοϊκό αεράκι (βορειοανατολικός άνεμος που είναι συνηθισμένος στον Πατραϊκό κόλπο) προωθήθηκε στην είσοδο του κόλπου για να αντιμετωπίσει το στόλο της Ιεράς Συμμαχίας (Holy League) όπως ονομάστηκε. Ο Τούρκος ναύαρχος παρέταξε το στόλο του κατά μήκος του κόλπου

Εικάζεται ότι οι δύο στόλοι παρατάχθηκαν ο ένας απέναντι από τον άλλο από το ακρωτήριο Άραξος έως την απέναντι ακτή στη νησίδα Οξιά και τα νησάκια Κουτσουλάρις. Τα πλοία της εποχής ήταν οι γαλέρες, ένα είδος πολεμικού πλοίου που κυριάρχησε για 2.000 χρόνια και άλλαξε πολύ λίγο. Εμφανίστηκαν στην Αρχαία Ελλάδα σαν τριήρεις από το 1850 περίπου Π.Χ. και εξελίχθηκαν Οι Βενετικές γαλέρες είχαν περίπου 150 κωπηλάτες –από τους οποίους ο καθένας είχε το δικό του κουπί- με τρεις σειρές κουπιά.

Το μέσο μήκος τους ήταν τα 36-43 μέτρα και το πλάτος τους τα 4.5- 5 μέτρα χωρητικότητας 100-200 τόνων, με 23 κουπιά μέσο όρο ανά σειρά. Ένα μεγάλο κουπί ήταν το πηδάλιο. Οι περισσότερες γαλέρες όμως που πήραν μέρος στη ναυμαχία είχαν μια σειρά από 20-30 κουπιά σε κάθε πλευρά που χειρίζονταν συνήθως τέσσερις κωπηλάτες. Η κάθε γαλέρα είχε ένα κυβερνήτη, 3 αξιωματικούς , ένα ναύκληρο 1 γιατρό, ένα υπεύθυνο οπλισμού 2 κατώτερους υπαξιωματικούς ένα πηδαλιούχο και ένα γραφέα και εκτός από τους κωπηλάτες είχε και 200 έως 1.000 πολεμιστές. Οι γαλέρες της μάχης της Ναυπάκτου είχαν ένα ιστίο και 1-3 πυροβόλα στη πλώρη τους (μέχρι 5 οι μεγάλες γαλέρες).Επίσης μπορούσαν να φέρουν ελαφρά πυροβόλα και στην πρύμνη.

Γαλεάσσες

Τα 6 αυτά πλοία αυτά του ναυτικού της Βενετίας που πρωτοεμφανίστηκαν σε ναυμαχία στη ναυμαχία της Ναυπάκτου για πολλούς είχαν σημαντικότατη συμβολή στην τελική έκβαση της μάχης αποκρούοντας την αρχική μανιώδη εχθρική προσβολή. Ο Don Juan υπολόγιζε πολύ σε αυτές και τη δύναμη πυρός τους και τις τοποθέτησε ανά δύο μπροστά σε κάθε τμήμα του Χριστιανικού στόλου σαν εμπροσθοφυλακή αποτελώντας έτσι το μυστικό όπλο του όπλο.

Οι γαλεάσσες είχαν σημαντική συμβολή στην υπεροχή του Χριστιανικού πυροβολικού που ήταν αριθμητικά υπέρτερο κατά 200 περίπου πυροβόλα. Η υπεροχή του πυροβολικού ήταν μια ακόμα σημαντική αιτία που έφερε την τελική επικράτηση του Χριστιανικού στόλου. Είχαν μήκος περίπου 50 μέτρα, πλάτος 9 και βύθισμα 3 μέτρα.Σε αντίθεση με τις γαλέρες ήταν αρκετά πιο μεγάλες σε μήκος και πάρα πολύ πιο πλατιές και είχαν ασυγκρίτως μεγαλύτερη δύναμη πυρός καθότι είχαν πυροβόλα και στα πλάγια. Τα τελευταία μάλιστα ήταν προστατευμένα από ξύλινα παραπετάσματα που είχαν τρύπες μόνο για να βγαίνουν οι κάνες των πυροβόλων. Αυτά προστάτευαν τους πυροβολητές και τους κωπηλάτες. Τα πλοία αυτά που θεωρούνται τα πρώτα με θυρίδες κανονιών (gun ports). Ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικές σε κλειστές θάλασσες και υπηρέτησαν το ναυτικό της Βενετίας για 150 περίπου χρόνια.

Η μάχη

Την αυγή της 7ης Οκτωβρίου οι δύο στόλοι συγκρούστηκαν. Ο Don Juan χώρισε το στόλο του σε 3 μέρη. Στην αριστερή πλευρά (βόρεια) τοποθετήθηκαν οι Βενετοί με επικεφαλής τον Agostin Barbarigo στα δεξιά του οι Γενουάτες και ο στόλος του Πάπα με αρχηγό τον Adrea Doria ενώ στο κέντρο παρέταξε τις δικές του Ισπανικές δυνάμεις. Ο Santa Cruz με δύναμη από 35 Ισπανικά και Βενετσιάνικα πλοία έμεινε πίσω σαν εφεδρεία. Οι 6 Βενετσιάνικες γαλεάσσες με το βαρύ οπλισμό τους παρατάχθηκαν σε ίσες αποστάσεις μπροστά από το συμμαχικό στόλο.

Οι τουρκικές γαλέρες έφτασαν απέναντι στον Χριστιανικό στόλο με ευνοικό αεράκι όπως ήδη αναφέρθηκε, αλλά λίγο πριν τη σύρραξη ο άνεμος άλλαξε προς όφελος των δυνάμεων της Ιεράς Συμμαχίας. Το σύνθημα για επίθεση δόθηκε μετά από έναν κανιοβολισμό από τη ναυαρχίδα κάθε στόλου που δήλωνε και το πλοίο ναυαρχίδα κάθε παράταξης. Οι Τούρκοι αν και επιτέθηκαν με ορμή εναντίον των χριστιανικών πλοίων απέφυγαν να περάσουν κοντά από της γαλεάσσες που ήταν περίπου 800 μέτρα μπροστά από τα υπόλοιπα χριστιανικά πλοία για να αποφύγουν τα πανίσχυρα πυροβόλα τους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διασπαστεί η συνοχή της παράταξής τους αλλά και κάποια πλοία τους δεν απέφυγαν τη βύθιση από τα πυρά που προέρχονταν από τις γαλεάσσες.

Πρώτα συγκρούστηκε το αριστερό άκρο της χριστιανικής παράταξης με το δεξιό της Οθωμανικής στο οποίο αρχηγός ήταν ο κουρσάρος Μεχμέτ Σιρόκο μπέης της Αλεξάνδρειας. Αυτός προσπάθησε να υπερφαλαγγίσει τον Χριστιανικό στόλο κάνοντας ελιγμούς στα ρηχά νερά κοντά στο ακρωτήριο Σκρόφα και μάλιστα τέσσερις βενετικές γαλέρες που έστριψαν τα πλευρά τους προσπαθώντας να εμποδίσουν τα τουρκικά πλοία να βρεθούν από πίσω τους εμβολίστηκαν και βυθίστηκαν. Στη συνέχεια οι πειρατές του Σιρόκο επικέντρωσαν τις δυνάμεις τους εναντίον της γαλέρας του Μπαρμπαρίγκο την οποία προσπάθησαν να καταλάβουν με 5 γαλέρες.

Και ενώ η μάχη μαινόταν πάνω στο κατάστρωμα της γαλέρας αφού οι Οθωμανοί κατάφεραν να εισβάλλουν σε αυτή και ο Μπαρμπαρίγκο δεν βρισκόταν πια στο κατάστρωμα αφού είχε τραυματιστεί βαρύτατα από βέλος στο μάτι, άλλες βενετικές γαλέρες επιτέθηκαν ορμητικά στους Οθωμανούς που ήταν απορροφημένοι από τη μάχη στη γαλέρα του Μπαρμπαρίγκο, τους αιφνιδίασαν και τους ανάγκασαν να καταφύγουν σε ρηχά νερά όπου πολλά πλοία εξόκειλαν. Ταυτόχρονα πολλοί χριστιανοί που ήταν ήδη απρόθυμοι στη μάχη εξεγέρθηκαν και οι Οθωμανοί πανικόβλητοι άρχισαν να πέφτουν στη θάλασσα και να κολυμπούν προς την κοντινή στεριά. Σύντομα η δύναμη του Σιρόκο κατανικήθηκε και ο ίδιος συνελήφθη όντας ήδη τραυματίας.

Στο κέντρο της παράταξης –όπου σε μεγάλο βαθμό κρίθηκε η τύχη της ναυμαχίας- βρέθηκαν αντιμέτωπες οι δυνάμεις των δύο ναυάρχων. Στη γαλέρα του Αλή Πασά επέβαιναν 300 γενίτσαροι, αρκετοί χειριστές αρκεβούζιων και 100 τοξότες. Παρακείμενα πλοία είχαν αποστολή να ενισχύουν τις δυνάμεις αυτές και να αντικαθιστούν τους άνδρες που έχαναν τη ζωή τους. Στη γαλέρα του Δόν Ζουάν βρίσκονταν 400 χειριστές αρκεβούζιων από το σύνταγμα της Σαρδηνίας υπό τη διοίκηση του Λόπε Ντε Φιγκουερόα οι οποίοι για τις μάχες σώμα με σώμα ήταν εξοπλισμένοι με μακριά κοντάρια. Επίσης υπήρχαν πολλοί ευγενείς στη γαλέρα του ναύαρχου του χριστιανικού στόλου.

Όταν πολλά Τουρκικά πλοία άρχισαν να πολιορκούν την Χριστιανική ναυαρχίδα προς βοήθεια του Δόν Ζουάν έσπευσαν ο Βενετός ναύαρχος Μαρκαντόνιο Κολόνα και ο Ιταλός μισθοφόρος Σεμπαστιάν Βενιέρ με τις γαλέρες τους. Η Χριστιανική ναυαρχίδα, παρά την βοήθεια σε κάποια στιγμή βρέθηκε αντιμέτωπη με 5 Τουρκικές γαλέρες τις οποίες παρ’ όλα αυτά κατόρθωσε να απωθήσει βυθίζοντας μάλιστα τις τρείς. Πιο συγκλονιστικές στιγμές εκτυλίχθηκαν όταν η Τουρκική ναυαρχίδα προσέγγισε τη Λα Ρεάλ και αρχικά οι γενίτσαροι κατάφεραν να καταλάβουν την πλώρη της και τα εκεί ευρισκόμενα πυροβόλα.

Η κατάσταση γινόταν όλο και πιο δύσκολη καθώς οι Τουρκικές δυνάμεις συνεχώς ενισχύονταν με γενίτσαρους από παραπλέοντα Τουρκικά πλοία. Τελικά την κατάσταση έσωσε ο Ισπανός Δόν Αλβάρο ντε Μπαθάν που διοικούσε δυνάμεις εφεδρείας μεταξύ των οποίων η Βενετική γαλέρα «Πίστη» με κυβερνήτη τον Τζιοβάνι Μπατίστα Κονταρίνι ο οποίος κατάφερε να βυθίσει μια Τουρκική γαλέρα πριν αποβιβάσει ενισχύσεις στην Τουρκική ναυαρχίδα.

Επίσης μια άλλη Βενετική γαλέρα η «Ελπίδα» έλαβε και αυτή θέση δίπλα στη χριστιανική ναυαρχίδα και βοήθησε στην επικράτηση των δυνάμεων της Ιερής Συμμαχίας στην πιο καίρια φάση για την έκβασή της ναυμαχίας. Ο Αλή Πασάς σκοτώθηκε από βολή αρκεβούζιου στο κεφάλι κατά πάσα πιθανότητα αν και Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια των χριστιανών. Πάρά τις προτροπές του Δόν Ζουάν αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του τοποθετήθηκε σε εμφανές σημείο στο κατάρτι της ναυαρχίδας των Χριστιανών.

Οι ζητωκραυγές και οι πανηγυρισμοί των Χριστιανών σε συνδυασμό με την υποστολή του λάβαρού τους στην Τουρκική ναυαρχίδα και η ύψωση του Χριστιανικού έκαναν τους Τούρκους να πιστέψουν ότι η μάχη είχε χαθεί…Στο δεξιό άκρο της Χριστιανικής παράταξης ηγείτο ο ικανότατος Γενουάτης Αντρέα Ντόρια, επικεφαλής 50 γαλερών. Απέναντί του ο επίσης πάρα πολύ ικανός και εμπειρότατος πειρατής Ουλούτζ Αλή, μπέης της Τρίπολης και του Αλγερίου, Ιταλός που είχε ασπαστεί τον ισλαμισμό όταν αιχμαλωτίστηκε το ψαροκάικό του από τον πειρατή Τζαφέρ επικεφαλής 90 γαλερών.

Οι δύο αντίπαλοι πάντως δεν ενεπλάκησαν σε κατά μέτωπο αντιπαράθεση αφού και οι δύο αντίπαλοι έμπειροι ναυτικοί προσπαθούσαν να καταλάβουν πλεονεκτική θέση. Ο Ντόρια φοβήθηκε τον υπέρτερο αντίπαλο και ανοίχτηκε προς το ακρωτήριο Πάπας φοβούμενος μήπως υπερφαλαγγιστεί. Οι γαλέρες του Ουλούτζ Αλή βρήκαν ελεύθερο πεδίο κα επετέθησαν σε βενετσιάνικες γαλέρες όπου αφού κατέλαβαν πέντε, κατέσφαξαν τα πληρώματά τους και αιχμαλώτισαν την γαλέρα του Πέτρου Μπούα που παραδόθηκε και την οδήγησαν στη Ναύπακτο με ισχυρή συνοδεία. Αλλά και τα Αλγερινά πλοία είχαν σημαντικότατες απώλειες.

Στη συνέχεια κατελήφθη και η ναυαρχίδα των Ιπποττών της Μάλτας και σφάχτηκε όλο το πλήρωμα που αποτελείτο από πεντακόσιους περίπου άνδρες, μόνο τρείς έμειναν ζωντανοί, ανάμεσά τους ο Ναύαρχος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη Τζιουστινιάνο που δωροδόκησε τους Αλγερινούς που τον βρήκαν στην καμπίνα του. Με το πέρασμα της ώρας και όταν ο Ουλούτζ Αλή είδε το κέντρο της παράταξής του να καταρρέει και πολλές γαλέρες, ανάμεσά τους και η Λα Ρεάλ να έρχονται προς το μέρος τους κατάλαβε πως ήταν ώρα να εγκαταλείψει τη μάχη και με 40 γαλέρες κατευθύνθηκε προς το μέρος της νήσου Οξιάς και διέφυγε στο Ιόνιο.

Κινήσεις τακτικής των αντιπάλων – Μύτες εμβολισμού

Ο Don Juan πριν τη μάχη διέταξε να βγούν όλες οι ξύλινες μύτες εμβολισμού των αντιπάλων πλοίων για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν για να μπορούν τα πυροβόλα της πλώρης να πετυχαίνουν πιο μακρινές βολές αφού χωρίς αυτό το επιπλέον βάρος οι πλώρες θα υψώνονταν αρκετά και ο δεύτερος λόγος ήταν προφανής, να μην εμποδίζουν οι μύτες εμβολισμού τις πολύ κοντινές βολές. Η τακτική του τούρκου ναύαρχου Αλή Πασά βασίστηκε στην ευελιξία των μικρότερων και ταχύτερων Τουρκικών πλοίων και στην προσπάθεια εμβολισμού των Χριστιανικών πλοίων.

Το σχέδιο του Τούρκου ναύαρχου ήταν το ίδιο που είχε χαρίσει τη νίκη στον Οθωμανικό στόλο αλλά και στρατό στο πρόσφατο παρελθόν. Τα ενισχυμένα άκρα της παράταξης θα προσπαθούσαν να κυκλώσουν γρήγορα τον αντίπαλο. Μια άλλη τακτική που ακολουθούσε ο Οθωμανικός στρατός (στην περίπτωση της ναυμαχίας ο στρατός που πολέμησε σώμα με σώμα πάνω στα πλοία) ήταν οι πρώτες επιθέσεις να γίνονται από στίφη ατάκτων που ήταν οι πρώτοι που αποδεκατίζονταν από τις εχθρικές βολές ενώ οι πιο ικανοί πολεμιστές και οι γενίτσαροι επιτίθονταν αμέσως μετά αφού το πρώτο και «αναλώσιμο» κύμα είχε φθείρει την εχθρική παράταξη.

Η μάχη – Απώλειες

Μετά τη μάχη ο χριστιανικός στόλος συγκεντρώθηκε στο φυσικό λιμανάκι του Πεταλά όπου μέτρησε τις απώλειές του. Οι νεκροί ανήλθαν στις 8.000 εκ των οποίων οι 2.000 ήταν Ισπανοί, 5.200 Βενετοί και 800 από τον Παπικό στρατό. Είχαν χάσει και μόλις 15 γαλέρες. Οι Τούρκοι είχαν χάσει 224 πλοία εκ των οποίων 130 είχαν αιχμαλωτιστεί και πάνω από 90 είχαν βυθιστεί ή καεί. Οι απώλειές τους ανήλθαν στις 25.000 περίπου άνδρες. Αλλες πηγές αναφέρουν ότι και οι απώλειες της Ιερής συμμαχίας των Χριστιανών ήταν περίπου ανάλογες με αυτές των Τούρκων παρότι οι τελευταίοι έχασαν πολύ περισσότερα πλοία.

Οι Έλληνες

Ο ρόλος των Ελλήνων στη ναυμαχία ήταν ιδιαίτερα σημαντικός.Έχει υπολογιστεί ότι περίπου 9.000 έλληνες πολέμησαν με την πλευρά του χριστιανικού στόλου. Προέρχονταν κυρίως από την Κέρκυρα, Ζάκυνθο , Κεφαλονιά και Κρήτη. Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις του Χριστόφορου Κοντοκάλι από την Κέρκυρα που επιστρέφοντας θριαμβευτής στην Κέρκυρα με τη γαλέρα του δόθηκε προς τιμήν του η περιοχή στο σημείο που προσγειαλώθηκε κατά την επιστροφή του. Επίσης η γαλέρα του επίσης Κερκυραίου Πέτρου Μπούα κυβερνήτη της γαλέρας Χρυσός και Μαύρος αετός ήταν και το μόνο χριστιανικό πλοίο που παραδόθηκε χωρίς να δώσει μάχη αφού περικυκλώθηκε από πολυάριθμα εχθρικά στην δεξιά πτέρυγα του Χριστιανικού στόλου.

Άλλα ενδιαφέροντα

Ο Πατραϊκός κόλπος κατέστη ερυθρός από το αίμα των φονευθέντων και για μέρες είχε γεμίσει συντρίμμια από τα πλοία.

Θερβάντες. Ο συγγραφέας του Δον Κιχώτη έλαβε μέρος στην ναυμαχία πάνω σε Ισπανική γαλέρα στο κέντρο της παράταξης. Επικεφαλής ομάδας του Ισπανικού στρατού τραυματίστηκε στο αριστερό χέρι από βολή Τουρκικού αρκεβούζιου με αποτέλεσμα να χάσει τη λειτουργικότητα του και έτσι έμεινε παράλυτο στην υπόλοιπη ζωή του.

Εκείνη την ημέρα διαλύθηκε η σε ολόκληρο τον κόσμο διαδεδομένη πεποίθηση ότι οι Τούρκοι ήταν αήττητοι στη θάλασσα. Κανονιοβολισμοί, δοξολογίες, λαϊκές εκδηλώσεις , πίνακες, μετάλλια ποιήματα αγάλματα, αποθανάτισαν αυτό το ναυτικό θρίαμβο.

Η τύχη του κόσμου τρεις φορές εξαρτήθηκε από την τύχη μιας ναυτικής σύρραξης, στη Σαλαμίνα, το Άκτιο και τη Ναύπακτο έγραψε ο Jurien de la Gravier.

Οι Χριστιανοί δεν επέτρεψαν σε γυναίκες να επιβιβαστούν σε γαλέρα ή βοηθητικό πλοίo. Aναφέρεται – ωστόσο- κάποια Μαρία λα Μπαϊλαδόρα, χορεύτρια, πανω σε μια ισπανική γαλέρα μεταμφιεσμένη σε άντρα για να είναι μαζί με τον αγαπημένο της, η οποία πολέμησε στο πλευρό του με γενναιότητα.

Η βλασφημία από τους ναύτες ή ιππότες τιμωρούνταν με θάνατο. Όλοι οι χριστιανοί εξομολογήθηκαν στα πλοία ή στην ακτή πριν τη μάχη σε εκατοντάδες ιερείς που βρίσκονταν στα πλοία. Τονίστηκε η σημασία της μάχης αυτής για τη χριστιανοσύνη και έλαβε τη μορφή ιερού πολέμου εναντίων των απίστων.

Η επόμενη μέρα για Ευρωπαίους και Ελληνες

Τα μόνα πλοία από τον Οθωμανικό στόλο που διασώθηκαν ήταν 30 γαλέρες των Αλγερινών πειρατών του Uluch Ali που απέφυγαν να πολεμήσουν και έφυγαν πριν τελειώσει η μάχη αλλά και περίπου 15 γαλέρες που συνόδεψαν την αιχμαλωτισμένη γαλέρα του Πέτρου Μπούα στην οχυρωμένη Ναύπακτο. Η μάχη μάλλον είχε κριθεί και γι αυτό έπραξαν έτσι οι Τούρκοι.

Ο Uluch Ali στη συνέχεια προήχθη επικεφαλής του Οθωμανικού στόλου και ξεκίνησε να φτιάχνει νέο πολύ ισχυρό στόλο από 2.000 γαλέρες και σύντομα επικράτησε πάλι στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο νικητής της ναυμαχίας Δόν Ζουάν πέθανε νέος σε ηλικία 33 ετών από πυρετό.

Οι Έλληνες δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν την ήττα των Τούρκων στη ναυμαχία. Κάποιες επαναστατικές κινήσεις στην Πάτρα, το Αίγιο, τα Σάλωνα και το Γαλαξίδι κατεστάλησαν από διάφορες αιτίες όπως προδοσίες, ολιγωρία και λιγοψυχία κάποιων εκ των επαναστατημένων Ελλήνων και τη μη υποστήριξή τους από τον Δόν Ζουάν και τον Ισπανό Βασιλιά που πάντως σε μια τουλάχιστον περίπτωση έστειλε όπλα στη Νότια Πελοπόννησο για να εξοπλίσει τους επαναστατημένους Έλληνες. Σε καμία περίπτωση όμως μεμονωμένες ενέργειες δε φέρνουν αποτέλεσμα.

Αρρώστια

Τα επόμενα χρόνια σοβαρότατη επιδημία πανώλης στην Πελοπόννησο θα αποτελούσε ένα ακόμα ανασταλτικό παράγοντα στις όποιες επαναστατικές ενέργειες των Ελλήνων. Τον καιρό εκείνο ο ναύαρχος της Βενετίας Φραγκίσκος Μοροζίνης κατέλαβε όλη την Πελοπόννησο (1684). Η πανώλη είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό και η μεγάλη παραγωγή του ελαιοκάρπου ήταν αμάζευτη . Έστειλε στρατό και πλοία και έφερε στην Πελοπόννησο, από την Ήπειρο και την Ακαρνανία ταλαίπωρους και πεινασμένους για να επανδρώσουν τον πληθυσμό. Ίσως με τη βία, ίσως οικειοθελώς ολόκληρα χωριά δημιουργήθηκαν στην Πελοπόννησο
Read more... 👆

Χάσαμε τους Μεσογειακούς

Παρασκευή, Ιανουαρίου 28, 2011 0 σχόλια
Άλλο ένα πλήγμα δέχθηκε το προφίλ της χώρας, καθώς αφαιρέθηκε από την Ελλάδα η διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων 2013. Αιτία οι μεγάλες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των έργων από την Πολιτεία.

Οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013 που επρόκειτο να διεξαχθούν στον Βόλο και τη Λάρισα, δεν θα γίνουν τελικά, λόγω των μεγάλων καθυστερήσεων στην κατασκευή των έργων.

Σύμφωνα με την απόφαση της Διεθνούς Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων αιτία για την εξέλιξη αυτή στάθηκε η διαρκή καθυστέρηση και η συνεχής αναβλητικότητα που υπήρχε από ελληνικής πλευράς στην εξέλιξη των αγώνων.

Η διοργάνωση είχε ανατεθεί στην Ελλάδα, με τη Λάρισα και τον Βόλο να παίρνουν τους αγώνες που είναι προγραμματισμένοι να διεξαχθούν από 21 έως 30 Ιουνίου του 2013.

Με δεδομένη, όμως, την οικονομική κατάσταση της χώρας, η κυβέρνηση δεν είχε ξεκαθαρίσει απόλυτα τη θέση της, θεωρώντας επί της ουσίας τη διοργάνωση ένα αναγκαίο κακό που κληρονόμησε από "τους προηγούμενους".

Γι αυτό και υπήρξαν αρκετές παλινωδίες. Πρώτα με την μη διεξαγωγή αθλημάτων (όπως το γκολφ) και στη συνέχεια αντιρρήσεις για το "μεσογειακό χωριό" κλπ.

Μάλιστα, το θέμα του Μεσογειακού Χωριού των αθλητών, θεωρήθηκε ως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Αν και στον φάκελο υποψηφιότητας η Ελλάδα είχε υποσχεθεί δυο χωριά, ένα σε Βόλο και ένα σε Λάρισα, εν τέλει τα σχέδιά τους εγκαταλείφθηκαν και στη θέση τους προτάθηκε οι αθλητές να φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία και κρουαζιερόπλοια.

Η ΔΕΜΑ κατάλαβε ότι η Ελλάδα δεν θα στενοχωριόταν καθόλου αν της έπαιρναν τους αγώνες, έστω κι αν κάτι τέτοιο για το κύρος της χώρας δεν είναι ό,τι καλύτερο.
Read more... 👆

Η ιστορία του Αυνάν

Παρασκευή, Ιανουαρίου 28, 2011 0 σχόλια
Ο αυνανισμός είναι το συνώνυμο αυτού που κοινώς ονομάζεται "μαλακία" και ο αυνανιστής αυτός που ονομάζεται "μαλάκας".

"Μαλάκας" ονομάζεται ο ανίκανος να κάνει έρωτα με γυναίκα λόγω ατολμίας και γι αυτό καταφεύγει στην αυτοϊκανοποίηση.

Μεταφορικά επίσης σημαίνει τον ανίκανο να φέρει αποτέλεσμα εκεί που ο μέσος άνθρωπος μπορεί.

Δικαιολογεί όμως η ιστορία του Αυνάν τις δυο παραπάνω σημασίες;

Ένα σημείο κλειδί για να δει κανείς τι πράγματι κρύβεται πίσω από την Παλιά Διαθήκη είναι η Ιστορία της Αιγύπτου περί το -1350 και το απόσπασμα που περιγράφει την ιστορία του Αυνάν:

O Μωϋσής ήταν ο τελευταίος θρησκευτικός αρχηγός των μονοθεϊστών Αιγυπτίων με μοναδικό θεό τον Ήλιο, στα αρχαία αιγυπτιακά (τα οποία έχουν πολλές ομοιότητες με τα εβραϊκά) ΟΝ, που σημαίνει ήλιος και που με το όνομα αυτό αναφέρεται στη Παλιά Διαθήκη με την φράση "εγώ ειμί ο ΟΝ", που βλακωδώς μεταφράζεται "εγώ είμαι ο υπάρχων", αφού δεν θα μπορούσε να υπάρχει φράση "εγώ είμαι ο μη υπάρχων", επειδή δεν μπορεί να μιλά "ο μη υπάρχων"!!!

Οι μονοθεϊστές μετά από ένα μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο με τους πολυθεϊστές γύρω στο -1350, στα χρόνια του Φαραώ Ακενατόν Δ΄, ηττήθηκαν και αυτοεξορίζονται στην έρημο του Σινά. Τους ηττημένους μονοθεϊστές αιγύπτιους ακολουθούν και οι νομάδες εβραίοι αλλά πολυθεϊστές (το "σύμμεικτο πλήθος" κατά την Π.Δ.), που εκείνη την εποχή με καθεστώς δουλοπάροικου βρέθηκαν στην Αίγυπτο και πολέμησαν μαζί τους.

Στο όρος Χωρίβ ο Μωϋσής με το πεθερό του Υοθώρ αποφασίζουν το σχέδιο με όλες τις λεπτομέρειες για τη κατάκτηση της περιοχής, της πολυτεμαχισμένης Γης Χαναάν που κατοικείται από Ελληνικά φύλα και αφού γίνεται προσπάθεια ενοποίησης των παραδόσεων Μονοθεϊστών Αιγυπτίων και Εβραίων και επινόησης νέων, ώστε να υπάρξει εθνική ενότητα, και μετονομάζονται σε Ισραηλίτες.

Τα βασικά στοιχεία του σχεδίου είναι όλες οι πρακτικές για την ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού (οι αυτοεξόριστοι ήταν 70.000), ο καθορισμός σαν θεϊκή υπόσχεση του στόχου της εδαφικής κατάκτησης, διατάξεις που εξασφαλίζουν την σιδερένια συνοχή των Ισραηλιτών, την κατεργασία πολεμικών υλικών και τεχνικών δόλου εναντίον των λαών των οποίων σχεδίαζαν να καταλάβουν τα εδάφη (βλέπε σειρά βιβλίων Μιχ. Καλόπουλου ("Το μεγάλο ψέμα"), την καλλιέργεια της ψυχολογίας της υπεροχής απέναντι στους άλλους Ελληνικής καταγωγής λαούς, που κατοικούν την περιοχή, την καλλιέργεια του ανθελληνισμού και όποιες άλλες λεπτομέρειες σχετίζονται με το σκοπό αυτό.

Τις πρακτικές αύξησης του πληθυσμού που περιγράφουν πολλές διατάξεις της Π.Δ. ορίζουν τι υποχρεούται ή δικαιούται να κάνει η γυναίκα αν εκλείψει ο άνδρας. Οι περιπτώσεις καλύπτουν όλα τα ενδεχόμενα, όπως όταν δεν υπάρχει εβραίος άνδρας ,αναλαμβάνει ο πατέρας ή ο πεθερός αν δεν υπάρχει αδελφός του άνδρα. Αν υπάρχει αδελφός του άνδρα, αναλαμβάνει ο αδελφός, που αν αρνηθεί έχει συνέπειες. Αν λείπουν όλοι αυτοί τότε αναλαμβάνει ο ιερέας. Και για αποφυγή αδικαιολόγητων θανάτων που θα προκαλούσαν αδικαιολόγητη μείωση του πληθυσμού, καθορίζει πόλεις καταφύγια για τους εξ αμελείας ανθρωποκτόνους που κινδυνεύουν από αντεκδικήσεις.

Η προσταγή "αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι" αφορά αποκλειστικά τους Ισραηλίτες. Για τις άλλες φυλές είναι γεμάτη η ΠΔ από οδηγίες που τείνουν στο "μειούσθαι και ελαττούσθαι". Μάλιστα στο κείμενο για τον Αυνάν το ζητούμενο είναι να γεννοβολήσει η νύφη του.

Η περίπτωση του αδελφού που αρνείται από ιδιοτέλεια περιγράφεται στο παρακάτω απόσπασμα, αποτελεί ένα από τα κείμενα κλειδιά για την κατανόηση της ΠΔ.

Ο Αυνάν είναι Βιβλικό πρόσωπο που αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη. Αναφέρεται ως δευτερότοκος γιος του Ιούδα και εγγονός του Ιακώβ. Όταν πέθανε ο αδελφός του Ηρ υποχρεώθηκε από τον "νόμο" να νυμφευθεί τη χήρα πλέον σύζυγο του αδελφού του. Όταν λοιπόν αυτός ερχόταν σε ερωτική συνεύρεση με την χήρα, για να μη θεωρηθεί το τυχόν τέκνο που θα γεννιόταν ως τέκνο του πεθαμένου αδελφού του, και έτσι έχανε τα πρωτοτόκια που είχαν περιέλθει ήδη σ΄ αυτόν, "όταν εισήρχετο προς την γυναίκα του αδελφού αυτού εξέχεεν επί της γης του μη δούναι σπέρμα τω αδελφώ αυτού". (Γένεση κεφ. 38:6 1-10).

Από τη Βιβλική αυτή αναφορά, που διαγράφεται σαφέστατα, όχι τόσο η έννοια της αμαρτίας όσο η σκοπιμότητα του οικονομικού συμφέροντος, προέρχεται σήμερα ο όρος Αυνανισμός.Επίσης εντύπωση προκαλεί ό συνεχιζόμενος χαρακτηρισμός της χήρας ως γυναίκας του αδελφού και όχι ως συζύγου του Αυνάν αφού βάσει του υφιστάμενου νόμου την νυμφεύθηκε.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ ΛΗ΄ 

εγένετο δε Ήρ πρωτότοκος Ιούδα πονηρός έναντι Κυρίου, και απέκτεινεν αυτόν ο Θεός. Είπε δε Ιούδας τώ Αυνάν. Είσελθε προς την γυναίκα του αδελφού σου και επιγάμβρευσαι αυτήν και ανάστησον σπέρμα τώ αδελφώ σου. Γνούς δε Αυνάν ότι ούκ αυτώ το σπέρμα, εγίνετο όταν εισήρχετο προς την γυναίκα του αδελφού αυτού, εξέχεεν επί την γήν του μη δούναι σπέρμα τώ αδελφώ αυτού. Πονηρόν δε εφάνη εναντίον του Θεού, ότι εποίησεν τούτο, και εθανάτωσε και τούτον.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

και έκανε ο πρωτότοκος γιος του Ιούδα, ο Ηρ, πονηριά απέναντι στον Κύριο, και τον σκότωσε ο Θεός. Και είπε ο Ιούδας στον Αυνάν. Κάνε έρωτα με την γυναίκα του αδελφού σου για να αφήσεις απογόνους για τον αδελφό σου. Όμως ο Αυνάν σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν δικοί του οι απόγονοι και όταν έκανε έρωτα με την γυναίκα του αδελφού του, εκσπερμάτωσε στην γη για να μην δώσει απογόνους στον αδελφό του. Και φάνηκε πονηρό στο Θεό αυτό που έκανε και τον σκότωσε και αυτόν.
Read more... 👆

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Off shore εταιρίες‏

Πέμπτη, Ιανουαρίου 27, 2011 0 σχόλια


Μήπως και ξυπνήσουμε καμιά φορά και εμείς οι ιθαγενείς.

Μια καταπληκτική εφεύρεση των λαμογίων που ζει και αναπνέει σε όλο τον κόσμο είναι οι λεγόμενες υπεράκτιες εταιρίες ή κοινώς ...... off shore.

Αντίθετα με όσα πιστεύει ο αφελής και άσχετος μέσος μεροκαματιάρης εργαζόμενος, ο καθένας από μας μπορεί να δημιουργήσει και να.......
είναι ιδιοκτήτης μιας off shore εταιρίας, εύκολα, γρήγορα και φθηνά.

Υπάρχουν δικηγορικά γραφεία στην Ελλάδα, που μπορούν μέσα σε τρεις εργάσιμες μέρες, με συνολικό κόστος 2.000 ευρώ, να συστήσουν για λογαριασμό μας μια off shore εταιρία, με έδρα την Κύπρο (συνήθως αυτήν προτιμούν οι περισσότεροι) ή κάποιο άλλο εξωτικό μέρος.

Πολλοί από τους αναγνώστες θα αναρωτηθούν: "τι μας νοιάζει εμάς;" Θα καταλάβετε αμέσως.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος, ας πούμε ο κύριος Παπαδόπουλος, διαθέτει 200.000 ευρώ σε ρευστό. Αποφασίζει να αγοράσει ένα σπίτι στο όνομά του. Θα πληρώσει επιπλέον τα συμβολαιογραφικά, φόρο και θα αποκτήσει το σπίτι.

Αν τώρα αυτός πάρει ένα δάνειο, π.χ. 30.000 και κάτι πάει στραβά και δεν πληρώνει, η τράπεζα ερευνώντας, θα ανακαλύψει το ακίνητο στο όνομά του και θα προσπαθήσει να το κατασχέσει και να το πλειστηριάσει.

Αν τίποτα δεν πάει στραβά και ο κ. Παπαδόπουλος μετά από ένα χρόνο θελήσει να μεταβιβάσει το ακίνητο στην κόρη του, θα πρέπει να πληρώσει πάλι συμβολαιογραφικά και φόρους για να γίνει η μεταβίβαση.

Ας υποθέσουμε τώρα, ότι η κόρη του Παπαδόπουλου, 5 μήνες μετά μετάνιωσε και θέλει να μεταβιβάσει το ακίνητο στον αδερφό της. Πάλι θα πληρώσει συμβολαιογραφικά και φόρο.

Σε όλο το παραπάνω διάστημα του παραδείγματος, το ακίνητο είναι ενοικιασμένο από κάποιον τρίτο και πληρώνει .π.χ. 1000 ευρώ το μήνα ενοίκιο. Άρα η εφορία, σε όλο το παραπάνω διάστημα, εκτός από τα γαμησιάτικα, εισπράττει και μερτικό από τα ενοίκια που πληρώνει ο ενοικιαστής στον ιδιοκτήτη, το οποίο ανάλογα με την κλίμακα εισοδήματος, μπορεί να φτάσει μέχρι 50%.

Ποιό είναι το κόλπο με την off shore;

Ο Παπαδόπουλος, αντί να αγοράσει το ακίνητο στο όνομά του, δίνει 2.000 ευρώ σε σχετικό δικηγορικό γραφείο και αυτό συστήνει μια off shore εταιρία, με έδρα την Κύπρο, με όνομα π.χ. "Πυραμίδα LTD". Η εταιρία είναι ανώνυμη και έχει μία μόνο μετοχή. Όποιος κρατάει στα χέρια του την μετοχή, είναι ο ιδιοκτήτης της εταιρίας. Στη συνέχεια αγοράζει το ακίνητο των 200.000 ευρώ στο όνομα της "Πυραμίδα LTD". Δηλαδή, το ακίνητο πλέον, είναι ιδιοκτησία της "Πυραμίδα LTD", η οποία είναι ιδιοκτησία του Παπαδόπουλου.

Αν τώρα αυτός πάρει ένα δάνειο, π.χ. 30.000 και κάτι πάει στραβά και δεν πληρώνει, η τράπεζα ερευνώντας, δεν θα ανακαλύψει το ακίνητο στο όνομά του, άρα δεν θα μπορεί να το κατασχέσει και να το πλειστηριάσει.

Αν τίποτα δεν πάει στραβά και ο κ. Παπαδόπουλος μετά από ένα χρόνο θελήσει να μεταβιβάσει το ακίνητο στην κόρη του, θα της παραδώσει απλά τη μετοχή της "Πυραμίδα LTD". Είπαμε, όποιος κρατάει στα χέρια του τη μετοχή της "Πυραμίδα LTD", είναι και ιδιοκτήτης του ακινήτου. Άρα, δεν πρέπει να πληρώσει πάλι συμβολαιογραφικά και φόρους για να γίνει η μεταβίβαση.

Ας υποθέσουμε τώρα, ότι η κόρη του Παπαδόπουλου, 5 μήνες μετά μετάνιωσε και θέλει να μεταβιβάσει το ακίνητο στον αδερφό της. Πάλι, απλά θα παραδώσει τη μετοχή της "Πυραμίδα LTD" και δεν θα πληρώσει συμβολαιογραφικά και φόρο.

Σε όλο το παραπάνω διάστημα του παραδείγματος, το ακίνητο είναι ενοικιασμένο από κάποιον τρίτο και πληρώνει .π.χ. 1000 ευρώ το μήνα ενοίκιο. Η εφορία, φορολογεί πλέον όχι τους Παπαδοπουλέους, αλλά την "Πυραμίδα LTD". Δηλαδή με 10%, ανεξάρτητα από την κλίμακα εισοδήματος των Παπαδοπουλέων.

Όταν λοιπόν διαβάσετε ή ακούσετε ότι ο τάδε πρώην υπουργός έχει 100 off shore εταιρίες, αυτό σημαίνει ότι έχει 100 ακίνητα, τα οποία δεν φαίνονται στο όνομά του και συνεπώς δεν πληρώνει δεκάρα τσακιστή για μεταβιβάσεις, όπως επίσης τα έσοδα των παραπάνω ακινήτων φορολογούνται αυτοτελώς, με 10%.
Google Ads | Το κάθε κλίκ μετράει