Navi Voice

Ο μαγικός κόσμος του διαδικτύου

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

«Έσβησε» ο Θανάσης Βέγγος

Πέμπτη, Μαΐου 05, 2011 0 σχόλια


Τίτλοι τέλους σήμερα για το φιλμ της ζωής του αγαπημένου ηθοποιού. Ένα φιλμ γεμάτο τρέξιμο, αγωνίες, ιδρώτα και πάρα πολύ γέλιο. Ένα φιλμ που όπως ό ίδιος είχε δηλώσει σε μία βράβευση του, "στην γαλέρα της ζωή μου έχω τραβήξει πολύ κουπί". Στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας στο Θησείο «γυρίστηκαν» οι τελευταίες σκηνές σε αυτό το πολύ ωραίο κινηματογραφικό αλλά και θεατρικό ταξίδι του οποίου όλοι είμασταν επιβάτες.Ο άνθρωπος «τρεχάλα», ο Θου Βου, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές, ο βιοπαλαιστής, ο καλός μας άνθρωπος, αλλά πάνω από όλα ο δικός μας Θανάσης Βέγγος από χθες δεν είναι πια κοντά μας. Ο μεγάλος ηθοποιός με τις 126 ταινίες, στις 52 είχε πρωταγωνιστικούς ρόλους, άφησε χθες το πρωί την τελευταία του πνοή σε ηλικία 84 ετών.
'Οπως έγινε γνωστό, η οικογένεια του δημοφιλούς ηθοποιού γνωστοποίησε την πρόθεσή της να μην δημοσιοποιηθεί η ώρα και ο τόπος που θα ταφεί ο πατέρας και σύζυγος Θανάσης, καθώς οι διακριτικοί τόνοι και το χαμηλό προφίλ του ηθοποιού, σε όλη την διάρκεια της πολυετούς καριέρας του, τον συνοδεύουν στην τελευταία του κατοικία.Από νωρίς τόσο ο απλός κόσμος, όσο και ο καλλιτεχνικός έδωσαν το παρών στον Ιερό Ναό για να πουν το τελευταίο αντίο στον μεγάλο μας κωμικό. Η κηδεία του Θανάση Βέγγου πήρε χαρακτήρα λαϊκού προσκυνήματος, αφού πλήθος κόσμου έφτασε στον Ναό, Αγίας Μαρίνας.

Ποιος ήταν ο Θανάσης Βέγγος

Γεννημένος στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από το Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου ήταν μοναχοπαίδι. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, σε εκείνη την ταραγμένη για την χώρα περίοδο, ο πατέρας του εκδιώχθηκε από τη δουλειά του, εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων.Η απόλυση του πατέρα του, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, και τον ανάγκασε να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Σημαντικότερη απασχόληση που είχε εκείνη την περίοδο ήταν η επεξεργασία δερμάτων.
Την περίοδο 1948-1950 εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου και γνώρισε τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Η γνωριμία του αυτή ήταν καταλυτική, καθώς τον οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο το 1954 στην ταινία Μαγική Πόλις.Ο Θανάσης Βέγγος δημιούργησε τον τύπο του λαϊκού ανθρώπου, του πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη, του καλοκάγαθου και πρόθυμου, του ονειροπόλου και προδομένου, του αιώνιου θύματος με την απεριόριστη αισιοδοξία.Έγινε το παιδί για όλες τις δουλειές και «έφτιαξε» μια μοναδική λαϊκή κινηματογραφική περσόνα αναγνωρίσιμη από όλους. Ο Βέγγος, κάλυψε το κενό που υπήρχε για καλλιτεχνική απεικόνιση του σύγχρονου Έλληνα.
Δημιούργησε μια αεικίνητη φιγούρα, έναν έλληνα Σαρλό. Κατάφερε να γίνει ο υπερρεαλιστικός ήρωας που όλοι θα θέλαμε να είμαστε φέρνοντας στον κόσμο τα πάνω κάτω.Στο θέατρο ο Θανάσης Βέγγος υποδύθηκε πολλούς και διάφορους ρόλους, ενώ συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού καλλιτεχνικού στερεώματος.

Το 2002 ο Δήμος Κορυδαλλού τίμησε τον καταξιωμένο ηθοποιό δίνοντας το όνομά του στο 1.900 θέσεων, δημοτικό αμφιθέατρο της περιοχής.Τον Οκτώβριο του 2008 ο Δήμος Πειραιά μετονομάζει, ύστερα από απόφαση του Δ.Σ., την πλατεία Ευαγγελισμού στο Νέο Φάληρο, γενέτειρα του ηθοποιού, σε πλατεία Θανάση Βέγγου.

θεματική ενότητα: 📂 Επικαιρότητα Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα:

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Καθρέφτη – καθρεφτάκι μας, πόσο γ***τοι είμαστε;

Κυριακή, Μαΐου 01, 2011 0 σχόλια


Έλαβα τις προάλλες στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο ένα mail, η ανάγνωση του οποίου αρχικά με διασκέδασε, εν συνεχεία μου έδωσε τροφή για σκέψη και στο τέλος με προβλημάτισε σφόδρα. Επρόκειτο για ένα χειμαρρώδες κείμενο δοσμένο με τη δέουσα νεοελληνική μάγκικη απόχρωση και μια μπλαζέ απολυτότητα, που απαριθμούσε τους 100+1 λόγους, για τους οποίους είμαστε υπερήφανοι που ανήκουμε στην εκλεκτή φυλή των απανταχού Ελλήνων.Κάποιοι από αυτούς δεδομένοι και αδιαπραγμάτευτοι: Εννοείται ότι γουστάρουμε τα κατορθώματα των αρχαίων προγόνων μας και εξυπακούεται ότι η χώρα μας είναι βασανιστικά σαγηνευτική, μια πανδαισία ήλιου, απέραντου γαλάζιου (όχι κομματικού ρε…) και μαγευτικών τοπίων.

Κάποιοι άλλοι αδιαμφισβήτητα διασκεδαστικοί, παρότι γαρνιρισμένοι με μια αβάσταχτη ελαφρότητα, όπως για παράδειγμα ότι για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο ή ότι όταν οι άλλοι φορούσαν αρκουδοτόμαρα, εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες!Περνώντας στην ταμπακιέρα, σας παραθέτω μερικά από τα ευφυολογήματα του εν λόγω κειμένου που κονιορτοποίησαν κάθε εύθυμη ατμόσφαιρα και ξεγύμνωσαν τον ψωνισμένο και ημίγυμνο βασιλιά. “Πας μη Έλλην βάρβαρος” λοιπόν γιατί:-Δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις «λαδιές» μας τις κάνουμε με θράσος.-Τα καταφέρνουμε πάντα… έστω και την τελευταία στιγμή.-Αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο.-Η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους.-Ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε.Τελειώνω με αποκορύφωμα τα αμίμητα τσιτάτα – αποδείξεις μαγκιάς, παντελονιών και διαφορετικότητας από τους «αλλόθρησκους»:-Ξέρουμε να «κλέβουμε» αλλά και να μην «καρφώνουμε» αυτόν που «κλέβει»(!!!)-Κατά μέσο όρο ο καθένας από εμάς παραβιάζει το νόμο 22 φορές τη μέρα.

Και οι φυλακές είναι γεμάτες μόνο με αλλοδαπούς. (!!!)Με αυτά τα τελευταία ας υποκλιθούμε όλοι στο νεοελληνικό τρίπτυχο μαγκιά, φιλαρέσκεια και πουστιά (“με την καλή έννοια” που λέει και ο Ηλίας..), η καθολική επικράτηση του οποίου για ακόμα μια φορά είναι γεγονός! Ετούτο το αποκύημα ευστροφίας (τρομάρα μας) θα μπει στο πάνθεον και άλλων τέτοιων, όπως η τύφλωση του Κύκλωπα από τον Κανένα – Οδυσσέα, τα διφορούμενα “ήξεις αφήξεις” της Πυθίας, η λύση του γόρδιου δεσμού από τον Μεγαλέξανδρο, η ευφυής αντιμετώπιση του πολυπληθούς στρατού του Ξέρξη από τους 300, στο κλειστοφοβικά στενό «Στενό των Θερμοπυλών», το πιο πρόσφατο κόλπο των Χιωτών που προκειμένου να μην φορτώνονται στις πλάτες τους τον κάθε θρασύ δυνάστη Τούρκο, που τους έβλεπε σα μέσο μεταφοράς, φορτωνόταν ο ένας τον άλλο, μένοντας στην ιστορία, και το ακόμα πιο πρόσφατο τρικ του Καποδίστρια με το οποίο η «σατανική» πατάτα μπήκε στην ημερήσια διαιτολογική διάταξη και του πιο δύσπιστου πολίτη.Στοιχηματίζω ότι ένα χρόνο πριν, σχεδόν όλοι θα προσυπέγραφαν με υπερηφάνεια και υποχθόνια χαμόγελα αυτό το μανιφέστο.

Μέσα από την ανάγνωση εκατό αράδων, εμπνευσμένων φανερά από την π.Χ (προ Χρεοκοπίας) εποχή, διαπιστώνει κανείς πόσο λάθος πορεύτηκε το τρένο 30 χρόνια τώρα, που με καύσιμο το αυτοπαραμύθιασμα και τη ντόπα, έτρεχε σαν το Eurostar, ενώ ήταν ένας πολύ καλά μασκαρεμένος καρβουνιάρης.Με σύμμαχο την απαράμιλλη μαγκιά, τον εξυπναδικισμό και τον ξερολισμό, χτίσαμε μια κοινωνία που κατήργησε τη νομιμότητα, μετατρέποντάς τη σε δακτυλοδεικτούμενη αδυναμία ή και μαλακία. Μια κοινωνία εκ των πραγμάτων καταδικασμένη να χορέψει το χορό του Ζαλόγγου. Καταλύσαμε οτιδήποτε στον υπόλοιπο κόσμο θεωρείται υγιές και αυτονόητο, φτιάξαμε δικούς μας κανόνες, πορευτήκαμε με αυτούς, καταστώντας την κομπίνα και το ναρκισσισμό εθνικά σπορ.Μετά τον Αδάμ και την Εύα, αυτοχριστήκαμε ετσιθελικά και αυθαίρετα οι δεύτεροι αναντικατάστατοι στην ιστορία. Προμηθευτήκαμε ως έθνος τον καθρέφτη της μητριάς της Χιονάτης, να μας υπενθυμίζει καθημερινά πόσο γαμάτοι είμαστε και πόσο κορόιδα τους έχουμε πιάσει όλους.

Νυχθημερόν κοιτάζαμε λάγνα το παραμορφωμένο είδωλό μας και ηδονιζόμασταν με τα κατορθώματά μας. Κατορθώματα ασύλληπτα που λάμβαναν διαστάσεις αστικών μύθων στις καθημερινές μας συζητήσεις.Ένας τέτοιος αστικός μύθος θέλει κάποιον Ελληνάρα να οδηγεί σουρωμένος πίνοντας ούζο, παρέα με τον 3χρονο γιο του, που πίνει κι αυτός από το μπουκάλι κατόπιν προτροπής του πατέρα του. Στο μπλόκο της τροχαίας για αλκοτέστ, ο αστυνομικός ετοιμάζεται να κόψει βαρύ πρόστιμο στο μεθυσμένο ήρωα της ιστορίας μας, καθώς τον βρίσκει κατά πολύ πάνω από το επιτρεπτό όριο, αλλά εκείνος επιμένει: «Δεν είμαι εγώ μεθυσμένος, το μηχάνημα είναι χαλασμένο. Αν δε με πιστεύεις κάνε αλκοτέστ και στο μωρό!». Ο τροχονόμος κάνει αλκοτέστ και στο μωρό, το οποίο και βρίσκει αισθητά πάνω από το όριο. Ο τροχονόμος έντρομος και ντροπιασμένος ζητά συγγνώμη, παραδέχεται το λάθος του, και αφήνει πατέρα και γιο να συνεχίσουν, ως θριαμβευτές πλέον, απρόσκοπτα το ταξίδι τους.

Βάλτε στη θέση του πατέρα το λαμογιόφρων μεταπολιτευτικό Ελληνικό κράτος και την πολιτική του «ιντελιγκέντσια», βάλτε στη θέση του παιδιού το Νεοέλληνα που μέθυσε κι αυτός μέσα στο γενικότερο κλίμα αλκοολούχας πλαστής ευδαιμονίας, και στη θέση του αστυνόμου την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους «κουτόφραγκους» εταίρους μας, τον κόσμο ολόκληρο, που όταν ανακάλυπταν την κρεατοφαγία, εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη.Αν κάνουμε μία και μοναδική προσθήκη σε τούτη εδώ τη χαβαλεδιάρικη ιστορία νεοελληνικής καθημερινής τρέλας, αυτή μετατρέπεται ως δια μαγείας σε μια σύγχρονη καθόλα διδακτική και εύστοχη παραβολή για την Ελλάδα της χρεοκρατίας. Που λίγα έχει να ζηλέψει από τους ρηξικέλευθους αλληγορικούς μύθους του Αισώπου.

Μια προσθήκη, φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, που επιτηδευμένα φροντίσαμε να παραλείψουμε, γιατί η αλήθεια πονάει, δεν μας συμφέρει και ουδέποτε θελήσαμε να την αντιμετωπίσουμε κατάμουτρα.Σήμερα που οι μάσκες έπεσαν, δεν έχουμε κανένα λόγο πια να στρουθοκαμηλίζουμε. Είναι καιρός να πούμε την ιστορία ολόκληρη. Ο μπαμπάς με το παιδί λίγο αργότερα όντας τύφλα στο μεθύσι τράκαραν και σκοτώθηκαν.

θεματική ενότητα: 📂 Διάφορα Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα:

Λαμόγιοι Λόγοι

Κυριακή, Μαΐου 01, 2011 0 σχόλια


Αγαπητοί Ζακυνθινοί
δικοί μου συμπολίτες
στα λόγια αυτά που θα σας πω
δεν έχω βάλει ρήτρες.

Είναι λόγια ελεύθερα
που ούλοι τα φουγιάζουν
λόγια που λέμε εύκολα
χωρίς να μας δικάζουν.

Στο λεξικό τση Ζάκυνθος
μπήκε λέξη καινούρια
και τα ΛΑΜΟΓΙΑ μάθαμε
που είναι και πανούργα.

Αρχίσανε σιγά σιγά
παντού να ξεφυτρώνουν
και ʽμεις τους δώσαμε άσυλο
πάντα να τη γλιτώνουν.

Λαμόγια μπήκανε παντού
πιάσανε και τσι θέσεις
ήσυχο δε σ΄ αφήνουνε
ούτε να πας να χέσεις.

Λαμόγια γίνανε γιατροί
και πας για να σε γιανουν
αν δε τσου δώσεις φάκελο
σίγουρα σε ξεκάνουν.

Λαμόγια οι υπάλληλοι
ούλου του δημοσίου
εξυπηρέτηση θα δεις
του π****ου του όσιου.

Λαμόγια οι πολιτικοί
είναι τα ποιο μεγάλα
όταν τσου βλέπεις βλαστημάς
τση μάνα σου το γάλα.

Λαμόγια και στο τουρισμό
ν΄ αρπάξουν και να σκίσουν
σε έξι μήνες θέλουνε
ούλοι να κονομήσουν.

Γινήκανε οι τραπεζικοί
λαμόγια, τοκογλύφοι
έχουν το τρόπο τους αυτοί
είναι πολύ γαλίφοι.

Λαμόγια μέσα στα χωριά
αλλά και μες τη χώρα
τίποτα δε σεβόμαστε
έχουμε πάρει φορά.

Ούλοι λοιπόν γινήκαμε
πολύ τρανά ΛΑΜΟΓΙΑ
τη Ζάκυνθο γ*****με
χωρίς μεγάλα λόγια.
θεματική ενότητα: 📂 Διάφορα 📂 Χιούμορ Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα: ,

1 Μάη 1886, Σικάγο Οι ρίζες της Πρωτομαγιάς

Κυριακή, Μαΐου 01, 2011 0 σχόλια

Το 1887 τέσσερις αναρχικοί του Σικάγου εκτελέσθηκαν. Ένας Πέμπτος εξαπάτησε το δήμιο αυτοκτονώντας στη φυλακή. Τρεις ακόμη θα περνούσαν 6 χρόνια στη φυλακή μέχρι που πήραν χάρη από τον κυβερνήτη Altgeld που είπε ότι η δίκη που τους καταδίκασε χαρακτηρίστηκε από "υστερία, ένα τσούρμο ενόρκους και έναν προκατειλημμένο δικαστή". Το κράτος είχε, σύμφωνα με τα λόγια της δίωξης, θέσει την "Αναρχία … σε δίκη" και ήλπιζε ότι οι θάνατοί τους θα ήταν επίσης ο θάνατος της αναρχικής ιδέας.

Οι αναρχικοί ήταν οργανωτές συνδικάτων και η Πρωτομαγιά έγινε διεθνής ημέρα εργαζομένων για να θυμίζει τη θυσία τους. Καταδικάστηκαν με ψεύτικες κατηγορίες για τη ρίψη μιας βόμβας στην εισβολή της αστυνομίας σε μια διαδήλωση στο Σικάγο. Η διαδήλωση αυτή ήταν τμήμα απεργίας με αίτημα το 8ωρο, στην οποία συμμετείχαν 400.000 εργάτες του Σικάγου και ξεκίνησε την 1η Μάη του 1886.Η αναρχική ιδέα δεν πέθανε στο Σικάγο το 1887. Σήμερα εμπνέει ένα νέο κύμα του αγώνα ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Ενώσου σε αυτόν τον αγώνα.Οι αναρχικές ρίζες της ΠρωτομαγιάςΠολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί η Πρωτομαγιά έγινε Διεθνής Ημέρα Εργαζομένων και γιατί πρέπει ακόμα να τη γιορτάζουμε. Όλα άρχισαν πριν από έναν αιώνα όταν η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργαζομένων ενέκρινε ένα ιστορικό ψήφισμα που διακήρυξε ότι «οκτώ ώρες θα αποτελούν τη νόμιμη εργασία μιας ημέρας από την 1η Μαΐου 1886 και μετά».Τους μήνες πριν από αυτή την ημερομηνία χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στον αγώνα για μικρότερο ωράριο. Ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι, μαύροι και άσπροι, άνδρες και γυναίκες, ντόπιοι και μετανάστες όλοι ενώθηκαν.ΣικάγοΣτο Σικάγο μόνο, 400.000 συμμετείχαν στην απεργία.

Μια εφημερίδα της πόλης ανέφερε ότι «καθόλου καπνός δεν έβγαινε από τις ψηλές καπνοδόχους των εργοστασίων και των μύλων, και τα πράγματα είχαν σαββατιάτικη μορφή». Αυτό ήταν το κύριο κέντρο της αναταραχής, και εδώ οι αναρχικοί ήταν στην πρώτη γραμμή του εργατικού κινήματος. Σε ένα μεγάλο βαθμό, λόγω των δραστηριοτήτων τους το Σικάγο έγινε ένα σημαντικό συνδικαλιστικό κέντρο και είχε τη μεγαλύτερη συμβολή στο κίνημα του 8ωρου.Όταν την Πρωτομαγιά του 1886, οι απεργίες για το 8ωρο συντάρασσαν τη πόλη, το μισό του εργατικού δυναμικού στο McCormick Harvester Co. μπήκε στον αγώνα. Δύο μέρες αργότερα μια μαζική συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε από 6.000 μέλη του «Σωματείου lumber shovers» που είχε μπει στον αγώνα επίσης. Η συγκέντρωση οργάνωθηκε μόνο σε ένα τμήμα από τις εγκαταστάσεις McCormick και αποτελούνταν από περίπου 500 απεργούς.Οι εργαζόμενοι άκουσαν μια ομιλία από τον αναρχικό August Spies, από τον οποίο ζητήθηκε να απευθυνθεί στη συγκέντρωση από την Κεντρική Ένωση Εργατών. Ενώ ο Spies μιλούσε, καλώντας τους εργάτες να σταθούν μαζί και να μην παραδοθούν στους εργοδότες, οι απεργοσπάστες άρχισαν να απομακρύνονται από τις εγκαταστάσεις McCormick.Οι απεργοί, βοηθούμενοι από τους «lumber shovers» βγήκαν στο δρόμο και ανάγκασαν τους απεργοσπάστες να γυρίσουν πίσω στο εργοστάσιο. Ξαφνικά μια δύναμη 200 αστυνομικών έφτασε και, χωρίς καμιά προειδοποίηση, επιτέθηκε στο πλήθος με γκλοπς και περίστροφα.
Σκότωσαν τουλάχιστον έναν απεργό, τραυμάτισαν σοβαρά άλλους πέντε ή έξι και τραυμάτισαν έναν απροσδιόριστο αριθμό.Σοκαρισμένος από τις βίαιες επιθέσεις στις οποίες ήταν αυτόπτης μάρτυρας, ο Spies πήγε στα γραφεία της Arbeiter - Zeitung (μια καθημερινή αναρχική εφημερίδα για τους Γερμανούς μετανάστες εργάτες) και συνέταξε ένα κείμενο καλώντας τους εργαζομένους του Σικάγου να παρευρεθούν σε μια συνάντηση διαμαρτυρίας την επόμενη νύχτα.Η συνάντηση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε στο Haymarket Square και συντονίστηκε από τον Spies και δύο άλλους δραστήριους αναρχικούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, τον Albert Parsons και τον Samuel Fielden.Οι μάρτυρες του Σικάγου: οι Parsons, Engel, Spies και Fischer κρεμάστηκαν,ο Lingg (στο κέντρο) αυτοκτόνησε στη φυλακήΗ επίθεση της αστυνομίαςΚατά τη διάρκεια των ομιλιών το πλήθος ήταν ειρηνικό. Ο δήμαρχος Carter Harrison, που ήταν παρών από την αρχή της συγκέντρωσης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «τίποτα δεν έμοιαζε να είναι πιθανό να συμβεί, που να απαιτήσει την παρέμβαση της αστυνομίας». Ενημέρωσε τον καπετάνιο της αστυνομίας John Bonfield για αυτό και πρότεινε να σταλεί στο σπίτι της η μεγάλη δύναμη εφέδρων της αστυνομίας που περίμεναν στο αστυνομικό τμήμα.Ήταν κοντά στις δέκα το βράδυ όταν ο Fielden έκλεινε τη συνάντηση. Έβρεχε δυνατά και περίπου 200 άνθρωποι είχαν παραμείνει στη πλατεία. Ξαφνικά μια αστυνομική δύναμη 180 ατόμων, διευθυνόμενη από τον Bonfield, εισέβαλε και διέταξε τους ανθρώπους να διασκορπιστούν αμέσως.

Ο Fielden διαμαρτυρήθηκε λέγοντας «είμαστε ειρηνικοί».ΒόμβαΕκείνη τη στιγμή μια βόμβα ρίχτηκε στις τάξεις της αστυνομίας. Σκότωσε έναν, τραυμάτισε θανάσιμα έξι ακόμη και τραυμάτισε περίπου εβδομήντα άλλους. Η αστυνομία άνοιξε πυρ στους παρεβρισκόμενους. Πόσοι ακριβώς πληγώθηκαν ή σκοτώθηκαν από τις σφαίρες της αστυνομίας δεν εξακριβώθηκε ποτέ.Η κυριαρχία του τρόμου πέρασε πέρα από το Σικάγο. Ο τύπος και οι ιεροκήρυκες καλούσαν για εκδίκηση, επιμένοντας ότι η βόμβα ήταν «δουλειά» των σοσιαλιστών και των αναρχικών. Οι αίθουσες συνεδριάσεων, τα γραφεία των ενώσεων, οι έντυπες εργασίες και ιδιωτικά σπίτια δέχτηκαν επίθεση. Όλοι οι γνωστοί σοσιαλιστές και αναρχικοί συνελήφθησαν. Ακόμη και πολλοί ανίδεοι για το νόημα του σοσιαλισμού και του αναρχισμού συλλήφθηκαν και βασανίστηκαν. «Κάντε τις επιδρομές πρώτα και κοιτάξτε το νόμο μετά» ήταν η δημόσια δήλωση του Julius Grinnell, κρατικού πληρεξούσιου.ΔίκηΤελικά οκτώ άτομα δικάστηκαν ως «συμμέτοχοι σε φόνο». Ήταν ο Spies, ο Fielden, ο Parsons, και πέντε άλλοι αναρχικοί που είχαν επιρροή στο εργατικό κίνημα, ο Adolph Fischer, ο George Engel, ο Michael Schwab, ο Louis Lingg και ο Oscar Neebe.

Η δίκη άρχισε στις 21 Ιουνίου 1886 στο ποινικό δικαστήριο της περιοχής Cooke. Οι υποψήφιοι για το σώμα των ενόρκων δεν επιλέχτηκαν με το συνηθισμένο τρόπο της κλήρωσης ονομάτων από ένα κιβώτιο. Σε αυτήν την περίπτωση ένας ειδικός δικαστικός κλητήρας, που ορίστηκε από τον κρατικό πληρεξούσιο Grinnell, διορίστηκε από το δικαστήριο να επιλέξει τους υποψηφίους. Στην υπεράσπιση δεν επιτράπηκε να παρουσιάσει στοιχεία ότι ο ειδικός δικαστικός κλητήρας είχε δημόσια υποστηρίξει ότι «Διευθύνω αυτή την περίπτωση και ξέρω τι πρόκειται να κάνω. Αυτοί οι συνεργάτες πρόκειται να κρεμαστούν τόσο σίγουρα όσο ο θάνατος».Εξαρτημένο σώμα ενόρκωνΗ τελική σύνθεση του σώματος των ενόρκων ήταν αστεία: αποτελούνταν από επιχειρηματίες, τους υπαλλήλους τους και έναν συγγενή ενός από τους νεκρούς αστυνομικούς. Καμία απόδειξη δεν προσφέρθηκε από το κράτος ότι οποιοδήποτε από τα οκτώ άτομα που βρίσκονταν ενώπιον του δικαστηρίου είχε ρίξει τη βόμβα, ήταν συνδεμένο με τη ρίψη της, ή είχε ποτέ εγκρίνει τέτοιες ενέργειες.

Στην πραγματικότητα, μόνο τρεις από τους οκτώ ήταν στο Haymarket Square εκείνο το βράδυ.Κανένα στοιχείο δεν προσφέρθηκε ότι οποιοσδήποτε από τους ομιλητές είχαν υποκινήσει τη βία, μάλιστα στη κατάθεσή του στη ο δήμαρχος Harrison περιέγραψε τις ομιλίες σαν «μαλακές (tame)». Καμία απόδειξη δεν προσφέρθηκε πως οποιαδήποτε βίαιη ενέργεια ήταν προγραμματισμένη. Στην πραγματικότητα, ο Parsons είχε φέρει τα δύο μικρά παιδιά του στη συγκέντρωση.ΚαταδικάζονταιΤο ότι οι οκτώ δικάζονταν για τις αναρχικές πεποιθήσεις τους και τις συνδικαλιστικές δραστηριότητες τους ήταν σαφές απ' την αρχή. Η δίκη έκλεισε όπως είχε ανοίξει, όπως βεβαιώνεται από τα λόγια της κατακλείδας ομιλίας του κρατικού πληρεξούσιου Grinnell στους ένορκους. «Ο νόμος δικάζεται. Η αναρχία δικάζεται. Αυτά τα άτομα έχουν επιλεχτεί, έχουν διαλεχτεί από το Ορκωτό Δικαστήριο, και κατηγορούνται επειδή ήταν ηγέτες. Δεν υπάρχουν άλλοι ένοχοι παρά οι χιλιάδες που τα ακολουθούν. Κύριοι του σώματος ενόρκων: καταδικάστε αυτά τα άτομα, κάντε τα παράδειγμα για αυτούς, κρεμάστε τους και σώζεται τους θεσμούς μας, τη κοινωνία μας.»Στις 19 Αυγούστου εφτά από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε θάνατο, και ο Neebe σε 15 χρόνια φυλακή. Μετά από μια μαζική διεθνή εκστρατεία για την απελευθέρωσή τους, το κράτος «συμβιβάστηκε» και μετέτρεψε τις ποινές των Schwab και Fielden σε ισόβια φυλάκιση. Ο Lingg εξαπάτησε το δήμιο αυτοκτονώντας στο κελί του την ημέρα πριν από τις εκτελέσεις. Στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Parsons, Engel, Spies και Fischer κρεμάστηκαν.Παίρνουν χάρη600.000 εργάτες βγήκαν στο δρόμο για την κηδεία τους.

Η εκστρατεία για την απελευθέρωση των Neebe, Schwab και Fielden συνεχίστηκε.Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης Altgeld τους απελευθέρωσε. Ξεκαθάρισε ότι δεν έδωσε τη χάρη επειδή πίστευε ότι τα άτομα είχαν υποφέρει αρκετά, αλλά επειδή ήταν αθώα για το έγκλημα για το οποίο είχαν δικαστεί. Αυτοί και οι κρεμασμένοι ήταν τα θύματα της «υστερίας, ενός τσούρμου ενόρκων και ενός προκατειλημμένου δικαστή».Οι αρχές θεωρούσαν κατά την διάρκεια της δίκης ότι μια τέτοια δίωξη θα έσπαζε τη ραχοκοκαλιά του κινήματος για το 8ωρο. Πράγματι, αργότερα ήρθαν στο φως στοιχεία ότι η βόμβα ίσως είχε ριχτεί από έναν πράκτορα της αστυνομίας που εργάζονταν για τον καπετάνιο Bonfield, σαν μέρος μιας συνωμοσίας στην οποία ήταν μπλεγμένοι ορισμένοι ατσάλινοι προϊστάμενοι για να δυσφημήσει το εργατικό κίνημα.Όταν ο Spies απευθύνθηκε στο δικαστήριο μετά τη καταδίκη του σε θάνατο, ήταν βέβαιος ότι αυτή η συνωμοσία δεν θα πετύχαινε. «Εάν νομίζεται ότι με το να μας κρεμάσετε μπορείτε να πατάξετε το εργατικό κίνημα... το κίνημα από το οποίο τα καταπιεσμένα εκατομμύρια, τα εκατομμύρια που μοχθούν στη δυστυχία και τη στέρηση, περιμένουν τη σωτηρία - εάν αυτή είναι η άποψή σας, τότε κρεμάστε μας! Εδώ θα τσαλαπατήσετε έναν σπινθήρα, αλλά εκεί και εκεί, πίσω σας - και μπροστά σας, και παντού, οι φλόγες καίνε. Είναι μια κρυφή πυρκαγιά.

Δεν μπορείτε να τη σβήσετε.»Επαναστατική πολιτικήΠάνω από έναν αιώνα μετά από εκείνη την πρώτη Πρωτομαγιάτικη διαμαρτυρία στο Σικάγο, πού είμαστε; Περιφερόμαστε στη πόλη με τα εμβλήματα του σωματίου μας - για τη μοναδική μέρα της χρονιάς που μπορούμε να τα βγάλουμε έξω από τα γραφεία μας. Κατόπιν στεκόμαστε ακούγοντας βαρετούς (και συνήθως φοβερά ανούσιες) ομιλίες από τους εξίσου βαρετούς γραφειοκράτες του σωματίου. Πρέπει να υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι η Πρωτομαγιά ήταν μία μέρα την οποία οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο έδειξαν τη δύναμή τους, διακήρυξαν τα ιδανικά τους και γιόρτασαν τις επιτυχίες τους.Είναι σημαντικό ότι «μια φορά κι έναν καιρό» ήταν έτσι. Μπορούμε να το κάνουμε πάλι. Χρειαζόμαστε ανεξάρτητη εργατική πολιτική. Καμία συνεργασία με την κυβέρνηση και τους προϊσταμένους. Αληθινή αλληλεγγύη με τους συντρόφους εργαζόμενους στον αγώνα, όχι συντεχνιακές απόψεις με παρωπίδες. Χρειαζόμαστε ακόμη μια περαιτέρω μείωση των ωρών απασχόλησης, χωρίς μείωση μισθών, για να δημιουργήσουμε εργασία για τους ανέργους.

Χρειαζόμαστε επαναστατική πολιτική. Αυτό σημαίνει πολιτική που μπορεί να μας οδηγήσει προς έναν γνήσιο σοσιαλισμό όπου η ελευθερία δεν ξέρει κανένα όριο εκτός από την μη παρεμπόδιση της ελευθερίας των άλλων. Έναν σοσιαλισμό που είναι βασισμένος στη πραγματική δημοκρατία - όχι την τωρινή επίφαση δημοκρατίας όπου μπορούμε να επιλέξουμε κάποιους από τους κυβερνήτες μας, αλλά δεν μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε χωρίς κυβερνήτες. Μια πραγματική δημοκρατία όπου ο καθένας που επηρεάζεται από μια απόφαση θα έχει την ευκαιρία να έχει το λόγο για τη λήψη εκείνης της απόφασης. Μια δημοκρατία του αποτελεσματικά συντονισμένου εργασιακού χώρου και των κοινοτικών συμβουλίων. Μια κοινωνία όπου η παραγωγή είναι για να ικανοποιεί τις ανάγκες, και όχι για να αποκτήσουν κέρδη οι λίγοι προνομιούχοι. Αναρχισμός.«Θα έρθει η μέρα που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνέςπου καταπνίγεται σήμερα»Το μνημείο στους μάρτυρες του Σικάγου έχει το παραπάνω κείμενο σαν επιγραφή στη βάση του. Οι μάρτυρες του Σικάγου κατάλαβαν ότι παρόλο που το κράτος έβαλε την «Αναρχία… σε δίκη» οι θάνατοί τους δεν θα γίνονταν επίσης ο θάνατος της αναρχικής ιδέας.Σήμερα το αναρχικό κίνημα είναι πιο εκτεταμένο γεωγραφικά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία. Η Πρωτομαγιά έχει γίνει μια ώρα όχι μόνο για να θυμόμαστε τους μάρτυρες του Σικάγου αλλά επίσης για να προωθούμε την επίθεση ενάντια στον καπιταλισμό.Πάρε μέρος σε αυτόν τον αγώνα.


θεματική ενότητα: 📂 Ιστορία Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα:

«Έφυγε» πλήρης ημερών ο κορυφαίος Αργεντινός συγγραφέας Ερνέστο Σάμπατο

Κυριακή, Μαΐου 01, 2011 0 σχόλια


Πλήρης ημερών, σε ηλικία 99 ετών, «έφυγε» το Σάββατο ο κορυφαίος Αργεντινός συγγραφέας Ερνέστο Σάμπατο. Ο Σάμπατο άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Σάντος Λουγκάρες, στην επαρχία του Μπουένος Άιρες.

«Είχε βρογχίτιδα εδώ και δεκαπέντε ημέρες και στην ηλικία του αυτό είναι τρομερό» δήλωσε η σύζυγός του Ελβίρα Γκονζάλες Φράγκα, επιβεβαιώνοντας την είδηση του θανάτου του.

Ο Σάμπατο επρόκειτο να τιμηθεί την Κυριακή στην Έκθεση Βιβλίου που οργανώνεται στο Μπουένος Άιρες.

Ο συγγραφέας του «Τούνελ» (1948), του «Περί ηρώων και τάφων» (1961) και του «Αβαδδών ο εξολοθρευτής» (1974) θα γιόρταζε έναν αιώνα ζωής στις 24 Ιουνίου.

Ο Σάμπατο γεννήθηκε στο Ρόχας της επαρχίας Μπουένος Άιρες. Ο πατέρας του ήταν Ιταλός και η μητέρα του Ιταλοαλβανίδα.

Σπούδασε φυσική και φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο Λα Πλάτα αλλά μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αφοσιώθηκε στο γράψιμο και αργότερα στην άλλη μεγάλη αγάπη του, τη ζωγραφική.

Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο Θερβάντες, την υψηλότερη διάκριση για συγγραφικό έργο στην ισπανική γλώσσα.

Την ίδια χρονιά ο Σάμπατο ανέλαβε την προεδρία της Εθνικής Επιτροπής για τους Εξαφανισθέντες (Conadep) και κατέγραψε τα εγκλήματα της δικτατορίας του 1976-83 στο βιβλίο «Ποτέ ξανά». Το έργο αυτό αποτέλεσε τη βάση για το κατηγορητήριο στην ιστορική δίκη εναντίον της ηγεσίας της στρατιωτικής χούντας, το 1985.

Το 1979 ο Σάμπατο τιμήθηκε με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής στη Γαλλία, όπου το βιβλίο του «Αββαδών ο εξολοθρευτής» είχε ανακηρυχθεί καλύτερο ξενόγλωσσο μυθιστόρημα.

Κυριότερα έργα του είναι τα «Τούνελ», «Άνθρωποι και γρανάζια», «Μια πολύπλοκη ύπαρξη», «Ο συγγραφέας και η καταστροφή», «Περί ηρώων και τάφων« και «Ετεροδοξία».
θεματική ενότητα: 📂 Επικαιρότητα Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα:

Παρουσία πλήθους πιστών η τελετή οσιοποίησης του Ιωάννη Παύλου Β' στη Ρώμη

Κυριακή, Μαΐου 01, 2011 0 σχόλια


Πάνω από ένα εκατομμύριο πιστοί, ηγέτες 16 χωρών και μέλη 87 επίσημων αποστολών παρακολούθησαν την τελετή οσιοποίησης του πολωνικής καταγωγής Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β', στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, έξι χρόνια μετά τον θάνατό του.

Ο Πάπας Βενέδικτος, ο οποίος χοροστάτησε της τελετής, ανακήρυξε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β' όσιο, λέγοντας πως από εδώ και στο εξής η μνήμη του θα τιμάται στις 22 Οκτωβρίου, την ημέρα δηλαδή που χειροτονήθηκε Πάπας το 1978.

Το πλήθος στο άκουσμα αυτών των λέξεων και στη εμφάνιση μιας τεράστιας φωτογραφίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ να χαμογελά, άρχισε να ζητωκραυγάζει και να χειροκροτεί, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που ξέσπασαν σε κλάματα.

Μεταξύ όσων έσπευσαν να παρακολουθήσουν την θρησκευτική τελετή ήταν και η Γαλλίδα καλόγρια Μαρί Σιμόν Πιέρ, που η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θεωρεί ότι θεραπεύτηκε από τη νόσο του Πάρκινσον, χάρη σε θαυματουργή παρέμβαση του Πολωνού ποντίφικα.

Στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου παρευρέθηκαν μέλη συνολικά 87 επίσημων αποστολών, ανάμεσά τους ηγέτες 16 χωρών για να παρακολουθήσουν την θρησκευτική τελετή της οσιοποίησης.

Η πλατεία του Αγίου Πέτρου μετατράπηκε σε μία γιγαντιαία τηλεοπτική οθόνη που παρουσιάζει την ιστορία της ζωής του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β', ενώ δεσπόζει και μία τεράστια φωτογραφία του.

Οι επίσημες προετοιμασίες ξεκίνησαν την Παρασκευή, όταν ο ανοίχτηκε ο τύμβος του Ιωάννη Παύλου, για να μεταφερθεί το σφραγισμένο φέρετρο στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, όπου από σήμερα Κυριακή τίθεται σε προσκύνημα.

Το μάρμαρο που σφράγιζε τον τύμβο θα σταλεί στην Κρακοβία για να τοποθετηθεί σε εκκλησία που θα αφιερωθεί στον -Πολωνό- όσιο.

Τη νύχτα του Σαββάτου έγινε ολονύχτια προσευχή στο αρχαίο Ρωμαϊκό στάδιο του Τσίρκο Μάσσιμο της Ρώμης, με τη συμμετοχή τουλάχιστον 150.000 πιστών.

Από το Σάββατο απαγορεύεται η πρόσβαση στα αυτοκίνητα σε όλους τους δρόμους που οδηγούν στο Βατικανό, ενώ σήμερα, Κυριακή απαγορεύονται οι πτήσεις σε όλο τον εναέριο χώρο της Ρώμης.

Ο δρόμος για την οσιοποίηση άνοιξε με την απόδοση ενός θαύματος στον Ιωάννη Παύλο Β', αλλά για να γίνει άγιος θα πρέπει να αναγνωριστεί και δεύτερο θαύμα. Κανονικά, πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον 50 χρόνια από το θάνατο κάποιου για να αγιοποιηθεί από την Καθολική Εκκλησία, αλλά για τον Ιωάννη Παύλο Β' οι διαδικασίες προχωρούν αρκετά γρήγορα.

Το θαύμα που έχει αποδοθεί στον προηγούμενο Ποντίφικα αφορά τη θεραπεία της Γαλλίδας καλόγριας Μαρί Σιμόν Πιερ, η οποία έπασχε από τη νόσο του Πάρκινσον.

Η καλόγρια προσευχήθηκε στη μνήμη του Πάπα Ιωάννη Παύλου (ο οποίος επίσης έπασχε από Πάρκινσον) δύο μήνες μετά το θάνατό του, και όπως δηλώνει ξαναγεννήθηκε, θεραπεύτηκε από τη νόσο και μπόρεσε ξανά περπατήσει, να γράψει και να οδηγήσει.
θεματική ενότητα: 📂 Επικαιρότητα Read more... 👆
από ~ Δεν υπάρχουν σχόλια:
Θεματική Ενότητα:
Google Ads | Το κάθε κλίκ μετράει