Αγκαλιασμένο βρέθηκε προϊστορικό ζευγάρι στο Διρό

Μία σπάνια και...ρομαντική ανακάλυψη έκαναν αρχαιολόγοι στο Διρό, οι οποίοι βρήκαν ένα προϊστορικό ζευγάρι να έχει ταφεί αγκαλιασμένο.

Ο «έρωτας» τους θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι μία κολώνια που κρατάει χρόνια, καθώς το ζευγάρι του Διρού «κοιμάται» αγκαλιασμένο για σχεδόν 6.000 χρόνια!

Η νέα ανακάλυψη έγινε στο πλαίσιο της ανασκαφής που γίνεται στη θέση Ξαγκουνάκι στον περιβάλλοντα χώρο του σπηλαίου Αλεπότρυπα. Μαζί με το ζευγάρι ανακαλύφθηκε και μια δεύτερη διπλή αδιατάρακτη ταφή νεαρών ενηλίκων, άνδρα και γυναίκας, σε εξαιρετικά συνεσταλμένη στάση σε συνάφεια με σπασμένες αιχμές βελών.

Όπως αναφέρει στην ανακοίνωση του το υπουργείο Πολιτισμού, οι ταυτόχρονες διπλές ταφές δεν είναι συχνό φαινόμενο και πολύ περισσότερο συχνό αρχαιολογικό εύρημα. Επιπλέον οι διπλές ταφές σε στάση εναγκαλισμού είναι εξαιρετικά σπάνιες και αυτή του Διρού αποτελεί μια από τις αρχαιότερες του κόσμου, αν όχι την αρχαιότερη, μέχρι σήμερα.

Οι επιστήμονες, χρησιμοποιώντας την μέθοδο της χρονολόγησης με άνθρακα, τοποθετούν την ηλικία των δύο ατόμων στο στο 3800 π.Χ., ενώ ανάλυση DNA των οστών των δύο ατόμων απέδειξε ότι πρόκειται για έναν άνδρα και μία γυναίκα.

Στο χώρο βρέθηκαν επίσης ενταφιασμένα δύο έβρυα, ένα εκ των οποίων σε αγγείο, καθώς και μεγάλη ποσότητα ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων που αντιπροσωπεύουν δεκάδες ατόμων, αλλά και αντικείμενα Μυκηναϊκής Εποχής. Όπως προέκυψε από τις έρευνες, οι τάφοι που βρέθηκαν στο σημείο αποτελούν τη «δεύτερη τελευταία κατοικία» των ενταφιασμένων. Η συγκεκριμένη αρχιτεκτονική κατασκευή για την προσχεδιασμένη μεταφορά και δευτερογενή ταφή δεκάδων ατόμων, αποτελεί μοναδικό παράδειγμα στην Μυκηναϊκή εποχή.

Στην ευρύτερη περιοχή του σπηλαίου δεν έχουν μέχρι στιγμής εντοπισθεί κατάλοιπα οικισμού της Μυκηναϊκής Εποχής, παρά τη συστηματική επιφανειακή έρευνα. Η πλησιέστερη θέση αυτής της εποχής βρίσκεται στον Άγιο Βασίλειο, σε απόσταση τουλάχιστον 40 χιλιομέτρων από την Αλεπότρυπα. Η συνέχιση της έρευνας θα συμβάλει στην αποσαφήνιση αυτών των ζητημάτων.

Προς το παρόν μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι η περιοχή του σπηλαίου λειτούργησε επί χιλιετίες στη συλλογική μνήμη των ομάδων ως χώρος απόθεσης των νεκρών τους.