Navi Voice

Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.Ο πατέρας συνέχισε.

"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."

Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..

Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.

Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"

Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.

Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.

Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο.

Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.

Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.

Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.

Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.

Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.

Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.

Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.

Για μεγάλη μου έκπληξη... τον άφησαν!

Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.

Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.

Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.

Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.

Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν: "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."

Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...

Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση.Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.

Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.

Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.

Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"

Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."

Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."

Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.

Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.

Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.

Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..

Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.

Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.

Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.
Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:

Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς; ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο;

Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"

Τώρα έχεις δύο επιλογές για το κείμενο που διάβασες... Διαγραφή δηλαδή δεν του δίνεις σημασία η Προώθηση δηλαδή αναδημοσίευσέ το...

Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια "Shay day!"

Κάνε το σωστό, προώθησέ το, δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός. και, χαμογέλα μας παρακολουθούν παιδιά.

Ο μέσος σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει πως η εποχή μας έχει δώσει απαντήσεις και σε αυτά. Ο πλούτος των γνώσεων, που έχει συλλέξει μέσα από πορεία αιώνων, φθάνοντας στα τελευταία επιτεύγματα της τεχνολογίας καθώς και η ανθρώπινη δράση στα διάστημα, τον κάνουν να ατενίζει το μέλλον με σιγουριά.

Γνωρίζει πάρα πολλά για το παρόν και το κοντινότερο παρελθόν. Έφτασε σε σημείο, να σχεδιάζει στο μέλλον την ίδρυση αποικιών στη Σελήνη και σε άλλους πλανήτες πέρα από τη Γη. Ξέρει όμως ποιο ήταν πραγματικά το παρελθόν του;; ιστορική γνώση σταματά περίπου πριν 10.000 χρόνια!

Αλλά και κατά τους...ιστορικούς χρόνους δεν είναι λίγες οι φορές που η επιστήμη της αρχαιολογίας μας παρουσιάζει ανεξήγητα γεγονότα.. Μέχρι σήμερα κανένας επιστήμονας δεν έχει καταφέρει να δώσει μια πειστική εξήγηση για την άγνωστη δύναμη των Πυραμίδων της Αιγύπτου. Αμέτρητα πειράματα που έχουν γίνει σε αυτές, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι στις Πυραμίδες της Αιγύπτου τα βακτηρίδια σκοτώνονται, η σήψη σταματά και η οργανική ύλη μουμιοποιείται.Σ' ένα από τα πειράματα τοποθετήθηκαν για 13 ημέρες σε πυραμίδες ψάρια. Αυτά δεν σάπισαν αλλά αφυδατώθηκαν χάνοντας τα 2/3 του βάρους τους.

Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται... σε όλες τις πυραμίδες, εφόσον αυτές είναι προσανατολισμένες ακριβώς στον άξονα Βορρά-Νότου, είναι τετράπλευρες και έχουν συγκεκριμένες αναλογίες.Ένας Αμερικάνος επιστήμονας ο Πατ Φλάναγκαν, που επίσης ερεύνησε το περίεργο αυτό "φαινόμενο της πυραμίδας", κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι Πυραμίδες της Αιγύπτου με το ίδιο το σχήμα τους λειτουργούν ως "συσκευές" που συλλέγουν κοσμική ενέργεια! Γιγάντιοι συσσωρευτές όπου μέσα σε αυτούς σύμφωνα με τον Πατ Φλάναγκαν, μεταβάλλονται οι διηλεκτρικές ιδιότητες της ύλης.

Ονομάζει "διηλεκτρική ενέργεια" την διαφορά δυναμικού ανάμεσα στο στατικό ηλεκτρισμό και εκείνον της επιφάνειας των σωμάτων, και επισημαίνει ότι η ενέργεια των πυραμίδων και τα ηλεκτρικά πεδία που δημιουργούν μπορούν να παγώσουν στιγμιαία ένα κομμάτι ατσάλι με θερμοκρασία χιλίαδων βαθμών. Μια ομάδα επιστημόνων που φωτογράφισαν με υπέρυθρες ακτίνες τη Μεγάλη Πυραμίδα διαπίστωσαν την παρουσία ενός περίεργου φαινόμενου: Από την κορυφή της εκτινάσσονται χοάνες φωτεινής ενέργειας!!

Ποιός έδωσε τη γνώση για την κατασκευή των Πυραμίδων στον άνθρωπο; Ήταν δώρο των "Θεών" ή η ανθρώπινη εξέλιξη δεν ήταν ακριβώς αυτή που γνωρίζουμε σήμερα; Είχε δηλαδή ο άνθρωπος στο παρελθόν του γνώσεις παρόμοιες με αυτές που έχει σήμερα; Γνώσεις που για αδιερεύνητους λόγους χάθηκαν για πάντα έως ότου άρχισε να τις ξαναανακαλύπτει βάση της εξέλιξης;

Αυτές τις υποθέσεις ενισχύουν και άλλα γεγονότα, όπως αυτά στην άλλη μεριά του Ατλαντικού και την ιστορία των Μάγιας, όπου μελετητές υποστηρίζουν ότι έζησαν και ανέπτυξαν πολιτισμό από το 3113πΧ. έως την υποδούλωσή τους από τους Αζτέκους τον 14ο αι. μΧ.Το μεγάλο πεδίου των Πυραμίδων στο Τεοτιχουακάν με τις Πυραμίδες του Ήλιου και της Σελήνης 50 χιλιόμετρα Βόρεια του Μεξικού, όπου καλύπτει μία επιφάνεια 20 τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι άλλο ένα μυστήριο.

Όλα τα κτίρια έχουν κατασκευαστεί σε σχέση με αστερισμούς. Το παλαιότερο κείμενο για το Τεοτιχουακάν μας εξιστορεί πως εκεί συγκεντρώθηκαν οι "Θεοί" και έκαναν συμβούλιο για τον άνθρωπο, πριν ακόμα υπάρξει ο homo Sapiens. Αλλά και για την κλιμακωτή Πυραμίδα στο Χιχέν Ιτζα του Μεξικού όπου κάθε πέτρα του Οικοδομήματος έχει τοποθετηθεί σύμφωνα με αστρονομικούς υπολογισμούς δεν υπάρχει πειστική απάντηση.Στο Palenk, (ένα αρχαίο κράτος στο Μεξικό), βρέθηκε το 1935 μία παράσταση χαραγμένη σε λίθο, που είναι πιθανότατα ο θεός Κουκουμάτς.

Χωρίς φαντασία θα μπορούσε να πειστεί και ο πιο καχύποπτος , πως στο αρχαίο σχέδιο πάνω στην πέτρα απεικονίζεται ένα ανθρώπινο ον, να κάθεται με το κορμί γερμένο προς τα εμπρός, έχοντας την στάση οδηγού σε αγώνες. Φαίνεται να χειρίζεται μια σειρά από ακαθόριστα όργανα, έχοντας την φτέρνα του αριστερού του ποδιού πάνω σε κάτι που μοιάζει με πετάλι. Το όχημα είναι μυτερό μπροστά, ενώ πίσω τελειώνει σε γλώσσες από φλόγες, δίνοντας την εντύπωση του πυραύλου ακόμα και σε ένα παιδί.

Οι Μάγιας είχαν καλά φυλαγμένες ως ιερές παραδόσεις, την αστρονομία, τα μαθηματικά , τα ημερολόγια. Οι "Θεοί" τους έδωσαν αυτές τις γνώσεις και οι οι ιερείς τους που τις παρέλαβαν, τις διαφύλαξαν και δημιούργησαν μια μεγαλόπρεπη θρησκεία, αυτή του Κουκουλκάν, δηλαδή του "Ιπτάμενου Φιδιού". Βάση αυτής της θρησκείας δημιουργήθηκαν και οι θαυμάσιες Πυραμίδες τους στην Κεντρική Αμερική, περιμένοντας πως οι θεοί μια μέρα θα επιστρέψουν όπως είχαν δώσει τον λόγο τους. Τι δηλώνουν όλα αυτά; Άραγε ο συσχετισμός όλων αυτών με τα διαστημικά ταξίδια είναι ανόητες φαντασιώσεις;

Ποιος μπορεί να εξηγήσει την ύπαρξη των αρχαίων χαρτών ηλικίας 11.000 ετών που στις αρχές του 18ου αιώνα, ο Πίρι Ράις, αξιωματικός του τουρκικού ναυτικού, ανακάλυψε στην ανατολή σε κάποιον ιερό ναό;Αυτοί δόθηκαν προς μελέτη στον Αμερικάνο χαρτογράφο Άρλιγκτον Μάλερυ.

Ο τελευταίος έκανε την καταπληκτική ανακάλυψη πως οι χάρτες ήταν απόλυτα ακριβείς, όχι μόνο στο χώρο της Μεσογείου και της Νεκράς Θάλασσας αλλά περιείχαν ακόμη περιοχές της Γης, σχεδιασμένες με τρομερή ακρίβεια προσέγγισης, σαν και αυτές της Βορείου και Νοτίου Αμερικής, καθώς και το διάγραμμα της Ανταρκτίδος, δημιουργώντας έτσι τεράστια ερωτηματικά για την προσέλευση των χαρτών, αφού μόλις το 1952 ανακαλύφθηκαν στην Ανταρκτική οροσειρές, οι οποίες βρίσκονταν ήδη σημειωμένες στους χάρτες που ανακάλυψε ο Ράις!! Οι χάρτες δεν απεικονίζουν μόνο το περίγραμμα των ηπείρων αλλά περιέχουν και την τοπογραφία του εσωτερικού αυτών και των χωρών τους. Οροσειρές, νησιά, ποτάμια, ήταν σημειωμένα με την μεγαλύτερη ακρίβεια.

Οι μελέτες του καθηγητή Τσάρλς Χαπγκουντ το 1960 σχετικά με τους χάρτες, μας εξηγούν πως τα πρωτότυπα που αντιγράφουν οι χάρτες πρέπει να ήταν φωτογραφίες που έχουν ληφθεί από πάρα πολύ μεγάλος ύψος. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι παρατηρείται στους χάρτες σχεδιασμένο ένα δίκτυο συνισταμένων καθώς και επιμήκυνση των ηπείρων που δεν βρίσκονται ακριβώς κάτω από το σημείο που έγινε η φωτογράφηση.

Η σφαιρική μορφή της Γης δίνει αυτή την εντύπωση στις αεροφωτογραφίες. Οι ήπειροι που είναι κάπως απομακρυσμένες από το κέντρο της φωτογραφίας παρουσιάζονται να "βυθίζονται" προς τα κάτω και παρουσιάζονται παραμορφωμένες. Ο θρύλος λέει πως κάποιος "θεός" χάρισε αυτούς τους χάρτες σε έναν αρχιερέα.

Όμως ποιος "θεός" θα είχε δώσει πριν 11.000 χρόνια τέτοιους χάρτες ακριβείας στον άνθρωπο; Άλμπερτ Αϊνστάιν κάποτε δήλωσε: "Στις μέρες μας οι παλιές συσκευές ξανανακαλύπτονται και τα αρχαία πειράματα γίνονται για άλλη μια φορά". Αλήθεια τελικά ποια εξήγηση υπάρχει για τα παράδοξα και μυστήρια που μένουν ως σήμερα ανεξήγητα;

Οι "Θεοί" έδωσαν υπόσχεση πως θα επιστρέψουν! Θα γυρίσουν άραγε κάποτε; Ποιος είναι ο μύθος και ποια η πραγματικότητα;

Τέτοια εποχή, τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου, οι αρχαίοι Αθηναίοι και γενικότερα ο αρχαίος ελληνικός κόσμος άρχιζαν τον πολυήμερο εορτασμό των Ελευσινίων Μυστηρίων, μιας από τις μεγαλύτερες γιορτές τους.

H καρδιά της γιορτής κτυπούσε στην Ελευσίνα και ειδικότερα στο ιερό των μεγάλων θεοτήτων της, της Δήμητρος, θεάς της γεωργίας, και της κόρης της Περσεφόνης.

H αρχή της λατρείας εδώ ανάγεται πιθανότατα στα μυκηναϊκά χρόνια και δεν αποκλείεται να ήλθε από τη γειτονική Βοιωτία, όπου οι παραπάνω θεότητες είχαν την εποχή αυτή μια σημαντική θέση, όπως μας βεβαιώνουν πρόσφατα ευρήματα. Με βάση τα στοιχεία που διαθέτουμε ως σήμερα τα Ελευσίνια Μυστήρια ξεπέρασαν το τοπικά σύνορα και άρχισαν να αποκτούν μια πανελλήνια εμβέλεια γύρω στο 600 π.X.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν και η Ελευσίνα είχε από παλιά ενσωματωθεί στο αθηναϊκό κράτος - και όχι μόλις στα τέλη του 7ου αι. π.X. όπως υποστηρίζουν πολλοί -, εντούτοις δεσπόζοντα ρόλο στα πράγματα του ιερού είχε η ελευσινιακή οικογένεια των Ευμολπιδών, μέλη της οποίας καταλάμβαναν τα σημαντικότερα ιερατικά αξιώματα.

Τις πρώτες μέρες κέντρο του εορτασμού ήταν η Αθήνα. Είχε προηγηθεί η μεταφορά από την Ελευσίνα, μέσα σε ερμητικά κλειστές κίστες, των μυστικών «ιερών» των Μυστηρίων και η φύλαξή τους στο αθηναϊκό Ελευσίνιο, που βρισκόταν στις ΒΔ παρυφές της Ακρόπολης. H γιορτή άρχιζε με το κάλεσμα των υποψηφίων μυστών (υ.μ.) να συγκεντρωθούν στην Ποικίλη Στοά της αθηναϊκής Αγοράς. Στα Μυστήρια μπορούσαν να μυηθούν οι πάντες, άνδρες, γυναίκες και δούλοι, πλην βαρβάρων. Κύριος λόγος του αποκλεισμού των τελευταίων ήταν ίσως οι δυσκολίες τους στην κατανόηση της ελληνικής γλώσσας και αυτό προκαλούσε ανυπέρβλητες δυσκολίες στη μύηση αφού τα «λεγόμενα» έπαιζαν σημαντικό ρόλο σ' αυτήν.

Επρεπε όμως οι υ.μ. να εκπληρώνουν ορισμένες προϋποθέσεις: να έχουν προηγουμένως μυηθεί στα «εν Αγραις» (προάστιο της αρχαίας Αθήνας κοντά στο A´ Νεκροταφείο) Μυστήρια, να διαθέτουν αγνότητα ψυχής και να έχουν χέρια αμόλυντα από ανθρώπινο αίμα. Μετά τους σχετικούς ελέγχους, κάθε υ.μ. πλήρωνε τα έξοδα της μύησης - ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό - και ετίθετο υπό την καθοδήγηση ενός κατηχητή (μυσταγωγού), ο οποίος τον συνόδευε και τον κατηχούσε ως την ώρα της μύησής του.

Την επόμενη μέρα γινόταν η κάθοδος των υ.μ. στο Φάληρο για το καθαρτήριο λουτρό. Ο καθένας τους έπαιρνε μαζί του στη θάλασσα και ένα χοιρίδιο που επρόκειτο αργότερα να το θυσιάσει και να ραντιστεί με το αίμα του. Το νερό από πολύ παλιά είναι γνωστό μέσο εξαγνισμού. Στις μέρες που ακολουθούσαν οι υ.μ. με θυσίες και νηστεία προετοιμάζονταν ψυχικά για τη μεγάλη στιγμή της μύησης, ενώ η πέμπτη μέρα προσέφερε μοναδικές στιγμές. Μια μεγαλόπρεπη πομπή ξεκινούσε με συνοδεία τιμητικού στρατιωτικού αποσπάσματος και μουσικής από την Αθήνα και διασχίζοντας πεζή την Ιερά οδό, μια απόσταση πάνω από 20 χιλιόμετρα, έφτανε βράδυ στην Ελευσίνα.

Προηγούνταν ένα άγαλμα του Ιάκχου, μιας μορφής που προσωποποιούσε τους ήχους των ύμνων, τις θριαμβευτικές ιαχές και γενικότερα τον θόρυβο που προκαλείται από τέτοιες εκδηλώσεις, όπως και τα «ιερά» των Μυστηρίων καλά φυλαγμένα μέσα στις κίστες, και ακολουθούσαν το ιερατείο με τις αρχές της πόλης, οι υ.μ. με τους κατηχητές τους και πλήθος πιστών.

Για τη μέρα που ξημέρωνε, τη σημαντικότερη της όλης γιορτής αφού σε αυτήν λάμβανε χώρα η διαδικασία της μύησης, οι πηγές μας είναι δυστυχώς ελάχιστες και σκοτεινές. Οι πιστοί, υπακούοντας στα κελεύσματα της Πολιτείας που απαγόρευε αυστηρά την κοινοποίηση μυστικών των Μυστηρίων, κράτησαν κλειστό το στόμα τους, καθώς «ο μεγάλος σεβασμός προς τους θεούς έδενε τη γλώσσα τους».

Γνωστό είναι ένα γεύμα, ο πέλανος, στο οποίο οι συμμετέχοντες ήταν πολλοί, ενώ το βράδυ οι υ.μ. διέκοπταν τη νηστεία τους πίνοντας τον κυκεώνα, ένα μείγμα νερωμένου αλευριού με φλισκούνι. Βράδυ, υπό το υποβλητικό φως δαδών, γινόταν και η μύηση εντός του ναού της Δήμητρας και της Κόρης, του γνωστού ως Τελεστηρίου. Επρόκειτο για ένα ξεχωριστό και εντυπωσιακό σε μέγεθος κτίριο. Στη μέση του, υπήρχε ένα ιδιαίτερο δωμάτιο, το Ανάκτορο, όπου φυλάγονταν τα «ιερά» των Μυστηρίων και στο οποίο μόνον ο ιεροφάντης, ο ανώτατος ιερέας του ιερού, μπορούσε να εισέλθει.

H μύηση εκτός από «λεγόμενα», περιελάμβανε «δρώμενα» και «δεικνύμενα». Χριστιανοί συγγραφείς μιλούν ή αφήνουν υπονοούμενα για άσεμνα δρώμενα και για επίδειξη σεξουαλικών συμβόλων κατά τη διάρκεια της μύησης. Ωστόσο η αντικειμενικότητά τους είναι συζητήσιμη. H λατρεία μιας θεάς της βλάστησης, όπως ήταν η Δήμητρα, φυσικό είναι να συνδέεται και με τη γονιμότητα των ανθρώπων. Πάντως ένας εξ αυτών μας πληροφορεί ότι το ιερότατο αντικείμενο που έδειχνε ο ιεροφάντης «εν σιωπή» και εν μέσω εκτυφλωτικού φωτός δαδών στον ανώτερο βαθμό μύησης, αυτόν της εποπτείας, ήταν ένα θερισμένο στάχυ.

Τα Ελευσίνια Μυστήρια υπόσχονταν στους μυημένους βάσιμες ελπίδες για μια ευτυχισμένη επίγεια ζωή και πάνω από όλα μια καλύτερη μοίρα στον Κάτω Κόσμο. Αποκαλυπτικά είναι όσα διαλαλεί η ίδια η Δήμητρα: «μακάριος είναι όποιος από τους ανθρώπους έχει γνωρίσει (τα Μυστήριά μου). Οποιος όμως δεν έχει μυηθεί (σ' αυτά)... ακόμη και νεκρός δεν θα έχει τύχη στο μουχλιασμένο σκοτάδι». Ανάλογα είναι και τα λεγόμενα του Σοφοκλή: «πανευτυχείς είναι όσοι θνητοί κατεβαίνουν στον Αδη έχοντας μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια· μόνο γι' αυτούς υπάρχει εκεί φως.

Για τους υπόλοιπους όλα είναι μαύρα». Τον άνθρωπο, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του, το ενδεχόμενο του θανάτου τον βασανίζει και του προκαλεί αξεπέραστο φόβο. H μύηση, χωρίς άλλο, βοηθούσε τον αρχαίο πιστό να τον αντιμετωπίζει όχι ως το οριστικό τέλος του αλλά ως αφετηρία για μια καινούργια ζωή. Οπως ακριβώς συμβαίνει και με το θερισμένο - νεκρό δηλαδή - στάχυ που έδειχνε ο ιεροφάντης στους μύστες, μέσα σε απόλυτη σιωπή. Απ' αυτό ξεφυτρώνει ο καινούργιος καρπός.

Ο κ. Μιχάλης A. Τιβέριος είναι καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

1. Ο αριθμός ανάγκης για όλον τον κόσμο είναι: 112. Αυτός ο αριθμός μπορεί να πληκτρολογηθεί ακόμη και αν το κινητό σου είναι μπλοκαρισμένο.

2. Κλείδωσες το αυτοκίνητο ξεχνώντας τα κλειδιά μέσα ενώ βρίσκεσαι μακριά από το σπίτι όπου φυλάς άλλα? Θα τηλεφωνήσεις με το κινητό σου σε κάποιον στο σπίτι ο οποίος θα πλησιάσει στο τηλέφωνο το control των κλειδιών και εσύ το κινητό σου στην πόρτα του αυτοκινήτου και αμέσως θα ανοίξουν οι ασφάλειες. Το ίδιο ισχύει και για το πορτμπαγκάζ.

Δοκίμασέ το!

3. Εξαντλήθηκε η μπαταρία του κινητού σου?

Όλα τα κινητά έχουν μια ρεζέρβα φόρτωσης της μπαταρίας τους που, πληκτρολογώντας *3370#, αυτόματα ενεργοποιείται δίνοντάς σου ακόμη και 50% πρόσθετο γέμισμα.
Όταν θα επαναφορτίσεις το κινητό σου, αυτόματα θα επαναφορτιστεί και η ρεζέρβα.

4. Τι να κάνεις αν σου έκλεψαν το κινητό?

Οι έμποροι κινητών διατηρούν κρυφή αυτήν την πληροφορία ώστε ο κλέφτης να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες της κινητής τηλεφωνίας και να καταναλώνει και παράλληλα, το θύμα της κλοπής, να αγοράσει άλλο κινητό και να συνεχίσει και αυτό να καταναλώνει. Είναι ανάγκη να αποκτήσεις το serial number του κινητού σου. Πληκτρολόγησε *#06# και στην οθόνη σου θα εμφανιστεί ένας κωδικός. Αυτός ο κωδικός, μοναδικός στον κόσμο, είναι το serial number του κινητού σου. Σημείωσέ τον και φύλαξέ τον κάπου.

Αν σου κλέψουν το κινητό, ειδοποίησέ τον παροχέα σου και δώστου αυτό τον αριθμό. Αυτό σημαίνει ότι το κινητό σου θα μπλοκαριστεί τελείως ακόμη και αν ο κλέφτης αλλάξει την κάρτα SIM.

Πιθανόν να μην ανακτήσεις το κινητό σου αλλά τουλάχιστον θα έχεις τη βεβαιότητα ότι ο κλέφτης δεν θα το χρησιμοποιήσει ποτέ.